Śmieć (okładka  miękka, wyd. 04.2014)

Książka bardzo dobra, szybko się czyta, trzymająca w napięciu do samego końca, polecam,ciekawa:)

Andy Mulligan jest angielskim pisarzem specjalizującym się w powieściach dla młodzieży. Pochodzi z Londynu. Przez dziesięć lat pracował jako reżyser teatralny. Pracował również jako wolontariusz w Kalkucie oraz w charakterze nauczyciela języka angielskiego i dramatu w Indiach, Brazylii, Wietnamie, na Filipinach i w Wielkiej Brytanii. Wrodzona filantropia zadecydowała o jego pracy w charakterze pisarza, przekazując nam w ten sposób sygnał SOS od świata. Utwór „Śmieć” powstał na podstawie doświadczeń w trudnej pracy z najuboższymi.

Andy Mulligan napisał powieść, która jest zupełnie inna niż inne książki, które czytam. Ta niezwykła opowieść została przetłumaczona na 25 języków i powstaje adaptacja filmowa na podstawie książki. Nie jest to przypadek, że ludzie zakochali się w tej historii. Ja również.

Poznajemy trójkę przyjaciół, młodych chłopców. Są to Raphael, Gardo i Szur. Łączy ich życie na górze śmieci. Żyją z tego, co znajdą w górach śmieci. Jednego dnia Raphael niespodziewanie znajduje paczkę, która zmienia ich życie. Okazuje się, że lokalna policja również szuka tajemniczej przesyłki. Co ona zawiera? Dlaczego zależy im na odzyskaniu pakunku? Każdy z bohaterów wykazuje się wielką odwagą i sprytem, zdając sobie sprawę, że igrają z potężną władzą. Cechuje ich solidarność i wiara w szczęśliwe zakończenie i rozwiązanie zagadki. A ta okazuje się niebanalna.

Historia mnie zaskoczyła i poruszyła. Pisarza cechuje precyzyjna dokładność w opisach miejsc i postaci. Ale jest coś więcej. To magia, która oczarowuje czytelnika i wprowadza w miejsca, których z natury wolimy unikać. Naprawdę nie wiem, co mogę jeszcze napisać. Mam pewien problem. Żadne słowa nie oddadzą potęgi tego utworu. Ilu z nas czytuje o śmieciarzach, o dzieciach żyjących pod górami śmieci, co grozi osunięciem się i zasypaniem mieszkańców? Mulligan przekonał mnie w stu procentach do historii, którą stworzył. Tak będzie z każdym, kto sięgnie po „Śmiecia”. Jak często wyrażamy się w ten sposób o ludziach żyjących na marginesie, nie wnikając w ich życiowe perypetie?

Powieść jest dedykowana dla młodzieży, ale ja mimo faktu, że wiek młodzieńczy mam dawno za sobą doskonale odnalazłem się w fabule. Książkę przeczytałem w kilka godzin. Pisarz ma dobre pióro i doskonale buduje napięcie. I jest coś więcej. To świeżość narracji i fabuły. Ta historia niesie piękne przesłania i doprowadza nas do refleksji o tych, o których zapominamy. Mamy skłonności do narzekania, a przecież gdzieś żyją ludzie, którzy mają o wiele gorzej, ale są szczęśliwi. Czy dostajemy receptę na szczęście? Szczerze zachęcam do sięgnięcia, aby samemu się przekonać. Książka jest pewnego rodzaju fenomenem na rynku. I nie chodzi tylko o fabułę i styl języka. „Śmieć” jest zupełnie inną książką, od tych jakie czytamy każdego dnia. Mam ostatnio szczęście do wyjątkowych powieści.Polecam. Wielkie wrażenia gwarantowane.

Andy Mulligan autor książki pod tytułem „Śmieć” jest jednym z najpopularniejszych angielskich pisarzy zajmujących się pisaniem książek skierowanych do młodzieży. W swoim życiu był również reżyserem teatralnym i wolontariuszem w Kalkucie. Ostatecznie przyjął posadę nauczyciela dramatu i języka angielskiego. Uczył w wielu krajach, między innymi w Brazylii i Filipinach, co przyczyniło się do rozwoju jego pasji pisarskiej. Otrzymał prestiżową nagrodę literatury młodzieżowej: Guardian Children’s FictionPrize.
Czternastoletni Raphael wraz z przyjaciółmi: Gardo i Szczurem, mieszka na wysypisku śmieci. Co dzień przekopują oni ogromne sterty w poszukiwaniu czegoś co nadałoby się do sprzedania, a nie okazałoby się po raz kolejny ludzkimi odchodami. Pewnego dnia udaje im się odnaleźć coś co wywołuje w nich radość i podniecenie. Nie przeczuwają jednak jak bardzo zdobycz ta wpłynie na ich dalsze losy. O tajemniczą paczuszkę, zaczęli pytać policjanci. Chłopcy muszą zacząć kłamać, uciekać, ukrywać się. Wpadają w poważne tarapaty. Kawałek po kawału zaczynają jednak odkrywać zaskakującą tajemnicę.
Mieszkając w warunkach opisywanych przez autora, człowiek zaczyna cieszyć się z małych rzeczy, których przeciętny człowiek nie zauważa. Raphael nie wie czy danego dnia uda mu się coś sprzedać lub włożyć do ust. Żyje chwilą i choć jest biedny ma przyjaciół i rodzinę, a czy to nie jest najważniejsze w życiu? Wyobrażając sobie moje życie na wysypisku w mig odchodzą na bok wszystkie moje „problemy” dnia codziennego. Marudzę, że wstaje rano do pracy, że w domu nie ma nic słodkiego, że po raz kolejny widzę rozrzucone w łazience skarpetki narzeczonego. Teraz myślę tak: nie mam pracy – nie mam pieniędzy - nie kupię słodyczy. Mieszkam wśród śmieci i nie mam domu i wygodnej kanapy, a przede wszystkim nie mam biblioteczki. Mój narzeczony nie rozrzuca skarpetek bo ich nie ma. Po przeczytaniu książki czuje się niezmiernie bogata. Mogę co dzień zjeść ciepły posiłek, wyjść do kina kiedy mi się podoba, kupić książkę czy schronić się przed deszczem w bezpiecznych czterech kontach. O ile piękniejsze byłoby życie gdyby wszyscy potrafili docenić to co mają: dom rodzinę, zdrowie, prace.
Gdy spostrzegłam książkę, nie czytając jeszcze opisu zaintrygował mnie sam tytuł. Nie miałam w rękach nigdy powieści opowiadającej losy zbieracza śmieci. Czyta się ją szybko. Niecałe trzysta stron połknęłam w jeden piątkowy wieczór przy lampce wina. Od kiedy tylko ujrzałam przesyłkę wiedziałam, że nie będzie to zmarnowany czas. Historia chłopców chwyta za serce i daje do myślenia. Polecam każdemu bez względu na wiek czy płeć. Kilkuosobowa narracja pozwala zrozumień sens fabuły.