Smak kwiatów pomarańczy. Rozmowy o kuchni i kulturze (okładka  twarda, wyd. 09.2018)

Wspaniała "lekcja" z historii i o sztuce. Czyta się szybko i z przyjemnością. Dziękuje za miłą wspólną "podróż".

Zaczynałam dwa razy... Ale jak już się wczytałam, warto było skończyć :)

To jest absolutnie genialna opowiesc o pieknie zycia!!!!

Świetna książka, polecam!

O tym, że kuchnia inspiruje, a w ostatnich latach stała się modna, nie trzeba nikomu przypominać. Ale na pewno miło będzie nacieszyć oko martwymi naturami, o których wspominają autorki. Obrazy są źródłem wiedzy co dawniej jadano i jak prezentowano potrawy. Tessa Capponi-Borawska i Agnieszka Drotkiewicz przywołują tytuły bardziej i mniej znanych malarzy, jednak każdy obraz jest wyjątkowym świadectwem kultury stołu. Niestety w książce brakuje reprodukcji, mimo wszystko zachęcam do wygooglowania chociaż kilku tytułów. Włoskie wspomnienia Tessy, muzyka i architektura przedstawione w kontekście jedzenia, dodają książce kobiecości i subtelności. Kulturotwórcza rola gastronomii, to nie tyko produkty z których jest przygotowywane jedzenie. Ważne jest to z kim siadamy do posiłku, oraz co wspólnie jemy. Nasz talerz ciągle dużo o nas mówi. "Smak kwiatów pomarańczy, rozmowy o kuchni i kulturze" to książka o pasji jedzenia. Szczerego uczucia, z którym autorki idą przez życie. Otwarcie przyznając, że gotowanie potrafi być męczące, niewdzięczne i nie każdego obdarza satysfakcją. Profesjonalna kuchnia to męski świat, w którym mizoginia to codzienność. Przebicie szklanego sufitu, w drodze do awansu wiąże się z tytaniczną pracą. Jednak coraz więcej kobiet pnie się po szczeblach gastronomicznej drabiny na szczyt. Jedną z nich jest Flavia Borawska, która opowiada o swoich zawodowych doświadczeniach w najlepszych restauracja świata, m.in w Nomie. Sztuką stało się pisanie i blogowanie o jedzeniu. Agnieszka Drotkiewicz mówi o swoich ulubionych blogerkach. Każda z nich inna, a wszystkie połączone jednym tematem. Bardzo przyjemnie czyta się książkę, w której historia kuchni jako idei miesza się ze wspomnieniami smaków, zapachów i ludzi, bez których nie byłoby tej opowieści. Refleksja nad współczesnym jadłospisem, w którym możemy zjeść potrawę o smaku innego jedzenia, a z drugiej strony - powrót do prostego gotowania, jest jednym z paradoksów obecnej gastronomii. Nawiązania do malarstwa i muzyki sprawiają, że książka smakuje jak ulubione danie.

Częściowo jest to książka o kuchni, częściowo książka o życiu. Ciężko jest ją przydzielić do jednej grupy. Opowiada dosłownie o wszystkim. Już na samym początku mogę powiedzieć, że jest to książka dedykowana dla osób, które potrzebują chwili na rozmyślenia. Potrafi przywołać wiele ważnych życiowych tematów, które zagoszczą w naszej głowie na długo. Wiele rozmyślałam czytając na temat życia, jak bardzo jest ono złożone. I jak wielki wpływ na nasze dania kulinarne ma właśnie historia kraju w którym przebywamy. Tak wiele zależności w naszym świecie, a tak mało pewności. Świetnie napisana książka, polecam.

Nie ciekawa.Nie wzbudza zainteresowania .Ot, dwie kobiety rozmawiają.Jedna pyta a druga odpowiada.