Słodkie życie w Paryżu (okładka  miękka, wyd. 09.2012)

Polecam, naprawdę świetna lektura ukazująca w całej rozciągłości różnice pomiędzy Ameryką a Francją. I choć jest to wizja jednej osoby, to jest ona naprawdę przekonująca. Przepisy genialnie wplecione w treść, nic dodać nic ująć.
A jednak trzeba ją potraktować z przymrużeniem oka. Czasem bowiem niektóre opowieści mogą być lekko drażniące (jak na przykład ta, w które David nie może zrozumieć, że po tylu latach sprzedawca w sklepie mięsnym nie może się nauczyć jego niepoprawnej wymowy słowa Indyk. Sprzedawca mógłby pewnie powiedzieć to samo... :)). Książka zawiera kilka tego typu egocentrycznych zachowań, przez które niestety Amerykanie często tracą poważanie u innych nacji. Jeśli jednak na to przymknie się oko, będzie to jedna z lepszych lektur.

Książka o tym jak przeżyć w Paryżu i nie zginąć ;) Autor w zabawny sposób opisuje Paryżan jako zadufanych i niezbyt uprzejmych ludzi. Autor przedstawia również różne nie zrozumiałe dla Amerykanina zachowania i zwyczaje Paryżan. Oprócz zabawnych historii mnóstwo przepisów na interesujące dania i desery. Polecam wszystkim frankofilom ;)

pozytywna optymistyczna i zabawna pełna przepisów na smakołyki ..polecam na jesienne wieczory. 10/10

„Słodkie życie w Paryżu” to 327 stron interesującej treści zamkniętej miękką i apetycznie kolorowa, lakierowaną okładką. Treść i symboliczne, małe zdjęcia zawarte wewnątrz, drukowane są na czarno-biało, na zwykłym, szarym papierze (na jakim często drukuje się prozę). Książka wydana została przez wydawnictwo Pascal co, moim zdaniem, bardzo pasuje do jej zawartości. Uważam bowiem, że byłaby idealna jako „przewodnik po paryżanach/ Francuzach?/” i dopiero potem po Paryżu (bo choć kulinarny wątek „zwiedzania” jest bez wątpienia wiodący, to tematyka książki jest o wiele szersza:). Dodatkową ciekawostką jest kilkadziesiąt przepisów (bez zdjęć) na ciekawe słone i słodkie potrawy, które mam ochotę wypróbować w wolnym czasie jak drobiowe tajine z morelami i migdałami czy gorący sos czekoladowy Nancy Meyers:) Indeks przepisów znajduje się na końcu książki jak i ulubione paryskie adresy autora.

Treść szeroko opisuje życie Davida Lebovitz’a w Paryżu, od przyjazdu ze Stanów Zjednoczonych (kraju pochodzenia autora) mniej więcej w czasie gdy wybory wygrał Sarkozy, po czas obecny. W humorystyczny sposób mówi o ewolucji, jaką przeszło jego „francuskie” życie, ściśle powiązane z życiem innych ludzi (bo człowiek to istota „społeczna”;), tu akurat Francuzów (a uściślając… bardzo charakterystycznych w obyciu, paryżan;).

Wiele informacji zawartych w książce to dla mnie nowości, bo nigdy, będąc we Francji, nie miałam okazji zetknąć się z „burkającym” pod nosem albo ignorującym mnie sprzedawcą. Możliwe jednak, że te „kilka” lat temu, kiedy miałam okazje tam być, moja uwaga skierowana była na obserwację innych zdarzeń i do tego nie przyłożyłam „należytej” wagi. Na pewno inaczej ma się sprawa, gdy masz egzystować pośród Paryżan dzień po dniu, doświadczać zarówno miłych jak i denerwujących sytuacji. Tym bardziej niezrozumiałych, gdy kultura twego kraju pochodzenia jest tak diametralnie różna od kultury francuskiej.

Jaka jest tematyka książki? Zaczynając od tego w jakiej sytuacji David Lebovitz poczuł się paryżaninem, jak należy się zachowywać wchodząc do sklepu, co mówić (a czego nie mówić pod żadnym pozorem;), co i jak jedzą Francuzi, w jaki sposób próbować zaskarbić sobie ich przychylność, jaka parzą kawę, czy pija (i jaką) wodę i czy mając pełen pęcherz łatwo znajdziesz w Paryżu toaletę? Ale to nie wszystko! W książce tej znajdziesz odpowiedź na proste pytanie „jak przeżyć, będąc obcokrajowcem w Paryżu” i nawet jeżeli odpowiedź autora wydaje się początkowo zniechęcająca to na mnie zadziałała odwrotnie… Chciałabym sprawdzić czy moje „przygody” w Paryżu byłyby równie frustrujące a obserwacje otoczenia podobne;)

Zachęcam do zakupu i lektury, szczególnie „świeżo-narodzonych” frankofili z zacięciem kulinarnym, dla których książka ta może stać się przyjemnym zaczątkiem wiedzy o wszystkim co Francuskie.

Lubię gotować i pochłaniam wszelkie ciekawe książki kulinarne. A ta zdecydowanie taką jest. Zawiera mnóstwo przepisów nie tylko na desery i ciasta ale również na dania obiadowe. Trochę wymagają czasu, ale naprawdę warto pokusić się o przyrządzenie co jakiś czas. Autor też przedstawia życie paryskie. Dowiemy się wiele ciekawych rzeczy. Polecam

Nigdy nie byłam w Paryżu... pewnie nie tylko ja mogę to powiedzieć... ale dzięki ksiażce lebovitza czuję jakbym przynajmniej jadła tam śniadanie :). Autor tak fantastycznie opisuje Paryż od kuchni, że wręcz czuję zapach słodkich croissantów i kawy :). Polecam każdemu, kto chce się wybrać w kulinarną podróż do Paryża!

Fascynująca książka, która oprócz przepisów zawiera wiele ciekawych anegdot dotyczących życia w Paryżu. Przyjemna i przydatna zarazem lektura. Takie właśnie lubię. Mam tylko nadzieję, że kiedyś zamiast czytać o Francji będę miała okazję tam pojechać chociaż na kilka dni. Polecam wielbicielką Francji.

To nie jest zwykła książka podróżnicza! To książka kulinarno-podróżnicza! Autor pokazuje nam Paryż, dzieli się wrażeniemi z tego miasta i... najlepszymi francuskimi przepisami :). Kilka przepisów już wykorzystałam i muszę przyznać są fantastyczne :). Polecam ksiażkę fanom Paryża i kuchni francuskiej

Kocham Francję, byłam tam tylko dwa razy, ale zakochałam się w tym kraju i w Paryżu. Podobnie jak autor tej książki. Dlatego pewnie tak mi się podobała. Autor opisuje sporo uroków paryskiego zycia i daje nam ponad 50 przepisów. Wspaniała propozycja dla wielbicieli Francji, jej kuchni i gotowania.