Ślady dusz. Tom 1 (ebook)

,,Chyba żartujesz? – parsknąłem rozbawiony. – Mam powiedzieć szefowi, że Wiedźma z kart mi wywróżyła, że przez najbliższy tydzień mam siedzieć w domu, zanim nie odprawi mi rytuału ochronnego? Chcesz, żeby posłał mnie na badania do psychiatry?"   Co się dzieje z naszymi duszami po śmierci? Odchodzą do nieba albo do piekła? Czy to bujdy? A może jednak prawda....?    ,,Ślady dusz" jest debiutem Pauli Uzarek, ale również książką, z którą spędziłam ostatnie dni. I wiecie co? Była to bardzo udana lektura, a humor autorki trafił w moje gusta, ale do rzeczy. I po kolei, kolej rzeczy jest ważna tak jak w rytuale ochronnym, a może oczyszczającym?    ,,Dzień, który zmienił moje życie" z dobrych 5 lat temu w moje urodziny oglądałam ten serial paradokumentalny i tam właśnie zetknęłam się ze tzw. wróżką, która robiła takie rytuały oczyszczające, nigdy nic nie zdradzała klientowi o co chodzi, ale ostatecznie naiwną osobę oszukała. Z tym na początku skojarzyły mi się ,,Ślady dusz", ale nie martwcie się motywu oszust nie ma! To tylko pierwsze wrażenie, skojarzenie.   Bowiem problemy Adama - głównego bohatera zaczęły się od kota i brudnego samochodu, aż do momentu, gdy w jego życiu pojawia się tajemnicza Wiedźma, i teraz już nie jest pewien czy wiedział wszystko o swojej zmarłej rok temu babci Anieli. Musi podjąć istotne decyzje, czy przyjąć dziedzictwo po babci czy odrzucić? A to wcale nie jest prosta decyzja, bo może coś stracić, ale też zyskać!   ,,Nie byłem zdolny do trzeźwej oceny swojego stanu psychicznego. Zdawało mi się w tamtej chwili, że najmniejsze niepowodzenie zepchnie mnie na dno. Do czeluści, z której nie będę umiał wydostać się o własnych siłach."   Co jest fikcją, a co prawdą? To zdanie będziecie mieli w głowie podczas czytania, gdy razem z Adamem będziecie próbować dojść do rozsądnej odpowiedzi. A pytań zadacie na pęczki, a odpowiedzi otrzymacie w swoim czasie! Autorka uczy czytelnika cierpliwości i powoli odkrywa karty pełne tajemnic i sekretów! Od początku do końca zastanawiałam się o co w tym wszystkim chodzi? Co jak? Dlaczego? I te odpowiedzi otrzymujemy w mniejszym lub większym stopniu, ale i tak czuję niedosyt. Chciałabym wiedzieć więcej w to co został wepchnięty nasz bohater i na to liczę w kolejnych tomach. A co znajdziecie w ,,Śladach dusz”? Na pewno ciekawego głównego bohatera, którego losy będziecie śledzić z zapartym tchem od początku. Zaskakującą kotkę, która wyskakuje z nikąd, niczym ninja, zostawiając ślady łap. Poznacie też wiele kobiet, które zamiast mówić, trzymają buzię na kłódkę i przychodzi więcej pytań niż odpowiedzi! Intrygujące motywy i coś nowego, pokusiłabym się o stwierdzenie oryginalnego!   Mam przeczucie, że pierwszy tom to zaledwie początek taki prolog przygotowujący na kolejne tomy. Zapoznanie z tą historią, bohaterami i zarysem na kolejne wydarzenia. Było zabawnie! Czasami uśmiech nie schodził mi z twarzy, zwłaszcza podczas pierwszego rytuału z jajkiem, gdzie Adam nie wierzy w to co robi. Było intrygująco, w końcu akcja działa się w Oktawę Wszystkich Świętych. Było ciekawie, mimo że nie działo się nic konkretnego i nie miałam pojęcia do czego to wszystko dąży. Totalnie, nie wiedziałam co dalej i nie potrafiłam nic przewidzieć. Nie wiedzieć czemu,wyjątkowo mi to nie przeszkadzało, bo bawiłam się niesamowicie dobrze! A Paula Uzarek wplotła w tę ciekawą historię interesujące tematy podane w świeży sposób m.in. zaakceptowanie siebie ze wszystkimi wadami i zaletami (Adam musi przemyśleć, czy chce przyjąć pewien dar, który jest częścią jego), podejmowanie trudnych decyzji i wyborach wraz z konsekwencjami ich, a także temat dusz, co się dzieje z nimi po śmierci. Adam jest pomiędzy dwoma światami, a w jeden z nich do tej pory nawet nie wierzył. Musi zmierzyć się z wieloma decyzjami i wyborami. A towarzyszyć mu będą kotka Ninja, niesamowity pies Freddie, tajemnicza Wiedźma, Baba Cmentarna, a nawet nieżyjąca już babka – Aniela! Jak ta opowieść się potoczy? Musicie odkryć sami!   Tak reasumując ,,Ślady dusz” to powieść obyczajowa z elementami fikcji i fantastyki. Coś nowego, ciekawego, a wątki wiedźm, dusz i zwierząt podane na nowo. W całkiem inny sposób, co pokazało mi, że mimo trylionów książek na całym wielkim świecie autorzy wciąż mają nowe pomysły i to jakie. Autorka fajnie operuje językiem, a styl pisania jest lekki i przyjemny, gdybym miała więcej czasu mogłabym ją przeczytać w dzień/dwa dni. Ze swojej strony mogę jedynie Wam polecić i zachęcić do odbycia podróży razem z Adamem pomiędzy dwoma światami! Będę czekać na kolejny tom.   Za możliwość przeczytania dziękuję autorce @paula.pisze    

Ślady dusz to debiut Pauli Uzarek, który zabierze nad do świata zbłąkanych istot. Zastanawialiście się kiedyś, co się znajduje po drugiej stronie? A może wierzycie w duchy lub inne zjawiska nadprzyrodzone? Czas na powieść, która będzie doskonałym początkiem z gatunkiem, jakim jest fantastyka. W świecie równoległym. Wszystko zaczyna się od białego futrzaka, kota, który jest niezwykle złośliwy. Traktuje samochód głównego bohatera jak własne legowisko i kuwetę, doprowadzając tym Adama do szału. Sprawa wydaje się na tyle dziwna, że znajomy radzi mu z całego serca, aby porozmawiał z wiedźmą. W końcu wiedźma wie wszystko! Adam nie podejrzewa, że kot może być jakimś znakiem, wiadomością od kogoś, bo w końcu to tylko złośliwe i paskudne zachowanie, a wszyscy wiemy, że koty mają swoje humory. Nagle się okazuje, że sprawa nie jest wcale taka oczywista, a coraz więcej sił nadprzyrodzonych zaczyna mieszać w życiu Adama. Wiedźma musi odprawić rytuał i zadbać o to, aby chłopak nie wplątał się w żadne kłopoty. Tylko co, jeśli zbłąkane dusze same go znajdują? Adam wkrótce się dowiaduje, że babcia skrywała niejeden sekret i czyha na niego wielkie niebezpieczeństwo. Wiedźma, kot i strach, który ma wielkie oczy. Umówmy się, niezwykle trudno jest stworzyć równoległy świat, a jeszcze trudniej jest sprawić, aby czytelnik zaczynał się zastanawiać, czy w tej historii jest ziarenko prawdy. Historia jest przedstawiona z perspektywy zwykłego chłopaka, który jest w żałobie po babci. Czytelnik może obserwować jego zmieszanie i brak zrozumienia wobec wydarzeń, których jesteśmy świadkami. Ten przemyślany zabieg pozwala nam powoli odkrywać karty, wprowadzać nas w świat pełen magii, wierzeń i zbłąkanych dusz. Akcja nabiera takiego tempa, że trudno się oderwać, bo chcemy poznać sekrety oraz tajemnice. W pewnej chwili możemy złapać się na tym, że nie ufamy żadnemu bohaterowi, bo nagle okazuje się, że dryfujemy między światem żywych a zmarłych. Ślady dusz to powieść pełna przygody, chwil grozy i niebezpieczeństw, która zdecydowanie za szybko się skończyła. Paula Uzarek do opowieści dorzuca szczyptę humoru oraz opowieści przodków. W tej historii zdecydowanie nie brakuje klimatu, którego dodaje jeszcze oktawa wszystkich świętych. „Babcia Aniela wierzyła, że dusze pokutujące wędrują po świecie i szukają kontaktu z ludźmi, którzy mogliby im pomóc przejść na drugą stronę. Przychodzą szczególnie podczas oktawy wszystkich świętych, bo wtedy każda dusza może przyjść i odwiedzić swoich, mawiała. Co ważne, moja babcia, mama mojej babki i jej babki itd. Wierzyły, że broń może nie można się do takiej duszy odezwać. Trzeba by potem wracać w to miejsce, aż sprawa się rozwiąże, a nie wiesz, czy nie spotkasz przypadkiem samobójcy, który umarł złą śmiercią lub alkoholika. To może być dosłownie każda czy skalana dusza. Nie w sposób im rychło pomóc, niejeden przez takie spotkanie z duszą oszalał.” Ślady dusz, śladami pamięci Nigdy nie wiadomo, czego trzeba się bardziej bać: nieznanej, mrocznej przeszłości czy może przyszłości. Adam jest przykładem bohatera, który odkrywa ten świat, czasami się gubi, czasami ponosi go brawura, lecz dzięki narracji pierwszoosobowej widzimy, jak zachowuje się pod wpływem emocji. A tych w książce zdecydowanie nie brakuje. Ślady dusz będą idealnym początkiem dla osób, które dopiero rozpoczynają przygodę z fantastyką. Nieskomplikowany świat sprawi, że szybko wciągną się w opowieść, a ja mam nadzieję, że równie szybko pojawi się kolejna część. To idealna książka na zarwaną noc pod gwiazdami. Może i Ciebie spotka jakaś zbłąkana dusza!

Adam to przeciętny facet. Jego życie wygląda dość nudnawo. Do czasu, czyli do momentu, kiedy uporczywie powracające ślady kocich łap na samochodzie doprowadzają go do nietypowego załatwienia sprawy. Ma niecałe 30 lat, nieudany związek za sobą i dom po ukochanej babci Anieli. Nawet sobie nie wyobraża, co jeszcze zostawiła mu w spadku staruszka. Nie ma też pojęcia, kim tak naprawdę była i ile tajemnic przed nim schowała. Adam odkrywa te sekrety powoli, przechodząc przez kolejne fazy charakterystyczne dla rozsądnego człowieka: od zupełnego niedowierzania, przez lekceważenie i ignorancję, po próbę pogodzenia się z losem i akceptację swojego daru. A nie jest ten dar banalny. Ten dar polega na możliwości kontaktu z duszami. Mężczyzna w tym całym galimatiasie ma niesłychane szczęście. Otaczają go kobiety. Pierwsza jest rzeczywista i namacalna. Pomocna i życzliwa Sara – przemęczona pracą pani weterynarz. Mogłaby być kimś więcej, ale czy tak się stanie? Tu autorka nie powiedziała ostatniego słowa. Druga – tajemnicza wiedźma Zoja – pokrętnymi drogami i półsłówkami wprowadza Adama w inny świat, bardziej gmatwając, niż tłumacząc to, czego mężczyzna chce się dowiedzieć. Jest jeszcze cmentarna baba Agata, która tłumaczy Adamowi więcej niż wiedźma, ale i tak nie odsłania wszystkich kart. Z jednej strony go irytuje, z drugiej ma dla niego wiele – prawie matczynej – życzliwości. I sama babcia Aniela – chociaż już nie żyje, to nadal występuje w powieści: w sercu i myślach Adama, w pozostawionych po sobie rzeczach i wspomnieniach; w historii, która powoli i fragmentarycznie się odsłania. Autorka ubrała całą fabułę w niesamowity klimat. Akcja książki nie pędzi na łeb na szyję. Kolejne wątki snują się jak jesienne mgły, których zresztą nie brakuje w powieści. Nie brakuje też tykania zmysłów – szelest rudych liści, zapach wilgotnej ziemi, trzepot ptasich skrzydeł, światło bijące z kocich ślepiów, gęsta atmosfera ciemnej nocy. To pozwala się zanurzyć w opowieści, pobudzić wyobraźnię i zachwycić się zwykłymi na pozór rzeczami. Na szczególną uwagę zasługują jeszcze dwa aspekty, które uważam za literacko piękne (tym bardziej, że to debiut). Jeden to specyficznie opisane, a raczej ujęte, emocje bohaterów. Miałam wrażenie, że autorka nie podała zbyt wiele na tacy – jakby dawała szansę czytelnikom, żeby sami sobie dopowiedzieli, co Adam i reszta czują: z gestów, z niedokończonych słów, ze spojrzenia. Druga sprawa to relacje. W jednej powieści dostajemy kilka ich rodzajów, a ta zazwyczaj najpopularniejsza wcale nie wydaje się najważniejsza. Przyjaźnie, miłość wnuka do babci, więź ze zwierzakami… Tak wiele do wyboru i do troszczenia się. Przede mną druga część. Które tajemnice wyjdą z ciemności? Gdzie Adam zabrnie ze swoimi uczuciami? I jak poradzi sobie ze swoim darem?

Bohaterem powieści jest Adam, młody mężczyzna próbujący sobie poradzić po stracie ukochanej babci. Pewnego dnia na swoim samochodzie zauważa ślady kocich łap. Adama cała ta sytuacja zaczyna coraz bardziej irytować, gdyż nie był to pojedynczy wybryk kota, tylko upodobał sobie jego samochód już od miesiąca. Pomocy, zaczął szukać u Wiedźmy, ślady zniknęły, a koci przyjaciel zadomowił się na dobre przy boku mężczyzny. Wsparcie w opiece nad nowym przyjacielem daje mu Sara, weterynarz i tym samym przyjaciółka z dzieciństwa. Porządkując rzeczy po zmarłej kilka miesięcy wcześniej babci, natrafia na tajemniczą skrzyneczkę. Wokół Adama zaczynają pojawiać się siły, o których mocy nie ma pojęcia. Spadek, który spadł na niego jak grom z jasnego nieba, okazuje się bardziej wymagający, niż kiedykolwiek by przypuszczał. Nie potrafi przyjąć do wiadomości, że otrzymał coś cennego i niebezpiecznego, coś, co może zrzucić na niego i jego najbliższych mnóstwo cierpienia. Rozmowy z duszami. Ot co przyjdziemy mu czynić. Jednak na jego drodze staje sporo osób, które chcą mu zaszkodzić, nie braknie jednak również tych dobrych. Czy Adam będzie umiał zaakceptować to, co mu dane w genach? Jak wielu rzeczy się dowie, odkrywając prawdę o swojej rodzinie i tym samym sobie? „Ślady dusz” to pierwszy tom serii. Powieść pochłonęła mnie całkowicie. Poznając, co rusz nowe postaci obstawiałam, kto faktycznie jest po stronie Adama, a kto będzie chciał mu zaszkodzić. Niestety w przypadku jednej z osób, miałam inne odczucia, niż faktycznie się okazało. Czy dobrze? Czas pokaże. Kocham powieści, z których magia aż bucha z jej stron. Raz mamy zwyczajny świat, raz wpadamy w magię, nie koniecznie tą dobrą. Adam jest takim bohaterem, którego trudno byłoby nie lubić. Zresztą lgną do niego zwierzęta, nie tylko koty, a jak wiadomo, zwierzęta ciągną do dobrych ludzi. Dusze, magia … fantastyka ma to do siebie, że autor ma nieograniczone możliwości w kreowaniu świata, bohaterów, klimatu opowieści. Ważne, aby przedstawił to w sposób, który czytelnik kupi i to właśnie udało się Pauli Uzarek. Autorka zadbała o każdy szczegół, aby historia pochłonęła nas na dobre. Powieść wręcz się pochłania. Użyte w książce słownictwo nie sprawia problemu i czyta się ją płynnie, co również zasługuje na duży plus. Jeśli lubicie powieści, w których są wiedźmy, szamani, duchy, magia … to po „Ślady dusz” musicie koniecznie sięgnąć.

Niezwykła podróż do świata magii, który przyciąga nas tajemnicą, fascynuje towarzystwem wiedźm i szamanów, a w końcu porusza pierwotnymi, ludowymi wierzeniami i ich wpływem na losy bohaterów. Kto z Was nie marzył kiedyś o tym, by posiadać jakiś wyjątkowy dar? Komu nie śniło się, że otrzymuje zdolność lub umiejętność, której nie ma nikt inny i która sprawia, że staje się kimś niezwykłym? 29 letni Adam Karski nie miał takich marzeń. Nie śnił o byciu superbohaterem, ani nie wymyślał sobie nadprzyrodzonych zdolności, których by pragnął. Mimo to je otrzymał, w zaskakujących dla siebie okolicznościach. Niespełna rok po śmierci babci, która była dla Adama niczym matka, mężczyzna przeprowadza się do odziedziczonego po niej domu i układa sobie życie. Będąc świeżo po rozpadzie związku poświęca się głównie pracy, odkładając na wieczne jutro uporządkowanie spuścizny po zmarłej Anieli. Pośród tej szarej codzienności w życiu Adama pojawia się kot, który niezwykle uprzykrza mu życie. W następstwie szeregu dziwnych, niewyjaśnionych wydarzeń bohater trafia do lokalnej wiedźmy i tam okazuje się, iż jest jej doskonale znany… Podobnie jak wielu innym lokalnym strażniczkom wiedzy tajemnej. W ten sposób rozpoczyna się niezwykła historia, której nie sposób porównać z innymi. Z pomocą przyjaciółki Sary, Baby Cmentarnej Agaty i pięknej szamanki Zoi, Karski stopniowo odkrywa dziedzictwo, z jakim pozostawiła go babcia. Nawiązuje mentalne kontakty ze zwierzętami, a na jego drodze pojawiają się zbłąkane dusze zmarłych, które przekazują mu tajemnicze wiadomości i ostrzeżenia. Co grozi Adamowi? Czy odkryje prawdziwy testament zmarłej babci? Czy zaakceptuje dar, który w sobie nosi? Spędziłem z książką Pauli Uzarek magiczny weekend, albowiem wykreowany przez nią świat przeniósł mnie w czasy mojej młodości. Nigdy nie zapomnę, jak z wypiekami na twarzy wyczekiwałem sobotniego popołudnia, a wraz z nim bloku bajek i filmów Disneya. Zabierały mnie one do świata marzeń i sekretów, pozwalając tym samym pielęgnować siłę wyobraźni i uniwersalnych wartości. “Ślady dusz” przypomniały mi ten czas mimo 40tki na karku, za co trafiają na honorowy regał i szykują miejsce dla kolejnej części.

Niezwykła podróż do świata magii, który przyciąga nas tajemnicą, fascynuje towarzystwem wiedźm i szamanów, a w końcu porusza pierwotnymi, ludowymi wierzeniami i ich wpływem na losy bohaterów. Kto z Was nie marzył kiedyś o tym, by posiadać jakiś wyjątkowy dar? Komu nie śniło się, że otrzymuje zdolność lub umiejętność, której nie ma nikt inny i która sprawia, że staje się kimś niezwykłym? 29 letni Adam Karski nie miał takich marzeń. Nie śnił o byciu superbohaterem, ani nie wymyślał sobie nadprzyrodzonych zdolności, których by pragnął. Mimo to je otrzymał, w zaskakujących dla siebie okolicznościach. Niespełna rok po śmierci babci, która była dla Adama niczym matka, mężczyzna przeprowadza się do odziedziczonego po niej domu i układa sobie życie. Będąc świeżo po rozpadzie związku poświęca się głównie pracy, odkładając na wieczne jutro uporządkowanie spuścizny po zmarłej Anieli. Pośród tej szarej codzienności w życiu Adama pojawia się kot, który niezwykle uprzykrza mu życie. W następstwie szeregu dziwnych, niewyjaśnionych wydarzeń bohater trafia do lokalnej wiedźmy i tam okazuje się, iż jest jej doskonale znany… Podobnie jak wielu innym lokalnym strażniczkom wiedzy tajemnej. W ten sposób rozpoczyna się niezwykła historia, której nie sposób porównać z innymi. Z pomocą przyjaciółki Sary, Baby Cmentarnej Agaty i pięknej szamanki Zoi, Karski stopniowo odkrywa dziedzictwo, z jakim pozostawiła go babcia. Nawiązuje mentalne kontakty ze zwierzętami, a na jego drodze pojawiają się zbłąkane dusze zmarłych, które przekazują mu tajemnicze wiadomości i ostrzeżenia. Co grozi Adamowi? Czy odkryje prawdziwy testament zmarłej babci? Czy zaakceptuje dar, który w sobie nosi? Spędziłem z książką Pauli Uzarek magiczny weekend, albowiem wykreowany przez nią świat przeniósł mnie w czasy mojej młodości. Nigdy nie zapomnę, jak z wypiekami na twarzy wyczekiwałem sobotniego popołudnia, a wraz z nim bloku bajek i filmów Disneya. Zabierały mnie one do świata marzeń i sekretów, pozwalając tym samym pielęgnować siłę wyobraźni i uniwersalnych wartości. “Ślady dusz” przypomniały mi ten czas mimo 40tki na karku, za co trafiają na honorowy regał i szykują miejsce dla kolejnej części.

Wyobraź sobie, że drzemie w Tobie moc, której siły nie jesteś sobie w stanie wyobrazić. Najpierw dzieją się jakieś dziwne rzeczy, nie wiesz, że to Ty wysyłasz je, jako dziwne sygnały do świata rzeczywistego. I tylko ktoś podobny do Ciebie może Ci pomóc. W ten sposób wkraczasz w świat wiedźm i magów jak i również dusz, które jeszcze spokojnie nie opuściły tego świata. Tym sposobem zapraszam Cię do świata Adama. Paula w swoim debiucie stworzyła świat magii, której głównym bohaterem jest młody mężczyzna. W Adamie drzemie moc, o której nawet nie wie. Po śmierci jego babci zaczynają się dziać w jego otoczeniu dziwne rzeczy. A to kot nie daje mu życia, a to kruki za nim latają. Mało tego, ktoś zaczyna mu źle życzyć. Do tego intryguje go tajemnicza wiedźma, która powoli odsłania karty jego obecnego życia. Czasem go to irytuje, czasem fascynuje. Oczyszczające rytuały, chodzenie z kurzym jajkiem przy ścianie czy picie dziwnych ziołowych naparów staje się jakby jego codziennością. Do tego odkrywa kim tak naprawdę była jego babcia, mama i kim staje się on sam. Książka napisana jest z perspektywy Adama. Poznajemy jego uczucia jak i sytuację, w której się znalazł. Czasem jest śmiesznie, a czasem czujemy irytację. Akcja początkowo jest powolna i toczy się ślimaczym tempem,m. Na szczęście w dobrym momencie staje przed nami zły charakter i nadaje tej książce wyrazu, a sama akcja przyspiesza. Czuć nawet dreszcze strachu na karku. Powieść ta, to dobry wstęp do serii. Autorka zabrała nas w tajemniczą, magiczną podróż po współczesnym świecie. Początkowo trudno było mi się odnaleźć w miejscu akcji, dopiero po paru rozdziałach zdałam sobie sprawę po jakiej ziemi stąpam. W tej książce mamy dużo tajemnic i mistycyzmu. Bywało, że pragnęłam rzucić czytnikiem w kąt, bo było dla mnie za mało magii, za mało akcji. Na szczęście pojawił się zły charakter i nastąpił zwrot. Dosłownie wszystko nabrało tempa. Tak samo ja sama nabrałam większej ochoty na kontynuację tego tomu. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach akcja będzie zdecydowanie szybsza, a sam Adam mocno się rozwinie.

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania e-booka, bardzo dziękuję autorce Pauli Uzarek Recenzja Czy zastanawialiście się kiedyś co się dzieje z naszymi duszami po śmierci? Odchodzą do nieba a może do piekła? Czy może są tuż obok nas i nawet o tym nie wiemy? ,,Ślady dusz" jest debiutem Pauli Uzarek i uważam, że jest to bardzo dobry debiutem. Autorka wprowadza nas w świat mężczyzny, który wydawałoby się, że nie różni się niczym od innych. A jednak… Adam, bo o nim jest mowa, przeprowadził się do domu po zmarłej babci. Już od pierwszych dni na nerwach postanowił mu zagrać zwykły, biały kot, który codziennie wchodził na dach samochodu Adama i zostawiał na nim ślady. Mężczyzna codziennie mył auto a kot codziennie zostawiał ślady. W końcu Adam postanowił udać się do Wiedźmy, która znalazła sposób na kota a przy okazji powiedziała chłopakowi, że ktoś mu źle życzy. Kto i dlaczego może mieć złe intencje wobec naszego bohatera? Pomimo porad i różnych zabiegów przez Wiedźmę kot wracał pod dom Adama. Nie zostało już nic innego jak nakarmić i przygarnąć zwierzaka. Ale historia z kotem to dopiero początek magicznych przygód mężczyzny. Adam spotyka na rozdrożu dróg starego mężczyznę, który ostrzega go przed kobietą, ale już nie mówi przed którą i dlaczego. Kim w ogóle jest ten pan, który nagle pojawia się i znika? Czy jest zbłąkaną duszą? I co ma z tym wszystkim wspólnego kolejny zwierzak, którego przygarnia Adam? W domu po babci, o której wydawało się Adamowi, że wie wszystko, znajduje magiczny przedmiot. Jest nim klucz. Ale co można nim otworzyć i jakie kolejne zagadki do rozwiązania czekają Adama? Czy bohater będzie umiał pogodzić się z tym co odkryje i przyjmie dar, który odziedziczył po Amelii, swojej babci? Przekonacie się sami. Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony i z każdą kolejną byłam coraz bardziej ciekawa czym jest ten dar, Cmentarna Baba, jaką tu rolę odgrywa Wiedźma, jakie nowe tajemnice wyjdą na jaw i kim jest Nina? Lekturę polecam fanom fantastyki, rzeczy paranormalnych, ale również tym co lubią czytać o rodzinnych tajemnicach.

"Ślady Dusz" Pauli Uzarek to pierwsza od dawna przeczytana przeze mnie pozycja z działu fantastyki. Miałam wielkie oczekiwania co do tej książki. Jeśli chcecie się dowiedzieć, czy się nie zawiodłam, zapraszam do przeczytania recenzji. Akcja zaczyna się idealnie czasowo z ponurą rzeczywistością za oknami. Wrześniowy, chłodny poranek wita głównego bohatera niezbyt przyjemną niespodzianką – śladami kocich łap na masce mercedesa. Pedantyczna wręcz dbałość o samochód zmusza Adama do kolejnej już wizyty w myjni. Powtarzający się problem to jednak nie przejaw jawnej złośliwości czworonożnego białego kota. Większość z nas zna z autopsji lub słuchu pocztę pantoflową. Dzięki niej Adamowi udaje się skontaktować z miejscową Wiedźmą. Choć nie jest przekonany co do skuteczności jej metod działania, bo nie wierzy w nic co magiczne, zgadza się na odbycie rytuału. Twardo stąpający po ziemi mężczyzna z pomocą nowych przyjaciół dowiaduje się głęboko skrywanej prawdy o sobie, a także o zmarłej babci Anieli. Zwyczajowo nie będę zdradzać dalszej fabuły 😉 Historia ma wiele plusów. To, co cenię sobie najbardziej, to osadzenie realiów na naszej polskiej ziemi. Zdecydowanie ostatnio mam przesyt obcobrzmiących nazw własnych i imion głównych bohaterów. Kolejna pozytywna ocena to język. Kocham słowo "sznupać" nieodłącznie kojarzy mi się ono z moją babcią! Tu nie ma czasu na nudę! W życiu Adama ciągle pojawiają się nowi ludzie, zwierzęta i magiczne moce, w które zaczyna powoli wierzyć. Książka uczy nas, że przyjaźń potrafi przetrwać bardzo długi czas, nawet gdy jest niedostatecznie pielęgnowana. Żałoba po śmierci bliskich nie powinna się przedłużać w nieskończoność, bo choć arki pozostaną w. Naszej pamięci, to można zapominać o osobach, które jeszcze są z nami. Choć czasami nie dostrzegamy ich, są zawsze obok, podając przyjazną, pomocną dłoń. Zabieram się za czytanie części drugiej, Adam mnie do siebie przyciąga, jak te muchy… Wiece – a jeśli nie wiecie, to po przeczytaniu drugiego tomu serii zostaniecie oświeceni ;)

Zwykle czarownice kojarzymy z kobietami. Zielarki, szamanki, wiedźmy, szeptuchy... W książce Pauli Uzarek to mężczyzna odkrywa w sobie moce. Adam dziedziczy dom po zmarłej babci. Szybko zaczynają wokół niego dziać się rzeczy zwykłe/niezwykłe. Bo jak nazwać kota brudzącego samochód, zabłąkanego psa czy stada ptaków zbierające się w pobliżu? Po tym jak w myjni wykupił już abonament na czyszczenie auta, czując się zupełnie bezradny w obliczu hmm... kota. Adam decyduje się odwiedzić wiedźmę. Zoja potwierdza, że ktoś rzucił na mężczyznę urok. Pomaga go zdjąć a przy okazji staje się obiektem fascynacji Adama. Coś go do tej kobiety przyciąga, choć ona sama traktuje go dość obcesowo. Niby pomaga, ale prywatnie nie chce mieć z nim nic wspólnego a on nie może wyrzucić jej z głowy. Narastające dziwne wydarzenia, które można różnie interpretować prowadzą Adama do baby cmentarnej, Agaty, która pomaga mu odkryć przeszłość jego rodziny. Powieść jest przesiąknięta atmosferą magii. Jest w niej mowa o oktawie Wszystkich Świętych, zresztą najważniejsza akcja rozgrywa się w listopadzie. Wciągnął mnie klimat stworzony przez autorkę. Żal mi Freddy'ego, ale po końcowej scenie myślę, że zyska godnego następcę. Druga część już czeka na czytniku a ja się zastanawiam co będzie dalej.