Sielskie smaki. Nostalgiczna podróż kulinarna (okładka  twarda, wyd. 07.2021)

Książka o kuchni i gotowaniu, a nie kulinarna.

Piękne nostalgiczne przepisy

Fantastyczna książka! !!

Super! Treść i przepisy.

Rewelacja!

Perełka

Czy lubicie książki kucharskie? Przy mnogości stron internetowych i blogów kulinarnych mogłoby się zdawać, że takie pozycje powinny zginąć z rynki wydawniczego. Jednak nic bardziej mylnego. A dowodem na to jest nowość od wydawnictwa Prószyński i S-ka „Sielskie smaki”. Ta książka to nie jedynie przepisy, na widok których ślinka cienkie i ma się ochotę biec do sklepu po składniki, a następnie do kuchni, żeby je zrealizować. Autorka, Ukrainka z urodzenia, zabiera nas nie tylko na podróż smakową po swojej rodzinnej Ukrainie, ale również na podróż w przeszłość, po tradycjach, które były, a w tej chwili powoli się odradzają. Olia Hercules roztacza przed nami piękny, nostalgiczny i różnorodny obraz Ukrainy już od pierwszych stron. Wyjaśnia nam czym były kuchnie letnie, jakie są różnice pomiędzy regionami i jakie ciekawe składniki można w nich znaleźć. To podróż w przeszłość po smakach jakbyśmy wsiedli do wehikułu czasu. Widać, że włożyła w tą książkę całe serce. Układ jest bardzo przemyślany, przejrzysty. Do każdego rozdziału autorka napisała wstęp odnoszący się do tradycji i historii dań. Poza tym każde danie ma swój mniejszy wstęp, w którym jest wyjaśnione skąd pochodzi przepis. Często są to przepisy sprzed ponad stu laty. Dla mnie najbardziej spodobały się śniadania, ponieważ lubię wtedy próbować nowych smaków, a wszystkie przepisy w książce są do zrobienia z tego co każdy ma w lodówce, bez zbędnego udziwniania. Ta książka to uczta dla oka. Od samego początku można podziwiać przepiękne zdjęcia Ukrainy, jej krajobrazy oraz życie codzienne uchwycone w kadrze. Zdjęcia potraw też zachęcają jednak to zdjęcia pokazujące kraj i ludzi tam żyjących podobały mi się najbardziej. Tak jeszcze na marginesie dodam, że przy zdjęciach jedzenia, u góry po prawej stronie można znaleźć nazwę potrawy po rosyjsku, moim zdaniem to bardzo fajny zabieg, który dla wprawnego oka (jeśli się to zauważy) uatrakcyjnia książkę. W dobie koronawirusa Olia Hercules zrobiła czytelnikom świetną niespodziankę. Ta książka to nie tylko przepisy, to również podróż po Ukrainie, w którą każdy może się udać w domowym zaciszu.

Czy książka może pachnieć sernikiem z duszonymi jabłkami, knedlami ze śliwkami i miodem lub pieczonymi pistacjami? Czy może być ciepłem domowego ogniska, nostalgicznym powrotem do siebie sprzed lat i sentymentalną mapą krainy dzieciństwa? Czy można jej doświadczać, odczuwać i smakować? Po wzięciu w dłonie tej lektury moja odpowiedź jest tylko jedna. To istna galeria smaków i wspomnień - niczym mozaika kulinarnej Ukrainy - w całej jej różnorodności, wyrazistości i regionalności. O dorastaniu w letniej kuchni, tak charakterystycznej dla kultury ukraińskiego pogranicza, wśród grządek warzyw i owocowych drzew, gdzie gotowanie jest jakby zapisane w kodzie genetycznym. Są tu słowa - pyszne, rozpływające się w ustach, zatrzymujące nas w biegu. Skarbnica przepisów, którą otwiera się niczym sekretne notatki - bezcenne. Kosz pełen miejsc, soczystych wspomnień, wiejskiego spokoju, który wprost odrywa nas od miejskiej rzeczywistości. To także opowieść malowana kadrami - wyjętymi z codzienności pełnej prostoty, ciszy, minimalizmu. Znajdziesz tu drewniane płoty, stogi siana, nienachalność lasów i łąk. Wsłuchiwanie się w tętno ziemi, podążanie za jej sezonowością, życie w jej rytmie. Słoiki pełne poziomek, wypiekanie żytnich bochnów, kiszona po gagausku papryka i mamałyga po huculsku. Jest jeszcze więcej, strona po stronie zatapiasz się w tradycji. Pozycja wydana tak sielsko, urokliwie i swojsko, że czuję się jakby babcia ze srebrzystymi włosami zwiniętymi w kok, robiła ze mną pierogi. Jakby liczyło się każde dotknięcie lepkiego ciasta. Szata graficzna przepiękna! A ja chcę znowu na Ukrainę. Do jej miejsc i smaków. Do tej wiejskiej magii. Do szczęśliwego dzieciństwa, które jest czarnym dywanem z dojrzałych owoców morwy przed metalową furtką. Do sernika, które jest przecież łącznikiem z krajem przodków - gdziekolwiek na świecie się jest. Czytajcie i smakujcie!

"Sielskie smaki" to książka kucharska okraszona cudownymi zdjęciami i kilkoma rozdziałami dotyczącymi letniej kuchni, bardzo niegdyś popularnej na Ukrainie. Teksty umieszczone w książce pokazują bogactwo kulinarne tego kraju, tradycje i to jak w biednych czasach korzystano z dobrodziejstw dawanych przez najbardziej urodzajny na świecie próchniczny czarnoziem. Autorka zwróciła się z prośbą do czytelników by dzielili się swoimi wspomnieniami z dzieciństwa, przekazywali przepisy charakterystyczne dla swego regionu. Czytając prawie czułam te smaki i nie ukrywam że ślinka mi nie raz pociekła. Znalazłam tu wiele połączeń smakowych, które w życiu nie przeszłyby mi do głowy, choćby wiśnie z czosnkiem lub grzybowa z kiszonymi ogórkami. Wielu dań zapewne nie uda mi się zrobić z powodu braku produktów, ale niektóre mam nadzieję zagoszczą na moim stole. Szkoda tylko że stół ten nie będzie stał w ogrodzie między drzewami wiśni i w otoczeniu pola z 25 kilogramowymi arbuzami. Ta książka pobudza wszystkie zmysły - od smaku i zapachu świeżych produktów i gotowych dań, poprzez widok sielskich ukraińskich krajobrazów, po dotyk gorących słonecznych promieni na skórze. Wszystko teraz można znaleźć w internecie, ale ja z przyjemnością dokładam "Sielskie smaki" do mojej kolekcji tak już niemodnych książek kucharskich. Takie piękne wydanie będzie jej ozdobą.

Zabieram Was w podróż po ukraińskiej kuchni, smakach i wyjątkowej historii. Autorka jest ukraińską szefową kuchni, autorką tekstów kulinarnych i stylistką kuchni mieszkającą w Londynie. Książka zawiera sto świetnych przepisów kojarzących się z jej mamą i babcią oraz aurą ciepłego lata, beztroski i sielskiego klimatu. Każdy przepis opatrzony jest oprócz zdjęcia, składników i sposobu wykonania oznaczeniem dla ilu osób jest to porcja, czy jest to danie główne czy dodatek, deser itd Dodatkowo, co jest bardzo ciekawym elementem, na wstępie każdego przepisu jest parę zdań na temat historii danego przepisu. Jak możemy go podać, skąd pochodzi. Praktyczne wskazówki od autorki, a zarazem kawałeczek jej historii. To co bardzo mi się podoba to, że nie jest to typowa kolejna książka kucharska. Tylko piękna opowieść rodzinna z cudownymi ilustracjami. Prawdziwa podróż do tamtego czasu, tamtych miejsc i zatraceniu się w tamtejszych smakach