Siedem spódnic Alicji (okładka  miękka, wyd. 01.2017)

To urokliwa opowieść o powoli rodzącym się uczuciu, głęboko skrywanych tajemnicach, niełatwych relacjach rodzinnych i międzyludzkich, a także o zwykłej codzienności, utkanej z szeregu prostych spraw, obowiązków, trosk i okruchów szczęścia. Z właściwym sobie wdziękiem daje do zrozumienia, że świat nie jest czarno-biały. Pełno w nim odcieni szarości, refleksów i cieni. Lecz tylko od nas samych zależy, czy będziemy umieli je dostrzec. Polecam wszystkim zainteresowanym.

http://cyrysia.blogspot.com/2017/01/siedem-spodnic-alicji-joanna-jurgaa.html

Alicja spotyka się z wyniosłym i nudnym Panem Hrabią, dla którego wizerunek jest bardzo ważny, a kobiecie czasami zdążają się małe wpadki. Alicja usiłuję zrozumieć, czy związek w którym zawsze będzie uważana za gorszą jej wystarczy. Kiedy powoli układa sobie życie, spotyka nieco zapatrzonego w siebie celebrytę. Autorka nie tylko przedstawia losy bohaterów, ale snuję również porywające historię z przeszłości, a tłem dla toczących się wydarzeń są piękne i zapierające dech w piersi widoki, które zauroczą Was równie mocno, co sami uczestnicy wydarzeń.

Autorka nie skupia się tylko na wątku miłosnym, oj nie. Ona znaczne poszerzyła grona zacnych bohaterów. Mamy młodych i starszych, tych szalonych i całkiem zwyczajnych. Mieszanka skomplikowana, ale i całkiem codzienna, bo życie również takie potrafi być. Jedni ludzi wpływają na nasze życie bardzo mocno i spotkanie ich odbija ślad na naszej osobowości. Jednak są również tacy, którzy pomimo barwnej otoczki są płytcy i bardzo szybko zapomina się o ich istnieniu.

Akcja powieści rozgrywa się przede wszystkim w przepięknych Stawiskach, lecz czytelnik wraz z bohaterami odbywa ciekawą i pochłaniającą podróż po malowniczym miasteczku Nazare oraz przepięknym chorwackim Molunatu. Pory roku przemijają, jednak w trakcie czytania tej opowieści nieustannie odczuwałam ciepło i pomimo panujących mrozów za oknem, napawałam się zapach lata przesyconym wonią jabłek, soczystych brzoskwiń i plaży.

Książę czyta się bardzo przyjemnie i lekko, a akcja jest zrównoważona. Z pewnością nie jest to tylko romans, na który się nastawiłam. Jest to głównie powieść obyczajowa i choć relacje Alicji, Adam oraz Dawida były dla mnie priorytetem, to historię innych bohaterów w dziwny sposób również mnie zaabsorbowały. Autorka bardzo często przytacza opowieści z przeszłości, które po latach mają w sobie przesłanie, które często jest lekceważone, niemniej jednak jest to ciekawy zabieg, a same historię potrafią zaciekawić. Bohaterów nie jest zbyt wiele, ale poświęcono każdemu uwagę, co bardzo cenię.

Narracja trzecioosobowa jest doskonałym rozwiązanie, gdyż dzięki temu mamy możliwość zgłębienia losów innych postaci, a uwierzcie mi, jest to prawdziwa mieszanka pokoleń, wychowania i poglądów. Co dla jednych jest dopuszczalne, czy też nowatorskie, dla innych jest niewybaczalnym błędem, co zapewni Wam niejedną fascynującą utarczkę słowna.


„Siedem spódnic Alicji” to prawdziwa gratka dla fanów powieści obyczajowych. Magiczny klimat i skomplikowane losy rodziny Alicji oraz gości przepięknego pałacu, pozwolą Wam spędzić kilka przemiłych godzin w doborowy towarzystwie. 4+/6

Autorka proponuje powieść obyczajową, która chociaż wydaje się być głównie historią miłosną, nie przytłacza uczuciowym wątkiem pozostałych elementów mających dla całości równie istotne znaczenie. Jest tutaj bowiem akcent przeszłości, starych anegdot i tradycji. Pojawiają się różnorakie relacje międzyludzkie, których nie w sposób wyliczyć bez dłuższego zastanowienia. Rozterki, nadzieje, radości i smutki. Bo to książka o prawdziwym życiu, chociaż magia chwili ma tutaj także swoje pole działania. „Siedem spódnic Alicji” to istny kocioł jeżeli chodzi o zróżnicowane bohaterów i to nie tylko pod względem osobowości. Jest tutaj cały przekrój pokoleń, ludzie o innym statusie społecznym wywodzący się z zupełnie odmiennych środowisk. Starsi i młodsi, inteligentni i głupkowaci, prości i obyci. Świetnie poradziła sobie autorka z kreacją poszczególnych osób pamiętając o dopasowaniu zachowania do języka wypowiedzi. Ten wielki mix sprawił, że akcja wręcz tętniła życiem, chociaż chwilami miałam wrażenie przesytu. Nie można narzekać na nudę, ale momentami na chaos można. Dopracowanym elementem zdecydowanie pobudzającym moją wyobraźnię okazało się tło, a właściwie trzy scenerie, wokół których została uwita cała fabuła. Jest polska wieś z pałacykiem na czele, portugalskie Nazare z widokiem na bezkres oceanu i panorama chorwackiego Dubrownika. Piękne miejsca wybrała autorka dla swojej historii i oddała im należną cześć potrafiąc wzniecić chęci do poznawania tych urokliwych zakątków naszego globu. Nieprzewidywalna, z fascynującymi elementami przeszłości, z zagadkową główną bohaterką i z przesłaniem. Podobało mi się to, że autorka postanowiła zakpić sobie z czytelnika dając mocny obraz pierwszego wrażenia, potem zaczynając etapowo go modyfikować. Doczepię się zakończenia, którego oczywiście nie zdradzę, niemniej jednak czegoś mi w nim zabrakło. Chyba nastawiałam się na coś innego. A może to dobrze, że Joanna Jurgała-Jureczka w ten sposób mnie zaskoczyła? Mająca swoje plusy i minusy powieść obyczajowa polskiej autorki nie porwała mnie, chociaż zafundowała mi miło spędzony czas. Był humor, były tajemnice i była miłość. To książka, która nie ogranicza się do jednego wątku, a już na pewno nie do jednego bohatera. Wszystkiego jest tutaj dużo, a to, w zależności od upodobań, można uznać za wadę bądź zaletę. Jeżeli szukacie czegoś lekkiego, nieprzewidywalnego i powiewającego świeżością pomysłu – powinno się Wam spodobać. Jeżeli jednak nastawiacie się na historię uwitą głównie wokół romantycznej miłości, możecie poczuć niedosyt.

ZAPRASZAM DO RECENZJI KSIĄŻKI: https://sztukater.pl/ksiazki/item/21137-siedem-spodnic-alicji.html