Sezon zamkniętych serc (okładka  miękka, wyd. 02.2016)

Od przeszłości wbrew pozorom nie jest łatwo się odciąć. Traumatyczne przeżycia odciskają trwałe piętno w pamięci i mimo usilnych starań odłożenia ich na bok potrafią wrócić w najmniej spodziewanym momencie, zatruwając stopniowo serce niepokojem. Jak pokonać lęk? Agnieszka i Darek poznali się w trudnych okolicznościach i to on stanowi od początku jej opokę i pomoc. Co jednak, gdy zaczyna brakować sił, a ukochana osoba nie potrafi odgrodzić się o przeszłości? Można spróbować zmienić otoczenie. Darek podejmuje decyzję o ich wyjeździe do Oslo, gdzie dostał pracę, ale to dopiero początek podróży, na której końcu znajduje się Islandia. Tak radykalna zmiana może być ostatnią deską ratunku, by zapomnieć o przeszłości i uratować ich przyszłość. Czy czas, miłość i nowa przestrzeń uleczą rany w sercu Agnieszki?

Wioletta Leśków-Cyrulik ukończyła filologię polską oraz bibliotekoznawstwo i informację naukową na Uniwersytecie Śląskim. Jest instruktorką teatrów dla dzieci oraz autorką bloga My Slow Nice Life. Jakie wrażenia wzbudzi jej debiut literacki?

Fabuła wydaje się dosyć prosta. Młoda kobieta po przejściach pakuje się i wyjeżdża do spokojnego, odległego miejsca by oderwać się od otoczenia i wyleczyć rany na sercu i duszy. To tylko pozory, gdyż problematyka książki jest szersza. Tym razem wyjazd jest niemal na kraniec świata, ponieważ z początku do Oslo a następnie do Islandii i nie jest to ucieczka od nieudanego związku, gdyż towarzyszy jej mężczyzna, którego kocha. Początkowo wszystko też jest na dobrej drodze do normalności, a traumatyczne wspomnienia zostały schowane bardzo głęboko. Na miejscu okazuje się, że to tylko złudzenie. Czy miłość oparta na tak bolesnym bagażu doświadczeń może przetrwać?

Muszę przyznać, że na początku nie potrafiłam się dostatecznie skupić w czasie lektury. Czegoś mi brakowało, ale z każdą kolejną stroną moja ciekawość wzrastała i było coraz lepiej. Zastanawiałam się zarówno nad przeszłością głównej bohaterki, ale także nad tym, jak poradzi sobie w nowym kraju, bez znajomości języka oraz bez przyjaciół. Sama przeprowadzka do innego państwa dla wielu osób jest stresująca i pełna niewiadomych. Może też być utratą poczucia bezpieczeństwa. Agnieszka ma skomplikowaną osobowość i nie jest łatwo zrozumieć niektóre z jej poczynań. Mają one uzasadnienie w jej przeszłości. Przezwyciężenie lęków jest procesem długotrwałym, a czasem też skazanym na porażkę. Ważne jest wówczas wsparcie, zrozumienie i miłość. Darek stara się jej to wszystko zapewniać, ale nie jest to łatwe, gdyż przez to traci część siebie. O przeszłości kobiety przez długi czas niewiele wiadomo, a jej skrawki pojawiają się stopniowo w trakcie lektury. Bohaterów jest więcej, a część z nich stanowią nowi, ale jakże różnorodni znajomi poznani w Islandii. Do najbardziej barwnych należą: Hania, Rinke, Janek i Małgorzata. Sylwetki postaci są wyraziste, dobrze oddane. Każdy z bohaterów ma swoje słabe strony, zwątpienia, codzienne mniejsze i większe problemy oraz osiągnięcia.

Autorka poruszyła wiele ważnych tematów. Głównym jest próba poradzenia sobie z bolesną przeszłością, ale to nie wszystko. Książka jest wypełniona emocjami o różnej sile i życiowymi sytuacjami, których wynik może być różny. Czasem jedna nieprzemyślana decyzja może nieść poważne konsekwencje. Opowieść ukazuje też, jak ważne jest zawalczenie o siebie i o pewną przestrzeń w związku. Wsparcie jest ważne, ale na nogi trzeba stanąć samemu.

„Sezon zamkniętych serc” to pełna emocji i barwnych postaci lektura, której fabuła może wydać się mało oryginalna, a jednak przyciąga i przedstawiona została w ciekawy sposób. Życiowa historia o miłości, trudnych przeżyciach i wpływie przeszłości na budowanie przyszłości. Blizny na duszy pozostaną na zawsze, ale można nauczyć się z nimi żyć dalej i cieszyć każdym, kolejnym dniem, który może być początkiem czegoś lepszego.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2016/03/21/sezon-zamknietych-serc-wioletta-leskow-cyrulik/

Główna bohaterka, Agnieszka, to kobieta skrywająca w sobie pakiet niebanalnych i niełatwych wspomnień. Przeszła rozprawę, przetrwała terapię, a w chwili kryzysu pospieszył jej z pomocą Darek, który pozostał do teraz. Jednak przeszłość zawsze pozostawia po sobie jakiś ślad, czasami tak znaczy i uciążliwy, że niełatwo nieść go przez życie. Ona nie musi taszczyć go sama, bo jego większą część dźwiga życzliwy partner. Z kolei Darek, początkujący reportażysta, jest kochającym i uczynnym człowiekiem. Jednak tak to już niestety bywa, że nawet największe pokłady sił, nieładowane, mogą całkowicie się wyczerpać. Mężczyzna czuje, że nie takiej miłości pragnął. Czy oboje ockną się na czas i zawalczą o własne szczęście?

Wybierając się w podróż pełną czekających zmian, nie znając obyczajów, a nawet języka, Agnieszka i Darek dotykają norweskiej i islandzkiej ziemi, poznając nowe obowiązki i nowe miejsce zamieszkania. Na ich drodze stają jednak także istotni bohaterowie, którzy dotąd nieznani zajmą w ich codzienności niezwykle istotne miejsce. Przyjaciółka Hania ucząca w szkole, zagadkowa Viola czy Rinke i Jón – właściciele salonu fryzjerskiego otwierają im oczy na to, czego dotąd nie dostrzegali, bądź po prostu nie chcieli widzieć. Wioletta Leśków – Cyrulik, korzystając z kreacji tak wielu różnych postaci, udowadnia, że w życiu czasami potrzebne są zmiany. Kolejne etapy, często trudne do przyjęcia - bolą, bo kradną to co swojskie i dobrze znam znane. A jednak czasami warto zboczyć z prostej drogi, bo właśnie na końcu krętej ścieżki czeka kojąca zmęczenie meta.

„A przecież banalne są tylko sceny szczęśliwej miłości…”

„Sezon zamkniętych serc” to powieść o miłości i rozstaniu. O decyzjach dobrych i złych, o wyborach trudnych i banalnych, ale także o trosce, której wyrazem okazuje się nieraz zadany komuś ból. Historia Agnieszki i Darka to nie ckliwa, romantyczna bajka, a bardzo realny, niesłodki – wręcz często gorzki obraz życia. Ciężko zakochać się tutaj w którymkolwiek z bohaterów, bo każdy z nich niesie ze sobą odcień szarości, cennych wartości i wywołujących pretensje słabostek. Pojawia się egoizm, utracona umiejętność spojrzenia na potrzeby drugiego człowieka, jest bezsilność, ale i nadzieja. Zaś zagmatwana siatka trudnych wyborów pozostawia czytelnika z problemem ocenienia całej sytuacji i pytaniem – a co ty zrobiłbyś na miejscu tych bohaterów?

Autorka powieści posługuje się prostym, ale nie trywialnym językiem budując przy tym naprawdę skomplikowaną fabułę. Być może nie porywa, ale z pewnością zaciekawia, w szczególności w drugiej połowie książki. Nie zgłębia się też w szczegółach otoczenia, skupiając uwagę raczej na tym, co dzieje się we wnętrzu bohaterów. To jedna z tych lektur, które kosztem relaksu fundują wymarsz refleksji. A rozważań nad przebiegiem akcji tutaj niemało, więc jest co robić.

Książkę polecę dojrzałym kobietom, ale i mężczyznom mającym ochotę pomyśleć trochę o niełatwym obliczu życia. Nie wymagajcie cudów – w końcu to debiut, z którym pani Wioletta i tak bardzo dobrze sobie poradziła, obiecująco zapowiadając swoją autorską karierę. Myślę, że ta historia może stać się inspiracją niejednego człowieka stojącego przed podjęciem ważnej decyzji. A dając przykład nadziei i ucząc, że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście przekonuje do tego, że dobrze jest znaleźć dla niej chwilę.

Pisać każdy może trochę lepiej lub trochę gorzej, ale nie oto chodzi, jak to komu wychodzi. Czasami człowiek musi, w innym przypadku literki nigdy nie dadzą mu spać. Ta bardzo swobodna parafraza doskonale znanej piosenki wprowadza nas w istotę zagadnienia, jakim jest debiut.

Tak naprawdę piszą teraz wszyscy. Pisanie stało się modne, choć nie zawsze dające określone korzyści, o materialnych zupełnie nie wspominając. Kilkanaście godzin wcześniej pisałem o sile przyciągania, jaką daje dobrze zaprojektowana okładka. Również o tym, że nie należy po okładce oceniać tego, co ukrywa się w środku, choć „Sezon zamkniętych serc” właśnie dzięki niej, okładce, już na starcie bardzo zyskuje.

Nie wiem, czy autorka pisząc miała już przemyślany temat od początku do końca i wystarczyło łączyć jedynie odpowiednie punkty na kartce, czy też powieść nabierała kształtu spontanicznie w trakcie pisania. Jakkolwiek było „Sezon zamkniętych serc” nie jest taką sobie powieścią, jakich wokół wiele, ale jest bez wątpienia dziełem, z którego autorka może być dumna.

Podróż na koniec świata, bo bez wątpienia tak można pomyśleć o Islandii, może być podróżą w akcie desperacji. Wrzuceniu wszystkiego do jednego worka i z bagażem doświadczeń szukaniu swojego zupełnie nowego miejsca na ziemi. Im dalej, tym lepiej. Z zadrą w sercu, z wielkim ciężarem przygniatającym duszę.

Pasmo cierpienia krępujące Agnieszkę w okowach beznadziei więzi również jej partnera i przyjaciela, Darka. Islandia ma stać się dla niej oazą spokoju, uporządkowania myśli, dla niego szansą na dobry kontrakt. Jednak wiele będzie musiało upłynąć dni, aby serce Agnieszki choć odrobinę zabiło żywszym rytmem. (…)

Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku:
http://koominek.blogspot.com/2016/03/wioletta-leskow-cyrulik-sezon.html

Szukałam ostatnio jakiejś naprawdę wciągającej lektury. Takiej, która nie znudzi mnie po kilku stronach, ale zachęci do czytania nawet po północy. Przejadły mi się chwilowo powieści historyczne i kryminały ociekające krwią. Zachęcona ciekawymi recenzjami sięgnęłam po "Sezon zamkniętych serc". Znalazłam w niej właśnie to, czego szukałam i pochłonęła mnie całkowicie. Książka od pierwszej do ostatniej strony wypełniona uczuciami. Pozbawiona ckliwości, banału i mdłej, przewidywalnej, harlekinowskiej romantyczności. Skłania natomiast do refleksji nad tym, czym jest prawdziwa miłość. Czasami mylona z przyjaźnią lub oparta na strachu i zobowiązaniu w stosunku do partnera. Kolejne strony odkrywają przed czytelnikiem tajemnice bohaterów i powoli dowiadujemy się, co ich skłoniło do porzucenia dotychczasowego życia i ucieczki przed przeszłością. Niby wszystko powinno być oczywiste. Wyjazd z rodzinnego kraju, odcięcie się od trudnej przeszłości, nowe miejsce, ludzie, nowy optymistyczny początek. Okazuje się jednak, ze życie nie jest tak proste, jak by chcieli. Uczucia kierują głównych bohaterów w zupełnie inne strony i gmatwają wszystko. A może właśnie układają tak, jak powinno być? Jeżeli chcecie przeczytać pasjonującą lekturę i odkryć różne odcienie miłości, sięgnijcie po "Sezon zamkniętych serc". Autorka zabierze Was w podróż, w której, w magiczny sposób, zamknięte serca zaczynają się otwierać. Lektura w sam raz na wiosnę.

Każdy z nas potrzebuje czasem uciec. Uciec od miejsca zamieszkania, od otaczających nas ludzi bądź ludzi w ogóle, od przeszłości lub przyszłości. Niekiedy nie potrafimy sami uciekać i zdajemy się na pomoc osób, którym bardziej zależy na nas niż my sami zwracamy na siebie uwagę. „Sezon zamkniętych serc” to opowieść właśnie o próbie ucieczki – ucieczki we dwoje… a może ucieczki od siebie? Jak długo związek może polegać na tym, że jedna ze stron ratuje drugą? Ile można znieść będąc wciąż rycerzem na białym koniu? Czy czasem nie należy po prostu odpuścić i przestać się łudzić, że wspólna przyszłość jest możliwa?

(...)

http://recenzent.com.pl/1/recenzja-ksiazki-sezon-zamknietych-serc-wioletty-leskow-cyrulik-tym-razem-milosc-znalezc-mozna-na-islandii/

Wciągająca, intrygująca historia, sympatyczni bohaterowie. Książka napisana przyjemnym językiem, człowiek czeka, aż znajdzie czas żeby do niej wrócić. Polecam wymagającym czytelnikom na chwile relaksu.