Sekretne życie Grety O. (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Świetna.

Carry Fagan stworzył powieść dla nastolatków, którą każdemu, niezależnie od wieku, mogę śmiało polecić. Trzeba mieć prawdziwy talent, żeby w tak lekki sposób przedstawić tak trudne tematy. Jego styl pisania kupił mnie od pierwszej strony i sprawił, że odpłynęłam do świata, w którym żyje Hartley. Uroku dodają piękne i bardzo pomysłowe karteczki, których ilustracje możemy podziwiać w książce. Kolejnym plusem jest okładka, która niby nie jest jakoś bardzo wyszukana, a jednak przyciąga wzrok.  Hartley Joshua Staples to trzynastoletni chłopiec, który czuje się odrzucony przez społeczeństwo i porzucony przez rodzinę, która nie zwraca na niego choćby najmniejszej uwagi. Zapytacie pewnie o powód tego wykluczenia. Otóż, starszy brat Hartleya, Jackson, kilka miesięcy wcześniej uciekł z domu. Rodzice bardzo przeżywali tę stratę, bardzo skupili się na bliźniaczce Jacksona – Heather i na najmłodszym dziecku Georgu, w konsekwencji zaniedbując relacje z Hartleyem. Mimo, że starali się co jakiś czas okazać mu uczucie. Chłopiec nie miał przyjaciół, bo jego najlepszy kumpel Zack przestał się do niego odzywać po zniknięciu Jacksona. Nastolatek czuł się samotny i szukał towarzystwa wśród książek z "Miejsca, Gdzie Umierają Książki" – Miejskiej Biblioteki. O ile biblioteką można nazwać stary kamper. To właśnie tam odnalazł tajemniczą pocztówkę z inicjałami g.o. . Znalezienie jej było niczym promień słońca w ponury dzień i sprawiło, że chłopiec poczuł swego rodzaju więź z autorem. Niedługo później znajduje kolejną karteczkę i postanawia odnaleźć  wszystkie kartki tajemniczego g.o. . Przeżywa nie lada szok widząc, że autorem tych małych dzieł sztuki jest dziewczyna. W dodatku dziewczyna o niebieskich włosach. Kim jest? I dlaczego zostawia swoje małe arcydzieła w przypadkowych miejscach? I najważniejsze pytania, które wciąż tkwiły w głowie chłopca; dlaczego Jackson uciekł z domu? Czy kiedyś wróci?  Greta mieszka z ojcem, który od wypadku pracuje w domu. Dziewczyna jest młodą artystką, która szuka swojego stylu tworzenia. Jej sytuacja rodzinna od dawna nie jest już zbyt dobra. Rodzice kilka lat temu się rozwiedli, a potem zdarzył się wypadek. Teraz Greta ma dwa domy, w tygodniu przebywa z tatą, a w weekendy z mamą. Nikt tak naprawdę nie wie, co dzieje się w głowie i życiu nastolatki. A dzieje się dużo. Poniewierana przez grupę koleżanek ze szkoły Greta, wzięła sobie za punkt honoru sprawienie, że ktoś się uśmiechnie... chociaż jedna osoba. Po to powstały karteczki, które zostawia w całym mieście. Nasuwa się pytanie czemu dziewczyny dogryzają Grecie? Otóż wszystko przez to, że jest adoptowana i swoim wyglądem wyróżnia się w tłumie.  Wróćmy do Hartleya, który nadal nie wybrał tematu projektu końcowego, a czas nieubłaganie mu się kurczy. Jednak chłopiec zamiast o szkole myśli o niej... O dziewczynie z niebieskimi włosami, która mknie przez miasto na deskorolce. Kim jest? Po co robi te karteczki? W głowie trzynastolatka pojawia się więcej pytań, niż odpowiedzi. Zresztą, lepiej myśleć o tajemniczej nieznajomej, niż o rodzinie, która stwarza pozory normalności, choć tak naprawdę rozpada się od wewnątrz.  Wciągająca i skłaniająca do przemyśleń opowieść o trudach dorastania w wykluczeniu przez społeczeństwo. Autor w genialny i zarazem lekki sposób przedstawił samotność w tłumie, dotyczącą nastolatków. Tę książkę powinien przeczytać każdy, dosłownie każdy! Zarówno nastolatek, młody dorosły, jak i rodzic posiadający nastoletnie dziecko. Dziękuję @wydawnictwoliterackie  za egzemplarz recenzencki. ❤  

Są takie książki, które – choć smutne – dają promyk nadziei. Należy do nich Sekretne życie Grety O. Cary’ego Fagana. Ta krótka opowieść niesie ważne przesłanie, że warto być szczerym wobec siebie i innych, dzięki czemu rozsypane na kawałki życie może ułożyć się w spójną całość. Sekretne życie Grety O. opowiada o 13-letnim Hartleyu, na którego nikt nie zwraca uwagi. Rodzice są zaangażowani emocjonalnie w sprawę ucieczki z domu ich starszego syna Jacksona. Siostra bliźniaczka Hartleya wyjątkowo źle znosi tę sytuację, z kolei młodszy brat wydaje się dość obojętny. Na kryzys rodzinny nakładają się kłopoty głównego bohatera z realizacją szkolnych wymagań. Do tego jego najlepszy przyjaciel urywa z nim kontakt, mimo że nadal chodzą do jednej klasy. Chłopiec zupełnie nie rozumie jego zachowania i traci grunt pod nogami. W międzyczasie Hartley znajduje w jednej z bibliotecznych książek kartkę zawierającą kolaż i krótką notkę, rodzaj sentencji. Wkrótce zauważa w różnych punktach miasta kolejne kartki, aż odkrywa, że zostawia je niebieskowłosa dziewczyna jeżdżąca na deskorolce. Od tej pory chłopiec rozgląda się uważnie wokół siebie, by nie przegapić żadnej kartki, a jednocześnie stara się dowiedzieć więcej o ich twórczyni. Sekretne życie Grety O. jest dosyć smutną opowieścią o emocjach, jakie towarzyszą współczesnej młodzieży. Zarówno Hartley, jak i Greta są samotni, mimo że mają wokół siebie wielu ludzi. Nastolatkowie nie potrafią jednak otworzyć się przed bliskimi, nie chcą obarczać ich swoimi problemami, bo uważają, że dorośli mają ich wystarczająco dużo na karku. Jednak nie jest im łatwo mierzyć się z trudnościami takimi jak prześladowanie przez rówieśników, rozwód rodziców, ucieczka brata czy odrzucenie przez przyjaciela. Bardzo się starają radzić sobie samodzielnie. Tymczasem autor podsuwa inne rozwiązanie – skierowanie prośby o pomoc do dorosłych. Mimo że historia opowiedziana w książce jest gorzka, ma też zabawne momenty. Dzięki dialogom pomiędzy rodzeństwem, w których pełno jest zjadliwego humoru i docinek, powieść czyta się z uśmiechem na ustach. Równie komiczne są zmagania Hartleya z zadaniami szkolnymi, a zwłaszcza z bardzo ważnym projektem końcowym. Choć psychiczna równowaga w rodzinie Hartleya wydaje się chwiejna, to w każdym momencie lektury czytelnik wierzy, że wszystko skończy się dobrze. Takie przekonanie płynie również z ostatniej kartki Grety. Okazuje się, że wystarczy niewiele, by zmienić rzeczywistość i dać się pozytywnie zaskoczyć. Sekretne życie Grety O. zostało wydane bardzo starannie. Świetnym pomysłem było zastosowanie różnych fontów do opowiedzenia historii Hartleya i Grety. Kolażowe ilustracje przedstawiające kartki wymyślane przez dziewczynę wspaniale oddają nastrój powieści. Podsumowując, Wydawnictwo Literackie zaproponowało powieść, która powinna trafić w ręce zarówno młodzieży, jak i dorosłych. To powieść, która uświadamia rodzicom, że nie uczestniczą wystarczająco mądrze w życiu swoich dzieci, a jednocześnie zachęca młodzież do większego zaufania i współpracy z opiekunami.

Kiedy myślisz, że gorzej być już nie może, przypominasz sobie, że przecież jesteś nastolatkiem i cała zabawa rozpoczyna się od nowa. Trzynastoletni Hartley jest smutnym chłopcem. Każdego dnia próbuje zrozumieć, dlaczego jego starszy brat uciekł z domu a rodzice zmienili się w zupełnie innych rodziców, których ma wrażenie, że nie do końca obchodzi. Pewnego dnia spacerując bez celu zagląda do biblioteki, gdzie między książkami odkrywa ręcznie wykonaną pocztówkę. Po jej przeczytaniu koniecznie chce dowiedzieć się więcej o osobie, która ukrywa się pod tajemniczymi inicjałami g.o., gdyż ma wrażenie, że jest to osoba, która doskonale rozumie kłębiące się w nim uczucia. Oczywiście, to nie jedyne problemy z którymi musi się zmierzyć, gdyż wielkimi krokami zbliża się prezentacja szkolnego projektu na zakończenie roku, a jego myśli uciekają w zupełnie inne miejsca. Czy Hartley’owi uda się odnaleźć tajemniczego autora pocztówek i czy faktycznie okaże się jego bratnią duszą? Cary Fagan stworzył opowieść dla młodego czytelnika, która zainteresuje i porwie niejednego dorosłego. Poruszył w niej wiele istotnych dla młodego człowieka problemów. Kiedy nastoletniość i hormony przytłaczają, to trudno poradzić sobie przecież z samym sobą, a gdzie tu jeszcze z uśmiechem witać każdy nowy dzień, kiedy za jednym razem straciło się zarówno brata, jak i rodziców. Przyznam szczerze, że z ciekawością przebiegałam przez kolejne strony. Niewątpliwie dużym atutem tej książki są ilustracje, na których zobaczyć możemy pocztówki wykonywane przez g.o. Autor przeplatał wydarzenia z życia Hartleya z opowieściami Grety i oba te wątki były bardzo smutne. Nie dostałam gotowych odpowiedzi, wiele rzeczy musiałam sama odkryć i sobie dopowiedzieć. Być może młodszy czytelnik poradzi sobie zupełnie inaczej z odczytywaniem tej historii, nie dostrzeże ukrytych symbolów i znaczeń, a będzie dla niego tak samo poruszająca i wartościowa. Znalazłam jednak kilka rzeczy, do których mogę się przyczepić. Szczególną uwagę zwróciłam na to, iż trzynastoletni Hartley przedstawiony został w bardzo infantylny sposób – gdyby już na początku nie został określony jego wiek, to miałabym bardzo duży problem z dopasowaniem go do zachowania bohatera. Za mało było mi również samej Grety i jej opowieści. Miałam wrażenie, że jej historia była opowiedziana bardzo pobieżnie, a ja pragnęłam więcej szczegółów. W ogólnym ujęciu całej pozycji czegoś mi zabrakło, jakby to był tylko wycinek z całości a nie kompletna opowieść. Zakończenie natomiast przyniosło spokój i ukojenie. Napełniło czytelnika nadzieją i pozwoliło na pozytywne spojrzenie, jeśli chodzi o dalsze losy bohaterów. Gdybym miała opisać tę książkę w jednym zdaniu to byłoby to: Przez smutek do szczęścia. I oczywiście polecam, bo książki dla młodych czytelników Wydawnictwa Literackiego to naprawdę wyjątkowe pozycje.

Czasem się zdarza, że jesteśmy samotni. Mimo ludzi, którzy nas otaczają. Mimo bliskich, których kochamy. I często mamy tylko siebie. Taka samotność, wśród tłumu, wśród rodziny, wśród przyjaciół, jest najgorszym rodzajem samotności. Najbardziej bolesnym. Mając trzynaście lat, takie doświadczenia potrafią zdefiniować całe życie i codzienność. A Hartley, bohater książki Fagana, może przekonać się o tym sam. Historia jaką autor snuje w tej powieści, z prostotą i delikatnością pokazuje, jak świat i tłoczące się wokoło młodego chłopca problemy, potrafią przytłoczyć i zgasić każdą, nawet najmocniejszą iskrę. A jednocześnie pokazuje, jak niewiele trzeba, by tą iskrę ponowie rozpalić, by mogła tlić się mocniej niż dotychczas. Opowiedziana z perspektywy dziecka, daje niesamowity i realny wgląd w świat, w którym trzeba się zmagać ze stratą, szkołą, dorastaniem, by zrozumieć czym są przyjaźń, braterstwo i więzy rodzinne. I dawno nie spotkałam na kartach powieści bohatera tak młodego, z tak dorosłym spojrzeniem na otaczający go świat, tak mocno ugruntowanego i przekonującego. Tak realnie szczerego, z którym można utożsamiać się w każdym wieku. Bo każdy z nas, gdzieś tam w sobie, nosi traumy, które chciałby przepracować. Ale w tej powieści, nie tylko Hartley ma swój głos. Ma go też sztuka, która pozwala przetrwać i wyrazić siebie. Sztuka, której fragmenty są swoistą terapią. Nie tylko dla odbiorcy, ale też dla twórcy. Pozwala wyrazić siebie, tak samo jak pomaga odnaleźć tę cząstkę własnego jestestwa, której tak bardzo potrzebuje bohater. Zadziwiające, jak tak krótka książka, może tak bardzo oczarować dorosłego czytelnika. Jak tak prosta, a jednocześnie angażująca historia, potrafi pokazać co tak naprawdę ważne jest w życiu i pomóc zaakceptować wiele spraw. Cary Fagan trafnie uchwycił każdą z postaci, dynamikę między każdą z nich. Perfekcyjnie sportretował dzieci, które muszą stać się dorosłe i dorosłych, którzy być może starają się zbyt mocno. Uwielbiam takie książki, gdzie można lekko stąpać w historii, a jednocześnie znaleźć realność bólu i tłumionego gniewu. To pokazuje, że nie wszystko można zrozumieć, a tylko starać się zmienić.

Jak już wielokrotnie powtarzałam, książki dla dzieci i młodzieży mają w moim sercu szczególne miejsce i zawsze chętnie je czytam. Głównie po to by powspominać, by znów poczuć pewne emocje z lat kiedy byłam nastolatką. Cary Fagan, jak się okazało, doskonale potrafi ująć w kilku słowach wszystko to co siedzi w młodym człowieku, rozterki, myśli i uczucia. „Sekretne życie Grety O.” to przede wszystkim galeria wspaniale nakreślonych młodych bohaterów, których wrażliwość możemy poznać czytając tę powieść. Książka „Sekretne życie Grety O” bez dwóch zdań zachwyca okładką i okazuje się, że idealnie współgra ona z opowiadaną przez Cary`ego Fagana historią. Pięknie ilustrowana opowieść o trzynastoletnim chłopcu, który musi odnaleźć się w swoim młodym życiu na nowo urzekła mnie prostotą, tajemnicą, niewymuszonym i błyskotliwym humorem. To była niezwykle ciepła i przyjemna lektura o dorastaniu, odkrywaniu siebie w nowej rzeczywistości, samotności i pragnieniu bycia wysłuchanym i zrozumianym. Cary Fagan oddał w ręce młodych czytelników opowieść pełną wielowymiarowych i nieoczywistych postaci, których losy łapią za serce i z łatwością można identyfikować się z ich problemami. Na uwagę zasługuje również dopracowanie powieści Fagana pod względem wizualnym. Wątek znajdowanych przez głównego bohaterach pocztówek -kolaży w różnych zakątkach miasta, które zostały zilustrowane i umieszczone w powieści w odpowiednich momentach nadaje całości nieco innego wymiaru i smaczku. Dzięki temu prostemu zabiegowi samo obcowanie z tą historią nabiera innego wymiaru i pełniejszego obrazu. Przyznam też, że jestem pod wrażeniem tego jak autor buduje napięcie i aurę tajemniczości. Dosłownie w jednym zdaniu ujmuje sedno tego co ważne, jednocześnie nadaje klimat i okrasza humorem. Ukazuje młodego człowieka w tak miękki i rozbrajający sposób. Nie sposób nie przejrzeć się w Hartleyu i innych bohaterach jak w lustrze. Wyjątkowa powieść, wrażliwa, emocjonalna i niezwykle prawdziwa! Koniecznie podsuńcie ją młodszym czytelnikom. Lektura idealna dla młodzieży w wieku 10 – 13 lat. Mam też nadzieję, że książka trafi do bibliotek szkolnych.

Mała mieścinka, zwyczajny chłopak z nadzwyczajną historią. Tajemnicze kartki i losy bohaterów, które splatają się ze sobą. Od samego początku zachwyciło mnie lekkie pióro autorki w dodatku z humorystycznym akcentem. Książka jest dedykowana do młodszego czytelnika, choć dla mnie była takim odetchnięciem. Światełkiem w tunelu, którego teraz potrzebowałam. Od samego początku byłam zaintrygowaną losem trzynastoletniego chłopca, który ma problemy jak każdy, a jednak trochę inne. Od razu widać, że jest niezwykły. Jego charakter, podejście do świata to jest jak taki promyczek, coś czego potrzebuje każdy z nas. Nikt nie wie co mu siedzi w głowie, tylko my czytelnicy, przed którymi się uzewnętrznia w dość humorystyczny sposób dzięki czemu trafi do młodszych czytelników. Wielodzietna rodzina, a dobrze wiemy, jak to jest z rodzeństwem, w dodatku tajemnicze zniknięcie brata i dziewczyna od karteczek - łączy ich nasz Hartley, który próbuje żyć i myśli o wszystkich oraz wszystkim tylko nie o sobie. Ambitny, wyjątkowy, odpowiedzialny – jedyny w swoim rodzaju. Błahy temat, a jednak ujmuje za serce. Emocjonalna książka, choć krótka nie powiem czułam duży niedosyt po niej, nie do końca autorka wszystko wyjaśniła, skupiła się tylko na jednym bohaterze, który próbował odnaleźć swoją drogę. Miał wzloty, upadki, a jednak sztuka wybaczania, rozśmieszania ludzi, próba konwersacji, jego wytrwałość w dążeniu do celu uwiodła mnie od samego początku do samego końca. Autorka potrafiła przenieść uczucia na papier w taki sposób, w którym zatracasz się z rzeczywistością. Krótka, lekka opowieść o życiu. Myślę, że każdy z nas potrzebuje takiego Hartleya i każdy by chciał nim być. Nie wiem, dlaczego, ale ostatnio takie książki są mi potrzebne idealnie odrywają od szarej rzeczywistości i dają nadzieję - rozpalają to światełko w tunelu. Poruszyła się ta czuła strona w mojej osobie, o której zdążyłam zapomnieć. Sama bym chciała aktualnie być w tej małej bańce szczęścia - szkoda tylko, że biblioteka to “Miejsce, gdzie umierają książki”, ale wszystko da się naprawić.

Ostatnio lubuję się w obyczajówkach. Czy to tych dla dorosłych, czy tych bardziej dziecięcych. I chociaż nie zawsze jest idealnie to jednak wciąż mnie do nich ciągnie. Tym razem padło na coś dla młodszych. Jak wygląda życie rodziny po ucieczce jednego dziecka. Jak poradzić sobie z taką stratą. Główny bohater to trzynastoletni chłopiec, który właśnie w ww. sposób "stracił" brata, co kompletnie zmieniło jego dotychczasowe życie. Rodzice już nie są weseli i pełni życia, chociaż bardzo się starają, najlepszy przyjaciel traktuje go jak powietrze, w szkole wszyscy się nad nim litują. Czyli ogólnie jest źle i ponuro. Do momentu znalezienia pierwszej karteczki. Karteczki, która zmienia chłopca. Zmusza go do przemyśleń i w jakiś sposób nadaje szarej codzienności sens. Bo po pierwszej, znajdujemy drugą i trzecią. Tylko kto jest autorem? Z drugiej strony poznajemy wyrywek życia autorki karteczek. Niecodzienna osoba, która za pomocą sztuki radzi sobie z osobistymi problemami. Co połączy tych dwoje nieznajomych sobie ludzi i jak sobie wzajemnie pomogą. Jak na obyczajówkę przystało język jest bardzo przyjemny i lekki. Bohaterowie dobrze nakreśleni. Wiemy kim są, jakie mają problemy, czym różnią się od innych. Motyw lekkiej tajemnicy też jest bardzo na plus. Niestety czegoś mi zabrakło. A mianowicie rozwinięcia wątków. Spotkanie chłopca z autorką karteczek rozwiązało się na dwóch stronach. Bez większej głębi. Ot po prostu. Motyw ucieczki brata też został bardzo spłycony. Ok, pojawiły się emocje związane z tym zdarzeniem, wpływ tego zdarzenia na rodzinę też został nakreślony. Ale końcówka i to jak szybko przeszliśmy do codzienności, jakby nic się nie stało, bardzo mi przeszkadzało. Ogólnie książka nie jest zła. Ma dużo spłyceń i uogólnień jak to książka dla młodszych. Fabuła, choć opisuje normalne zdarzenia, które mogłyby mieć miejsce w normalnym świecie, nie jest nudna. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, porusza dość ważny i trudny temat. Jednak finalnie to jedna z tych pozycji, które nie zapadną mi w pamięć.

Do "Sekretnego życia Grety O." podeszłam z otwartą głową. Nie słyszałam wcześniej wiele o tej książce i nie wiedziałam, czego się spodziewać- lekkiej historii dla dzieci, czy może takiej, które okaże się uniwersalną pozycją dla każdego. Okazało się, że powieść ta jest idealną mieszanką obu tych aspektów i to między innymi dlatego tak mi się podobała. Hartley to trzynastoletni chłopak, który na co dzień musi zmagać się z wieloma problemami. Najważniejszym z nich jest zniknięcie jego starszego brata, który z dnia na dzień uciekł z domu. To sprawiło, że cała rodzina rozsypała się, a czynności, które kiedyś sprawiały im tyle radości, teraz stały się nieważne. Do tego jego najlepszy przyjaciel nie chce z nim więcej rozmawiać. Pewnego dnia na ulicy znajduje tajemniczą karteczkę z inicjałami g.o. Jej treść wnika do jego serca, więc postanawia dowiedzieć się, kto stoi za jej stworzeniem. Najmocniejszym punktem książki był w moim odczuciu narrator. Hartley jest lekko ironiczny, zabawny, a jednocześnie świadomy i posiadający wiele ważnych przemyśleń. Czytanie opowieści z jego perspektywy sprawiało, że była ona jeszcze przyjemniejsza. Nie raz zdarzyło mi się wybuchnąć śmiechem nad jego spostrzeżeniami. Za tą lekka otoczką kryje się jednak poważna historia, która porusza wiele problemów, trapiących młodych ludzi. Dzięki lekkiemu stylowi nie jest ona przytłaczająca, a jedynie skłania do przemyśleń i ciekawie uzupełnia fabułę. Zakończenie idealnie spina całość, ale jednocześnie nie każdemu może przypaść do gustu, bo jest dość wyidealizowane i cukierkowe. Jednak ja uważam że w tym przypadku sprawdza się to dobrze. Bądź co bądź historia jest kierowana do dzieci, które potrzebują czasami zapewnienia, że wszystko się ułoży. "Sekretne życie Grety O." to książka middle grade, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Rozbawiła mnie, zaangażowała i dała mi spokój w sercu, za co ją cenię. Myślę, że w przyszłości wrócę do niej myślami i wtedy będą mi towarzyszyć pozytywne emocje.

Oczywiście czasami zdąży nam się sięgnąć po książkę ze względu na jej okładkę. A tak, jak już wspominałam we wcześniejszych moich recenzjach JA nie czytam opisów od wydawcy. Dlatego przyciągnięta piękną, barwną okładką i porywającym tytułem, zabrałam się za czytanie o sekretnym życiu Grety. Bo cóż za sekrety może mieć ta niebieskowłosa dziewczyna. No cóż najpierw od początku. Codzienność przerwana tragedią. Od teraz wszystko się zmieni. Niestety nie na lepsze. Jedna decyzja przez, która cierpi tak wiele osób. Czy to była dobra decyzja? Zależy dla kogo. O sekretnym życiu Grety O. nie dowiadujemy się tak odrazu. Do tego potrzebny jest czas. A ten czas wypełni nam historia pewnego młodzieńca, spokojnego, cichego, mieszkającego w domu z mamą, tatą oraz dwójka rodzeństwa. Starszą siostrą i młodszym bratem. Ale nie zawsze tak było kiedyś miał jeszcze kogoś. Pewnego dnia jego życie wywraca się jak domek z kart za sprawą pewnej bliskiej mu osoby. Trzynastoletni bohater zmagać się będzie musiał od teraz z problemami w szkole, w domu i z pewnym zagadkowym dziełem przypadkiem odnalezionym. Karta. Zwykła mała karteczka, kolorowa. Z podpisem g.o. Co to za kartka? Co tu robi? Czemu ktoś ją tu zostawił? Kim jest autor? I co ma do piratów? Tyle pytań a tak mało odpowiedzi. Obyczaj dla młodych. Myślę, iż nawet dla wieku dziewięć- dwanaście lat . Prosty, niebanalny schemat. Bez zbędnych historii jakich oferuje nam większość książek. Myślę też, iż opowiadanie niesie również przesłanie zarówno dla jednej jak i drugiej strony tego zajścia. Książkę czyta się lekko płynne po lekturze można wyciągnąć lekkie wnioski ale to po dłuższym i głębszym rozmyślaniu. Trochę smuci mnie fakt, iż od tytułu wiemy, że pojawi się jakaś Greta O. o niebieskich włosach. Ocena to 3,5-4 na 5 Jednak jeżeli chodzi o szatę graficzną książki to musze Was pozytywne zaskoczyć ponieważ jest ona poprostu świetne. Kolory, wielkość i przesłanie dają nam możliwość poczucia, iż sami znaleźliśmy taką kartkę.