Samotność w sieci (ebook)

Można się spodziewać, że książka jest tylko i wyłącznie o samotności w Internecie. Poniekąd tak jest. Jednak bohaterowie, którzy wyszli spod pióra Wiśniewskiego, czują się nie tyle samotni w sieci, co w życiu. Poznajemy Jakuba, pracownik naukowy, doktor habilitowany, miłośnik genetyki. Dzięki swojej ciężkiej pracy osiągnął sukces na skalę światową. Na co dzień mieszka w Monachium, tam pracuję i żyje, ale nigdy nie czuł się Niemcem. Ja nazwałabym go obywatelem świata. Mieszkał w Polsce, we Wrocławiu, ale również m.in. w Londynie, czy w Nowym Orleanie. Można by pomyśleć, że ma wszystko: międzynarodową sławę, karierę, pieniądze. Ale nie ma najważniejszego – bliskiej osoby. Życie go nie oszczędzało. Najpierw stracił matkę, potem umarł ojciec. Poświęcił się nauce i pracy. Każdy jego dzień wyglądał tak samo, dopóki ONA nie znalazła go w Internecie. ONA – przykładna żona i przyjaciółka. Jej życie jest dość nudne. Pracuje w biurze, czasami wyjeżdża w delegacje, dobrze zarabia. Ale nie jest szczęśliwa. Mąż, zamiast spędzać czas z nią, woli realizować coraz to nowe projekty. Zajęty pracą nie zauważa, że jego żona czuję się coraz bardziej samotna, a oni oddalają się od siebie. Oprócz sypialni i obrączki nic ich tak nie łączy. ONA pocieszenia i zrozumienia szuka w Internecie. I tak znajduję Jakuba. Historia może się wydawać banalna, bo kto z nas nigdy nie poznawał osób przez Internet niech pierwszy rzuci kamień. W dzisiejszych czasach mamy nieograniczony dostęp do Sieci. Wystarczy telefon i z każdego miejsca na ziemi możemy korzystać z Facebooka czy Instagrama, zrobić zakupy czy wysłać maila. Mało kto pamięta albo nawet nie wie jak wyglądały początki Internetu. A właśnie akcja książki rozgrywa się w 1996 roku, kiedy Internet dopiero raczkował. Mimo, że książka została napisana w 2001 roku, według mnie nic się nie zmieniło. Oprócz Internetu, on zmienił się diametralnie. Ale sposób w jaki ludzie go wykorzystują, niestety nie. To smutne, że coraz częściej lepiej dogadujemy się z wirtualnymi znajomymi niż tymi z realnego świata. Wolimy popisać z kimś na czacie niż porozmawiać z osobą siedząca obok nas. Nie zdajemy sobie sprawy, że nic nie zastąpi nam bliskości fizycznej. Nie chcę całkowicie negować istnienia Internetu, bo dzięki niemu możemy rozwijać swoje pasje, poznać osoby z całego świata, ich kulturę, czy światopogląd. Od czasu, kiedy powstał Internet świat stał się globalną wioską. Z jednej strony możemy zrobić zakupy bez wychodzenia z domu, natomiast z drugiej właśnie zamykamy się na świat. Zapominamy, że Internet będzie zawsze, a nasi bliscy i znajomi z czasem mogą od nas odejść i już będzie za późno na jakąkolwiek rozmowę. Czytając tę książkę śmiałam się i płakałam razem z bohaterami. Jednak najczęściej było mi bardzo smutno. Miałam ochotę wejść do tej książki i ich po prostu, po ludzku, przytulić. Bo tego im najbardziej brakowało – bliskości i obecności drugiego człowieka. Zrozumienia i poczucia, że jest się dla kogoś kimś ważnym. Mogłoby się wydawać, że to niewiele. Ale ilu z nas tego brakuje ?