Ręka mistrza. Część 2 (okładka  twarda, wyd. 12.2018)

super książka opakowanie nieuszkodzone szybka wysyłka

Stephen King "Ręka mistrza" część 2 * "Kiedy człowiek ulega sile własnej pamięci, jego ciało zamienia się w widmo dawnych przeżyć, które straszy samo siebie, powtarzając gesty i zachowania swoich młodszych wcieleń." * "Nasze wspomnienia także mają głosy. Czasami podnoszą smutno wrzawę, niczym uniesione ręce, pomstujące w ciemności" * "Każde spełnione życie ma pięć aktów, tak samo jak każda sztuka Szekspira, nieważne, tragedia czy komedia. Bo z tego właśnie składa się nasze życie - z komedii i tragedii." Czytając nawet nie odczułam, że czytam kolejną część historii tylko po prostu ciąg dalszy w innej książce. Bardzo to ciekawe doświadczenie, ponieważ nie było żadnego wstępu tylko po prostu ciąg dalszy historii. Zacznijmy od tego, że narracja jest pierwszoosobowa co jest tutaj dużym plusem, ponieważ możemy wejść w umysł naszego bohatera i poczuć to co on, zrozumieć jego emocje i stan w jakim się znajdował. Wszystkie przemyślenia Edgara były moimi przemyśleniami, czasem się z nim nie zgadzałam, ja zrobiłabym coś innego, gdybym była na jego miejscu, lecz na szczęście nie jestem i podziwiam go za jego odwagę i siłę jaką w sobie znalazł. Przyjaciel książkowy, który zostanie ze mną na długo. Lecz nie on jeden został moim przyjacielem, bo jest jeszcze jeden Wireman, który też swoje przeszedł, a trzymał się naprawdę dobrze. No i przyjaciółka Elizabeth, która była wyjątkowa. Kreacja bohaterów jest świetna i na wysokim poziomie tutaj każdy jest inny, każdy ma swój charakter, swoje przeżycia, które my poznajemy, gdzie poznajemy ich i towarzyszymy im już później aż do końca historii, a może i jeszcze dalej? Opisy tutaj są naprawdę genialne! Można sobie wszystko urzeczywistnić, lecz tak naprawdę ja nie wszyskto chciałam, bo nie wszystko cieszyło oko i było miłe. Lecz to co cieszyło oko, było wręcz przepiękne! Czułam się tak jakbym była na wyspie i te wszystkie widoki mogła podziwiać, pochodzić po plaży, czuć piasek pod stopami. Dialogów mamy w tej części więcej, co tak naprawę jest dobre i przyjemnie się je czytać i gawędzi razem z Edgarem i resztą bohaterów. Nie czułam się znudzona, ani nie miałam wrażenia, że rozmowy są wymuszone, wręcz przeciwnie były naturalne. Tutaj działo się o wiele więcej niż w części pierwszej, ale wiadomo część pierwsza to sam początek, który również był bardzo dobry, a środek i koniec genialny! Czy czułam lęk, strach owszem o Edgara i jego przyjaciół jak najbardziej. Lecz tak moja wyobraźnia jest dosyć mocna, noc, cienie, mrok to nie było dla mnie dobre 🙈 Emocji miałam sporo po przez lęk podczas czytania, obawę o bohaterów jak i uśmiech bo momentami było zabawnie. Chociaż uśmiech nie musi być wcale dobry prawda? W uśmiechu może kryć się nienawiść, a wtedy nie jest to miły i radosny uśmiech, a wręcz przerażający. Jako całość oceniam wyjątkowo, ponieważ Stephen King to Stephen dla mnie jest niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju, i tak o to kolejna książka czy raczej książki stają się ulubione ❤️ To była świetna historia, przy której miałam i dreszcze, śmiech i mnóstwo innych odczuć podczas czytania 🔥 Nie zapomniana historia, warta poświęconego czasu. Nie mogłam się od niej oderwać!