Doktor Jekyll i pan Hyde (okładka  miękka, wyd. 01.2007)

Fabuła książki super jednak jeśli chcecie mieć zaskoczenie co do niej nie czytajcie opisu, ja przeczytałam i żałuję bo nie miałam już takiej frajdy z czytania gdyż wiedziałam co się stanie.

Każdy człowiek ma w sobie dobro oraz zło, które zdają się toczyć w nas nieustanną walkę. Co jednak, gdyby żył ktoś, kto zostaje całkowicie pozbawiony wpływu jednej z tych sił? Co wtedy z moralnością? I czym ona tak naprawdę jest? To wokół tej tematyki krąży Robert Louis Stevenson. W swojej powieści porzuca zjawiska nadprzyrodzone na rzecz nauki, czym budzi moje skojarzenia z samym Wellsem. Obaj panowie tworzą bowiem dobrą, moralizatorską grozę, gdzie postęp przynosi zgubę. Naukowiec opętany chęcią poznania odpowiedzi zatraca siebie, miesza w życiu innych i nie ma co oczekiwać na cokolwiek dobrego. Stevenson jest cenionym autorem, ale pierwszy raz zetknęłam się z grozą w jego wydaniu i zostałam mile zaskoczona tak niepozornie wyglądająca książeczką. Na trochę ponad stu stronach został ukazany problem, jaki zaprząta głowę ludzi od pokoleń i nigdy się nie starzeje, a całość została dobrze napisana. Ciemne uliczki i szare miasta budują klimat, a napięcie w czytelniku wywołuje wrażenie, że w każdej chwili może wydarzyć się coś istotnego. Powieść nie przeraża, ale to klasyka, jaka cieszy się moim uznaniem i zdecydowanie muszę uważniej przyjrzeć się starym Vesperom. Powieść może życia nie zmienia, ale warto znać, jeśli jest się zainteresowanym gatunkiem. tłum. Lesław Haliński

Ciężko mi ocenić tą książkę, ponieważ liczyłam, że trafi do moich ulubieńców, a tak się nie stało. Klimat ciasnego miasta i jego ciemnych uliczek był naprawdę dobrze wykreowany. Postacie ciekawe, nienudne. Jednak morał z książki mnie nie zaskoczył. Doceniam kunszt i wkład do literatury oraz kultury, dlatego daję taką, a nie inną notę. Myślę, że jeśli ktoś chce poszerzyć swoje horyzonty o ułamek dawnej historii literatury to może sięgnąć po ten tytuł

Ciekawa pozycja, łatwość czytania oraz szybkość czytania, mozna przeczytac w jeden dzień na spokojnie oraz za takie pieniadze waeto

Książka ta to nowela, czyli jak sama nazwa wskazuje, krótki utwór literacki. I choć całość skupia się wokół jednej postaci - co z początku wcale nie wydaje się takim oczywistym, choć nie mamy tu rozbudowanej charakterystyki bohaterów, opisów, to zawiera więcej niżby się wydawało. Robert Luis Stevenson wprowadza nas w mroczne zakamarki ludzkiej psychiki, traktując o dwoistości natury ludzkiej. Henry Jekyll w wyniku eksperymentów chemicznych uzyskuje eliksir umożliwiający wyodrębnienie dobrych cech od złych. Wynaleziona mikstura sprawia, że po jej wypiciu przybiera postać całego zła, jakie człowiek może w sobie pomieścić, przemieniając się w Edwarda Hyde'a, czyniąc pod jego postacią rzeczy, których nigdy by nie popełnił. Problem pojawia się wówczas, gdy to zła natura zaczyna wieźć prym, a doktor Jekyll świadomy tych poczynań, mający źródło w swojej umysłowości nie potrafi pohamować swojej złej strony natury. Uważam, że książka niesie za sobą naprawdę mocne przesłanie. Co by się stało, gdybyśmy ulegli podszeptom "najniższych instynktów własnej swej duszy", spuścili ze smyczy wszystkie skrywane najmroczniejsze emocje, dając im pełną swobodę? Toż dopiero byłby horror! A dwa jak je później ujarzmić? Całkowicie rozumiem problem doktora Jekylla, który wiedziony ciekawością, ale może przede wszystkim ambicją, a nawet wręcz pychą skusił się spróbować wynalezionej mikstury. Postać głównego bohatera może więc być przestrogą. Zachęcam do poznania tej krótkiej lektury! Niesamowicie mnie wciągnęła! Nie mniej niż sama lektura bardzo zaciekawiło mnie także omówienie zawarte na końcu książki, z którego wyniosłam naprawdę wiele ciekawych spostrzeżeń a i także ciekawostek. Myślę, że przy takiej objętości woluminu, warto nie rezygnować z kilku stron więcej i poświęcić chwilę także tej części.

https://instagram.com/tata_czika?igshid=MjEwN2IyYWYwYw== Stevenson postawił na szali oklepany już motyw dobra i zła. Uważa, że jesteśmy jego mieszanką. Rozłączenie tych cech sprawiłoby powstanie dwóch osobnych bytów w tym samym ciele. Jeden na wskroś podły, drugi uwolniony od diabełka przy uchu. Przedstawienie tej teorii w powieści zostało zaprezentowane w mistrzowski sposób. Oczywiście, nic nie może być proste i łatwe, a pycha i ambicja prowadzi do zguby. Nie inaczej jest w przypadku doktora. Budowa nowelki, jej narracja, bardzo przypominała mi tę zastosowaną przez Doyle’a przy przygodach Sherlocka. Być może mamy odpowiedź na kim się wzorował? Zachęcam Was do sięgnięcia po historię o podwójnej osobowości. Jest idealna na jeden wieczór, daje dużo satysfakcji, trzyma cały czas w napięciu. Czytajcie klasykę!

Jako fan high fantasy sięgnięcie po klasykę horroru z XIX wieku było zaprawdę wątpliwą decyzją, zdecydowanie ta książka wykracza poza sfery mojego czytelnictwa. Zainteresował mnie opis z tyłu okładki, który pobieżnie przeczytałam. Jako osoba odrobinę poinformowana odnośnie chorób psychicznych, chciałam dowiedzieć się, jak autor z XIX wieku zobrazowałby przypadek dysocjacyjnego zaburzenia osobowości (DID). Jednakże, w trakcie lektury okazało się, że Stevenson nie poruszył sprawy DID, lecz konfliktu moralnego dobra i zła. Chociaż taki obrót sytuacji, wynikający jedynie z mojego niedokładnego przeczytania opisu z tyłu okładki, zainicjował zdziwienie, nie oceniam tej książki źle. Doktor Jekyll i pan Hyde ewidentnie nie stanie się moim ulubieńcem, ale nadal uważam, że warto ją przeczytać.

Choć jest to opowiadanie napisane w XIX wieku jest ponadczasowe i traktuje o sprawach wciąż aktualnych. O uniwersalności twórczości Stevensona świadczy ciągłe odwoływanie się do dwoistości ludzkiej natury w literaturze i kulturze. Dzięki temu czytelnik może pokusić się o zabawę w poszukiwanie podobnych wątków w sztuce.
Krótkie rozdziały sprawiają, że książkę czyta się bardzo szybko i jest to lektura na jedno popołudnie, jednak jej treść bardzo mocno utrwala się w pamięci i zachęca do dalszej analizy dzieła.
Stevenson buduje w opowieści napięcie od pierwszych zdań. Mimo tego iż jest to opowiadanie można je potraktować jak dramat w trzech aktach.

Ukarana pycha ludzkiego rozumu. Dwoistość ludzkiej natury. Portret psychopatologicznej podwójnej osobowości. Dobro i zło w ludzkiej duszy. Tak po krótce można streścić dzieło Roberta Louisa Stevensona „Doktor Jekyll i pan Hyde”. Z uwagi na wiele adaptacji historia znana jest chyba wszystkim, jednak chciałam dotrzeć do źródła. Nie zawiodłam się. Niewielka objętość tego opowiadania zawiera spojrzenie na XIXwieczny świat, ówczesne szkiełko i oko, szukanie matematycznych rozwiązań. Do tego język z epoki i ponury klimat Londynu tamtych dni. Zdecydowanie warto. Każdy z nas w określonych okolicznościach może zostać mordercą. Ale czy Hydem?

Można by rzec, że nowela Roberta Louisa Stevensona jest już klasykiem w swoim gatunku. No właśnie, ale jakie mamy podejście do klasyków? Większość je zna, ale często nie z własnych doświadczeń czytelniczych; krótko mówiąc w ogólnym przekonaniu klasyka gatunku to dzieło, o którym słyszymy i poniekąd chcemy przeczytać, ale rzadko kto to robi. " Doktor Jekyll i pan Hyde" zdecydowanie należy do książek, dla których warto się przełamać i sięgnąć po literaturę światowego formatu. Polecam