Maradona. Ręka Boga (okładka  miękka, wyd. 03.2021)

Ok

FC Napoli? Puchar Europejskich Mistrzów Klubowych? A to tylko niektóre z rażących błędów. Pytanie tylko: autora czy tłumaczy na język polski?

Diego Armando Maradona. Jego życie, zarówno zawodowe, jak i prywatne pełne było sprzeczności. Balansował między piekłem a niebem nieustannie. Na wyżynach utrzymywał się raz dłużej, a raz krócej. Od dna odbijał się wielokrotnie. I o tym wszystkim napisał brytyjski dziennikarz sportowy, Jimmy Burns. Mało tego! Biografia Maradony spod jego pióra była biografią nieautoryzowaną, co zdecydowanie nie spodobało się jemu, boskiemu Diego. Czyż można było wymyślić sobie lepszą promocję? Ale od początku… Maradona przyszedł na świat w rodzinie dość … skromnej. Urodził się i wychował w slumsach. Jego rodzinny dom był domem ubogim i mało komfortowym (delikatnie mówiąc). Miał liczną i zżytą rodzinę, ale rodzinę nieustannie borykającą się z trudnościami dnia codziennego. Warunki, w jakich się wychowywał nie stwarzały najlepszej okazji do nauki czy rozwoju. Nie roztaczały też przed nim wielkich perspektyw. A jednak! A jednak dostał swoją szansę od losu i wykorzystał ją. Jego talent został dostrzeżony, a rodzice zrobili wszystko, co było w ich mocy, aby syna wspierać i pomóc mu przebić się w piłkarskim świecie. Sukces! Sukces Maradony był sukcesem jego rodziny i jego pierwszych trenerów. Tak, Diego nie zapomniał komu zawdzięczał rozpoczęcie swojej oszałamiającej kariery. Rodzina zawsze była dla niego najważniejsza. Był dumny, że wyrwał ją z biedy, że mógł kupić duży i wygodny dom, w którym wszyscy mogli zamieszkać. Cieszył się, że jest otoczony rodziną i przyjaciółmi. Cieszył się, że jest otoczony ludźmi, którzy pragną jego szczęścia i którym może ufać. A on chciał tylko jednego. Chciał grać w piłkę. Poprzez swoją grę chciał sprawić, że ludzie będą radośni i szczęśliwi. Niczego więcej nie pragnął. A że zarabiał przy tym zawrotne sumy to już sprawa drugorzędna. Jakim cudem wszystko zaprzepaścił? Właśnie to pytanie kotłowało się w mojej głowie nieustannie. Przy takim wsparciu rodziny? Przy takim chorobliwym wręcz otaczaniu się swoimi ludźmi. Dlaczego nikt nie zareagował na czas? Bo nie uwierzę, że narkotykowe problemy Maradony były zaskoczeniem i szokiem dla jego najbliższych wtedy, gdy zabrnął już za daleko. Niewątpliwie nie pomagał charakter Maradony. Zadufany w sobie, bezkompromisowy, nie potrafiący rozeznać, kto jest jego prawdziwym przyjacielem, a kto wrogiem, źle radzący sobie z piłkarskimi porażkami, rozchwiany emocjonalnie. Z jednej strony to prosty chłopak, który powtarzał w kółko, że chce tylko grać w piłkę, bo to potrafi najlepiej i to daje radość i jemu, i ludziom. Z drugiej strony to chłopak zachłyśnięty blichtrem wielkiego świata, do którego wcześniej nie miał dostępu. Z jednej strony bezrefleksyjny, bo on chciał przecież tylko grać w piłkę i dawać ludziom radość, z drugiej zaś promujący konkretne (czasem i kontrowersyjne) kręgi polityczne. Z jednej strony grający dla prostych ludzi, którym chce tylko dawać radość poprzez swoją grę, z drugiej strony obnoszący się ze swoimi znajomościami z politykami czy z przedstawicielami mafii. Nieświadomy! Nieświadomy tego, jak bardzo jest wykorzystywany przez wielkich tego świata. Nieświadomy, że jest jedynie trybikiem w wielkiej machinie światowej piłki nożnej. A później…. węszący wszędzie spiski. Historia Diego mogłaby się zupełnie inaczej potoczyć, gdyby… Gdyby miał wokół siebie dobrych doradców i gdyby miał w sobie tyle pokory, aby ich usłyszeć. Maradona nie miał ani jednego, ani drugiego. Miał za to wielkie przekonanie o swojej boskości i wyjątkowości. Miał potrzebę niesłabnącego podziwiania jego osoby i nieustannego wybaczania mu wszystkich błędów. Odnoszę jednak wrażenie, że sam sobie nie potrafił wybaczyć żadnego błędu. Rodzina. Rodzina dla Maradony to świętość. Tak mogłoby się wydawać. Dlaczego zatem nie uznał swojego pierworodnego syna? Dlaczego tak późno przyznał się do ojcostwa swojej najmłodszej córki? A to nie wszystkie jego pociechy. Jak? Jak mógł odżegnywać się od swoich dzieci, skoro wiecznie powtarzał, że rodzina jest dla niego na pierwszym miejscu? Zresztą za nieuznanie swojego pierworodnego syna miał zapłacić bardzo wysoką cenę. To był gwóźdź do trumny jego wizerunku w Neapolu. Stracił miłość neapolitańczyków, którzy nie mogli wybaczyć mu tego błędu. Diego Maradona odszedł 25 listopada 2020 roku. Po jego śmierci prezydent Argentyny ogłosił trzydniową żałobę narodową. Książka Jimmiego Burns’a to książka nie tylko o boskim Diego. To książka o wielu problemach, które zdeterminowały życie Maradony. Trudna sytuacja polityczno-gospodarcza Argentyny, w której się urodził i w której spędził większość swojego życia. Mafijny Neapol, w którym Maradona wielbiony był niczym Bóg, a który opuszczał z podkulonym wręcz ogonem. To książka o rozgrywkach nie tylko tych na boisku. To książka o rozgrywkach także tych zakulisowych. Rozgrywkach, w których stawką były naprawdę duże pieniądze. To książka o ucieczce. Bo Maradona zawsze uciekał. Uciekał przed biedą, uciekał przed porażką, uciekał przed swoimi demonami, uciekał przed odpowiedzialnością, uciekał przed samym sobą…

Jak mówił Lew Tołstoj „Boga poznajesz nie tyle rozumem, nawet nie sercem, ale poprzez poczucie całkowitej zależności od Niego”. To stwierdzenie doskonale posuje do osoby, którą wielu fanów piłki nożnej na całym świecie po dziś dzień uznaje za Boga, w niektórych miejscach na świecie wręcz czcząc jego imię i to pomimo wielu życiowych zakrętów oraz upadków jakich doznał. Tą postacią jest zmarły w zeszłym roku Diego Armando Maradona, a chciałbym wam dziś o nim opowiedzieć ze względu na nowe wydanie kultowego już tytułu autorstwa Jimmy’ego Burnsa „Maradona. Ręka Boga”. Ponad 25 lat temu, dziennikarz z brytyjsko-hiszpańskimi korzeniami dostał zamówienie na książkę o jednym z najlepszych, a także najbardziej kontrowersyjnych piłkarzy w historii. Było to nie lada wyzwanie, biorąc pod uwagę bardzo bogatą karierę argentyńskiego wirtuoza futbolu, którą przyćmiewa jedynie jego życie prywatne i legendarne już pozaboiskowe wybryki takie jak wyzywanie przeciwników, całonocne imprezy, czy kilogramy wciągniętej kokainy. Tej sztuki udało się jednak dokonać, a o jej rezultatach przeczytacie poniżej. Na kartach książki, śledzimy losy Diego Maradony od momentu jego narodzin, aż do jego śmierci w listopadzie 2020 r. Choć mogłoby się wydawać, że większość tej historii stanowią piłkarskie wyczyny Argentyńczyka, tak jednak nie jest. Autor stara się bowiem pokazać nam jakim naprawdę człowiekiem był „Boski” Diego, a był człowiekiem niepozbawionym wad. Za sprawą swojego niezwykłego talentu został niejako zmuszony stworzyć postać, która stała się dla niego chroniącą go przed światem zewnętrznym zbroją. W sposób niezwykle szczegółowy możemy przekonać się jak mały chłopak z biednej rodziny, mieszkający w argentyńskich slumsach, zakochany w piłce nożnej stał się milionerem o rozdmuchanym ego, ekstrawaganckich zachciankach, z jednej strony robiącym wszystko by zapewnić jak najlepszy byt swojej rodzinie, a z drugiej, zdającym stawiać swoje potrzeby zawsze na pierwszym miejscu. „Maradona. Ręka Boga”, to historia o tym jak sława może zmienić człowieka. Sinusoida jaką jest życie Maradony pokazuje, że nawet wsparcie najbliższych i chęci poprawy mogą nie wyrwać nas z głębokiego dołka, a Argentyńczyk wpadał w najgłębsze. Będziecie mieli okazję dowiedzieć się m. in. o tym dlaczego Diego przez lata nie przyznawał się do swojego pierworodnego, jak długo wyrzekał się zażywania jakichkolwiek narkotyków, ale również o tym jak bardzo bolała go każda porażka, czy jak łatwo w jego oczach przyjaciel potrafił zmienić się we wroga. Książka uzmysławia nam również jak postać Maradony wpłynęła na rozwój piłki nożnej oraz jej komercjalizację. Wielomilionowe transfery i kontrakty, umowy reklamowe i sponsorskie, tworzenie spółek zarządzających wizerunkiem sportowca, wszystkie te elementy zaczęły odgrywać coraz ważniejszą rolę w sporcie właśnie za sprawą wielkiego talentu oraz osobowości Diego, ale także osób którymi się otaczał. Przez całą podróż przez życie bohatera „Ręki Boga” czujemy się kimś więcej niż tylko obserwatorami. Jimmy Burns sprawia, że jesteśmy w stanie lepiej zrozumieć przez co przechodził Diego. Nie stwierdza jednoznacznie, że był on dobrym lub złym człowiekiem, lecz pozostawia czytelnikowi ocenę najlepszego piłkarza w historii. Jest jednak w Argentyńczyku coś, co sprawia że wybaczamy mu te wszystkie kompromitacje, gafy i skandale z jego osobą w roli głównej. Wybaczamy mu doping, narkotyki, hulaszczy tryb życia, a nawet te wszystkie momenty gdy jego talent powoli zaczynał ginąć pod lawiną ego bohatera biografii. To chyba właśnie ten niedający się wyjaśnić magnetyzm i poczucie potrzeby posiadania Maradony w naszym życiu czyni go „Boskim”. Jimmy Burns potrafi zaczarować czytelnika słowem. W biografii posiłkuje się wypowiedziami wielu postaci z otoczenia Maradony, jego trenerów, boiskowych partnerów, czy pracowników klubów w których występował, lekarzy i dziennikarze. Nowe wydanie książki zostało wzbogacone o rozdziały podsumowujące karierę i życie piłkarskiej legendy, a historia zatacza w ten sposób koło nie tylko dla bohatera, ale również dla autora. Unaocznia on nam, że każda osoba obdarzona niezwykłymi umiejętnościami może znaleźć się w podobnej sytuacji, a życie Maradony to doskonała przestroga dla każdego kto obraca się w świecie sławy i wielkich pieniędzy. Zanim w moje ręce wpadła książka, miałem wrażenie, że o Maradonie wiem już wszystko, ale nie mogłem się bardziej mylić. Dzięki „Ręce Boga” mogłem poczuć cierpienie Argentyńczyka, jego obsesje, euforię, egoizm. Zrozumiałem, że nic w życiu nie jest tylko czarne lub tylko białe, a kolejne etapy życia i kariery Diego były wciągające i fascynujące. Gorąco polecam tę lekturę wszystkim miłośnikom piłki nożnej, lecz również każdej osobie, która zbłądziła i szuka swojego miejsca na świecie, zastanawiając się czy warto dalej żyć. Historia Maradony odpowie wam, że warto.

Większość z nas pamięta Maradonę, jako wielką gwiazdę światowej piłki nożnej. Ja również. Ale czy wielu z nas zna jego historię? Czy wiemy, że nie miał w życiu łatwo i o swoje miejsce musiał zacięcie walczyć? Pochodził w biednych i zaniedbanych slumsów, od dzieciństwa bieda zaglądała mu w oczy. Rodzice ledwie wiązali koniec z końcem, nie było ich stać, aby zapewnić młodemu start w piłkarskie życie. Dla chłopca piłka była całym życiem, poza nią nie widział świata. Mógł nie pójść do szkoły, ale na treningi sportowe nigdy się nie spóźnił. Później jego kariera nabrała rozpędu. Został wciągnięty w wir życia. Był w centrum uwagi, wszystkie oczy były zwrócone na Maradonę. A on jak reagował? Zachłysnął się blaskiem życia na piedestale. Odpowiadało mu bycie bożyszczem tłumów. Później grał w najlepszych europejskich klubach, które zawzięcie walczyły, aby mieć go w swoim gronie. Imprezy, swawole, liczne znajomości powoli zmieniały gwiazdora. Aby mu „pomóc” wspomagano go różnymi specyfikami. Tylko czy one zawsze były legalne i zdrowe? Jak otwiera nam oczy autor tej biografii, Maradonę ciągnęło do łatwego i beztroskiego życia. Do ludzi, którzy mieli wielkie wpływy i pieniądze. Którzy mogli mieć wszystko i kupić wszystkich. Czy bywanie w takim gronie mogło zaszkodzić piłkarzowi? Dzięki tej książce uzyskujemy obraz mężczyzny, który był dla wielu kontrowersyjny, nastąpiła diametralna zmiana w jego zachowaniu, która nie była zmianą na lepsze. Była zmianą, która odcisnęła piętno na jego wizerunku wielkiej gwiazdy. Jednak, jak by się Maradona nie zmienił, jedno było w nim niezmienne. Miłość do rodziny i trwałe pozytywne relacje z najbliższymi. Pomagał im, opiekował się nimi, zapewniał in dostatnie życie. Pod jego skrzydłami byli bezpieczni. Rodzina miała wielką wartość, chociaż to umiłowanie najbliższych kłóci się z jego postawą wobec swoich dzieci, których długo nie uznawał. Można zaryzykować stwierdzenie, że to co było dla niego wygodne celebrował, a kwestie niewygodne skrzętnie ukrywał. Maradona. Ręka Boga w otwarty i szczery sposób ukazuje prawdziwe oblicze gwiazdy. Oblicze pozbawione pozerskiej maski, ukrywane przez tłumami. Egoista, narcystyczny celebryta, bezkompromisowy, lekkoduch, który zachłysnął się blichtrem świata. Wiele złych zachowań uchodziło mu płazem, ale do czasu. W końcu świat otworzył szeroko oczy i spoglądał na powolny upadek gwiazdowa. Smutny i pozbawiony nadziei, ale zasłużony. Można śmiało stwierdzić, że Maradona sam doprowadził się do takiego stanu, na własne życzenie zmarł w wieku 60 – ciu lat. A mógł się cieszyć życiem jeszcze długo … Maradona był ważną postacią świata sportu. Jego nieprzeciętne umiejętności stawiały go w jednym szeregu z inną gwiazdą piłki, jaką był Pele. Jestem pewna, że ta książka jest ciekawą propozycją dla osób, których Maradona był idolem, niesłabnącą gwiazdą i autorytetem. Dzięki tej książce pamięć o nim nie uleci, lecz będzie trwała przez długie lata. Lubię czytać biografie, gdyż dzięki nim mogę jeszcze bliżej poznać historię ludzi, którzy we współczesnym świecie odegrali ważną rolę, łącznie ze sprawianiem radości swoimi efektywnymi umiejętnościami. A biografia autorstwa Jimmego Burns'a to zaproszenie do jeszcze bliższego poznania mężczyzny, który był na ustach kibiców przez wiele, wiele lat. I jego legenda będzie żyła między nami przez najbliższe lata … Polecam, ciekawa i pikantna, odkrywająca delikatnie prawdziwe oblicze gwiazdora. Jestem pewna, że tych ciekawostek jeszcze nie wiecie o swoim idolu, ale przed wami niezapomniana przygoda. Mocny oddech i celny strzał na bramkę ...

„MARADONA. RĘKA BOGA” Jimmy Burns Wydawnictwo Albatros Czy interesuje was życie piłkarzy? Czy jesteście fanami piłki nożnej? Zainteresował i zaintrygował mnie bardzo tytuł tej powieści „Maradona. Ręka Boga”. Postanowiłam przeczytać tą książkę. Autor Jimmy Burns nie owija w bawełnę. Mogła lepiej poznać życie znanego piłkarza Diego Maradony. A w sumie jego ostatnie 10 lat życia.. Jakim był naprawdę człowiekiem? Nie stronił od używek. Brał narkotyki. Jadł do upadłego. Uwierzycie, że potrafił zjeść kilka tortów i pizz w ciągu jednego posiedzenia. Dla mnie to był szok. Poznajcie jego wzloty i upadki widziane oczyma autora i znajomych Diego Maradony. Co tak naprawdę wiem o jego życiu? Tak naprawdę to bardzo niewiele. Po przeczytaniu tej książki opadła mi szczęka. Warto czasami oderwać się od swojego ulubionego gatunku i przeczytać biografię znanych ludzi. Czy sława może uderzyć do głowy? Pewnie. Niestety ma to skutek nie tylko dla danej osoby ale również dla całej rodziny. Czy faktycznie Diego Armando Maradona był ręką Boga? Na to pytanie odpowiecie sobie sami po przeczytaniu tej książki. W internecie znajdziecie mnóstwo opinii na jego temat. Jedni są za nim inni przeciw niemu. A gdzie jestem ja? Jestem gdzieś pośrodku. Z jednej strony jestem za z drugiej przeciw. Dlaczego jestem za, a dlaczego przeciw ? Dowiecie się po przeczytaniu. Do czego serdecznie zachęcam. Diego Maradona po skończonej piłkarskiej karierze przez jakiś czas był trenerem. Kim jeszcze był lub chciał być? Mnóstwo ciekawostek znajdziecie w „Maradona Ręka Boga”. Książka zawiera niesamowite fotografie. Polecam i zachęcam do przeczytania.

Dzisiaj chcę Wam zaproponować książkę dla męskiego grona czytelników. Książka oczywiście może przypaść nie jednej osobie płci pięknej, ale dzisiaj chcę się skupić na panach. Panowie najczęściej interesują się sportem i piłką nożną, a Diego Maradona to ikona futbolu i legenda, którą każdy zna. Książka jest pięknie wydana, w środku znajdziecie zdjęcia Diega od najmłodszych lat, przez dorastanie aż po jego śmierć 2020 w wieku 60 lat. Znajdziemy opisy rodziny, w jakiej się wychował i jak pierwsze kroki stawiał przy piłce. Zobaczymy jego skromność i miłość do rodziny. Nie ukrywa tego, że urodził się i wychował w slumsach. Zobaczymy jak jego rodzina, mimo braku pieniędzy wspierała go w dążeniu do rozwijania swojej pasji. Zobaczymy co to znaczy piłka nożna od środka, co tam się działo w klubach, kiedy on brał w tym udział. Zobaczymy jego wzloty i upadki. Jego wyżyny i kiedy upadał tak nisko. Pieniądze, kobiety, narkotyki i wszystkie pokusy były w jego zasięgu. Maradona w swoim życiu na pierwszym miejscu stawiał rodzinę. Niezrozumiałe dla wielu było to, że nie uznał swojego pierworodnego syna, a do córki długo się nie przyznawał. Warto zaznaczyć, że to jeszcze nie wszystkie jego pociechy. Taką postawą stracił bardzo wiele w oczach neapolitańczyków, którzy nie mogli wybaczyć mu tego błędu. Książka zawiera wiele smaczków z życia w biedzie i w bogactwie, gdzie możemy poznać tajniki futbolu i rządów, które tam panowały. Jest warta kupienia i podarowania osobie bliskiej jako prezent lub tak po prostu dla siebie. Widząc oczy mojego męża jak mu wręczyłam…chwila warta tego, strzał w dziesiątkę.

Niezwykle smutna historia "Boga" futbolu. Fajnie, szybko się czyta. Dla fanów piłki nożnej zdecydowanie pozycja obowiązkowa.