Rapture Of The Deep (CD)

W skrócie: WARTO KUPIĆ, bo *)mamy tu jeden z najwybitniejszych zespołów w historii rocka, *) żadnego utworu nie trzeba tu pomijać, *)jest melodyjność, *)jest kołysząca rytmiczność, *) jest ostrość rockowa, ale nie przesadna, *)jest głos rockowy, ale nie przesterowany, pełen feelingu - czyli to ROCK DLA WIELU, rock klasyczny._________Dałem 5 gwiazdek dlatego, że to jest jedna z płyt Deep Purple dających się słuchać bez pomijania jakiegoś słabszego utworu, bo "słabszy" oznacza tu mniej... dobry. Brakuje tu oczywiście dawnego gitarzysty Blackmore'a, ale na szczęście muzyka jest rodzajem sztuki, nie działem matematyki, więc i następca poprzednika, gitarzysta Morse potrafił się zestroić z muzykami i grać z polotem. Nie ma sensu wciąż układać piramidek, co jest najlepsze, co gorsze, że płyty z początku l.70 genialne, a z lat 2000. gorsze, ważyć jak na wadze, natomiast możemy śmiało nałożyć na tacki odtwarzacza kilka płyt DP i słuchać ich zapętlonych przez kilka godzin, a są to np. te z lat 1984-93, jak "Perfect Strangers", "The Battle Rages on", jak i z lat późniejszych, "Purpendicular" i ta właśnie, "Rupture of the Deep". Mamy znów właściwe dla tej grupy rytmiczne kołysanie np.w "Wrong Man"- ów trans muzyczny, nie tylko tu zresztą - powrót do chwytu z piosenki "Perfect Strangers", czyli do elementów orientalnych zainspirowanych "Kashmirem" Led Zeppelin, lecz zainspirowanych twórczo ("Money Talks", "Rupture of the Deep"), powracają chwile w utworach, na które z uwagą i podnieceniem czekamy, by znów zabrzmiały, bo trwale zapisują się w pamięci jako muzyczne chwile znaczące (np.wejście gitary w pierwszym utworze w 3'42" czy dynamiczna zmiana w 2.części "Before Time Began"). Są emocje, są ciekawe sola gitary i klawiszy, trudno tego słuchać na siedząco.

Dobrze zapakowana, ładnie wydana płyta jednego z lepszych zespołów jakiego słyszałem. Polecam się zapoznać z ich twórczościa orza oczywiście z tym albumem.

chłopaki grają najlepszy rock. Rewelacja i nic tu dodać!

Fajna płyta. Poprostu DP.

Ok