Przebudzenie. Aurora. Tom 1 (okładka  twarda, wyd. 09.2023)

Nie mogłam się oderwać od tej książki. Cudowna była i nie mogę się doczekać kolejnego tomu!!!

Polecam z całego serca! Mam juz dwa tomy po angielsku ale zdecydowałam sie kupować także po polsku :)

Nie polecam mam załamanie psyhiczyjne

5 / 5 Mamy rok 2380 i kadeci, którzy ukończyli właśnie Akademię Aurora, otrzymują swoje pierwsze przydziały. Tyler Jones, najlepszy uczeń akademii oczekuję na możliwość wyboru drużyny swoich marzeń, lecz nie wszystko idzie po jego myśli. Przez jego skłonność do niesłychanych aktów heroizmu, ląduje w drużynie wyrzutków, których nikt inny nie chciał. Jednak to nie drużyna jest największym zmartwieniem Tyler’a, a tytułowa Aurora O’Malley. Dziewczyna, która spędziła dwieście lat w kriokapsule i teraz nie potrafi się odnaleźć. Nic nie wydaję się, takie jak powinno, a zwłaszcza Auri. Może okazać się ona kluczowa w wojnie tlącej się od miliona lat. Czy specyficzna drużyna 312, składająca się z nieudaczników i wyrzutków może być ostatnią nadzieją Galaktyki? Jestem maksymalnie zakochana w tej książce, choć z początku niezbyt na to się zanosiło. Prawdopodobnie stoi za tym jedna postać, która totalnie skradła moje serce i wskoczyła do rankingu książkowych mężów. Jest nim Kaliis Idraban Gilwraeth, w skrócie Kal. Wyobraźcie sobie wysokiego elfa z długimi srebrzystymi włosami i fioletowymi oczami, który jest mistrzem sztuk walki. Ponadto jest nieco grumpy i totalnie zakochany w głównej bohaterce. Taki Legolas 2.0. No i to ten rodzaj chłopaka, który połamie ci wszystkie kończyny, jeśli skrzywdzisz jego wybrankę. Na każdej scenie z nim wzdycham z zauroczenia do kartek papieru. Jest po prostu niesamowity, a wątek romantyczny pomiędzy nim a Aurorą jest równie cudowny. Przez ostatnie dni żyje tylko nim. Przeczytajcie tę książkę choćby tylko ze względu na Kala, naprawdę go pokochacie. Sama fabuła jest ciekawa i nie ma chwili na nudę. Nie jest ona banalna i naprawdę czytelnik wciąga się w wydarzenia. Autorzy sprawnie wprowadzają nas w cały świat, terminologie itp. Choć przyznam, że z początku byłam lekko skołowana, ale tak chyba jest przy nowej fantastyce. Oprócz bohaterów i fabuły urzekł mnie humor! Boże jak ja kocham książki z humorem, a w tej jest go naprawdę dużo. Szczególną robotę odwala tu Fin, którego pokochałam właśnie za jego humor. Końcówka trzymająca w napięciu i przynajmniej dla mnie nieprzewidywalna. Serio spodziewałam się, że wszystko pójdzie po myśli bohaterów. Niemniej jednak to dla mnie duży plus, że nie wszystko jest takie ,,cukierkowe’’. Jestem przeogromnie ciekawa, co będzie dalej. Zwłaszcza że akcja kończy się w momencie, w którym dowiadujemy się wielu intrygujących rzeczy. Zastanawia mnie, jak rozwinie się wątek mocy Aurory, bo w tej części mamy zaledwie początek. No i oczywiście, co dalej z Kalem i Auri, na to czekam zdecydowanie najbardziej. Jeśli nie mieliście jeszcze okazji czytać tej fantastycznej książki, to z całego serca polecam. Mam nadzieję, że pokochacie tę historię, tak samo, jak ja. A co najważniejsze, że pokochacie Kala. Piszcie, oznaczajcie mnie, cokolwiek. Z wielką chęcią dowiem się, co macie do powiedzenia na temat tej książki (i Kala ofc).

Książka nie jest zła, ale nie koniecznie zachwyca. Początek wydaje ciekawy, ale z czasem robi się po prostu nudna. Żarciki lub niby śmieszne teksty są trochę słabe . Relacje bohaterów w dziwny sposób szybko się nawiązują i nagle z obcych ludzi nagle są super kumplami a wątek miłosny jest jak karton. Może po prostu jestem już za za stara na tą książkę. Nie można jednak odmówić pięknego wydania. Chociaż malowane brzegi kilkakrotnie mnie zraniły z powodu swojej ostrości to pięknie się prezentują na półce i dalej się nimi zachwycam.

KOCHAM CZYTAJCIE TO

Jak Illuminae lubiłam, tak w Aurorę zupełnie nie mogłam się wgryźć. Nie kojarzyłam inion bohaterów z pełnioną przez nich funkcją czy przynależnością rasową/galaktyczną. Oczywiście są tu schematy znane z innych młodzieżówek. Autorzy jakimś cudem zdołali wepchnąć tu siedmiu bohaterów i jednocześnie nie rozbudować żadnego z nich. Nie czułam przywiązania do nikogo, bo nie było do czego się przywiązywać. Oni wszyscy byli papierowi, zero osobowości, po prostu nic. Ich jedynymi cechami  były pełnione funkcje podczas misji (typu lider/dowódca; as/pilot; mózg; mechanik; wojownik). Akcja nie jest zbyt wiarygodna, wszystkie te przygody rozgrywają się w przeciągu kilku dni. W przeciągu kilku dni bohaterowie ze zbieraniny nieznajomych sobie osób stają się dla siebie drużyną, rodziną, kimś dla kogo są wstanie się poświęcić. Przechodzą też ekstremalne zmiany, np. główny dowódca ze sztywniaka trzymającego się zasad nagle zmienia się w człowieka, który kieruje się WiArą i narusza wszystkie możliwe przepisy i reguły. Laska, która „wcale nie jest zakochana w liderze” i jakoś sobie z tym radziła, nagle nie może się pogodzić z tym, że nie są razem i staje się zazdrosna o 200-letnią zagubioną dziewczynę.

Nie mogłam się od niej oderwać! Kocham bohaterów (Finian pnie się wysoko w rankingu moich ulubionych książkowych postaci na ten rok 🫶), świat przedstawiony i te piękne, czasami żartobliwe opisy, CUDO.

Niesamowity świat i bohaterowie których nie da się nie lubić. Mega polecam Kal>>>

Jak lubię Kristoffa, tak Aurora mnie nie urzekła. Może się jeszcze rozkręci.