Powroty (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Przeczytałem zapowiedź wydawniczą i… postanowiłem przeczytać „Powroty” Mari Tuszyńskiej wydanej przez Wydawnictwo Novae Res. No bo i czasy wojenne, Roztocze, które kocham, Poznań i Wielkopolska oraz wspomnienia w czasach współczesnych wywołane pewnym mocnym impulsem. Sporo jest z tych elementów, które lubię, ale inaczej poukładanych niż ja wymyśliłem sobie to w głowie, To tak, jak z ciastkiem w cukierni, który smakuje inaczej, niż wydawało nam się, że powinien smakować. Pewnie zatem zastanawiacie się, czy książka zadowoliła mój czytelniczy apetyt. Tak, bo mimo początkowego rozczarowanie, że to nie to ciastko, w trakcie jedzenia mi zasmakowało i z wypiekami na twarzy dążyłem do ostatniego kęsa, do ostatniej strony. Barbara nauczycielka, był dyrektorka szkoły z tych, które byśmy sobie marzyli, żeby uczyły nasze dzieci, postanawia zmienić otoczenia i wyprowadza się do bliżej nieokreślonej miejscowości nad jeziorem w Wielkopolsce. Tam zaczyna wieść spokojne, bardzo usystematyzowane życie, łącznie z przyjazdami rodziny na wakacje i jej wyjazdami na kanikułę. No, ale jak to w życiu bywa, nagle wszystko się zmienia. Próbując przełączyć kanał telewizyjny, trafia na program o starej części cmentarza na wschodzie Polski, skąd pochodziła jej rodzina. Odżywają wspomnienia o przodkach i nieodparta chęć wyjaśnienia spraw, które zwykle zwą się tajemnicami rodzinnymi. Barbara wciela się w detektywa i wyrusza na poszukiwania. Odnajduje ślady swoich przodków, poznaje członków rodziny, o których nie miała nawet mglistego pojęcia, no i oczywiście rozwiązuje supeł tajemnych spraw związanych z jej familią, które jej mama chowała głęboko w swoim sercu. Kiedy Barbara skleja fakty, przychodzi czas na jej konfrontację oraz jej rodzeństwa z matką, która ma ponad 90 lat. Pojawia się pytanie, czy szperać w tym co było nieznane, by pozostawić to w sferze tego, co przez lata się usankcjonowało, czy uderzyć piorunem z nieba nie patrząc na konsekwencje. Jak zrobiła Barbara i co odkryła, znajdziecie na kartach tej książki, która została napisana wartkim językiem, momentami pachnącym literaturą sensacyjną, a przecież to tylko rodzinna opowieść, jakich wiele wśród nas, choć szczególna. Czy Wy też nie skrywacie, albo nie skrywają przed wami rodzinnych tajemnic…