Powrót Czarnej Kompanii (okładka  miękka, wyd. 09.2010)

1 szy i 2 gi tom, czytałem jednym tchem. To jedne z najlepszych książek fantasy, jakie czytałem.

3-ka jest męcząca. Zawiłości fabuły i jej rozmach są nawet na większym poziomie, niż wcześniej, ale narrator strasznie muli. W poprzednich książkach, akcja szła szybko do przodu i to było świetne. Teraz jest więcej niewiele wnoszącej paplaniny. Jakiś nudnawych wyjaśnień przeszyłch wydarzeń. Wogóle cały tom Ponure Lata to retrospekcje, bleh. Cook'a trochę poniosło z rozwojem magio-technologicznych broni, ale to moje bardzo subiektywne odczucie.

Od połowy akcja nieco się rozkręca, ale szczerze to czytałem tylko z sentymentu dla bardzo dobrej 1 i 2 -ki.

Droga do Khatovaru od początku wydawała się być wielkim marzeniem, którego nie da się zrealizować. Konował postawił sprawę jasno: idziemy na przód, aż do kolebki naszego istnienia, aby rozwiać tajemnicę i dowiedzieć się prawdy. Nawet tej najgorszej. Nawet tej, która zachwieje Czarną Kompanią u jej podstaw. Nikt bowiem nie wie, co tak naprawdę kryje Khatovar.
Tom czyta się z zapartym tchem, byle dalej, byle więcej, byleby poznać skrzętnie ukryte, coraz mroczniejsze i straszniejsze tajemnice, o których nikt nie chce rozmawiać, nawet ci, co zdają się wiedzieć. Z każdą stroną czuje się coraz większą potrzebę odkrycia prawdy - razem z upartym Konowałem i jego ferajną na wojaczce - szorstką, humorzastą i pyskatą, brodzącą po pas w przeciwnościach, w dziurawych butach, z odciskami. Tu zdrada goni intrygi, waśnie gonią żądze. Z cienia wysuną się starzy wrogowie, ze starymi urazami i chęcią zemsty. I wszechobecny mrok, który podąża krok za Czarną Kompanią, kładąc się cieniem na jej istnieniu.

"Powrót Czarnej Kompanii" zawiera w sobie dwa tomy, które serwują nam kawał dobrej i zacnej fantastyki. Glen Charles Cook w poprzednich tomach przyzwyczaił nas do szybkiej akcji i dużej dawki wrażeń. Czy i tak samo będzie tym razem? Mottem książki jest "Kiedy umiera nadzieja, pozostaje przetrwanie", motto to doskonale obrazuje istotę Czarnej Kompanii.

Rozpoczyna się zacięta walka, gdy Czarna Kompania przejmuje panowanie nad twierdzą Burzogard. Władcy Cienia obmyślają jak ponownie stać się potężnymi władcami krainy. W oblężonej brutalnie przez długi czas twierdzy, niedobitki z uporem maniaka walczą o przetrwanie. Pod bezlitosnym naciskiem potężnej magii. Nie mając już praktycznie nic do stracenia, Konował, Pani oraz Murgen wraz z resztą braci zmierzają ku ostatecznemu starciu. Niespodziewanie na drodze do Khatovaru stają wojska zdrajcy Mogaby i mury Przeoczenia, najpotężniejszej twierdzy świata. Upiorna zima również nie staje się ich sprzymierzeńcem. Niespodziewanie na arenę makabrycznych walk wchodzi nieznany przeciwnik. Gdy bariera między światami zostaje osłabiona, przedzierają się złe moce. Nieznana, mroczna siła może przeszkodzić i tak już zmordowanej Kompanii w dotarciu do Khatovaru. Miejsca, o którym chodzą dziwne i złowrogie szepty.

Tak jak i poprzednie tomy, ten czyta się również szybko i emocjonująco. Dobrze znani nam bohaterowie stają przed coraz większymi wyzwaniami, a wątki fabularne stają się coraz posępniejsze. Konował, Pani oraz Murgen muszą zmierzyć się z potężnymi, mrocznymi siłami aby przetrwać. Cook zaskakuje co i rusz nie sztampowymi pomysłami i zwrotami akcji. Książkę czyta się bardzo przyjemnie i lektura upływa w mgnieniu oka. Język jest jak zwykle barwny i ciekawy, a zagorzali fani pisarstwa autora powinni poczuć się usatysfakcjonowani. Oprawa graficzna książki również zasługuje na pochwałę, cieszy oko i ładnie prezentuje się na półce. Oby więcej takich książek na naszym rynku.

"Powrót Czarnej Kompanii" zaskakuje zmianą narracji, przez co czytelnik na początku morze poczuć się zaskoczony. Jednak jak najbardziej można się do tego przyzwyczaić i wciągnąć w wir wydarzeń. Autor przedstawia nam wydarzenia zarówno z przeszłości jak i teraźniejszości. Przez co mamy szerszy obraz na przedstawione wydarzenia. Akcja szybko gna do przodu nie dając możliwości na ani chwilę nudy. Glen Cook serwuje nam oryginalne pomysły, sprawiając, że ani na jotę nie jest przewidywalny. Fabuła pisana w formie kronik dodaje również wyjątkowego smaczku. Serdecznie polecam.