Pink Punk (CD)

Dawno nie słyszałam tak dobrej płyty. Uzależniłam się od piosenki pt: Schiza. Moge ją słuchać na okrągło. Jak nie jestem w dobrym nastroju to włączam: Mam zły dzień. Każdy znajdzie coś dla siebie. Każda piosenka jest inna. A płyta w środku jest genialnie wykonana, tak samo jak i ksiązeczka z tekstami piosenek ,wygląda jak brudnopis gdzie pisała swoje piosenki . Polecam każdemu

Trudne treści, mówiące o życiu, o sprawach trudnych które dotyczą nas wszystkich. Każdy z Was znajdzie tam napewno coś o sobie, dla siebie, ale na głaskanie nie liczcie. Agnieszka jak zawsze Wielka przez olbrzymie W. Polecam, naprawdę warto się wsłuchać.

Mimo całej mojej miłości do Agnieszki- płyta mi się nie podoba. Muzycznie może i ok, ale teksty.... I wszystkie utwory bardzo krótkie. Mimo ekscytacji i oczekiwania na płytę byłam bardzo zawiedziona.

Świetna płyta, lecz nie dla każdego. Emocjonalna w dobrym stylu. Oby więcej takich płyt!

Jest moc! Powrót do korzeni jak najbardziej wyszedł na plus, głos niepowtarzalny!!

Jak zwykle Agnieszka nie zawiodła!!! Najlepsza! ❤ SZTOS!

Walcząc z demonami. Napisałem to na YouTubie widząc wiele narzekań pod klipem do "Mam zły dzień" i powtórzę to tutaj. Odnoszę wrażenie, że niektórzy określający się mianem fanów Agnieszki, tak naprawdę nimi nie są, a są jedynie fanami określonego i jednego stylu przez nią wykonywanego, nie pozwalając jej przy tym na żadne eksperymenty, poszukiwania i wariacje muzyczne. Agnieszka dostaje baty od wydania "Modern Rocking", którym to w oczach wielu sprzedała się, cokolwiek to znaczy. Podczas gdy tak naprawdę to poprzednia płyta - "Winna" była robiona trochę na siłę, tzn. w dużej mierze i przede wszystkim by zaimponować bratu, o czym sama wspomniała w wywiadzie. Album Pink Punk to nie jest zła płyta! Jest gitarowo, garażowo, energetycznie, żywiołowo i zgodnie z tytułem - punkowo. Moim zdaniem jest to album kobiety po przejściach, kobiety, której życie dało nieźle w kość, która nie wpisuje się w wymyślony przez samą siebie model życia i wymyka się szufladkom i schematom. Ośmielę się użyć określenia album pozytywnej wariatki. Pozytywnej, bo choć męczą ją demony, jak sama wyznała w wywiadzie, o czym też śpiewa na płycie choćby w porażającym numerze "Śmie(r)ć" - muzycznie nawiązującym do cięższych muzycznie okresów O.N.A., szybkim "Szok", poruszającej "Schizie" i rozdzierającym duszę "Utopie", to dla równowagi śpiewa że mimo wszystko warto się starać, warto próbować ("Psie Życie") - utworze, o którym ktoś napisał na YouTubie, że to odpowiedź na "Kiedy Powiem Sobie Dość" i kurczę, coś w tym jest. Przyznam, że odrobinę odstają od reszty - "Tapeta" i "Grinhead". Ale z każdym kolejnym odsłuchem zyskują coraz bardziej. Pierwszy o frustracji, wynikającej z natłoku obowiązków i trudności w zniesienu rutyny i trochę chyba też o zatraceniu siebie samej. Drugi to lekka piosenka, w której daje o sobie znać niewinna i dziecinna (to nie jest zarzut) Agnieszka. "Oj!" i "Nerv" wpisują się w klimat klasyków z dorobku artystki. Bardzo na plus! Co mnie najmocniej rozczarowało to booklet. W czasach, kiedy coraz więcej osób zamiast kupować płyty w postaci fizycznej ściąga je nielegelnia z internetu, artyści powinni postarać się by oprawa graficzna albumu cieszyła oko. Pod tym względem PP nie powala. Pomysł był, to widać, ale wszystko razem jakoś nie trzyma się kupy. Brak w tym spójnośći.. Fragmenty, tekstów nowych piosenek wymieszane są z jakimiś wierszykami, najprawdopodobniej z dzieciństwa piosenkarki. Podobnie ze zdjęciami. Fotografie nazwijmy je punkowe sąsiadują z wystylizowanymi, tak jakby sama zainteresowana nie potrafiła się zdecydować.. Można było lepiej. W przypadku "Modern Rocking" było podobnie. Agnieszka nie ma szczęścia jeśli oto chodzi. Podsumowując to kolejna godna uwagi pozycja w dyskogracji Agnieszki Chylińskiej, która zawsze porusza i ujmuje szczerością i prawdą. Nie inaczej jest i tym razem.

Płyta Agnieszki Chylińskiej "Pink Punk jest kolejnym dowodem pomysłowości i wielowymiarowości artystki. Jest także udowodnieniem jej życiowej zasady "nigdy taka sama". Polecam serdecznie i życzę miłego słuchania🙂

Płyta jak zawsze sztos! Najpiękniejsze jest to, że nigdy nie wiadomo czego się spodziewać po włożeniu płyty artystki do odtwarzacza i naciśnięciu "play". Zawsze jest ogromne zaskoczenie- oczywiście pozytywne. :)

uwielbiam ten pazur w jej głosie, chociaż tutaj czasami już trochę męczyło. Teksty ciekawe i zaskakujące, fajne aranżacje muzyczne. Jak się ma gorszy dzień można sobie z nią pokrzyczeć, z całą pewnością pomoże