Pchła (okładka  miękka)

Świetny debiut kryminalny! Z niecierpliwością więc czekam na kotynuację serii. Czyta się z rosnącą od pierwszej strony ciekawością. Wciąga. Nie pozwala odłożyć na półkę przed przeczytaniem kolejnej i kolejnej i kolejnej strony. Oby więcej takich powieści.

Polecam książkę z całego serca , dawno nie trafiła do mnjr tak przemawiająca lektura

Świetna książka, wciągająca

To całkiem niezły kryminał, choć nietrudo się domyslic jego finalu, no ale czyta sie spoko. Tylko moze troche za duzo smutów o wojnie a za malo poscigow policyjnych no ale co kto lubi, dla mnie okej, przynajmniej sie czegos nauczylem i zablysnalem na historii, az sie nauczyciel zdziwił. Lol.

Niesłychanie wciągająca zagadka, wyraziści bohaterowie, fascynujące i wciągające opisy, pędząca akcja. Tak w jednym zdaniu można opisać wspaniały kryminał Anny Potyty, który w tym tygodniu miał swoją premierę. Jest bardzo dobrą polską autorką kryminałów. Pełnowartościowi bohaterowie, mistrzowsko poprowadzona intryga, wciągająca akcja i nieoczywiste rozwiązania to coś co zadowoli każdego fana tego gatunku. Ciężko natknąć się już na książkę, która wciągnie bez reszty. Tak, że mimo obowiązku pójścia do pracy, ma się ochotę zarwać dla niej noc. Tak właśnie było w tej sytuacji. Kiedy zacząłem czytać Pchłe nie chciałem jej nawet odkładać na półkę. Z każdą kolejną stroną pragnąłem wiedzieć więcej, co się wydarz jak postąpią główni bohaterowie. Autorka umiejętnie przeplata wątki historyczne ze współczesnymi. Potrafiła stworzyć przekonujących bohaterów, zwłaszcza postać głównego bohatera - komisarza Adama Lorenza. Fabułę otwiera opis jednej z krwawych egzekucji, jakich na początku Powstania Warszawskiego dopuścili się Niemcy. Od strzałów ginie także niemal cała rodzina Gajewskich... Pchła to wciągający kryminał, gdzie przeszłość wkrada się do teraźniejszości. Jest wigilia,... po resztę recenzji zapraszam na moje konto https://www.instagram.com/ksiazki_oczami_mezczyzny/

Myślę, że to tytuł szczególnie wartościowy dla fanów historii i tych którzy chcą sie z nią rozliczać. Jako typowy kryminał tytuł wart polecenia. Wartka akcja, mocna i wstrząsająca fabuła na skaju grozy. Mnie osobiście bardzo się podobało.

Prawdę mówiąc, nie spodziewałam się, że po tę książkę w ogóle sięgnę. Sama nie wiem dlaczego, jednak byłam do niej dość sceptycznie nastawiona, nawet jeśli zaintrygował mnie wcześniej jej opis. W końcu postanowiłam się przełamać i dać temu tytułowi szansę. Zwłaszcza, że zaczął on zbierać pozytywne recenzje wśród czytelników. Jak więc wypadł kryminalny debiut autorki, która wcześniej tworzyła głównie książki dla dzieci? Nie ukrywam, że pozytywnie się nim zaskoczyłam. A po kryminały zacznę sięgać zdecydowanie częściej. Wigilia Bożego Narodzenia. Pewna para ma zamiar już za kilka godzin wziąć ślub, jednak ich wszystkie wspólne plany muszą diametralnie ulec zmianie, gdy narzeczona dostaje wiadomość ze zdjęciem przedstawiającym zwłoki jej niedoszłego męża. Nie jest to jednak typowe morderstwo, wszystko zostało bowiem starannie zaplanowane i zorganizowane, a odnalezienie motywu i sprawcy nie jest prostym zadaniem. Miejsce zbrodni zostało odpowiednio wyszykowane, a przy mężczyźnie zostaje odnaleziona również tajemnicza, stara fotografia. Na miejsce wezwano Adama Lorenza, komisarza Wydziału Zabójstw, a także przydzieloną mu do pomocy profilerkę Izę Rawską, z którą musi wspólnie rozwiązać zagadkę tej nietypowej serii zabójstw. Serii, gdyż, jak się później okazuje, młody narzeczony nie był jedyną ofiarą, która zginęła podczas tych niespokojnych świąt w Warszawie. Bardzo spodobało mi się, że jest ,,Pchła" książką, której fabuła łączy się z dawnymi, wojennymi wydarzeniami. Nie ukrywam, że niektóre sceny mnie poruszyły i wywołały wiele emocji (zwłaszcza ta rozpoczynająca książkę, opisująca egzekucję, podczas której rozstrzelano prawie całą rodzinę Gajewskich). Nawiązania do historii polski tworzą świetny klimat, a sama sprawa staje się przez to o wiele ciekawsza, bardziej tajemnicza i mroczna. Adam Lorenz to ciekawie napisana postać, którą od razu polubiłam. Choć jest to zamknięty w sobie gbur, trudno jest nie zacząć pałać do niego sympatią. Zwłaszcza, gdy czytelnik odkrywa, co też ten mężczyzna w swoim życiu przeszedł... Prawdę mówiąc, polubiłam całą ekipę, która towarzyszyła Adamowi podczas świątecznego śledztwa. Bardzo chętnie przeczytałabym jeszcze jakąś historię z ich udziałem i mam nadzieję, że autorka weźmie moje (choć na pewno nie tylko) zdanie pod uwagę! Moim zdaniem Adam Lorenz ma potencjał na zostanie nową i ciekawą postacią w kryminałach, a jego historia nie jest na szczęście stricte zamknięta, więc nic nie jest stracone! Odrobinę niepotrzebny wydał mi się poboczny wątek romantyczny. Cóż, nie ukrywam, że bardzo je w książkach lubię, lecz ten był wprowadzony nagle, by po równie krótkim czasie zostać zepchnięty na drugi, albo wręcz i trzeci plan. Niby pokazało to Adama z zupełnie innej, wrażliwej strony, no ale chyba jednak do mnie aż tak nie przemówił... ,,Pchła" wciąga i nie puszcza aż do ostatniej strony. Dopóki nie pozna się ostatecznego rozwiązania sprawy, wręcz nie można jej odłożyć! Nie ma w niej miejsca na nudę i co rusz pojawiają się nowe poszlaki, a także wydarzenia zmieniające przebieg akcji o sto osiemdziesiąt stopni. Podejrzanych jest kilku, ale kto tak naprawdę jest winny? Co kieruje mordercą i jakie intencje stoją za jego przedziwnymi czynami i pomysłami? Te, a także wiele innych pytań pojawiać się będzie w głowie podczas czytania. Krótko mówiąc, ,,Pchła" to bardzo ambitny i niecodzienny kryminał z wciągającą fabułą i ciekawymi, charyzmatycznymi bohaterami. Z ogromnym zainteresowaniem śledziłam przebieg sprawy, a także perypetie z codziennego życia, a także ciężką przeszłość komisarza Adama Lorenza. Po ten tytuł powinien sięgnąć każdy fan niekonwencjonalnych oraz wciągających kryminałów, które poruszają i dają do myślenia. Zawsze cieszę się, gdy mogę przeczytać ciekawą historię spod pióra polskiego autora, a tym razem trafił się bardzo udany debiut. Oby tak dalej! Zdecydowanie polecam, nawet jeśli klimat świąteczny niezbyt pasuje do wakacyjnej lektury...

Pięknie przystrojone miejsce zbrodni, brak śladów sprawcy i stara fotografia, a to wszystko w okresie tak wyczekiwanego Bożego Narodzenia. Kim jest zabójca i na czym polega, gra, którą właśnie rozpoczął z komisarzem wydziału zabójstw? Fabuła “Pchły” okazała się dla mnie na tyle interesująca I niebanalna, że sięgnęłam po nią nie zważając na wszystkie przykrości, które spotkały mnie ze strony polskiego kryminału. Zapomniałam o obowiązującym dystansie i uzbroiłam się w zainteresowanie, skupienie oraz wolny czas. Takie atrybuty przydały się i sprawdziły, bowiem od początku do końca nie mogłam się wprost oderwać od tej książki. W swej opowieści Potyra zdecydowała się wykorzystać wątki wojenne, które szybko wysunęły się na pierwszy plan. Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam podobną powieść, a może nawet nie czytałam jej nigdy. Uwielbiam kryminały, czytam ich wiele i czasami mam wrażenie, że nie można mnie już niczym zaskoczyć. Tymczasem taki pomysł na fabułę okazał się dla mnie idealny. Nie tylko nietypowy, ale również bardzo angażujący i przypominający o wydarzeniach, o których nigdy nie powinniśmy zapominać. „Pchła” rozpoczyna się mocnym akcentem i do samego końca nie zwalania tempa. Kolejne rozdziały to intrygujące połączenie krwawych zbrodni, zadziwiających motywów mordercy i wspaniałego, policyjnego śledztwa. Przez długi czas nie sposób jest znaleźć powiązania między zbrodniami, ale im dalej brniemy w tę lekturę, tym bardziej czujemy się jej treścią oczarowani. Nie ma czasu na nudę czy znużenie, nie pojawia się zniecierpliwienie. Podążamy za autorką szukając zabójcy i w międzyczasie zastanawiając się, kto rzeczywiście odgrywa w tej historii rolę sprawcy, a kto ofiary. Według mnie w kryminale, a raczej w dobrym kryminale, nie może zabraknąć kilku elementów. Przede wszystkim mam na myśli przedstawione zbrodnie. W „Pchle” mają one niezwykły charakter, zostały bowiem popełnione w imię (pozornie) słusznych motywów. Oprócz tego wpisano w nie wielki żal, dużą brutalność i chęć zemsty. Morderca przygotował dla swoich ofiar zadziwiający plan, doprowadzając do tego, że strony powieści ginęły w mroku i spływały krwią. Nie da się ukryć, że to nie jest historia dla czytelników o słabych nerwach. Opisywane zbrodnie robią duże wrażenie. Autorce nie zabrakło wyobraźni i pomysłowości. Wątki zostały ze sobą połączone spójnie. Całość natomiast wydaje się mieć niepokojąco autentyczny charakter. Powieść ma bardzo emocjonalny wydźwięk. Zaskakuje na każdym kroku. Pomysłem, jego realizacją, nowymi wątkami, zmianami biegu akcji. A przede wszystkim szokuje tym wojennym wątkiem. I to w jak najbardziej pozytywnym sensie. Wspaniale w tę opowieść wpisali się także bohaterzy. I w tym miejscu Potyra nie pozwoliła sobie na żadne potknięcia, przedstawiając czytelnikowi grono pracowitych, zaangażowanych i inteligentnych postaci, które na dodatek obdarzone zostały bardzo wiarygodnymi cechami. Wspaniale bawiłam się mogąc podążać ich śladem i chętnie spotkałabym się z nimi ponownie. „Pchła” to powieść, która mnie zachwyciła i przywróciła mi wiarę w polski kryminał. Przyjemnie jest móc się przekonać, że na naszym rodzimym rynku trafiają się takie perełki. Jestem przekonana, że każdy z Was powinien po nią sięgnąć!

Przygodę z Anną Potyrą zaczęłam od jej drugiej książki "Potwory", która wywarła na mnie takie wrażenie, że bez zastanowienia sięgnęłam po jej debiutancką książkę "Pchła" Autorka stworzyła bardzo klimatyczną książkę i będziemy się przemieszczać w dwóch czasach. Prolog zaczyna się 5 sierpnia 1944 roku w Warszawie, Powstanie Warszawskie i masakra na Woli. Autorka w bardzo plastyczny sposób wtopi nas w te dzieje i poczujemy straszne chwile chaosu, strachu, bólu i śmierci. Zobaczymy co stanie się na ulicy Wolskiej, kiedy nadjadą ciężarówki z niemieckimi esesmanami. Tragedia, jaka się tam rozgrywa jest tak straszna, że włos je jeży, a gula w gardle rośnie, litery się marzą i czytanie trwa dłużej a z nim ból tamtych chwil. Ginie wtedy wielka masa ludzi, wypędzanych ze swoich domów. Wśród tej masakry zdarzył się cud. Przeżyła jedna osoba, mała dziewczynka, którą osłoniła matka, a ten, co strzelał chybił. Po tak drastycznych opisach wracamy do naszych czasów, lecz tu też rozgrywa się dramat. Młoda kobieta o imieniu Marta zaraża nas swoją ekscytacją i nerwowością. Jutro ma być dla niej ważny dzień, o którym marzyła od dziecka i teraz spełnia swoje marzenia, szykując i dopieszczając każdy detal tego dnia, w którym ma poślubić swojego ukochanego Łukasza. Niestety dostaje telefon, przyszły mąż wysyła jej sms ze zdjęciem siebie jak leży martwy z białą różą w ręku. Sytuacja dziwna, bo nie wydać motywu zabójstwa i nie ma żadnych śladów. Dopiero kiedy odkrywają następne ofiary, sytuacja nabiera tępa. Zabójstwem zajmuje się komisarz Wydziału Zabójstw Adam Lorenz oraz pani psycholog Iza Rawska. Oboje wykonują bardzo dobrze swoją robotę i wspierają się w każdej dziedzinie. Zauważają zależność między morderstwami. To samo narzędzie zbrodni, pistolet, którego używali Niemcy podczas masowych egzekucji podczas Drugiej Wojny Światowej. Ofiary zaczynają wcześniej dostawać listy i jest coraz więcej powiązań z czasami wojny. Pojawią się stare zdjęcia osób, przez które morderca chce coś powiedzieć. Kryminał jest bardzo dobrze napisany, ta historia to splot tajemnic i intryg z przeszłości. Książka ta zapadnie w pamięci i zostawi ślad. Wraz z historią i bohaterami przeżywałam, widziałam i słyszałam ich ból, czułam ich strach co paraliżuje, bezsilność i ogrom zła. Polecam tę autorkę, ponieważ do swoich kryminałów wprzęgła psychologiczny punkt widzenia bohaterów, a tym samym skłania nas do refleksji. Obie jej książki są dla mnie super odkryciem, dobrych polskich pisarzy.

„Całym nieszczęściem tych ludzi było to, że przyszło im żyć w nieodpowiednich czasach. Historia zmiażdżyła ich w swoich trybach.”, czyli kolejny rewelacyjny polski kryminał. Pchła to debiut kryminalny Anny Potyry, która dotąd pisała książki dla dzieci. Ostatnio czytałam wiele polskich kryminałów, które mnie zachwyciły. Czy z Pchłą będzie podobnie? Wigilia Bożego Narodzenia. Ulice Warszawy pustoszeją, mieszkańcy zaszywają się w zaciszu swych domów, by zasiąść przy świątecznych stołach. Jednak nie wszyscy. Adam Lorenz, komisarz Wydziału Zabójstw, dostaje wezwanie. W jednym z mieszkań zostaje zastrzelony młody mężczyzna. Miejsce zbrodni nie przypomina niczego, z czym Lorenz spotkał się podczas wieloletniej pracy w policji. Morderstwo wydaje się bardzo szczegółowo zaplanowane. Nie ma żadnych śladów. Nie ma podejrzanych. Nie ma motywu. Jedynym punktem zaczepienia jest stara fotografia pozostawiona przez zabójcę. Czytając Pchłę, nie spodziewałam się, że jej autorka dopiero debiutuje w kryminałach. Akcja nawet na moment nie zwalnia. Przeczytałam tę książkę w kilka godzin. Nie spodziewałam się, że tak bardzo mi się spodoba i wciągnie. Naprawdę, nie odłożycie jej, póki nie rozwiążecie zagadki. Sama sprawa jest niezwykle ciekawa, a początki sięgają II wojny światowej. Autorkę należy pochwalić za research, jaki musiała zrobić. Dostajemy tutaj wiele faktów o powstaniu warszawskim i nawiązań do sytuacji, które miały miejsce w tamtym okresie. Czytam bardzo dużo kryminałów i nie sposób już mnie zaskoczyć czymś nowym. Jednak mimo to Pchłę czytałam z ogromnym zainteresowaniem. Kiedy już myślałam, że rozwiązałam sprawę, autorka rzuciła kolejne tropy i zmyliła mnie. Nie brak tutaj stereotypów. Mamy policjanta z przeszłością oraz piękną kobietę, która będzie pomagać mu w śledztwie. Oczywiście po drodze muszą się sobą zainteresować i rozpocząć romans. Taki wątek to już norma w kryminałach. Mimo to historia na tym nie traci. Sam wątek zemsty jest bardzo interesującą poprowadzony i zawiera wiele niewiadomych, które rozwiązują się dopiero na sam koniec. Ostatnie kilka stron czyta się bardzo szybko, gdyż nie można się doczekać rozwiązania. Oprócz głównego wątku mamy też kilka pobocznych, które poniekąd mają wpływ na ten główny. Wszystko ze sobą współgra, tworząc niesamowity klimat. Autorka ma lekkie pióro, dzięki czemu książkę czyta się błyskawicznie. Wciąga od pierwszej strony i nie pozwala oderwać się choćby na moment.