Pan Kawalarz Wilk (okładka  twarda, wyd. 09.2017)

Książeczka pięknie wykonana, staranne ilustracje i krotkie teksty. Poki co niestety córkę interesują jedynie obrazki, ale na pewno przyda nam się na przyszlosc

Śmiech to zdrowie – nie od dziś to wiadomo i chyba trudno byłoby znaleźć osobę, która zaprzeczyłaby tej teorii. Lubimy się śmiać, lubimy, gdy jest wesoło. Wszystko wtedy wydaje się prostsze, problemy przestają mieć rangę nierozwiązywalnych i w ogóle jest jakoś lepiej. Ale… jak wszystko na świecie, śmiech także ma swoje dwa oblicza. Lubimy żarty, ale robi się mniej przyjemnie, gdy to my stajemy się tych żartów obiektem. Dobrze jest mieć przyjaciół. Jeszcze lepiej, jeśli są to osoby wesołe i cieszące sie życiem. Taki właśnie na pozór jest główny bohater komiksu Adama Święckiego – wilk. Radosny, lubiący się śmiać i bawić, sam siebie nazywający kawalarzem. I nikt z pewnością nie miałby wilkowi tych cech za złe, gdyby nie fakt, że ofiarami jego żartów padają leśni przyjaciele. A to gdzieś się zapodziało czyjeś gniazdo, a to niedźwiedziowi spadł na głowę dzbanek miodu, w końcu tak go lubi. Wilk pękał ze śmiechu, jego przyjaciele niekoniecznie. Przyjaciele… No właśnie – czy zwierzęta z lasu nadal chciały się z wilkiem przyjaźnić? Przyszedł taki czas, że nawet sam wilk zaczął mieć co do tego wątpliwości, w pełni zresztą uzasadnione. Refleksja na szczęście przyszła w porę, być może zawiedzione przyjaźnie da się jeszcze uratować. Niewielki format, grube stronice i krótkie, rymowane zdania sprawiają, że książeczka jest poręczna także dla dzieci już samodzielnie czytających. Przemawiają do mnie też ilustracje w kontrastowych, intensywnych barwach. To najnowsza pozycja w serii komiksów wydanych przez Wydawnictwo TADAM, w której to serii znajdziemy także opowieści o Lisie Elegancie, Detektywie Sowie i Misiu będącym łasuchem. Książeczka w prosty i przystępny dla młodych umysłów sposób pokazuje życiową prawdę – o przyjaźń trzeba dbać, nie powinno się robić nic jej kosztem. A wrodzona skłonność do zabawy i rozweselania innych? Można ją inaczej spożytkować, z korzyścią dla wszystkich wokół. Pan Kawalarz Wilk jest tego najlepszym przykładem. zaczytana.com.pl

Seria "Trochę hałasu z głębi lasu" ma się naprawdę dobrze! Tym razem na warsztat Adama Święckiego trafił wilk. Zwierzę, które kojarzy nam się nie najlepiej. Wszyscy znamy bajkę o Czerwonym Kapturku i wilk tam jest średnio przyjemny (po więcej informacji na temat tych utartych wierzeń odsyłam do książki "Wilki" Adama Wajraka, jest sporo na ten temat). Zresztą autor do tej bajki nawiązuje, ale oczywiście po swojemu! Wilk ma zęby nie po to, żeby kogoś zjadać, ale by się pięknie uśmiechać. Wilk jako kawalarz jest raczej niezdarny, kompletnie nie ma wyczucia, ale na szczęście to się zmienia i pod koniec książeczki wilk już wie, że rozbijanie beczki miodu na głowie misia to nie najlepszy pomysł ani dowcip. Pojawia się na szczęście pewna owca, która ustawia wilka do pionu, a wtedy ten grzecznie przebiera się w owczą skórę i spełnia zawodowo jako niańka. Widzicie jakie ciekawostki są tu zaszyte? Znane baśnie, powiedzenia, a na koniec przesłanie, że i owca może utrzeć nosa wilkowi, jeśli chce.