Pamiętniki Sknerusa McKwacza. Wujek Sknerus (okładka  twarda)

Fajne, ciekawe. Osobiście wolę kreskę Dona Rosy bądź podobną, Korhonen jest bardziej luźny, rozwlekły. Jednak kolory, scenariusze i wydanie jak najbardziej na plus.

Ok, dla wielbicieli KD polecam:)

Pięknie wydany komiks.

Super

JESZCZE TROCHĘ ŻYCIA I CZASÓW SKNERUSA MCKWACZA Disnejowskie Kaczki i Myszy mają się ostatnio w naszym kraju dobrze. Wydano komplet prac Dona Rosy, „Gigant Poleca” ukazuje się częściej, częściej ma też znów ukazywać się „Kaczor Donald”, kolekcja dzieł Carla Barksa regularnie pojawia się w księgarniach, a obok niej można – również regularnie – czytać albumy z Myszką Miki. No a teraz dostajemy jeszcze „Pamiętniki Sknerusa McKwacza” – album wydany podobnie, jak prace Barksa i Rosy, całkiem przyjemnie je uzupełniający. I chociaż to nie poziom ich prac, ale i tak warto jest po tom sięgnąć i dołączyć do swojej kolekcji, jeśli Sknerus nie jest obojętną Wam postacią. Sknerus McKwacz, najbogatszy kaczor świata, zaczynał jako pucybut. Jak wyglądała jego droga do sławy? Od szukania złota w Klondike, przez Egipt, po skarbiec pełen złota – ścieżka była to kręta, pełna niebezpieczeństw, wrogów i przygód. Ale i mnóstwa spotkanych osób, które wpływ miały na całe życie i niektóre na resztę tego życia z nim zostały. Kariego Korhonena chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. Przynajmniej nikomu, kto disnejowskie Kaczki lubi i ceni. Jeśli na nazwiska nie zwracacie uwagi, może kojarzycie takie historie, jak „Urzekła nas twoja historia”, „Pętla czasu”, „Z kamerą wśród sąsiadów” czy kilka z licznych opowieści z Kaczorem Dońskiem. Coś już Wam świta? No właśnie. I to on stworzył też pięć historii traktujących o młodym Sknerusie. W sumie to tworzy je nadal, ale dotąd tyle wyszło, więc zebrano je w jednym tomie i wypuszczono u nas. I to nie przypadkiem, bo przecież zabiega się to z 70 rocznicą powstania postaci najbogatszego kaczora świata. Fajny prezent z tej okazji. I z okazji Świąt. Czy zastępstwo to komiksów Dona Rosy, czy uzupełnienie, to już chyba każdy ocenić będzie musiał sam. Przymusu nie ma, traktować to można dowolnie, bo rzecz jest niezależna, czytać i rozumieć bez problemu mogą i dzieci, i dorośli. A czytać warto, bo sympatyczne to przygody, nie tak dojrzałe, jak prace Rosy, nie tak odkrywcze, jak komiksy Barksa, ale nadal udane, zjednujące naszą sympatie, kupujące nas, urzekające i pełne ciepła, humoru, przygód, ale i historycznych odniesień. Zabawa, ale ze smakiem, z gustem. No i z przekazem, z dydaktycznym wymiarem, który nachalny nie jest – po komiksy nachalne dydaktycznie nigdy nie lubiłem sięgać, szczególnie, jako dziecko i nie robię tego nadal. Sympatyczna rzecz, ładna, przyjemna w swej cartoonowej prostocie, jak pobrzmiewa w ilustracjach. No i ładnie prezentująca się na półce. „Życia i czasów Sknerusa McKwacza” nam nie zastąpi, nic ich nie zastąpi, ale śmiało – i warto to zrobić – możecie postaci „Pamiętniki” obok nich. I cieszyć się nimi co raz.

Kacze opowieści. Od obieżyświata do milionera - tak w największym skrócie można byłoby podsumować młodość Sknerusa: jednej z najlepiej napisanych, najbardziej barwnych i nieodłącznych dla całego Kaczogrodu postaci :) To właśnie do przeszlości i do młodości Sknerusa cofniemy się za sprawą tomu komiksowych opowieści pt. Wujek Sknerus. Pamiętniki Sknerusa McKwacza. O pochodzeniu i życiu Sknerusa McKwacza opowiadali najsłynniejsi twórcy disnejowskich komiksów, tacy jak Carl Barks i Don Rosa. Teraz dobrze znany czytelnikom fiński scenarzysta i rysownik Kari Korhonen kontynuuje tę opowieść na swój fascynujący sposób. Jak to się stało, że Sknerus, który wzbogacił się podczas gorączki złota, został ważnym mieszkańcem Kaczogrodu? Droga z Klondike do skarbca wnoszącego się nad miastem była pełna zakrętów i przeszkód. Zawiodła naszego kaczora aż do Egiptu! Podczas przedstawionych w tomie przygód młody Sknerus spotkał Brutalnego Benka, Newtoniusza, Kwakerfellera, pannę Stempel i wiele innych osób, które odegrały ważną rolę w jego dalszym życiu. Dla każdego fana Sknerusa, Donalda i Siostrzeńców niniejszy - bardzo obszerny i pięknie wydany! - komiksowy tom będzie nie lada perełką i czymś, co śmiało można sobie postawić na honorowym miejscu w domowej, komiksowej biblioteczce! Do czego niniejszym gorąco zachęcam :) Album to łakomy kąsek dla każdego fana komiksów, któremu kilkudziesięciostronicowe wydania nie wystarczą. W tym przypadku problemu objętościowego w żadnym razie nie ma - ponad 100 stron to nie byle co! Przygody bohaterów z Kaczogrodu to jedne z moich ulubionych historii z czasów dzieciństwa :) Dlatego z wielką nostalgią i radością postawię sobie niniejszy album na półce i sądzę, że jeszcze nie raz (i nie dwa!) będę sobie w wolnej chwili do niego wracał. Wam polecam to samo :)

Wszyscy znamy wujka Hyzia, Dyzia i Zyzia jako najbogatszą kaczkę w Kaczogrodzie. Czy wiecie jednak, jak Sknerus zdobył swój majątek? Seria Kaczogród cieszy się dużą popularnością wśród dzieci i dorosłych na całym świecie. W komiksie "Pamiętniki Sknerusa McKwacza. Wujek Sknerus" znajdziemy historię z okresu, gdy tytułowy bohater dopiero zdobywał swój majątek. Komiks zabiera czytelników w podróż do różnych miejsc: Szkocji, Egiptu, Klondike i późniejszego miejsca zamieszkania McKwacza. Wszystkie przygody wpłynęły na kształtowanie charakteru postaci stworzonej przez Carla Barksa. Każdy rozdział dostarcza czytelnikowi różnych emocji, a także zagadek do rozwiązania. Szczególnie zapadło mi w pamięci spotkanie Sknerusa z Arthurem Conanem Doylem — autorem Sherlocka Holmesa. Zabawny sposób, w jaki Wujek Sknerus przyczynił się do powstania książki o najsłynniejszym detektywie wszech czasów, był bardzo interesujący. Fabuła komiksu — podobnie jak w serii Kaczogród — jest prosta, ale jednocześnie ciekawa i pełna niespodzianek. Sknerus i jego wrogowie nie dają za wygraną, co prowadzi do komicznych sytuacji. Każda wyprawa jest pełna emocji i zabawy. W publikacji "Pamiętniki Sknerusa McKwacza. Wujek Sknerus" znalazło się wiele nawiązań do poprzednich części oraz do popkultury. Pozycja zawiera mnóstwo ciekawych i zabawnych dialogów, które sprawiają, że czyta się ją z wielką przyjemnością. Więcej na: CzasoStrefa