Ostatni Czarny Jednorożec (okładka  miękka, wyd. 11.2021)

Niesamowita książka! Każdy powinien przeczytać ją choć raz☀️🫶🏼

Książkę Haddish trudno przypisać do konkretnego gatunku literackiego. Najbliżej jej do zbioru przewrotnych anegdot eseistyczno-autobiograficznych, osobliwej wariacji w nurcie bildungsroman (powieści o budowaniu siebie). Spisane są w formie luźnej, niezbyt literackiej nawijki dziewczyny, która jeszcze jako nastolatka miała problemy z czytaniem i pisaniem. Pomimo pozornej chaotyczności wywodu, poszczególne rozdziały składają się w spójną opowieść o dorastaniu, drodze do sukcesu i ,,radykalnej samoakceptacji”. Odstręczające i przyciągające jednocześnie – takie są historie Tiffany. Niektóre wgniatają w fotel. Szokują brutalnością. Bywają gorzkie i przewrotne, jak niektóre prostackie dowcipy. Haddish opisuje sytuacje tak absurdalne, że aż niewiarygodne. Stręczycielstwo, bujanie się z ,,gangusami’’, przemoc jako element kolorytu lokalnego – to rzeczywistość, w której wychowała się bohaterka. Swoich doświadczeń bynajmniej nie opisuje w sposób eufemistyczny. Podczas lektury wciąż miałam w głowie pytanie: Jak można być tak silnym i kruchym za razem? Kiedy Tiffany powie ,,dość”? W Ostatnim czarnym jednorożcu Tiffany dzieli się trudnymi epizodami z życia z niewiarygodnym wręcz dystansem i czarnym humorem. Już po lekturze pierwszych stron widać, że śmiech traktuje jako metodę walki z rzeczywistością. Haddish musiała szybko dorosnąć i zająć się najbliższymi, chociaż to oni powinni zapewnić jej opiekę i poczucie bezpieczeństwa. (...) Nie wiem, czy dogadałabym się z kimś tak nonszalanckim i żywiołowym, jak Haddish. Nie trafia do mnie jej poczucie humoru, podczas występów bywa gruboskórna i prostacka, jednak mimo wszystko kobiecie należy się ogromny szacunek. Amerykańska komiczka inspiruje. Dzięki sprytowi, błyskotliwości i (przede wszystkim) wytrwałości, z biednej dzielnicy Los Angeles dotarła do Hollywood, gdzie wyrobiła sobie nazwisko. Czytając Ostatniego czarnego jednorożca, czułam się jak podczas słodko-gorzkich pogaduch z kumpelą. Jest śmiesznie. Popijamy wino, dzielimy się największymi przypałami i nagle... dostaję w twarz. Zza maski zdystansowanej zgrywuski wychyla się skrzywdzona dziewczynka, której los bynajmniej nie oszczędzał. Nigdy bym nie pomyślała, że ma za sobą tak trudne doświadczenia. [Fragment recenzji, która niebawem pojawi się na portalu nowe.edu.pl]

„Ostatni czarny jednorożec” to pełna humoru słodko - gorzka historia dziewczyny, która postanowiła zawalczyć o swoje marzenia. To historia bolesna, trudna, a jednocześnie dająca siłę i nadzieję. Sporo tam o niesprawiedliwości, ale i ciągłej wędrówce, nie poddawaniu się i walce nie tylko o realizację swoich marzeń ale także o przetrwanie. Pióro autorki opatrzone jest sporą dawką humoru, także tego czarnego i naprawdę wielokrotnie zaśmiałam się podczas lektury tej książki. Jest zabawnie, ale i brutalnie. Po prostu Tiffany szczerze opowiada o tym co przeszła jako komiczka, aktorka czy producencka żydowskiego pochodzenia, a do tego czarnoskóra kobieta. To pozycja obowiązkowa dla fanów biografii. Te kilka opowiadań zaczerpniętych z jej życia nie tylko pozwoli Wam poznać ją samą, ale i także wielki świat sukcesu w Hollywood.

Nie taka śmieszna, ale dobra, poruszająca książka. Czyta się błyskawicznie, choć zostaje w człowieku na dłużej. Nie każde złoto co się świeci, a nie każdy celebryta jest szczęśliwy. Ta książka pokazuje jak porypane może być życie osób z okładek gazet, jak ciężko wyjść z traumatycznych doświadczeń, i - jak finalnie - można sobie jednak z nimi poradzić. Polecam

Bardzo lubię te aktorkę . Jednakże życiorys pomimo masakrycznych przeżyć zakręcony oraz bardzo infantylny