Origin Of Symmetry (CD)

Ponoć niebagatelny wpływ na strukturę tekstową i szatę dźwiękową albumu miały... halucynogenne grzybki. Tak przynajmniej twierdził Matt Bellamy, charyzmatyczny frontman brytyjskiego tercetu. Z pomocą środków odurzających czy też bez nich, lecz z pewnością w oparciu o już świetny wówczas warsztat muzyczny, drugi studyjny krążek Muse sprawił, że trzech chłopaków z prowincjonalnego Teignmouth weszło na salony rockowego światka. I choć wciąż ciężko im było uciec od krępujących porównań m.in. do grupy Radiohead, albumem "Origin of Symmetry" zaczęli powoli krystalizować swój sceniczny wizerunek. Tak jakby na przekór krytyce chcieli oświadczyć: Jesteśmy, jacy jesteśmy. Jedyni w swoim rodzaju.
Historia pokazała, że to oni mieli rację.

W porównaniu do debiutanckiego "Showbiz", gdzie dominowały łagodniejsze kombinacje klawiszowe i towarzyszące im cichutkie pobrzdąkiwanie gitar, materiał zgromadzony na "Origin..." porażał demoniczną pracą syntezatorów, ciężkimi wstawkami w starym, heavy metalowym stylu oraz skrzekliwie zawodzącym falsetowym wokalem Matta. Muzycy poszli o krok dalej, wykorzystując elementy muzyki klasycznej (motyw zaczerpnięty z II. koncertu fortepianowego Rachmaninowa jako prolog do monumentalnego "Space Dementia") i kościelnej (kontrastujące z perkusją organy w wieńczącej dzieło "Megalomanii"), dodatkowo eksperymentując z brzmieniem, niekonwencjonalnie wykorzystując w tym celu... kości zwierzęce i folię bąbelkową ("Screenager"). Jednak nie brak tu także utworów klimatycznych, jak np. "Feeling Good" czy "Dark Shines", subtelnie dodających całości wyrazu.

Płyta na wiele godzin czystej przyjemności. Dla fanów - pozycja obowiązkowa.

Płyta będąca ogromnym sukcesem dla zespołu trudno dostępny krążek na chwile obecną mimo to w empiku za groszowe sprawy zakupiony . Co do samej płyty mogłaby się nie kończyć jest świetna można ją słuchać w zapętleniu a i tak się nie znudzi słuchając za każdym razem odkrywamy nowy dźwięk rozumiemy bardziej przesłanie będące w tekstach . Obowiązkowy krążek na półce melomana muzyki współczesnej

Nie no żarcik, Radiohead to też mistrzowie. Ale proszę już przestać cały czas porównywać Radiohead do Muse i na odwrót ._.

Jak można tak wybitny zespół porównywać do tak przeciętnego i mdłego zespołu jakim jest radiohead. Muse ma bardzo oryginalny styl i nie da się temu zaprzeczyć. A płyta? wybitna jak wszystkie. Dziękuje.