Przebudzenie Odyseusza. Odyssey One. Tom 6 (okładka  miękka, wyd. 05.2018)

Żywa akcja, niesamowite zwroty oraz zaskakujące zakończenie. Tak skrótowo można by scharakteryzować szósty tom Odyssey One Evana Currie'go. Wręcz nie mogę doczekać się następnego tomu, w którym zapewne kolejne zmagania kosmicznego okrętu Odyseusz i jego dzielnej załogi na czele z komandorem Ericiem Westonem, z przeważającymi siłami Imperium.

Niestety trochę mnie rozczarowała ta część. czyżby autor nie bardzo miał już pomysł jak pociągnąć dalej historię? Zamiast porządnej SF zaczynamy wkraczać w obszary czary - mary...

Dobra książka warta przeczytania. Jeden najbardziej wspaniałych opowieści z sagi Odyssey One.

Polecam

Polecam

Szósta część idzie drogą wyznaczoną przez poprzednie tomy. Jest akcja i trzyma w napięciu do końca, ale... cała książka opiera się na jednej bitwie. Fakt nie chodzi tu tylko o walkę okręt przeciwko okrętowi bo wątków jest więcej, ale to i tak wydaje się mało. Poprzednie części miały rozwój akcji, po których następował moment spokoju a następnie był wielki finał książki. A tutaj rozpoczyna się akcja i ciągnie się na jednym poziomie do końca. Chyba jestem zawiedziony bo spodziewałem się więcej. Za to inna rzecz coraz bardziej mnie irytuje. Wątpię żeby to było kwestią tłumaczenia, ale w całym cyklu jest mnóstwo błędów. O ile na początku traktowałem to jako kształtowanie się koncepcji działania różnych technologii bo od pierwszej części inaczej działają niektóre rodzaje broni, okręty raz są mocne a raz beznadziejnie słabe itp. Ale jak teraz przeczytałem (o ile czegoś źle nie zrozumiałem) to ożywiono enterprise, który dwie części temu został zniszczony to poczułem wielki zawód. To już nie jest szczegół. Są jeszcze inne kwiatki jak to, że na ziemskie niszczyciele boją się radiacji w ustawieniu "czarna dziura" a wcześniej odyseja mogła całymi godzinami tak latać i nie był to problem. W ogóle cały cykl ma pełno takich błędów. Tak jakby autor tworzył każdą część z osobna albo nie przywiązywał uwagi do tego czy całość trzyma się kupy. Chyba wyszła ze mnie cała irytacja. Podsumowując książkę warto przeczytać czekając na kolejną część, ale na pewno nie da już tyle satysfakcji co poprzednie części.