Odważ się pokonać granice (okładka  miękka, wyd. 10.2018)

Autor godny polecenia - praktyk, znawca tematu, przystępnie i fachowo przedstawia podejmowane zagadnienia.

John Townsend kojarzy mi się od dawna z poradnikami dotyczącymi relacji, wyznaczania zdrowych granic. Po przeczytaniu tytułu nie trzeba wiele tłumaczyć. Lektura dotyczy jednak nie tylko granic i zranień. Autor zaczyna od tego co najbardziej głębokie – pragnieniu więzi. Opowiada o tym dlaczego potrzebujemy relacji i zaufania. Dotyka tematu zranień i krzywd, tych wyrządzonych teraz i np. w dzieciństwie. Opowiada czym są i jak działają w ludzkiej psychice granice, które stawiamy (bądź nie) innym. Coś co mnie jednak nieustannie urzekało, to trudne słowa terapeuty, że granice mogą nas chronić, ale nie mogą zmienić czyjejś decyzji. Jak pozwolić zagoić się dawnym ranom? Jaki mają one wpływ na obecne relacje? "To, czego naprawdę potrzebujemy do wyzdrowienia, to wsparcie. Jeśli ranę spowodowały relacje, te relacje powinny pomóc ją zabliźnić". Str. 61 Autor porusza temat ponownego wejścia w relacje w sytuacjach, gdy wcześniej zostaliśmy mocno zranieni. Podpowiada jak zrozumieć swoje dawne wybory, by kolejne były bardziej świadome, zdrowe i rozwijające. Uczy „łączyć kropki”. "To próba zrozumienia tego, co się dzieje na głębszym poziomie waszego życia, tak abyście mogli się rozwijać, przebaczyć, zmieniać i leczyć". Str. 81 Dlaczego przeszłość musi zostać w przeszłości? Jak przeżyć żałobę po straconych relacjach, naszych oczekiwaniach, po doświadczeniach, które wciąż wracają? Autor podaje sześć elementów żałoby, rozumianej trochę inaczej niż kojarzy się ona w pierwszym odruchu – warto się w nie zagłębić. Jak budować nowe, zdrowe relacje bądź uzdrowić te istniejące? Dlaczego wartości i pragnienia są tak ważne? Skąd przekonanie autora, że każda niesie za sobą pewne ryzyko? Czy druga strona jest już na tyle dojrzała, że możemy ponownie się spotkać? – jak to rozpoznać, jak odbudować nadwątlone zaufanie? Czy zmiana czyjegoś zachowania wystarczy, czy może chodzi o coś więcej? Co świadczy o tym, że bliska mi osoba utrzymuje relacje z dobrymi ludźmi? I skąd przekonanie autora, że jest to bardzo istotne również dla nas? A z drugiej strony – czy druga osoba jest w stanie udźwignąć stały, bliski kontakt ze mną? Bardzo podobał mi się rozdział o związkach i małżeństwach – kwestia wychodzenia poza pożądanie została przedstawiona tak celnie, że z pełną świadomością polecę jego lekturę narzeczonym, którym pomagam przygotować się do małżeństwa. Autor pokazuje wiele obliczy relacji i problemów jakie możemy napotkać na drodze życia obok drugiego człowieka. Często nie są to rzeczy łatwe, szczególnie jeśli to po naszej stronie leży kwestia niedojrzałości. Patrząc na całość lektury widzę wiele myśli wyciągniętych z życia osobistego i zawodowego terapeuty, który je poskładał i usystematyzował. Jego myśli są konkretne, wyczerpujące temat, podparte nauczaniem Pisma Świętego. Jego doświadczenie jest jednak trochę jednostronne, autor przedstawia swój sposób prowadzenia relacji i terapii, opracowany samodzielnie w trakcie wieloletniej praktyki. Czy przekona wszystkich? Nie wiem, ale do mnie dociera bardzo. Gdybyśmy mogli wykorzystać wszystkie rady i sugestie zawarte w książce, stworzylibyśmy relacje idealne. Wiadomo jednak, że takie nie istnieją. Dla mnie ta książka jest wzmocnieniem w drodze, inspiracją. Nie traktuję jej jednak jako wyroczni. Czy poleciłabym ją ważnym dla mnie osobom? Owszem! Czy jest dobra dla wszystkich? Nie wiem. Ja mam dylemat: komu przekazać swój egzemplarz? Wiem, że kilka bliskich mi osób wiele mogłoby z tej lektury wynieść, podobnie jak ja. I niech to będzie najlepszą rekomendacją. https://niezawodnanadzieja.blog.deon.pl/2019/05/11/odwaz-sie-pokonac-granice-jak-zbudowac-wspaniale-zdrowe-relacje-po-trudnych-doswiadczeniach-john-townsend/