Odnowa. Dwuświat. Księga 4 (audiobook mp3)

Biorąc do ręki pierwszą część tetralogii DWUŚWIAT nie przypuszczałam, że tak wciągnie mnie historia z gatunku fantastyki. Wydawało mi się, że „wyrosłam już” z tego typu książek. Przyznam szczerze, że były wątki, przy których się gubiłam, były wątki, które mnie nudziły, ale i tak całość odebrałam jako powieść trzymającą w napięciu. Kiedyś do niej wrócę i jeszcze raz przeczytam całość w jednym ciągu, żeby nie zapomnieć kto był bohaterem jakiej krainy. A bohaterów to tutaj jest sporo i momentami można się w nich pogubić. Ale było kilkoro, których los nie był mi obojętny i tak po cichutku kibicowałam im z nadzieją, że zakończenie będzie dla nich pozytywne. Trzeba ogromnej wyobraźni, aby stworzyć świat z jednej strony tak nierealny, a z drugiej mający wiele wspólnego z tym obecnym. Autor porusza w swojej powieści wiele wątków, które w każdym ze światów odgrywają istotne role. Przedstawiają wątki bliskie naszej rzeczywistości i takie, których wyobrażenie może być bardzo trudne. Jedną z głównych bohaterek jest młoda kobieta imieniem Jasmin. Kobieta, która została odtrącona przez męża, straciła dzieci, straciła dom i bezpieczeństwo, ale która potrafiła całą siebie oddać drugiemu człowiekowi. I tu mam na myśli jej zaadoptowanego synka. Dziecka zdeformowanego fizycznie. Pokochała chłopca, od którego inni odwracali się z odrazą. Myślę, że wątek odnoszący się do Jasmin wielu czytelników wzruszy i oczaruje. Kolejnym dość negatywnie przedstawionym wątkiem jest posiadanie władzy absolutnej bazującej na granicy egoistycznego szaleństwa. Zarówno we Floris jak i w Inco znalazły się takie osoby, które nie liczyły się z nikim i z niczym, pełniąc funkcje głowy państwa potrafiły posunąć się do tak drastycznych i często absurdalnych kroków, jakie może postawić jedynie szaleniec, ktoś tak zapatrzony w siebie i tak wierzący w swoją ważność, że trudno z taką osobą dyskutować. Świat nierealny będący owocem wyobraźni autora jest bardzo zbliżony do tego w jakim obecnie żyjemy, chociaż pokazany może bardziej tragicznie i brutalnie. Czytając wcześniejsze części czytelnik musiał dzielić czas na dwie oddzielne krainy, w tej wreszcie mamy jedną, chociaż wciąż nieco podzieloną kulturowo, politycznie i technologicznie. Myślę, że autor pisząc tę historię, chciał nam pokazać jak słabym ogniwem w świecie jest człowiek, niby wykształcony, niby silny emocjonalnie i fizycznie jednak w obliczu wielkiego wroga słaby jak dziecko. Na przykładzie być może irracjonalnych, bardzo fikcyjnych wydarzeń widzimy, że owszem, człowiek jest istotą rozumną, wielu o ponad przeciętnej inteligencji, wielu potrafiących stworzyć sztuczną inteligencję, ale jak przychodzi do realnego zagrożenia to ta technologia i sztuczna inteligencja bywa zawodna. Bo czy robot jest w stanie myśleć jak człowiek? Nie można zaprogramować emocji, można tylko zaprogramować zadania. Przyznam, że zbyt fantastyczne (tu mam na myśli fantastykę nie emocje) podejście do tematu, momentami powodowało, że trochę gubiłam się w fabule. Były momenty, że nie do końca rozumiałam co autor chciał mi przekazać i jeśli chodzi o mnie to kilku wątków pozbyłabym się z tej powieści, ale na szczęście przebrnąwszy przez te niezbyt jasne dla mnie, albo niezbyt intersujące momenty ponownie zatapiałam się w tych, które trzymały mnie w napięciu. Z pewnością można znaleźć w tej powieści wiele podobieństw między światem powstałym w kręgu fantastyki a tym, w którym teraz żyjemy. Autor zadbał o to, aby czytelnik się nie nudził, dość wartka akcja i często zaskakujące zwroty tej akcji trzymają momentami w takim napięciu, że z jednej strony masz ochotę przerwać czytanie, a z drugiej nie możesz się oderwać od lektury. Zakończenie trochę mnie zaskoczyło, ale pisząc szczerze liczyłam na takie zakończenie, z nielicznymi wyjątkami i to, że niektórych bohaterów autor uśmiercił wcale mi się nie podobało. Ale były ogromne emocje, a jak są emocje to znaczy, że książka z pewnością jest warta przeczytania. POLECAM tę książkę nie tylko fanom powieści fantastycznych, historia Floris i Inco z pewnością zaciekawi wielu czytelników, bo napisana jest ładnym językiem, ma niesamowitych osobowościowo bohaterów, ciekawe dialogi i sporo sensacji. 2037 stron świetnej zabawy i bardzo sensacyjnie spędzonego czytelniczego czasu.

Wreszcie nadszedł czas na podsumowanie moich wrażeń z lektury czwartego tomu rewelacyjnej serii "Dwuświat". Długo się zbierałam do napisania kilku słów, głównie dlatego, że dość mocno przeżyłam rozstanie z tą serią. Poza tym sporo już na jej temat napisałam przy okazji recenzji poprzednich trzech tomów. A za wiele do dodania nie mam bez powtarzania się. Jest po prostu rewelacyjna i nie do podrobienia. Jedyna w swoim rodzaju. I jest mi bardzo przykro, że nie jest o niej głośniej, bo osobiście pokochałam ją tak samo jak "Więźnia labiryntu", "Igrzyska śmierci", "Delirium" czy "Program", czyli światowe hity. "Dwuświat" zasługuje na podobny rozgłos. "Dwuświat. Odnowa" to epickie zakończenie tetralogii, która od pierwszego tomu z niesamowitą siłą wciąga czytelnika w wir emocji i refleksji nad współczesnym światem. W. & W. Gregory w finałowej części cyklu kontynuuje rozprawę nad tematami władzy, zmiany, nadziei i kondycji ludzkiej, tworząc historię o nieustającej walce między dobrem a złem, między światłem a ciemnością, między egoizmem a altruizmem. Jednym z najmocniejszych aspektów tej książki jest sposób, w jaki autor prowadzi czytelnika przez labirynt wątków i postaci, które wzajemnie się przenikają i tworzą skomplikowaną sieć relacji. Jasmin, bohaterka, której losy śledzimy przez całą serię, staje się symbolem siły i poświęcenia w obliczu osobistych tragedii. Jej historia porusza i inspiruje do refleksji nad wartością miłości i ofiarności w świecie pełnym przeciwności i czyhających z każdej strony zagrożeń. Inny ważny wątek poruszany w powieści to natura władzy i jej wpływ na jednostkę oraz społeczeństwo jako całość. Przez postacie takie jak władczyni Floris - Ae czy Absolutta z Inco, autor ukazuje różne oblicza władzy - od jej najszlachetniejszych przejawów (to akurat nie dotyczy żadnej z nich) po jej najbardziej mroczne aspekty. To prowokująca refleksja nad tym, jak władza może kształtować ludzkie losy i czy jesteśmy w stanie oprzeć się jej wpływowi. Dodatkowo powieść stawia pytania o naturę ludzkości w obliczu zmiany i zagrożenia. W obliczu nowej, potężnej siły zagrażającej zarówno Inco, jak i Floris, bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi ograniczeniami i odnaleźć w sobie siłę, by stanąć do walki o przetrwanie. To uniwersalna historia o odwadze, nadziei i wytrwałości w obliczu największych trudności. Warto również zauważyć, że powieść nie tylko porusza głębokie i poważne tematy, ale również oferuje czytelnikowi wartką akcję, jej zaskakujące zwroty i niezapomniane sceny walki. To opowieść, która trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, pozostawiając czytelnika z emocjonalnym rollercoasterem, który zostaje z nim na długo po zakończeniu lektury. Nie spodziewałam się takiego mętliku w głowie podczas lektury, nie spodziewałam się też wylanych łez, a tego wszystkiego dostarczyła mi ta powieść. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, że chociaż jest to już czwarty tom cyklu, tak bardzo potrafił mnie zaskoczyć i to na wielu polach. Warto również podkreślić, że "Dwuświat. Odnowa" to powieść, która porusza i inspiruje do refleksji nad rzeczywistością, w której żyjemy. Autor umiejętnie łączy elementy fantastyczne z uniwersalnymi tematami dotyczącymi ludzkiego losu, tworząc opowieść, która może dotknąć serca czytelnika bez względu na jego upodobania czy preferencje czytelnicze. "Dwuświat" to seria, która pozostaje w pamięci czytelnika na długo po zakończeniu lektury, a jej czwarty tom to jej epickie zakończenie. Finał, który łączy w sobie emocje, akcję i refleksję, tworząc niezapomnianą opowieść o sile ludzkiego ducha w obliczu największych przeciwności. Gorąco polecam tę książkę każdemu, kto poszukuje nie tylko rozrywki, ale także inspiracji do refleksji nad sensem życia i wartościami, które go kształtują.

FINAŁOWY TOM DYSTOPIJNEJ TETRALOGII O PODZIELONYM, POZBAWIONYM IDEAŁÓW ŚWIECIE. Cztery tomy, ponad dwa tysiące stron, przy których nie można było się nudzić. Każda księga lepsza od poprzedniej. Da się? Da się! „Czas mija i leczy rany, a przynajmniej pozwala o nich zapomnieć. Dzieci dorastają, dorośli się starzeją. Nikt już nie chce zmian, wywracających ponownie do góry nogami życie, któremu z takim trudem udało się przywrócić jeśli nie normalność, to chociaż jej pozory. Ale zmiany zbliżają się nieuchronnie.” Po tym, co autor zaserwował nam w poprzednich tomach mogłoby się wydawać, że już nic nas nie zaskoczy. A jednak… @w.w.gregory to człowiek z pełną głową pomysłów, który jest absolutnym mistrzem w tym, co robi. „Władczyni Floris, kapłanka Ae, pogrąża się w szaleńczych rojeniach o swym boskim pochodzeniu, . Ster rządów coraz częściej przejmują od niej inni. W sąsiednim Inco społeczeństwo coraz mocniej odczuwa skutki kryzysu wywołanego kosztowną wojną. Absolutta zaś nie czuje się usatysfakcjonowana pokojem. Wierzy, że zdoła podbić Floris i objąć swym panowaniem cały świat. Atak przyjdzie z niespodziewanej strony i dotknie boleśnie obydwa skonfliktowane państwa. W cieniu gór, z dala od oczu ludzkich i mechanicznych szpiegów obu społeczeństwa wyrosła nowa potężna siła. KTO BĘDZIE WŁADAŁ WSZECHZIEMIĄ? KTÓRA IDEOLOGIA PRZETRWA ZAWIERUCHĘ? CZY W TYM SZALONYM CZASIE ISTNIEJE CIEŃ NADZIEI, ŻE JAŚMIN ODZYSKA CÓRKI?” To historia, której nie da się przewidzieć. Akcja pędzi swoim znakomitym tempem, które nie pozwala nawet na chwilowe znudzenie. Wiele wydarzeń i sytuacji, które miały miejsce w książce odzwierciedlają obraz rzeczywisty państwa, w którym żyjemy. Tak samo zachowanie ludzi i tych fikcyjnych, jak i tych autentycznych, których mamy wokół siebie. Autor pozwala na to wszystko spojrzeć przez pryzmat stworzonej przez niego historii, jednak w momencie, gdy to dostrzegamy staje się to przerażające… No cóż, wszystko, co dobre kiedyś się kończy. I tak właśnie dobrnęliśmy do końca tej wspaniałej serii, którą polecam i będę polecała chyba już zawsze 🙂

Przyszedł ten dzień, kiedy moje przygody z Jasmine dobiegły końca. Z jednej strony cieszę się, że poznałam finał tej sagi, a z drugiej przykro mi, że to już koniec. Wiele stron i godzin spędzonych z tą sagą, zwieńczył IV tom, który w porównaniu z poprzednimi tomami, trzyma w napięciu najmocniej. Wszakże na jego łamach rozgrywają się losy obu krain i to w takim stylu, w jakim potrafi to zrobić tylko ten Autor. Ta seria to prezentacja tego, że to właśnie człowiek jest najsłabszym ogniwem tego świata. W jej trakcie ukazane są wydarzenia, które z zewnątrz wydają się irracjonalne i fikcyjne, a jeśliby przyjrzeć się bliżej to niejednokrotnie podobne występki obserwujemy w życiu realnym. To historia pełna przygód i skrajnych emocji. Podczas jej czytania czułam ekscytacje, wzruszenie, strach i ciarki na plecach. Nie można również pominąć tego, iż w tej serii, dużą rolę odgrywa polityka i sprawy wiary i myślę, że to właśnie  kwestie tych dwóch dziedzin wzbudzają w tej historii najwięcej emocji. Autor na łamach całej serii poruszył wiele kwestii życiowych i światopoglądowych. Od skończenia pierwszego tomu, byłam ciekawa, jaki ma pomysł na koniec tej historii. Ten koniec, nie mógłby być lepszy! Był idealny i zaspokoił moje oczekiwania, zostawiając mnie na koniec z przemyśleniami, które jeszcze długo będą siedzieć w mojej głowie. Seria liczy 4 tomy i ponad 2000 stron, ale nie żałuję przeczytania, ani jednej z nich. A Was gorąco zachęcam do poznania świata Inco i Floris oraz ich mieszkańców!

Mimo zachwytu autora największym moim zdaniem wrogiem kobiet ( Pani Środa) jakim jest feminizm cykl jest dobrą SF.

Ostatni tom rewelacyjnej serii. Warto, bo jest to, w starym stylu, bardzo dobre SF.

Ostatnia część, fajnie domykająca losy bohaterów Dwuświata. Polecam :) Kas

Pozycja warta przeczytania. Polecam!