Niedoskonałe zakończenie (okładka  twarda, wyd. 09.2012)

Książkę się wprost połyka. Mnie ona poruszyła ze względu na tematykę która jest mi bliska. Bez wątpienia książka jest poruszającym zapisem dramatu rodzinnego, być może można było tą historię uczynić bardziej przejmująca, wycisnąć czytelnikowi z oczu łzy(przyznaję – nie płakałam) i tutaj też zdania byłyby podzielone, zarzucano by na pewno zbędny i przesadny melodramatyzm, bo teraz zarzuca się zbyt powierzchowne potraktowanie tematu. Owszem pewien, drobny niedosyt jest, ale moim zdaniem nie jest on na tyle duży, aby książkę krytykować. Jako rzekłam książkę czyta się na jednym oddechu.

Dla mnie była to ważna lektura, na pewni nie tracąca mój czas, postawiła mi w głowę wiele pytań o znaczeniu fundamentalnym. O śmierci nie pisuje się trywialnie, ta książka nie przytłacza patosem, opowiada o umieraniu bliskiej osoby, bez wielkich słów.

Zoe FitzGerard Carter pięknie ubrała w słowa tak trudną historię, która dotknęła ją dogłębnie i całą najbliższą rodzinę. Opowiada szczerze o swoim zdaniu na temat decyzji matki, o historii rodziny, o jej stosunkach z rodzicami i siostrami. Wiemy jak dorastała ona z rodzeństwem , a także jej rodzice. Dowiadujemy się, że jest podobna do swojej matki, a także, właśnie przez nią i jej surowe zasady i uwagi na temat swojej córki, popadłaby w anoreksję. Przez to Zoe dba nadal o linię i mimo upływu lat, ma ciągle nienaganna figurę. Autorka posługuje się przyjemnym stylem, przez który przebija wieloletnie doświadczenie pisarskie. Rozdziały są krótkie, a forma przekazu wciąga od początku, do samego końca.

Matka Zoe jest wyjątkową kobietą. Od zawsze chciała być perfekcjonistką w każdym calu. Niestety dopadło ją to, co nieuniknione. Starość i choroba, która jest dla niej na tyle uciążliwa, że myśli o odebraniu sobie życia.
Margaret chciałaby, aby w ostatnich chwilach życia towarzyszyły jej córki. Jedna z nich - Zoe - jest przerażona na myśl o tym, że może stracić swoją matkę. Stara się za wszelką cenę odwieźć ją od tego pomysłu. To trudne zadanie, ponieważ Margaret jest przyzwyczajona, że zawsze stawia na swoim.

W książce czas teraźniejszy i uczucia Zoe są przeplatane z opowieściami z przeszłości. W ten sposób poznajemy historię jej dzieciństwa, widzimy w jakiej wychowała się rodzinie, jaką ona sama jest matką. Dlaczego trudnym wyzwaniem jest dla niej bliższy kontakt z siostrami, w jaki sposób ma pogodzić obecność przy matce i swoim mężu z dziećmi. Kocha ich wszystkich, ale życie zmusza ją niekiedy do wyboru, przy kim ma być, z kim spędzać czas.

"Niedoskonałe zakończenie" to niezwykle poruszająca opowieść o śmierci, przeplatana wspomnieniami z życia rodziny Fitzgeraldów. Matka Zoe była tak zapatrzona w ideę śmierci, otoczona książkami na ten temat i ludźmi ze stowarzyszenia wspierającego eutanazję, że pozostała głucha na argumenty rodziny. Jej postawa, bardzo egoistyczna, wręcz irytowała mnie i utwierdzała w moim sprzeciwie wobec eutanazji. Nie brała w ogóle pod uwagę uczuć i cierpienia córek, obchodziło ją tylko własne cierpienie i strach przed bólem. Wyobraźcie sobie jak ciężko jest otaczającym taką osobę bliskim - jak spokojnie przyjąć informację, że ktoś bliski na własne życzenie chce nas opuścić....Nie wyobrażam sobie, choć sama przechodziłam ciężkie chwile z babcią chora na Alzheimera - mimo wszystko nikt z nas nie pomyślałby o eutanazji.
Eutanazja jest bardzo trudnym i kontrowersyjnym tematem.