New Long Leg, płyta winylowa (Płyta Analogowa)

Pochodząca z południowego Londynu grupa tworzona przez Nicka Buxtona (perkusja), Toma Dowse (gitara), Lewisa Maynarda (bas) i Florence Shaw (wokal) 2 kwietnia wydała swój debiutancki album New Long Leg. Dziesięcioutworowy longplay, który zawiera „Strong Feelings” i zeszłoroczny singel „Scratchcard Lanyard”, był nagrywany przez ponad dwa tygodnie latem ubiegłego roku w Rockfield Studios w Walii, z producentem Johnem Parishem (PJ Harvey, Aldous Harding). Kontynuując drogę obraną na EP-kach Boundary Road Snacks and Drinks i Sweet Princess z 2019 roku, New Long Leg jest bardziej ambitnym i złożonym zbiorem, z mówionym wokalem Shaw mocno przeplatającym się z niespokojną muzyką zespołu. Teksty absorbują takie tematy jak dysocjacja, eskapizm, marzenia, skomplikowane uczucia, gniew, zemsta, lęk, letarg i przetrwanie. Gitarzysta Tom Dowse, perkusista Nick Buxton i Lewis Maynard, którzy tworzą Dry Cleaning, byli przyjaciółmi i muzycznymi współpracownikami od lat. Początkowo Dry Cleaning był po prostu ich najnowszym projektem, który powstał po nocy karaoke i miał swoją siedzibę w małym garażu obok domu mamy Maynarda. Jednak pewnego dnia, po wystawie wspólnego znajomego, Dowse puścił fragmenty tego, nad czym pracowali Florence Shaw, artystce wizualnej, badaczce obrazów i wykładowczyni rysunku. 

Kilka dni później przyszła do jego mieszkania uzbrojona w książkę Michaela Bernarda Logginsa „Fears Of Your Life” do odczytania przy muzyce, a później jeszcze zaczęła dodawać własne słowa. Wkrótce stała się frontmenką grupy, a jej oschłość, dowcip i językowe akrobacje stanowiły idealną przeciwwagę dla pełnej napięcia instrumentalnej muzyki. Ostatecznie, w 2019 roku, wyprodukowali dwie porywające EP-ki, „Sweet Princess” i „Boundary Road Snacks and Drinks”. Podbudowani powszechnym uznaniem, jakie otrzymali, czwórka spędzała coraz więcej czasu w trasie, jeszcze bardziej udoskonalając swoje dzieło. Intensywny czas, jaki spędzili razem, sprawił, że rozwinęli wiedzę na temat tego, jak zostawić sobie nawzajem odpowiednią ilość miejsca w swoich piosenkach. Na scenie kontrast między spokojem Shaw, a energią Dowse'a i Maynarda stał się jeszcze bardziej wyrazisty. Wymieniali się wpływami od Black Sabbath przez Augustusa Pablo po Yuzo Koshiro. "Wszystko się wchłonęło" - mówi Dowse. "Potem, kiedy wróciliśmy do pisania, czuliśmy, że czerpiemy bardzo organicznie z kolektywnej palety." Zaczęły powstawać nowe utwory, większe, ambitniejsze i bardziej złożone niż wcześniej, które ostatecznie złoży się na ich wyjątkowy debiutancki album „New Long Leg”. 

Weźmy na przykład psychodeliczny „Every Day Carry”, czy też rozedrgany i dramatyczny „Unsmart Lady”, albo zawrotnie melancholijny „Leafy”. "Wzrosła nasza pewność siebie. Pewność, że publiczność jest zainteresowana" - mówi Shaw. Kiedy w marcu wybuchła pandemia, która zmusiła ich do szybkiego zakończenia trasy koncertowej po Stanach Zjednoczonych, mieli już nowe utwory, ale musieli odczekać, zanim mogli wejść do studia. Shaw poświęciła czas na dopracowanie swoich tekstów. "Odkryłam, że w lockdownie mogę zaobserwować niektóre z tematów, które mnie interesowały - życie w małym świecie, poczucie wyobcowania, paranoja i niepokój, ale także radosne rozkoszowanie się domowymi rzeczami". Dwa nowe nagrania, „Scratchcard Lanyard” i „New Long Leg”, były częścią wirtualnej edycji Sea Change Festival, podczas której przekazując sobie nawzajem z okna samochodu Maynarda czterośladowy magnetofon Tascam, czyszcząc go antybakteryjnymi chusteczkami, zanim po kolei nagrali swoje partie. Buxton zaczął eksperymentować z automatami perkusyjnymi, Dowse z głośniejszym, bardziej zdekonstruowanym brzmieniem gitary, a Maynard z subtelniejszymi i bardziej elastycznymi liniami basu. W czerwcu John Parish okazał się idealnym producentem i był chętny do zbadania tych twórczych osiągnięć. Poprosił ich o zabranie ze sobą nagrań z Sea Change, a także innych demówek. "Od pierwszej rozmowy na Zoomie było jasne, jak bardzo poważnie podchodzi do sprawy" - mówi Dowse. Zespół zaszył się z nim na dwa tygodnie w Rockfield Studios na wsi w Walii, uznając tę izolację od świata zewnętrznego za "wyzwalającą", jak to ujął Buxton. 

Dobrze dogadywali się z Parish'em, podbudowani jego entuzjazmem, bezpośredniością i pełnym zaangażowaniem, a on nie bał się na nich naciskać, gdy wyczuwał, że piosenkę można dopracować lub przekierować w innym kierunku. „Czujemy się niesamowicie szczęśliwi, że mogliśmy pracować z Johnem” - kontynuuje Buxton. „Jest tyle energii, koncentracji i organizacji podczas tworzenia płyty, że nie do końca rozumieliśmy to przed Rockfield. John dokładnie wiedział, kiedy nas popchnąć, kiedy rzucić wyzwanie, a także kiedy powiedzieć nam, że coś działa świetnie." „To nie jest po prostu czysta, skumulowana energia przez cały czas, tak jak to było w przypadku dwóch pierwszych EP-ek" - dodaje Shaw o powstałym albumie. „Czuję się pewniej, gdy zostawiam luki”. Na „New Long Leg” muzyka i teksty to coś więcej niż tylko jej mówione wokale w połączeniu z instrumentalną muzyką zespołu. Jest napięcie, gdy pojedynkują się ze sobą, satysfakcja, gdy poruszają się w wężowym tandemie, i zapierające dech w piersi oczekiwanie, gdy na chwilę odsuwają się, by pozwolić muzyce narastać. Nieustannie przyspiesza i zwalnia, powtarza, rymuje, błądzi. „Ma w sobie muzykalność” - mówi Buxton o stylu swojej koleżanki z zespołu. „Jest coś w rytmie i przerwach, które zostawia pomiędzy wierszami, które są skomplikowane i czasami staje się to dość techniczne. 

Jest tak wiele szczegółów, które sprawiają, że jej wokal jest dość trudny do naśladowania”. „To jest dla mnie trudne!” - mówi Shaw. „Kiedy nagrywaliśmy płytę na podstawie demówek, zastanawiałam się 'Co to do cholery za przerwa między tymi dwoma słowami? To jest niepoliczalne!”. Dodajmy do tego samą moc słów i mamy coś zupełnie niezwykłego. Shaw wydobywa najwspanialsze znaczenie z najbardziej błahych rzeczy. Na „Scratchcard Lanyard” odświeżacze powietrza stają się potężnymi dębami, a filtry Instagrama egzotycznymi destynacjami. Doprawia piosenki tysiącem drobnych szczegółów, małych dowcipnych uwag o supermarketach, szafkach, produktach kosmetycznych i częściach ciała, które składają się na dźwiękowe pejzaże tętniące dziwną magią zwykłego życia. 

Tracklista: 

1. Scratchcard Lanyard 
2. Unsmart Lady 
3. Strong Feelings 
4. Leafy 
5. Her Hippo 
6. New Long Leg 
7. John Wick 
8. More Big Birds 
9. A.L.C 
10. Every Day Carry