Mroczni ludzie. Oxen. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 01.2019)

Wreszcie coś dla tych,którzy po Millennium Larssona nie mogli znaleźć nic równie dobrego.Jednak Skandynawskie powieści mają to coś.Polecam !

Druga powieść Jensena zaczyna się w Nowy Rok i ja w tym 2019 życzę wszystkim, żebyście spróbowali jego książek, ale tylko, jeśli lubicie nieoczywiste fabuły i mroczne klimaty.

Nerwy i lęki głównego bohatera szybko przenoszą się na czytelnika. Już po chwili wsiąkacie w opowieść i nie możecie odejść od książki. Autor dopiero zaczyna pokazywać na co go stać! Nie wiem, czy to będzie nowe Millenium, jak reklamuje wydawca, póki co trzyma poziom.

Zajmująca książka. Dobrze zakrojona fabuła, perfekcyjnie odwzorowana rzeczywistość - ściganego weterana, niemal paranoika. Świat po urazie jest groźny jak nigdy przedtem, ale tutaj niebezpieczeństwo jest realne.

Wszyscy pisarze skandynawscy są genialni! Polecam bestsellery tego pana, bo już zdobyły rzesze fanów w całej Europie, a nie stało się to bez przyczyny. Seria jest wysoko oceniana i ma swój specyficzny klimat.

Główny bohater to trochę James Bond, odrobinę Brudny Harry. Książki autora są porównywane do twórczości Fredericka Forsytha i to chyba najlepsze wyróżnienia dla Jensena. Polecam.

Pierwsza odsłona cyklu została bardzo ciepło przyjęta przez krytyków oraz czytelników. Druga jest lepsza i bardziej wciąga, ponieważ bohater to już nasz dobry znajomy.

Choć Oxen najbardziej pragnie znaleźć się w cieniu, prędzej czy później zawsze dopadają go kłopoty. Śledzący go od miesięcy ludzie w końcu wpadają na jego trop. Czy tym razem konflikt między nimi również okaże się tak krwawy? Kto wyjdzie z niego zwycięsko? Dobrze pamiętam, jak wielkie wrażenie zrobiła na mnie postać Oxena, choć od premiery pierwszej części serii minął prawie rok. Były żołnierz- bardzo inteligentny, niezmiernie tajemniczy, zdumiewający na każdym kroku- miło kojarzył się z jednym z moich ulubionych powieściowych bohaterów (Jackiem Reacherem z książek Lee Childa). Samo to podobieństwo nie miałoby jednak znaczenia, gdyby książka nie okazała się po prostu dobra. A ja wspominam ją bardzo ciepło i dlatego z wielką przyjemnością sięgnęłam po kontynuację. Jak łatwo się domyślić, w moich oczach, to właśnie Niels Oxen, stanowi największy plus tej powieści. W dużej mierze to dla niego znowu przysiadłam do twórczości Jensena i niezmiernie mnie ucieszyło, że kolejny raz znalazło się dla niego tak ważne miejsce w książkowej fabule. Były żołnierz niewiele się zmienił od naszego pierwszego spotkania. Wciąż zaskakiwał podejmowanymi decyzjami, ujmował sprytem i życiowym doświadczeniem, budził współczucie przy okazji przeżywanych na nowo koszmarów i oczywiście znowu stał się uczestnikiem sensacyjnych wydarzeń. Taka mieszanka okazała się gwarancją satysfakcjonującej lektury. Znajomość poprzedniego tomu pozwoliła mi bezproblemowo odnaleźć się w akcji drugiej części, bowiem „Mroczni ludzie” to w dużej mierze nawiązania do poprzednich wydarzeń, ich cień padający na życie bohaterów i powrót do postaci z wcześniejszego starcia, które tylko pozornie kryją się w cieniu. Taki obrót spraw, przyjemnie niepokojący klimat, rosnące stopniowo napięcie- to elementy, jakich nigdy nie mam dość i zawsze mocno na nie liczę. Nie znaczy to bynajmniej, że osoby, które nie poznały wcześniejszych przygód Oxena powinny z tą lekturą się wstrzymać. Nie. Autor bowiem subtelnie uzupełnia akcję o ważne szczegóły, dotyczące zarówno charakterystyk postaci, jak i tego, co miało miejsce w pierwszej części, dzięki czemu nikt nie poczuje się zdezorientowany. Akcja powieści rozwija się dość szybko i właściwie nie traci tej prędkości aż do końca. Choć momentami nieco zwalnia, skupiając się na chwilę na poprzednich wydarzeniach czy przeszłości bohaterów, to fragmenty te pozostają interesujące i stanowią dobre uzupełnienie dla całości. „Mroczni ludzie” to kryminał w bardzo dobrym wydaniu. W jego wnętrzu kryje się wiele tajemnic, sporo faktów pozostaje przemilczanych, bohaterów ciężko jednoznacznie określić jako dobrych i złych, a całość nabiera charakteru dzięki wątkom związanym z polityką, wojskiem i dużymi pieniędzmi- świetnie sprawdzającymi się w takich przypadkach. Nowa powieść Jensena magnetyzuje mrokiem i niepokojem, podczas lektury ciężko pozbyć się wrażenia, że to tylko cisza przed burzą, a niedługo czytelnika (i bohaterów) zaatakuje fala ponurych wydarzeń. I rzeczywiście tak właśnie się dzieje. Narastające napięcie i duszna atmosfera prowadzą nas do zaskakujących miejsc i niemniej zadziwiających okoliczności. Takie rozwinięcie fabuły sprawia, że przez cały czas śledzimy ją w skupieniu, z niesłabnącym zainteresowaniem i niewyczerpaną ciekawością. „Mroczni ludzie” to bardzo dobra kontynuacja, choć można również potraktować ją jako odrębną opowieść. Przemyślana, świetnie napisana, stanowiąca zbiór tych elementów, bez których nie może się obejść żaden miłośnik kryminałów. Klimatyczna, dopracowana, zaskakująca.

Gdy siadałam do pierwszego tomu bałam się czy mimo iż to kryminał nie przytłoczy mnie tematyka polityki. Nic z tych rzeczy. Dawno nie czytało mi się książki aż tak płynnie i chętnie jak "Zanim zawisły psy". Nie było żadnych, ale żadnych przeciwwskazań, by nie przeczytać drugiej części pt. "Mroczni ludzie". Teraz jedyne, na co mam ochotę to... Trzeci tom! No, ale to już niebawem. A teraz zobaczmy co przeżył Oxen tym razem. Niels Oxen to około czterdziestoletni weteran wojenny. Jedyne, o czym marzy to znaleźć się w miejscu odległym od ludzi, cichym i spokojnym. Wciąż myśli o utraconym psim przyjacielu, którego nazwał Mr. White. Stracił go, gdy chcąc uciec przed wszystkim co go otaczało skrył się w lesie. Przez przypadek pojawił się w nieodpowiednim miejscu i o nieodpowiedniej porze. Cała ta sytuacja wciąż się nie skończyła, a Oxen jest w ogromnym niebezpieczeństwie. W sylwestrową noc Niels spędza w szopie na wyspie. Tam ratuje życie starszemu człowiekowi, który w zamian daje mu pracę i schronienie. Oxen przyjmuje to, co oferuje my Rybak w podzięce. Jednocześnie mężczyzna świadomy jest, że ścigający go ludzie nie mają żadnych hamulców przed tym by go dopaść i odzyskać to, co do nich należy. Tak, więc zabezpiecza część dowodów ich zbrodni, jakie zebrał. W tym samym czasie po wielomiesięcznych poszukiwaniach jego byłej partnerce Margrethe Franck udaje się go odnaleźć. Kobieta niestety nie wie, że przez to ściąga na niego ogromne niebezpieczeństwo, a to, co przeżyli kilka miesięcy wcześniej to naprawdę były ledwie przygody dla dużych dzieci. Od teraz Niels Oxen musi walczyć nie tylko o życie, ale i dobre imię, a ta walka zapowiada się niezwykle brutalnie. Szczególnie że siły są nierówne, a Niels, który ogólnie ma z zaufaniem ogromne problemy teraz już w ogóle nie wie komu i czy w ogóle może zaufać. Pewnie tak jak ja wywnioskowaliście jedno. Skoro jest trylogia to jeszcze w tej części zarówno Oxen, jak i Franck przeżyją. Uda im się uciec. Jednak sprawa wciąż jest otwarta, a nad nimi wisi ciemna i to bardzo ciemna chmura. Choć poluje się na głowę Nielsa, Margrethe też już zapłaciła za stanie po stronie tego mężczyzny. A jest gotowa zrobić znacznie więcej i ma gdzieś to, że odbije jej się to czkawką (oby tylko). Ja z utęsknieniem czekam na ostatni tom i już wiem, że będę tęsknić nie tylko za piórem Jensena (tu mam cichą nadzieję, że napisze coś jeszcze), ale przede wszystkim za Nielsem oraz Margrethe. Stworzył naprawdę genialny duet. Tak naprawdę to tylko jedna rzecz mi przeszkadza w całości. Zbyt częste powtarzanie, z jakimi problemami zmaga się Oxen. Tyle że jakoś mi to nie psuje wrażenia. Są momenty, gdy tego typu wstawi świetnie się wkomponowują, mimo iż czytelnik wie już co i jak. No ja chcę dorwać teraz "Zamrożone płomienie" i będę najszczęśliwsza pod słońcem. Zachęcam by poznać losy weterana wojennego Nielsa oraz jego nietypowej koleżanki Margrethe.

Mroczni ludzie. Trylogia OXEN cz. 2. Jens Henrik Jensen Mroczni ludzie to kontynuacja pierwszego tomu pt. Zanim zawisły psy. A, że recenzja ,,jedynki" ukazała się na moim blogu, to tym bardziej nie mogło braknąć recenzji ,,dwójki", a w szczególności, że pierwszy tom bardzo mi się podobał. Jednak przejdźmy teraz do fabuły , bo tak samo jak w przypadku pierwszego tomu, jest do czego. Oxen znowu zniknął. Jednakże zabawa w chowanego nie wychodzi mu za dobrze, ponieważ został znaleziony. Niels znowu zaczyna walczyć o swoje dobre imię, jak i również o swoje życie, ponieważ Oxen jest bardzo niewygodny dla niektórych ludzi. No i też wie za dużo o sprawach, które nie powinny się wydostać na światło dzienne. Morderstwa, polityka na najwyższym poziomie, organizacje sięgające swoimi korzeniami do czasów średniowiecza (przyznam wam się, że ten wątek jest BOSKI), są w tej książce na porządku dziennym. W tej książce w fascynujący, a zarazem mroczny wir wydarzeń zostaniecie wyciągnięci już od pierwszych stron. I nie martwcie się, akcja trzyma w napięciu do samego końca. I przyznam wam się, że autora nie dopadła klątwa drugiego tomu, ponieważ według mnie, ten jest o wiele lepszy niż jego poprzednik. Może ten bardziej przypadł mi do gustu, ponieważ nie tłumaczono tu milion pięćset sto dziewięćset razy co to jest stres pourazowy 😊. A jak sami wiecie, czytając moją poprzednią recenzję, było to dla mnie ogromnym minusem. Nazwiska i nazwy geograficzne nadal są, ale nic nie można z tym zrobić 😉😉. I tak w sekrecie wam powiem, że jak już myślałam, że coś wiem to było WOOW, BUM, i jak zwykle nie wiedziałam już nic ☺. A to w mojej prywatnej opinii ogromny plus, że autor pomimo wszystko potrafi nas zaskoczyć, pozytywnie zaskoczyć. Przez książkę dosłownie się płynie. I pomimo nie lekkiego taktu jaki został w niej poruszony czyta ją się szybko i płynnie. Nawet nie zauważyłam jak skończyłam ją czytać. A jak ją skończyłam to pierwsze co zrobiłam to włączyłam komputer, odpaliłam stronę Editio, wydawnictwa, które wydaje tę serię by zobaczyć kiedy będzie premiera trzeciego tomu. I jakie było moje zaskoczenie i przeogromny smutek, że daty premiery Zamrożonych płomieni nie jest jeszcze znana 😭😭😭 Kochane Editio wydajcie następny tom jak najprędzej. Tak pięknie was proszę 😊😊😊😊 Reasumując. Ten mroczny i skandynawski klimat od którego zdarzyło mi się poczuć ciarki na plecach wciągnie was do tego stopnia, że tak jak i ja, tak i wy będziecie szukali od razu tomu trzeciego. Jens Henrik Jensen stworzył powieść, którą moim zdaniem każdy fan kryminałów powinien przeczytać, ponieważ naprawdę warto. Ta książka to kawał dobrej lektury. No więc moi drodzy nie zastanawiajcie się, bo nie ma nad czym, tylko kupujcie. Teraz tak sobie pomyślałam, że z tej trylogii mógłby powstać bardzo ciekawy film 😊😊