Moje ptaki, zwierzaki i krewni (okładka  miękka)

Kontynuacja trylogii o życiu brytyjskiej rodziny na Korfu. Dużo o przyrodzie.

Znakomite

Po klasykę literatury na ogół sięgam bardzo rzadko, jednak, skoro nadarzyła się okazja, aby ponownie udać się na Korfu i spędzić trochę czasu z rodziną Durrelów, którą jakiś czas temu Wam przedstawiłam to grzechem by było z niej nie skorzystać. Wydanie, które przestawiam nie jest to pierwszym, ale wznowionym przez Oficynę Noir Sour Blanc. „Moje ptaki, zwierzaki i krewni” jest drugim tomem Trylogii z Korfu, jak mogłam się spodziewać po Oficynie Noir Sour Blanc nowe wydanie książki jest bardzo estetyczne i pięknie się komponuje z pierwszym tomem trylogii. „Moje ptaki, zwierzaki i krewni” jest powieścią autobiograficzną brytyjskiego przyrodnika Geralda Durrela, który przedstawił w niej czasy, kiedy wraz ze swoją rodziną przebywał w Grecji, a mianowicie na wyspie Korfu. Grecja jest miejscem, do którego od zawsze chciałam się wybrać, dlatego sposób w jaki autor opisywał krajobrazy i przyrodę, swoje wszystkie przygody sprawił, że się rozmarzyłam i wyobrażałam każdą scenę, czy też anegdotkę. Durrel ma do tego wyjątkową smykałkę, przedstawia świat swoimi oczami, ciężko pracuje i poszerza swoją wiedzę poprzez obserwację, a także zaczytując się książkami Teodora Stephanidesa. Gerald Durrell był nie tylko brytyjskim przyrodnikiem, ale także pisarzem żyjącym w latach 1925-1995. Wśród jego głównych zasług trzeba wymienić założenie Durrel Wildlife Conservation Trust, a także jednego z pierwszych na świecie „otwartych zoo”. Spod pióra Durrella wyszło kilkanaście książek, w większości o tematyce przyrodniczej i przynajmniej po części autobiograficznych. Sławę i popularność przyniosła mu przede wszystkim wspomniana przeze mnie wcześniej Trylogia z Korfu. Durrell sięga pamięcią wstecz, do siedmiu lat, które wraz z rodziną spędził na greckiej wyspie. W jego domu w Korfu zamieszkiwały różne zwierzęta, które sam do niego sprowadził. Sowy, sroki, morskie zwierzęta, a także różne owady, wszystko go ciekawi i interesuje. Durell potrafi w niecodzienny sposób przedstawić cuda natury, o których w gonitwie dnia codziennego z łatwością przestajemy dostrzegać. „Moje ptaki, zwierzaki i krewni” jest książką, która się nie starzeje, nadal zachwyca dobrym humorem, świeżością poglądów, jak i autentyzmem, który się z niej wprost wylewa. Chociaż nie można tutaj powiedzieć, że powieść ma jakąś złożoną linię fabularną i konkretną, to bardziej zbiór ciekawostek i anegdotek opowiedzianych i widzianych oczami młodego chłopaka, który wzbudza naszą sympatię. Wakacje, co prawda przed nami, ledwie wiosna zdążyła się lekko u nas zadomowić, a mnie dzięki książce marzą się podróże i swoje własne przygody, mam nadzieję, że przyjdzie mi tego doczekać.

Słońce znów zaświeciło, a ja - po zimie spragniona ciepła - otrzymałam piękną, radosną podróż na Korfu. Już jakiś czas temu (ok. 2 lata) czytałam tom I TRYLOGII Z KORFU Gerald'a Durrell'a i byłam oczarowana. MOJA RODZINA I INNE ZWIERZĘTA, to absolutny hit! Zapewniam, że TOM II w niczym mu nie ustępuje MOJE PTAKI, ZWIERZAKI I KREWNI, to zabawna, doskonale napisana, soczysta, osobista opowieść o rodzinie autora, o nim samym i o wyspie, która stała się ich domem. Pisarz i zoolog Durrell czule, poetycko opisuje przyrodę, która go otaczała na wyspie. Te opisy są jednymi z najpiękniejszych, jakie czytałam, a dialogi są jednymi z najzabawniejszych - ta opowieść jest po prostu NAJ. Należy pokłonić się tłumaczą, czyli Annie Przedpełskiej-Trzeciakowskiej i Andrzejowi Trzeciakowskiemu, ponieważ swoją pracę wykonali wspaniale. Idealnie oddali klimat Korfu i humorystyczny aspekt książki. Jestem im ogromnie wdzięczna i gratuluję talentu. MOJE PTAKI, ZWIERZAKI I KREWNI, to pasjonująca historia, a może raczej zbiór historii, wspomnień, który tworzy kolorowy wachlarz codzienności, o której myślę, że każdy marzy. Mamy tu przezabawną akcję z osiołkiem, a właściwie z oślicą Sally (nie mogłam powstrzymać śmiechu), mamy dziwny "romans" mamy autora, mamy sowę ducha, tańczącego niedźwiedzia i wreszcie winną ucztę, po której sen jest głęboki, a poranek bolesny. Uwielbiam sposób, w jaki te książki zostały wydane. Okładki są przepiękne! Pastelowe kolory zaraz orzeźwiają i wlewają w serce pozytywną energię. Ilustracje wykonała Trina Dalziel i idealnie pasują do magicznej treści. Czy polecam?! Ależ co to za pytanie?! Oczywiście, że POLECAM! I z pewnością jeszcze powrócę na Korfu. śmiech, miłość i zwierzęta TRYLOGIA Z KORFU tom I Wydawnictwo NOIR SUR BLANC

Książka"Moje Ptaki, zwierzaki i krewni" to drugi tom niesamowitej"Trylogii z Korfu", i tym samym opis dziecięcych przeżyć autora, związanych z odkrywaniem sekretów greckiej przyrody. Gerald od wczesnego dzieciństwa był wielkim badaczem natury. Szkolna nauka nie była tym, w czym się odnajdywał, jednak o roślinach i zwierzętach już wtedy wiedział zdecydowanie więcej niż niejeden dorosły. Był też dzieckiem niesamowicie pomysłowym, jednak te genialne pomysły nie zawsze wzbudzały entuzjazm wśród członków jego nietuzinkowej rodziny. W drugim tomie przygód rodziny Durrellów nie brakuje opisów przezabawnych, wręcz absurdalnych sytuacji. Przemierzając zakamarki greckiej wyspy bierzemy udział w tradycyjnym ślubie, w niezwykłej rozprawie sądowej dotyczącej zabitych indyków, uczestniczymy w sekcji żółwia, poznajemy tańczącego misia oraz najprawdziwszą, gadającą głowę. Razem z autorem idziemy na dziwną wizytę do szykownej hrabiny, oraz płyniemy na ekscytującą nocną wyprawę. Książka była dla mnie w tym trudnym czasie kwarantanny okazją do przeżycia prawdziwej przygody, ponieważ język którym Gerald Durrell posługuje się tworząc opisy jest niezwykle ciekawy i bardzo plastyczny. Uwielbiam styl, którym te anegdoty są pisane, a cały sytuacyjny żart idealnie wpisuje się w moje poczucie humoru. Czytając"Trylogię z Korfu" nigdy nie wiem, kiedy dopadnie mnie niekontrolowany wybuch śmiechu. Zdecydowanie polecam każdemu udać się na czytelniczą, malowniczą, grecką wyprawę razem z młodym Gerrym! Ja już wyparuję kolejnego tomu!

Jakie określenie ciśnie mi się na usta tuż po skończonej lekturze? Z całą pewnością PRZEZABAWNA. Wydawać by się mogło, że nie można takiej pozycji napisać w lekki, a już na pewno nie w żartobliwy sposób. Otóż można, a nawet trzeba. Taki zabieg sprawia bowiem, że „Moje ptaki, zwierzaki i krewni” czyta się z taką samą pasją, z jaką napisał ją Gerald Durrell. Z przymrużeniem oka, z ogromną miłością. Autor był mistrzem obserwacji: każdą z pozoru normalną sytuację, potrafił przedstawić w sposób absolutnie wyjątkowy. Pomijam oczywiście fakt, że o rodzinie Dullerrów można było powiedzieć wszystko, z wyjątkiem tego, że jest normalna 😀 Lecz czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad życiem takiego choćby ślimaka, myszy? Prawdopodobnie za pewnik bierzecie fakt istnienia tych stworzeń w „naszej” przestrzeni. Zmienicie ten pogląd po przeczytaniu wspomnianej pozycji. Pierwszy tom trylogii, „Moja rodzina i inne zwierzęta”, czytałam dwukrotnie. Czytałabym i kolejny raz, gdyby nie następne książki czekające na zrecenzowanie. A ponieważ obecnie wiele wydawnictw, ze względu na zaistniałą sytuację, poprzesuwało premiery swoich powieści, czuję, że „Moje ptaki, zwierzaki i krewni” przeczytam jeszcze wiele razy. Nic od dawna tak nie poprawiło mi nastroju, nie sprawiło, że pomimo trzeciego tygodnia przymusowej, domowej kwarantanny, poczułam ma skórze ciepło słońca, smak morskiej soli na ustach i zapach zielonych oliwek wprost z bajkowego Korfu. Polecam Wam tę pozycję, jak i poprzedni tom serii, z całego serca!

"Moje ptaki, zwierzaki i krewni" to drugi tom 'Trylogii z Korfu' i kolejne przygody ekscentrycznej rodzinki na tej greckiej wyspie. Znowu zatapiamy się w świat fauny widziany oczami Geralda, ale również, dość cząstkowo, flory. Czytając nieraz zaśmiewałam się z wydarzeń, które spotykały Durrellów, choć przyznam, że w niektórych fragmentach miałam wrażenie, że autor mocno konfabuluje, jak np. wtedy, gdy zaproszony na obiad do hrabiny całe popołudnie pije alkohol, będąc ledwie nastolatkiem, choć, wiadomo, że wtedy podejście do tego typu trunków, było inne, więc mogę się mylić. Sam Gerald, dzięki pobycie na Korfu i zamiłowaniu do zwierząt został zoologiem, konserwatorem przyrody, propagatorem wiedzy przyrodniczej oraz prezenterem telewizyjnym. Założył The Durrell Wildlife Conservation Trust oraz ogród zoologiczny na wyspie Jersey, obecnie przemianowany na Durrell Wildlife, a to wszystko właściwie, dzięki matce, która nie tłumiła jego zapędów w sprowadzaniu wszystkiego, co się rusza do domu, a dzielnie znosiła pobyt wszelkiego ptactwa i robactwa, w przeciwieństwie do rodzeństwa. Nie mogę się już doczekać trzeciego tomu - "Ogrodu bogów"