Metodologia teologii praktycznej (okładka  miękka, wyd. 06.2012)

Po „Metodologię teologii praktycznej” sięgnęłam z czystej ciekawości (ostatnio troszkę interesuję się metodologią różnych nauk), ponieważ wiem mniej więcej jakich narzędzi stosuje się w badaniach nauk ścisłych, a jakich w humanistycznych. Nigdy jednak nie miałam do czynienia z metodologią dziedziny, która jest przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego uznawana za naukę. (tu spis). Metodologia większości nauk wygląda podobnie i oparta jest na podobnych zasadach: znalezienie narzędzie, które dobrze odda jej cechy. Tak jest i w książce pod redakcją Wiesława Przyczyny, w której znajdziemy zarysowanie teologii praktycznej na tle działalności religijnej. Teologia praktyczna, której została poświęcona uwaga jest tu dziedziną, która bada funkcjonowanie kościoła i umiejętności reagowania na różnorodne zjawiska społeczne. Nie zabraknie w niej szukania źródeł u Ojców Kościoła.
Po przeczytaniu książki stwierdziłam, że teologia jest dziedziną czerpiącą wiedzę z wielu humanistycznych nauk i ma ściśle wyznaczone cele: pozwolić wyciągnąć wnioski na przyszłość. Od innych tego typu książek „Metodologię teologii praktycznej” odróżniają rozmiary: jest miniaturową książką omawiającą to, co w tej dziedzinie jest najważniejsze, na co trzeba zwrócić uwagę. Pozwoli zrozumieć przedmiot zainteresowania teologii praktycznej i zastanowić się nad jej powiązaniem z innymi naukami humanistycznymi, z których czerpie. Laik (czyli ktoś taki jak ja) na pewno zostanie uświadomiony, że pod dziedziny teologii istnieje wiele oraz pomoże dostrzec te różnice. Bardzo ważnym aspektem, który poruszyli autorzy jest zwrócenie uwagi na błędy popełniane w ramach tej nauki. Porządkujący charakter morfologii pozwoli niewtajemniczonemu czytelnikowi zrozumieć obszar, na jakim poruszają się badacze.
Książkę „Metodologia teologii praktycznej” polecam teoretykom i praktykom zainteresowanym teologią. Zawarte w niej artykuły pozwolą wejść w skomplikowany świat tej nauki.