Marzenie panny Benson (okładka  miękka)

Momentami śmieszna i wzruszająca

Spodziewałam się czegoś więcej.

Lekka, letnia lektura

super książki polecam

Fajnie się czyta

Rewelacyjna!!!!

Historia przypominająca w smaku ulubione ciasto – sprawiająca przyjemną rozkosz dosięgającą wszystkich zmysłów, którą chce się przedłużać, powoli smakować i jednocześnie jak najszybciej dotknąć ostatnich okruszków rozdziału. Ta powieść otula niezwykłym ciepłem, które niczym słodki miód rozlewa się po najwrażliwszych zakamarkach duszy, odzwierciedla wszystkie ukochane rzeczy czytelnika, stając się tym samym przedmiotem, który pragnie się mocno przytulić do serca. „Marzenie panny Benson” to książka pełna szalenie inspirującej pasji, bogata w wartości kobiecej przyjaźni, bezgranicznej i trwałej, odpornej na życiowe cyklony, deszcze i upały zsyłane przez okrutny los. Umiejscowiona w Nowej Kaledonii literacka przygoda kryje pod symboliką złotego chrząszcza uniwersalne przesłanie wiary w siebie, we własne możliwości i łaknienia, które jeżeli się tylko o nie zawalczy, skrzą się rażąco złotym pancerzykiem, usytuowanym na wyciągniecie ręki. Malujące w wyobraźni odbiorcy, oddane za pomocą czarującego pióra autorki, barwne obrazy scenerii skompilowano z uciążliwościami bycia kobietą zarówno w tamtym okresie, jak i dodatkowo pośród zatrważającego „niczego”, roztaczając oblicze historii subtelnie zabawnej, ale równie dojmująco refleksyjnej i obfitej w nasuwające się przemyślenia. W „Marzeniu panny Benson” tkwi wyraźna nuta niepokoju, permanentnego zaintrygowania, przybierającego na sile, im głębiej zatracamy się w rozegranych w treści wydarzeniach. Nasączono fabułę również niewątpliwie wyczuwalnym gorzkim posmakiem, który melancholijną goryczą wdziera się do serca, pęczniejąc ze strony na stronę, by w zakończeniu roztrzaskać serce na niezliczoną ilość maleńkich odłamków. Idylla nierozłącznie splata się z przeciwnościami kształtującymi od nowa charakter dwóch dorosłych kobiet, dając do zrozumienia, że na zmiany, a przede wszystkim na spełnianie marzeń, nigdy nie jest za późno. Fascynująca, o nadzwyczajnej głębi historia oscylująca między powieścią obyczajową a literaturą piękną, która osiada intensywnie w pamięci i pozostawia po sobie trudną do wyartykułowania pustkę. Piękno i niesamowitość w czystej postaci, wypełnione po brzegi emocjami angażującymi w treść z nieprawdopodobną istotnością błyskotliwości i lekkości. Finezyjna opowieść, która z pewnością powinna zagościć w myślach i na półce biblioteczki każdego wielbiciela potężnej w doznaniach literatury. Polecam!

„Istoty ludzkie o wiele łatwiej dają wiarę złym o innych opowieściom aniżeli dobrym.” . Moja pierwsza Rachel Joyce. Jest niezwykła i momentami przypominała mi „W 80 dni dookoła świata”. Temat podróży w latach 50-60 XX wieku - niezwykle odkrycia i przełomowy czas. Margery Benson jest zakochana w świecie jaki przedstawił jej „bohater” - dużo starszy - jej platoniczne uczucie było skazane na porażkę. Życie dziewczynki od małego było ciężkie. Po kolei traciła swoich bliskich aż w końcu została sama. W wieku 46 lat, postanawia zacząć żyć i spełnić głęboko zakorzenione marzenie o odnalezieniu niezwykłego chrząszcza. Postanawia znaleźć i nająć sobie towarzysza podróży. Poszukiwania są ciężkie - Margery nie zdaje sobie sprawy, jak kobieta, którą na początku tak odrzucała zmieni jej życie - na zawsze. . Z chęcią sięgnęłam po tą lekturę ze względu na napis na okładce - „Brawurowa opowieść o sile kobiecej przyjaźni” - to jest prawda, z którą całkowicie się zgodzę. Motyw przewodni to właśnie przyjaźń. Czytelnik może obserwować zmiany jakie zachodzą w relacji pomiędzy bohaterkami, a także w nich samych. Jak to określiła jedna z nich - już nigdy nie będą takie, jakie były zanim siebie poznały. . Ciekawa opowieść przygodowa, z elementami kryminalnymi - mocno wciąga - choć przez czasem długie opisy może się przedłużać. Dobrze wykreowany świat przez autorkę. Mogłam się poczuć jakbym wraz z bohaterkami szukała tego niezwykłego okazu w dziczy przepełnionej nieznanym. Opisuje bardzo rzeczywistą historie przygody, która jest ciężka - rany i uszczerbki na zdrowiu jakie doznają bohaterki są okropne, a warunki w jakich muszą sobie radzić - jak w czasach pierwotnych. . To opowieść pełna przygód - dobrych i złych - którą Wam polecam. Skierowana myślę, że jest bardziej do starszego pokolenia czytelników niż młodszego (+18) - nie ze względu na sceny, lecz ze względu na sens lektury. Poruszane w niej są inne motywy niż przewodni a mianowicie m.in. motywy straty, śmierci, morderstwa, samobójstwa, prześladowania, platonicznej miłości, samotności itp. Gwarantuje Wam, że takiej pozycji jeszcze nie mieliście w swoich rękach!

Ilu ludzi rzeczywiście podąża za swoimi marzeniami? Ilu ludzi nie porzuca ich w trakcie tylko dlatego, że ich realizacja wymaga czasu i poświęcenia? Trzeba mieć naprawdę niezwykłą odwagę by sięgnąć po to, o czym się marzy. O tym jest książka „Marzenie panny Benson”, a przynajmniej ja tak myślę. Margery Benson to czterdziestosześcioletnia nauczycielka, która jako dziesięcioletnia dziewczynka miała marzenie. Chciała znaleźć złotego chrząszcza mieszkającego w Nowej Kaledonii. Pewnego dnia stawia wszystko na jedną kartę i postanawia pójść za swoim marzeniem. Wyruszy do Nowej Kaledonii, znajdzie i opisze złotego chrząszcza i nazwie go imieniem swojego ojca. Nie byłoby może nic w tym trudnego, ale Nowa Kaledonia jest na drugim końcu świata, a akcja książki dzieje się w 1950 roku. Panna Benson nie wiedząc do końca na co się pisze zaczyna od poszukiwania asystentki. Tak trafia na Enid Pretty, szaloną, głośną i nieposkromioną młodą kobietę. W tej książce jest wszystko czego oczekuję od dobrej powieści. Przede wszystkim niezwykły klimat. Autorka od pierwszych stron sprawia, że nie ma się ochoty odkładać książki. Fabuła toczy się na tyle szybko, że co chwila coś się dzieje. Czytelnik nie zdąży się znudzić. Dodatkowo obie bohaterki i panna Benson, i Enid Pretty, pomimo ogromnych różnic w charakterach, idealnie się uzupełniają. Widać, że są sobie potrzebne, jednak dopiero w połowie powieści widać jak bardzo. Każda czerpie od drugiej siłę. To właśnie ta przyjaźń na końcu świata ubarwia powieść. Pokazuje jak silne są kobiety, jak zaradne i wspierające w trudnych dla nich momentach. Uwielbiam, to olśniewająca powieść. Moim zdaniem odkrycie tego roku. Jedna z lepszych jakie miałam okazję czytać. Dobra rozrywka murowana. Wiem, że to będzie jedna z nielicznych książek, do której wrócę ponownie. Autorka ma niesamowite pióro. Całość czytało się świetnie, nawet nie odczuwało się kiedy strony uciekały. Ta książka była za krótka, była tak dobra, że czułam niedosyt i chciałam więcej. Dlatego śmiało ją polecam dosłownie każdemu.