Mamo, nie krzycz (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Polecam.

Polecam

Polecam

Kochasz swoje dziecko i chciałabyś być wspaniałą mamą dla niego, ale czujesz, że zawodzisz? Za każdym razem, kiedy krzykniesz na dziecko obiecujesz sobie, że to ostatni raz, gnębią cię wyrzuty sumienia, a mimo to, w krótkim okresie czasu historia znów się powtarza? Czasami twoje dziecko doprowadza cię do szału, a ty masz ochotę zamknąć za sobą drzwi i już nigdy nie wrócić, albo przynajmniej potłuc kilka talerzy? Marzysz o znalezieniu poradnika, który podpowie ci, jak powstrzymać ataki agresji dziecka, ataki wściekłości w które wpada przy zakładaniu butów, albo sprawi, że dziecko wreszcie zacznie sprzątać swoje zabawki? Dobra wiadomość jest taka, że takie poradniki instruujące nas co do postępowania z dzieckiem, mówiące jak osiągnąć w kontaktach z nim to, czego chcemy, istnieją. Tyle tylko, że … czy faktycznie chcemy takich instrukcji? Czy chcemy wychować swoją małą kopię, czy chcemy pozbawić młodego człowieka umiejętności samostanowienia, skrępować jego niezależność? Być może w taki sposób właśnie my byliśmy wychowani, co obecnie rzutuje na nasze zachowanie i nasz stosunek do dziecka, wymagania, jakie wobec niego mamy. Tymczasem przecież dziecka nie wychowujemy dla siebie, naszym zadaniem jest dać mu skrzydła na tyle silne, by mogło ono swobodnie pofrunąć w świat. Zatem tak naprawdę problem leży nie w dziecku, ale w nas. I aby go rozwiązać, nie wystarczy oddać się lekturze poradnika o wychowaniu, który pokazuje, jak w dziesięciu krokach spacyfikować dziecko. Potrzeba tu natomiast gruntownej zmiany, ale … nas samych i naszego zachowania, dotarcia do przyczyn naszej złości na dziecko, naszych oczekiwań i rozczarowań. Służyć temu może książka pt. „Mamo, nie krzycz. Jak nie ulegać złości w relacjach z dzieckiem”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa MUZA SA książka autorstwa Jeannine Mik i Sandry Teml-Jetter, to podpowiedź, jak dotrzeć do sedna swoich własnych problemów, dla których dziecko jest zapalną iskrą, jak nie popaść w pułapkę schematów zachowań i jak przeprowadzić proces wewnętrznej transformacji. To poradnik przede wszystkim dla rodziców i opiekunów, ale śmiało mogą po niego sięgnąć również dziadkowie czy wszystkie osoby pracujące z dziećmi. Napisana prostym językiem książka, wypełniona ćwiczeniami, pozwala wkroczyć na drogę zmian, które nie tylko będą miały wpływ na naszą relację z dzieckiem, ale przede wszystkim na nas samych. Poradnik umożliwia nam świadome kształtowanie swojego życia, ale musimy rozpocząć od odpowiedzi na pytanie, jak właściwie chcemy żyć. Dlatego lektura zmusza nas do samokonfrontacji, do wewnętrznej dyskusji, która jest konieczna, by całkowicie przejąć odpowiedzialność za siebie i swoje życie. W kolejnych rozdziałach przyglądamy się zatem różnym sytuacjom, będącym powodem do rodzicielskiej złości oraz innych burzliwych emocji -stanowi to punkt wyjścia do refleksji i wypracowania pewnych rozwiązań, za pomocą których będziemy mogli odbudować połączenie z samym sobą, ze swoim wnętrzem. Dzięki książce zyskujemy ponadto możliwość przyjrzenia się swojemu otoczeniu: warunkom, w których żyjemy, związkom, a także przeszłości i ludziom, którzy nas ukształtowali. Często jest bowiem tak, że podczas życia z dziećmi pojawiają się liczne zapalniki, które powodują wydostanie się na powierzchnię tego, co głęboko ukryte, co w nas tkwi: traum w przeszłości czy błędnych schematów myślenia i działania. Autorki pokazują również, jak ważna jest jakość związków, w których jesteśmy, ale również, jak może wyglądać aktywne ich kształtowanie. Zachęcają nas również do poszukiwania odpowiedzi na pytanie dotyczące naszej asertywności – czy mówimy „nie „ wówczas, kiedy mamy ochotę powiedzieć „nie”? Lektura książki – aktywna, połączona z pracą nad sobą – pozwoli nam nauczyć się zachować spokój i okazywać miłość dzieciom, nawet pomimo stresu, złości czy innych gwałtownych emocji. Dzięki temu, że poradzimy sobie z kontrolą naszych emocji, że zyskamy wgląd w samych siebie, poprawi się również jakość naszego życia. Liczne przykłady i ćwiczenia pozbawią nas poczucia winy, pozwolą poznać lepiej siebie i swoje dziecko. I wychować go na mądrego wewnętrznie człowieka, nie popadając przy tym w szaleństwo i nie gubiąc siebie w macierzyństwie.

Ten interesujący tytuł książki skłonił mnie do sięgnięcia po nią. Ciekawa byłam czy ten poradnik zmieni coś w moim życiu. Mam za sobą lekturę wielu książek coachów którzy wiedzą lepiej. Ale finalnie nic z tego nie wynika. Wiem jednak że można lepiej, prościej, przyjemniej i spokojniej. Życie z dziećmi to wyzwanie. Nikt nie mówił że będzie kolorowo. Dorośli mają zły dzień, są wkurzeni o pracę, korki, przypalony kotlet… A przecież są dorośli i powinni umieć radzić sobie z trudnymi emocjami. (zaiste doświadczenie czegoś nas nauczyło). Natomiast dzieci często wchodząc w różne sytuacje po raz pierwszy mogą się pogubić. Płakać, krzyczeć, rzucać się na podłogę , żałośnie zawodzić albo zamknąć się w sobie. Jak sobie z tym radzić? Zapraszam do lektury książki. Kiedy zaczęłam czytać ten poradnik uzmysłowiłam sobie, że tytuł powinien być zupełnie inny. Książka podejmuje tyle ważnych tematów, że zawężenie ich tylko do krzyku byłoby co najmniej krzywdzące. Mało tego wiem że rady i wskazówki zawarte w książce można zastosować również w relacjach z mężem, w pracy, w kolejce w sklepie, dosłownie wszędzie. Jeśli nie masz dzieci to i tak wiedza zawarta w książce okaże się cenna. Znajdziesz tu takie zagadnienia jak rozpoznawanie stresorów, czyli uzmysłowienie sobie co cię złości i jak się uspokoić. W jaki sposób komunikujemy informacje dotyczące naszych emocji i jak je komunikować aby nie ranić drugiej osoby. Co tobą kieruje lęk czy miłość? Czym jest okno tolerancji i wiele innych. Autorki mają świetne przygotowani i postawy do tego aby udzielać nam rad. Dzielą się z nami cennymi przykładami, przez które szybciej dostrzegasz problem i rozwiązanie. Metoda CIA od razu znalazła zastosowanie w moim domu. Zwłaszcza C! To tak jak z wiązaniem buta. Jak kilka razy poćwiczysz z każdym kolejnym będziesz to robić skuteczniej, szybciej, bezproblemowo. Dziewczyny przygotują nam przepis na pyszne ciasto. Jakich użyjesz składników takiej jakości będzie twoje ciasto. I podstawa! To od ciebie zależy wszystko. Ty jesteś WIELKIM kucharzem. Dziecko jest za małe żeby upiec coś dobrego. A nawet jeśli mu się uda – to nie do niego należy to zadanie. Ty musisz popracować nad składnikami – umiejętnościami komunikacji, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami, emocjami, aby to co finalnie z tego wrośnie miało najlepszy możliwy kształt. Dziecka które jest szczęśliwe, zna swoją wartość, wie jak radzić sobie w dobrych i złych momentach. Tylko do Ciebie należy decyzja ile weźmiesz z tej lektury. Myślę że podstawą jest zrozumienie gdzie leży problem. Zawsze byłam zdania że pracę zaczynamy od siebie i w tym przypadku jest podobnie. Jeśli jesteś przekonana że nie będziesz krzyczeć jeśli dziecko będzie grzeczne to ta książka bardzo cię z tą tezą skonfrontuje. Komu najpierw masz założyć maskę w samolocie podczas awarii? Poradniki mówią że sobie. Aby móc ratować innych trzeba samemu być bezpiecznym. Wiadomo, że jak ślepy prowadzi ślepego to lądują w rowie ;) Podoba mi się to podejście. Trzeba w tym wszystkim też pomyśleć o sobie. Pamiętaj, dzieci często nie słuchają ale powtarzają nasze działania. Nie próbuj uspokoić dziecka jeśli sama kipisz jak wulkan. Bo ta lawa przy okazji rozleje się na tego któremu chcesz pomóc. Kolejny raz uświadamiam sobie jak ważne zajęcie powierzone jest każdej matce. Czuję że większość z nas nie ma odpowiedniego przygotowania. Czasem mam wrażenie jakbym szła po omacku. Na szczęście są takie pozycje jak ta. Które pomagają mi uporać się z wyzwaniami dnia codziennego. Polecam

Każdy z nas chce, być jak najlepszym rodzicem, a mimo to czasami bywamy bezradni i nie spełniamy oczekiwań dzieci oraz przede wszystkim swoich. Często gdzieś w głębi nas kryje się obawa przed okazywaniem prawdziwej miłości najbliższym, wolimy skryć się i powoli zapomnieć o jakichkolwiek pozytywnych emocjach. Co powstrzymuje nas przed tym, żeby żyć i kochać tak, jak naprawdę chcemy? Może problem leży w naszym dzieciństwie, w pierwszych latach życia, w innych ludziach a może to wina gorszego dnia, czy po prostu nadmierna ilość stresu w pracy. Jak sobie z tym wszystkim poradzić? Autorki „Mamo, nie krzycz” przychodzą z pomocą poprzez podsunięcie paru praktycznych wskazówek, kiedy oraz najważniejsze – jak wypracować u siebie równowagę emocjonalną. Wydawać by się mogło, że w Internecie wiele jest złotych porad odnośnie pozbycia się negatywnych skutków stresu aczkolwiek w tym, konkretnym poradniku autorki świadomie bazują na własnym doświadczeniu oraz problemach. Ma to za zadanie pokazać, że słowa zawarte w „Mamo, nie krzycz” mają pokrycie w prawdziwym życiu. Celem tych dwóch kobiet było, aby rodzic towarzyszył swojemu dziecku podczas procesu dorastania w atmosferze pełnej miłości i zrozumienia. Wszystkie te rozważania mają za zadanie podjęcie spokojnych, pełnych zaufania działań nakierowanych na znalezienie rozwiązania w konflikcie. W tej książce czekają na ciebie, Droga Czytelniczko/Drogi Czytelniku dwie rzeczy: po pierwsze obserwacja sytuacji, które są powodem rodzicielskiej złości i innych nieprzyjemnych emocji, po drugie przyjrzymy się warunkom, w jakich żyjesz i twojemu związkowi. Rodzicielstwo to proces, droga, która powstaje gdy się nią idzie. Ta książka krzyczy: "Użyj mnie!”. Znajdziesz w niej wiele impulsów, przykładów, myśli i ćwiczeń, z których możesz skorzystać. Możesz według swojego uznania kreślić tutaj ołówkiem, robić notatki oraz pisać swoje odpowiedzi na zadane pytana. „Mamo, nie krzycz” to poradnik, który jest jak najlepszy terapeuta, uświadamia czytelnikowi co jeszcze trzeba naprawić w życiu. Jednakże najlepsze w tym wszystkim jest to, iż to Ty sam masz "zdiagnozować" swój problem. W momencie, kiedy dojdziesz do prawdziwego problemu, to najcięższe wyboje za Tobą, potem będzie z górki. Rolą rodziców jest kochać swoje dzieci, zapewniać im bezpieczeństwo i wskazywać im kierunek, według którego mają podążać. Jednak i nasze dzieci uczą nas jak autentycznie, radośnie i spontanicznie traktować życie wraz z jego wszystkimi wzlotami i upadkami. Książka „Mamo, nie krzycz” jest nie tylko dla rodziców, ale i także dla osób planujących dzieci, czyli przyszłych rodziców. Chciałabym bardzo, abyście wzięli do ręki tę książkę i wraz z autorkami przeszli niezwykłą drogę, podczas której otworzy się dla Was niezwykła przestrzeń, w której rodzić i dziecko zawiązują niezwykłą więź. Polecamy: Dobre Recenzje

Czy kiedykolwiek udało się coś w ten sposób zdziałać? Wyobraź sobie, że ktoś na Ciebie krzyczy. Zrobiłeś/Zrobiłaś coś nie tak, popełniłaś błąd. Płaczesz, wściekasz się. A ta osoba cały czas krzyczy. Uda jej się Ciebie do czegoś przekonać? Nie sądzę. Dlaczego zatem krzyczymy na dzieci? Co w ten sposób chcemy uzyskać? I czy naprawdę wierzymy, że w ten sposób je wychowamy? „Mamo, nie krzycz” to ciekawa książka dla rodziców, autorstwa Jeannine Mik i Sandry Teml-Jetter. Publikacja ta, od wydawnictwa MUZA, ma pokazać nam, w jaki sposób nie ulegać złości w relacjach z dzieckiem. Od razu chciałam za nią sięgnąć. Kto ma problem? Zacznijmy od tego, co pomaga sobie uświadomić ta książka – krzyk jest formą wyładowania emocji rodzica. Autorki proponują nam zatem, by się na chwilę zatrzymać i zastanowić nad tym, co jest źródłem naszej frustracji. Niepozmywane naczynia, problemy w pracy, trudne relacje z partnerem? Do zaznaczenia jest cała lista tych mniejszych i większych spraw, które sprawiają, że narasta nas złość, a potem wyładowujemy ją na małym człowieku. Trzeba zacząć od siebie i swoich problemów, zanim zaczniemy wychowywać dziecko. W książce mamy opisane także metody pomagające nam zyskać większą samoświadomość i opanować swoje emocje, np. zamiast chwytać dziecko – złap poduszkę, zamiast krzyczeć na dziecko – krzyknij do ściany, nie wypadaj z pokoju – zrób tylko krok w tył. Oczywiście nie wszystko musi się od razu udać, trzeba to robić krok po kroku. „W dziecko tkwi coś, co musi się wydostać, żeby ponownie wszystko było w porządku”. Jak reagować na agresję? Rozwój małego dziecka jest bardzo intensywny. Nie powinniśmy się dziwić, że często od nadmiaru emocji, nie jest w stanie sobie samo poradzić. Najlepszą metodą na agresywne zachowania dzieci, jest według autorek, po prostu zrozumienie. Kto z nas nie przeżył chwili grozy, gdy dziecko leżało na podłodze, szlochało, kopało i krzyczało? W takim momencie, dziecko czuje, że znajduje się w opresji i radzi sobie w taki sposób, jak umie. Nie robi tego złośliwie, dla zabawy czy po to, by nas zawstydzić. Sięga po takie środki, jakie ma do dyspozycji. Jak reagować? Tutaj autorki odwołują się do niezastąpionego Jaspera Juula, który opisywał trzy strategie. Gdy mówimy na przykład, że dziecko nas zasmuca, to przenosimy na nie odpowiedzialność, a więc obniżamy jego poczucie wartości. Gdy z kolei wyznaczamy granice i mówimy, że nie chcemy takiego zachowania – dziecko wprawdzie uczy się granic, ale granic rodzica, nie uczy się niczego o sobie. Najlepszym proponowanym rozwiązaniem jest po prostu bycie z dzieckiem i pomoc w nazwaniu emocji, np. „jesteś smutny, zdenerwowany”. Według specjalistów, dziecko nauczy się wszystkiego, gdy będziemy mu towarzyszyć ze wsparciem i miłością. Tylko tyle i aż tyle.

"Chcemy być najlepszymi rodzicami, jakimi tylko można być, a mimo to czasami bywamy bezradni i nie spełniamy oczekiwań, niekiedy także własnych." @wydawnictwomuza Rodzicielstwo nie jest i nigdy jej w było łatwe. Mam wrażenie, że same czasy naszych dzieci są dość trudne, a wymagania stawiane przed nimi również przez nas odbijają się na relacjach. Książka według mnie powinna mieć tytuł "rodzicu, nie krzycz" jednak prawdą jest, że to głównie na nas, mamach opiera się największy ciężar i odpowiedzialność wychowania. Sama niekiedy mam już dość, praca, dzieci, wieczne problemy powodujące iż jedynym ujściami naszych frustracji jest właśnie podnienie głosu i krzyk. Sama nie chciała bym krzyczeć lub ograniczyć takie sytuacje do minimum. Ta książka jest właśnie po, to by pomóc nam zrozumieć problemy i odszukać właściwe rozwiązanie. Napisana przez Jeannine Mik i Sandrę Teml-Jetter książka staje się kolejnym kołem ratunkowym w rodzicielstwie. Ma nam pomóc stać się właściwym przywódcą, doradcą i pomocnikiem dziecka a nie szefem, który tylko rzuca rozkazy. Mamy nauczyć się jak właściwie prowadzić przez życie i jak przekazać mądrości posiadane przez nas. Zawiera fajne opisy, porady, przykłady właściwych zachowań a także sposoby na różnorakie sytuację stresowe, z którymi przestajemy sobie radzić. Dzieci stają się ujściem jedynie naszych frustracji a ta książka jest właśnie po to, by to zmienić. Odmienić nasze życie i sprawić, że będziemy lepiej porozumiewać się z naszymi pociechami. Jak każdy tego typu poradnik będzie miała swoich zwolenników i przeciwników, którzy się z tym nie zgodzą. Nasz krzyk powoduje powiększanie się granic, strach i oddalenie naszego dziecka, mając ogromny ciężar na swoich barkach jako świadomy człowiek zrobię wszystko, by to się zmieniło. Nikt z nas nie jest idealny ale dobrze jest umieć się przyznać do błędu, niż udawać, że ja nie krzyczę i nie wiem jak ktoś może krzyczeć na dzieci. W tekst wplecione są także ciekawe ćwiczenia, które możemy sami przetestować. Myślę, że tą pozycja jest doskonałym pomocnikiem jeśli nie dla nas to być może dla kogoś bliskiego. Zachęcam do przeczytania.

Krzykiem uwalniamy z siebie złe emocje, to najczęściej znak, że mamy za dużo na głowie, nie potrafimy już sobie z tym poradzić i dosłownie wszystko potrafi wyprowadzić nas z równowagi. Warto pozbywać się z siebie złych emocji, można iść pobiegać, wykrzyczeć się w lesie czy zmęczyć fizycznie, ale nie możemy dać się wyprowadzić z równowagi przy dzieciach. Kiedy krzyczymy na dziecko, ono nie rozumie, dlaczego to robimy, zaczyna myśleć, że zrobiło coś źle i spada jego poczucie wartości, więc warto nauczyć się panować nad swoimi emocjami, żeby nie zrobić nikomu krzywdy. Mamo, nie krzycz to książka, która trafiła do mnie już jakiś czas temu, zachwyciłam się nią od razu, ponieważ jest dość cienka oraz ma piękną, minimalistyczną okładkę w cudownym kolorze, niestety środek troszkę mnie rozczarował. Egzemplarz ma bardzo dużo tekstu, który jest od samej góry aż do dołu, ponieważ czcionka jest mała, wszystko zostało upchnięte, jest mało ćwiczeń i tylko kilka schematów, spodziewałam się, że będzie więcej tabelek, krótkich informacji, bo właśnie takie coś sprawia, że szybciej zapamiętujemy to, co jest napisane. Taka duża ilość tekstu na początku mnie przytłoczyła i czytałam dość powoli, chociaż treść jest dość ciekawa i dużo z niej wyciągnęłam, to za każdym razem musiałam się zmusić do czytania. Całość pomaga inaczej spojrzeć na nas samych, nakłania do zastanowienia się, co tak naprawdę nas złości, co możemy zrobić, żeby złościło nas mniej, a przede wszystkim uczy nas kobiety, że szczęśliwa mama to szczęśliwe dziecko. To najczęściej przepracowane mamy, którym nie pomaga partner, krzyczą na dziecko, bo nie są w stanie już poradzić sobie, z tym że wszystko spoczywa na ich barkach i potrafią wybuchnąć z powodu błahostki. Podsumowując, warto sięgnąć po tę książkę, bo naprawdę otwiera oczy na problemy i pokazuje jak je pokonać, ale trzeba też przygotować się na przebrnięcie przez ogrom tekstu. Warto tak jak ja wziąć sobie notatnik i w nim zapisywać najważniejsze dla nas spostrzeżenia, które pozwolą nam lepiej zrozumieć przeczytany tekst.

mamakawaiksiazki.blogspot.com "Mamo,nie krzycz" to poradnik dla rodziców i osób spodziewających się potomstwa. Autorki radzą jak spróbować zerwać z niszczącymi schematami i wyjść z pułapki frustracji i zmęczenia powtarzającymi się wybuchami złości oraz własnym zachowaniem. Punktem wyjścia do zmiany postępowania w stosunku do dziecka jesteśmy my sami. Póki nie rozprawimy się ze swoimi demonami,zapalnikami,przeszłością i wszystkim co nam szkodzi,nie ruszymy dalej. Rodzic i jego problemy są tutaj w centrum- ważne by nie obciążać tym wszystkim dziecka. Bardzo podoba mi się podejście autorek do tematu krzyku i złości- przede wszystkim na pierwszym miejscu proponują pomoc specjalisty,jeśli takie sytuacje nas przerastają i czujemy,że to może byc coś poważniejszego. Jeśli nie potrafimy poradzić sobie ze swoimi problemami konieczna jest wizyta u specjalisty. Jest to podkreślone kilka razy. Koniec kropka. Za to ogromny plus. Nie znajdziecie tu obietnic,że ta książka odmieni wasze życie- jak pisze Jeannine i Sandra- weźcie z tego poradnika to,co chcecie,co uważacie za dobre dla was. Sporo tu przykładów na konkretnych rodzinach,dużo rubryk do wypełnienia samemu,mnóstwo pytań dotyczących nas samych i naszego otoczenia. Zainteresowało mnie również przedstawienie nie tylko relacji rodzic-dziecko,ale także dziecko-rodzina/otoczenie,rodzic-członkowie rodziny. Myślę,że można szczególnie w tym aspekcie sporo wyciągnąć dla siebie. Momentami,szczególnie początek,wydał mi się trochę zbyt górnolotny, ale później było już bardziej merytorycznie i konkretnie. Wnioski: by pokochać swoje dziecko takim,jakie jest,najpierw musimy pokochać siebie. By zaakceptować zachowania dzieci, musimy akceptować nasze reakcje i wiedzieć co się dzieje z nami. I najważniejsze: złość jest normalna i naturalna. Ważne jak ją okazujemy. Ps.na kolejnych zdjęciach macie ciekawe myśli z "Mamo,nie krzycz",które bardzo mi się spodobały. Współpraca z wydawnictwem Muza❤