Mahabharata. Epos indyjski (ebook)

„Mahabharata. Epos staroindyjski” jest jednym z najstarszych poematów epickich, które kiedykolwiek napisano. Epos ten powstał w starożytnych Indiach i zapisano go w sanskrycie, w całości posiada sto tysięcy ślok, zawierając w nich pradawną mądrość i wiedzę. Teksty wchodzące w skład „Mahabharaty” opisują zacięte wojny pomiędzy rodami Pandawów i Kaurawów. Wojny, w których Bogowie wykorzystywali zaawansowaną technicznie broń, vimany oraz vajry, dzięki którym potrafili dokonywać zniszczeń na ogromną skalę. Osiemnastodniowa, krwawa batalia rozegrana na polach Kurukszetry pokazuje ogrom potęgi rasy Starszych Bogów. Mahabharata opisuje losy wielu Bogów, między innymi Kryszny, syna królewskiej dynastii Jadu. Epos ten opisuje religię i filozofię wisznuizmu, stając się jednym ze świętych oraz najważniejszych tekstów w Indiach. Epos zaciekawia również dokładnymi opisami zaawansowanych technicznie urządzeń, jak choćby statków latających znanych jako vimany lub vailixi. Według tej świętej księgi, około piętnastu tysięcy lat temu na terenach Indii, istniała wysoko rozwinięta technologicznie cywilizacja, która zwana była jako Imperium Ramy. Członkowie tej cywilizacji mieli ponoć podróżować statkami powietrznymi, które zwano wimanami. Te tajemnicze statki występowały w różnych typach i rozmiarach, można do nich zaliczyć choćby statki typu sundara czy shakuna. Starohinduskie teksty podają, że pomiędzy 10-12 tysięcy lat doszło do ogromnej wojny pomiędzy Bogami, Atlantydą a Imperium Ramy, która to wojna pochłonęła wiele tysięcy ofiar i doprowadziła do kataklizmów na ogromną skalę. Epos „Mahabharata” szczegółowo opisuje wojnę i broń, którą posługiwali się ci tajemniczy Bogowie. Według informacji zawartych w tekście, strzelali oni z broni, która powodowała ogromny rozbłysk światła, doprowadzając do śmierci wielu tysięcy ludzi naraz. W wyniku wojny Imperium Ramy zostało niemal całkowicie zmiecione z powierzchni ziemi, a Atlantyda zatonęła. Mahabharata opisuje również ciekawą broń zwaną wadżrą, która według niektórych badaczy była bronią jądrową. Wadżra w dosłownym tłumaczeniu oznacza „cios pioruna” lub „światło diamentu”. Jest to jeden z najważniejszych przedmiotów w hinduizmie, dżinizmie oraz buddyzmie. W mitologii Indii jest to potężna broń boga Indry, która zabija, nigdy nie chybiając. Indra należał do rasy tak zwanych Starszych Bogów, bytów, które żyły w zamierzchłej epoce przed potopem, zwanej Zep Tepi (Pierwszym Razem). Przedstawiciele tamtej kultury potrafili dokonywać „cudów”, które dla nas są nadal nieosiągalne. Lektura potrafi zaciekawić i zmusić do myślenia. Całość napisana została archaicznym językiem, jednak pomimo to czyta się przyjemnie. 12 000 lat temu wysoko rozwinięta cywilizacja opanowała technologię akustyczną, atomową oraz antygrawitacyjną, niemalże doprowadzając tym samym do zagłady ludzkości. Vyâsa, starożytny mędrzec indyjski zebrał i spisał z ogromną żarliwością i pieczołowitością informacje, które dla wielu badaczy, są po dziś dzień bezcenne. Potomkowie rasy Starszych Bogów dali początek wielu wspaniałym, późniejszym kulturom i cywilizacjom, które zaczynamy dzisiaj trochę lepiej poznawać. http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/02/mahabharata-epos-staroindyjski-vyasa.html