Magiczne piórko Gwendy (okładka  twarda, wyd. 02.2022)

Czekam na ostatnią część trylogii 😊

Jak to u Kinga - super 😊

Wolę, gdy pisze King.

No 2 część świetna

Fantastyczna

Jest ok.

ok

Ok

Niebezpieczne guziki i czekoladki... "Magiczne piórko Gwendy" to kontynuacja napisanego wspólnie przez Stephena Kinga i Richarda Chizmara "Pudełka z guzikami Gwendy". Tym razem Stephen King napisał jedynie wstęp książki, a całość "pociągnął" sam Chizmar, a polscy fani... powoli już swego czasu tracili nadzieję na to, że "Magiczne piórko..." ukaże się i u nas (w USA książka pojawiła się w 2019 roku). Na szczęście na horyzoncie pojawiła się wieść o tym, że obaj panowie ucieszą nas trzecim tomem tej historii ("Ostatnia misja Gwendy" ukaże się w maju br.), więc nielogicznym by było, gdyby drugi tom cyklu pozostał w Polsce niewydany. I powiem Wam, że nawet jeśli King napisał tutaj jedynie wstęp, to wierni fani autora (w tym ja) mogą być bieżącą premierą zachwyceni! I są - bo też i jest czym. Przypomnijmy pokrótce na początek o co chodziło w "Pudełku z guzikami Gwendy". Gwendy Peterson była zwykłą dziewczynką z amerykańskiego miasteczka Castle Rock (tak jest - chodzi DOKŁADNIE O TO miasteczko!), było tak jednak - co do tej "zwyczajności" - tylko do chwili, gdy na Schodach Samobójców spotkała tajemniczego mężczyznę w czarnym kapeluszu. Ów jegomość nazywał się Richard Farris i miał dla Gwendy pewien podarunek. A w zasadzie coś na przechowanie... Tym czymś było magiczne pudełko, które swojemu właścicielowi (lub opiekunowi takiemu jak Gwendy) dawało ogromne możliwości. Po pociągnięciu za boczne wajchy wysuwały się z niego szufladki z drogocennymi monetami, albo kunsztownie wykonane czekoladki, które po zjedzeniu ofiarowywały danej osobie dar bycia najlepszym, najbystrzejszym, zdrowym - po prostu wyjątkowym. To było coś, co pudełko miało do zaoferowania "tym dobrym"... Były też jednak rzeczy, które pudełko mogło ofiarować "tym złym"... Cały haczyk polegał na tym, co tkwiło WEWNĄTRZ pudełka. Szufladki z monetami i czekoladkami kryły się bowiem po bokach, a w środku znajdowały się różnokolorowe guziki, które można było nacisnąć. Zupełnie jak w jakiejś maszynie. To nie była jednak zwykła maszyna. Każdemu guzikowi o określonym kolorze odpowiadał jeden z kontynentów; kiedy taki guzik zostawał wciśnięty, na którymś kontynencie mogło dojść do jakiejś tragedii... Był tam też jeszcze jeden guzik - czerwony. Usytuowany jakby obok pozostałych, na najważniejszym miejscu. Czuło się, że jego użycie sprowadzi na świat jakąś wyjątkowo przerażającą katastrofę. Dla dobra wszystkich lepiej więc byłoby go nie naciskać. Gwendy o tym wiedziała i choc nieraz ją kusiło, to jednak nigdy nie sprowadziła na świat żadnej hekatomby. Farris wiedział, co robi, powierzając jej pudełko. Kiedy nadszedł czas zjawił się ponownie i odebrał je od Gwendy - czas, w którym mogła korzystać z dobrodziejstw tej magicznej skrzynki już się dla niej skończył. Nadszedł czas na dorosłość. Po wielu latach - i w tym właśnie miejscu zaczynamy opowieść o "Magicznym piórku Gwendy" - Pani Peterson jest już dojrzałą, poważną osobą. I ma na koncie sporo sukcesów, począwszy od wydania książkowych bestsellerów, poprzez udaną akcję w propagowaniu kampanii na temat AIDS, aż po objęcie stanowiska kongresmenki w najwyższych władzach kraju. Krótko mówiąc: Gwendy się powodzi. Przez tyle lat prawie już zapomniała o pudełku, jednak czasem nachodzi ją myśl o tym, ile w swoim życiu zawdzięcza samej sobie, a ile mocy tajemniczej skrzynki... Nieoczekiwanie pudełko właśnie teraz do niej wraca. Gwendy jest w szoku, skrzynka pojawiła się bowiem w chwili, gdy kompletnie się tego nie spodziewała (prawdę mówiąc w ogóle nie oczekiwała, że jeszcze kiedyś je zobaczy). Tym razem w pobliżu nie ma jednak ani śladu Farrisa... Dlaczego pudełko pojawiło się właśnie teraz? Może ma to związek z tajemniczymi porwaniami dziewczynek w jej rodzinnym Castle Rock? Gwendy jedzie do domu. I tak miała taki zamiar (idą Święta), wkrótce więc przekona się, do czego (i czy w ogóle) przyda jej się tym razem dobrze znajome, magiczne pudełko. Na miejscu Gwendy wpada w wir świątecznych przygotowań, spędza czas z rodzicami, ale także mimochodem uczestniczy w śledztwie dotyczącym zaginionych dziewczynek. Wkurza się także notorycznie na podstarzałego kongresmena-idiotę, a także na kompletnie nieodpowiedzialnego prezydenta, który zachowuje się w sposób totalnie nieprzewidywalny (jak widać Chizmar podziela opinię Kinga na temat Trumpa; aluzja do poprzednika Bidena jest tu bardzo wyraźna). A gdyby tak ich usunąć?... Wszystkich: porywacza dzieci, kongresmena-idiotę, durnego przywódcę narodu?... Czerwony guzik jest tak blisko, dosłownie na wyciągnięcie ręki!... Pokusa jest bardzo silna. Czy Gwendy się jej oprze? Więcej tutaj: https://cosnapolce.blogspot.com/2022/03/magiczne-piorko-gwendy-richard-chizmar.html

W 2017 roku, na polskim rynku ukazała się całkiem udana książka „Pudełko z guzikami Gwendy”, którą do spółki napisali Stephen King i Richard Chizmar. Pod koniec lutego miała swoją premierę kontynuacja tej powieści „Magiczne piórko Gwendy”, a jej autorem jest tym razem tylko drugi ze wspomnianych pisarzy. Richard Chizmar urodził się w 1965 roku. Popularny i doceniony przez krytyków autor opowiadań publikowanych m.in. w „Ellery Quenn’s Mystery Magazine” czy „Cemetery Dance Magazine”. Dwukrotny laureat World Fantasy Award, a także zdobywca nagrody Stowarzyszenia autorów Horrorów i – czterokrotny – nagrody Międzynarodowej Gildii Horroru. Jego opowiadania są wydawane na całym świecie. Akcja książki toczy się w 1999 roku. Tytułowa Gwendy ma już ponad trzydzieści lat. Znów jesteśmy w Castle Rock, gdzie spotykamy dawnych znajomych i kilku zupełnie nowych, intrygujących przyjaciół. Po ostatniej zimowej burzy do miasteczka Castle Rock wdarło się coś naprawdę złego. Szeryf Norris Ridgewick i jego współpracownicy rozpaczliwie szukają dwóch zaginionych dziewczyn, ale minęło już tyle czasu, że szansa, by sprowadzić je żywe do domu, jest nikła. Trzydziestosiedmioletnia Gwendy Peterson ma dziś niewiele wspólnego z zadziorną nastolatką, która kiedyś spędziła wakacje, biegając po Schodach Samobójców w Castle Rock. Tamtego lata tajemniczy nieznajomy powierzył jej niezwykłe pudełko z guzikami. Magiczny i wyposażony w olbrzymią moc przedmiot oferował Gwendy drobne prezenty w zamian za opiekę, dopóki mężczyzna w końcu nie wrócił, by na zawsze – jak wówczas sądziła – odebrać swoją własność. Gwendy nigdy nikomu nie powiedziała o pudełku z guzikami – nawet mężowi. I nie spodziewała się, że jeszcze kiedyś zobaczy ten niezwykły przedmiot. Tymczasem pudełko pojawia się niespodziewanie – bez opiekuna – co najwyraźniej ma związek ze znikaniem ludzi w Castle Rock. Gwendy wraca więc do domu z Waszyngtonu, by pomóc ocalić zaginione dziewczyny i powstrzymać niebezpiecznego przybysza, zanim ten zrobi coś naprawdę przerażającego. „Pudełko z guzikami Gwendy” powstało w duecie, ponieważ King nie był w stanie wymyśleć sensownego zakończenia. Tym razem to Chizmar zaproponował Stephenowi napisanie wspólnej książki, ale z powodu pracy nad inną powieścią, Król odmówił. Zgodził się jednak na to, że napisze wstęp i zredaguje gotową kontynuację, którą jego przyjaciel napisze samodzielnie. I tak oto w nasze ręce trafiło „Magiczne piórko Gwendy”. Podobnie jak pierwsza część, „Magiczne Piórko Gwendy” wydane jest w dość nietypowy sposób. Duża czcionka, szerokie marginesy i krótkie rozdziały, urywające się w połowie strony sprawiają, że czyta się tę lekturę błyskawicznie. Co do fabuły, to pomimo zarysowanego dosyć wyraźnie głównego wątku, to znajdziemy w niej sporo pobocznych tematów (potencjalna wojna w Korei czy tytułowe piórko), które kompletnie nic nie wnoszą do książki. Odniosłem wrażenie, że autor miał sporo pomysłów, tylko nie mógł się zdecydować, w którym kierunku do końca pójść. Podobnie jak w przypadku bardzo naiwnego zakończenia, które chyba miało zaskakiwać, a wyszło zabawne. Co ciekawe, chyba po raz pierwszy, o Castle Rock pisze ktoś inny niż Stephen King. Zresztą w całej powieści fani twórczości Stephena znajdą mnóstwo nawiązań do jego książek, co dla mnie było dużym plusem. Na koniec muszę tym razem pochwalić wydawnictwo, za umiejscowienie rysunków w odpowiednich miejscach lektury. W „Pudełku” rysunki nie współgrały z treścią, co powodowało, że otrzymywałem niepotrzebne spoilery. Tym razem wszystko było idealnie. „Magiczne piórko Gwendy” to całkiem dobra lektura, którą czyta się lekko i nawet przyjemnie. Jest to luźna kontynuacja „Pudełka z guzikami Gwendy”, więc można spokojnie po nią sięgnąć, nawet nie znając pierwszej części. W maju ma się ukazać „Ostatnia misja Gwendy”, która ma być zamknięciem trylogii. Tym razem współautorem znów będzie Stephen King, dlatego liczę na zdecydowanie lepszą książkę. Opinia pochodzi z mojego bloga: www.oczytany.eu