Ludzie, którzy nie toną (okładka  miękka)

RODZINA. O czym myślisz, kiedy wypowiadasz to słowo? Jakie emocje Ci towarzyszą? Uśmiechasz się, czy może w kąciku oka pojawia się łza? Rodzina jest dla mnie uosobieniem relatywizmu, albowiem jakakolwiek dyskusja o niej zawsze rozbija się o kontekst osobistych doświadczeń. Tylko z pozoru postrzegamy ją wyłącznie w pozytywnym i pełnym miłości kontekście. Prawda jest taka, że rodzina jest niczym okręt, którym płyniemy po oceanie życia. Może pokazać nam najdalsze krańce świata, zapierający dech horyzont, albo wyrzucić za burtę, cisnąć we wzburzone fale, kiedy rozbija się o skały. Decyduje ten, kto trzyma za ster. “Ludzie, którzy nie toną” Jolanty Sak to przejmująca opowieść o zdeformowanych relacjach w rodzinie, które z bezpiecznej przystani zmieniają ją w zagrażające jednostce środowisko. Autorka zabierze Was na deski teatru, w którym pierwszoplanowe role odegrają: kłamstwo, zdrada, tolerancja seksualna, handel ludźmi, przemoc, dominacja, chciwość, egoizm i nierówność. Aktorzy będą sukcesywnie ściągać maski, odsłaniając przed czytelnikiem bolesne prawdy o naturze ludzkiej i ciemnej stronie rodziny. Znakiem rozpoznawczym powieści Sak bez wątpienia są jeszcze dwa elementy - miks gatunkowy i zakończenie. Autorka bardzo umiejętnie balansuje na granicy powieści obyczajowej i kryminalnej, wprowadzając również elementy komedii. Robi to z wielką wprawą, nie tracąc ani na chwilę skupienia i zaangażowania czytelnika w historię. Zakończenie jest odważne, przemyślane i nieoczywiste. Czy istnieją ludzie, którzy nie toną? Kim są? Jak się zachowują i co decyduje o ich losach? Czy sprawiedliwość ma swoją cenę? A może bardzo łatwo zamienić ją na własne korzyści, jeśli tylko znajdzie się sprzymierzeniec? Jeśli macie odwagę wejść do świata pełnego nieoczywistych prawd i tajemnic o rodzinie - powieść Jolanty Sak jest najlepszym wyborem.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki, którą miałam przyjemność objąć patronatem. Mowa tu o pozycji Ludzie którzy nie toną Jolanty Sak. Jest to debiut prozatorski autorki, która ma na koncie cztery wydane tomiki poezji. Powyższy fakt sprawił, że bardzo bałam się tej książki. Poezji nie rozumiem, przez co i nie lubię. Spodziewałam się zbędnie rozbuchanych opisów i nadmiernie skomplikowanej historii. Nie mogłam się bardziej mylić. Powieść napisana jest prostym, zrozumiałym językiem, nie występują w niej zbędne upiększenia. Postaci nie są rozbudowane, co dla mnie nie jest atutem, gdyż bez odmalowanego przez autora rysu psychologicznego ciężko mi się zżyć z bohaterami. Akcja toczy się dość wartko i nie ma czasu na nudę. Jolanta Sak bardzo zręcznie balansuje między gatunkami i wplata w tę niewątpliwie obyczajową powieść elementy humorystyczne i kryminalne. Sama historia zawarta w książce skupia się na mocno dysfunkcyjnej rodzinie, której głową jest Magda. Kobieta trzyma wszystkich w ryzach dbając o jedność i dobrobyt. Robi to mimo wszystko, wbrew wszystkiemu i wszystkim, nie zważając na to, że jedynym co łączy jej bliskich to więzy krwi. Dodajcie to tego fakt, że rodzinny biznes opiera się na działalności przestępczej wspieranej dodatkowo przez dwóch pomocników żywcem wyjętych z Gangu Olsena i macie przepis na piękną katastrofę. Czy statek, którego kapitanem jest Magda rzeczywiście przetrzyma każdy sztorm? Czy istnieją ludzie, którzy nie toną? Odpowiedzi czekają na kartach powieści, której dodatkowym atutem jest zaskakujące i niebanalne zakończenie. Więcej recenzji na Instagramie patka_czyta_.

Czy istnieją ludzie, którzy nie toną? Nie da się ich zniszczyć i mimo wielu niepowodzeń zawsze dryfują po wodzie bez żadnego szwanku? Autorka pokazuje, że nie, ale w bardzo ciekawy sposób. Książka to kryminał, w którym możemy zobaczyć punkty widzenia kilku bohaterów. Wszyscy są związani ze sprawą, ale każdy w inny sposób. Rodzina wygląda na szczęśliwą i poukładaną, sąsiedzi nie mogą powiedzieć nic złego na ich temat. Okazuje się jednak, że skrywają oni mroczne tajemnice. Matka i jej dwóch synów mają własny biznes i sprawy, o których nie wie reszta rodziny. Wszystko jest zatajane i każdy z nich milczy, nawet wobec swoich ukochanych. To co robią nie jest legalne, ale póki co wszystko szło bardzo gładko. Wszystko zmienia się, gdy żona jednego z braci widzi, co robią z jedną kobietą na ulicy. Rodzina to synonim wsparcia, czułości i bezpieczeństwa. Niestety nie tutaj. Rodzina Magdy to wieczne niedopowiedzenia, tajemnice i nieszczęście. Kłamstwa, manipulacje i kontakty. Piotr czuje się bezkarny, a jego egoizm niszczy wielu osobom życie. Do czego jest zdolny człowiek, aby dostać to co chce? Ile osób poświęci Piotr, aby nic nie wyszło na jaw? Książka ma kilka wątków, które świetnie się ze sobą łączą. Jest dosyć cienka, bo ma jedynie 200 stron, ale bardzo wciągająca. Da się domyśleć motywów rodziny, ale tu bardziej chodzi o to, co stanie się dalej i czy przestępcy unikną kary. Fabuła jest bardzo ciekawie poprowadzona są momenty śmieszne oraz te zapierające dech w piersi. ⭐⭐⭐⭐/5

,,Ludzie, którzy nie toną'' Joanny Sak to poruszająca opowieść o rodzinie. Rodzina z pozoru zwykła, jak pewnie wiele ich w Polsce. Dominująca matka, ojciec małomówny, synowie zajmujący się swoim życiem, ich żony jakby trochę w cieniu. Pozory jednak mylą. Szybko okazuje się, że matka i syn prowadzą bardzo nielegalny interes, reszta rodziny o tym wie lub się domyśla. Piotr, znany i ceniony lekarz, pod pozorem szybkiego przerwania ciąży, pomaga wywodzić młode dziewczyny do Włoch, gdzie są przejmowane przez tamtejszą mafię. Sprawa wychodzi na jaw, kiedy przywozi do piwnicy, w której przetrzymuje ofiary do momentu wywózki, piętnastolatkę. Udaje jej się uciec przy pomocy pewnych osób i od tego momentu zaczynają się problemy Piotry, jego matki Magdaleny i innych osób związanych z tą sprawą. Jestem pod wrażeniem tak świeżego kryminału. Wątek jest bardzo ciekawy i choć prawie od początku znamy sprawców i możemy się domyślić ich motywów, czytałam z zapartym tchem. Powieść ma niewiele ponad dwieście stron więc pochłonęłam ją w jeden dzień. I tak jak nie ma ludzi, którzy nie toną, ja w niej prawie utonęłam.. na pewno zanurzyłam się w tej historii bez reszty i sporo czasu zajmie mi odzyskanie oddechu i świadomości po takich głębokich emocjach jakie miałam podczas czytania tego kryminału.

Powieść, która pochłonęła mnie od pierwszych stron, pokazując skomplikowany obraz relacji rodzinnych na tle kryminalnej fabuły. Książka stawia ważne pytania o granice, które jesteśmy gotowi przekroczyć na drodze do własnego szczęścia i czy naprawdę są ludzie, którzy nie toną.