Lista Schindlera (okładka  twarda, wyd. 02.2020)

Bardzo dobra książka a film nakręcony na jej podstawie jest jeszcze lepszy

Do tej pory znałem tylko film. Warto przeczytać

Super ciekawa i poruszająca książka!

Książka lepsza od filmu.Polecam

Rewelacja

Lista... życia. Głośna historia dokonań Oskara Schindlera została rozsławiona filmem w reżyserii Stevena Spielberga - czy pamięta się jednak o książkowym pierwowzorze tej historii? Film z Liamem Neesonem zgarnął siedem Oscarów. Książka nie jest wcale gorsza, Thomas Keneally otrzymał bowiem za nią jedną z najbardziej prestiżowych literackich nagród: Nagrodę Bookera. No i bez książki z całą pewnością nie byłoby filmu. O fabule słów kilka... Oskar Schindler to niemiecki przedsiębiorca pochodzący z Sudetów. W ideologii faszystowskiej nie widzi żadnych negatywów i gorliwie ją popiera upatrując w działaniach NSDAP i Hitlera znakomitą okazję do zrobienia dobrego interesu. Wojenna przemysłowa prosperita podbija licznik w kasie Schindlera - i w to mu graj. Im więcej tym lepiej, a Oskar Schindler to kobieciarz, pijak i lekkoduch pełną gębą. Pieniądze się zatem przydadzą... Wszystko zmienia się jednak w podejściu Schindlera zarówno do faszystów jak i do faktu zatrudniania w jego fabrykach Żydów w momencie, gdy styka się on z realnymi konsekwencjami działań Hitlera i obozów śmierci takich jak Auschwitz-Birkenau. Schindler totalnie przewartościowuje swoje podejście do tych kwestii i postanawia uratować jak najwięcej istnień ludzkich. Lista pracowników jego fabryki sporządzana wśród żydowskich więźniów staje się swoistą "listą życia". Sam Schindler zaryzykuje zaś wszystko w chwili, gdy transport 1200 Żydów zamiast do pracy w jego fabryce zostaje skierowany prosto do bram Auschwitz... Historia jest zaiste nie byle jaka. Ostatnimi czasy rynek literacki pełen jest wszelkiej maści literatury obozowej (wyższych i niższych lotów), to jest jednak absolutny klasyk gatunku (dodajmy też, że powstały na długo przed obecnym zalewem rynku tego rodzaju książkami, niniejsza lektura miała bowiem swoją premierę w 1982 roku). To klasyk, z którym warto się zapoznać, historia opisana w książce oparta jest bowiem o rzeczywiste wydarzenia. To tylko przydaje tej opowieści tak potrzebnego prawdzie o II Wojnie Światowej realizmu. O Holokauście i Zagładzie powiedziano i napisano już (niemal) wszystko, "Lista Schindlera" jest jednak na tle wszystkich tego rodzaju historii (autentycznych lub nie) wyjątkowa, pokazuje ona bowiem, że w obliczu zła człowieczeństwo może odnaleźć drogę na powierzchnię dosłownie w każdym z nas. Nawet w Niemcu, który wcześniej był de facto zdeklarowanym poplecznikiem faszyzmu. Książka w dużej mierze pokrywa się z fabułą filmu - od tego porównania uciec nie sposób. Moim zdaniem jednak Spielberg wiele książkowych spraw przemilczał. Dla fabuły filmu to chyba dobrze (to co widzimy na ekranie jest w efekcie bardziej spójne), jednakże Keneally znalazł na łamach książki miejsce na wiele brutalnych opisów będących studium utraty człowieczeństwa, których w filmie brak... To nie jest jakiś zarzut dla dzieła Spielberga żeby była jasność. To jedynie stwierdzenie faktu, który ma zazwyczaj miejsce jeśli porównujemy film do jego książkowego pierwowzoru. Fabuła w formie pisanej ma zawsze większe pole manewru jeśli chodzi o ilość wątków pobocznych oraz o ilość detali. Jeśli film nie oddał w Waszym poczuciu całego realizmu tej (prawdziwej skądinąd) opowieści - przeczytajcie koniecznie książkę. "Lista Schindlera" to absolutna klasyka, którą po prostu wypada znać. Niniejsze nowe wydanie książki to dobra okazja do tego, aby tę historię poznać. Idę o zakład, że lektura będzie prawdziwą przyjemnością (pełną rzecz jasna zadumy) - i to tym bardziej, że wydanie jest przepiękne (a do tego opatrzone na okładce nie dającym się pomylić z niczym innym kadrem z filmu). Gorąco polecam. Dziękuję Wydawnictwu Albatros za egzemplarz recenzencki. https://cosnapolce.blogspot.com/2020/03/lista-schindlera-thomas-keneally.html

"Lista jest życiem. Wokół jej wystrzępionych krawędzi rozpościera się ocean niepewności". Za sprawą nagrodzonego siedmioma Oskarami filmu w reżyserii Stevena Spielberga historię Schindlera i jego listy zna prawdopodobnie każdy. Wstrząsająca opowieść o "tym dobrym Niemcu", który ocalił przed zagładą setki Żydów. Czy książka autorstwa Thomasa Keneally'ego dotaszczyła podobnej porcji wzruszeń i zadumy? I tak, i nie... Od razu zaznaczę, że moja ocena tyczy się stricte stylu, języka, sposób w jaki autor ubrał w słowa tę poruszającą opowieść, a nie działalności i postawy Oskara Schindlera. Krótko o fabule: Oskar Schindler to niemiecki przedsiębiorcą, który początkowo popiera ideologię faszystowską i docelowo upatruje w działaniach Hitlera wzrost gospodarczy i szanse na zrobienie dobrego interesu. Fabryka Emalia ma być sposobem na czysty biznes i szybki zysk. Do czasu aż Schindler zostanie świadkiem brutalnej egzekucji na ulicy Krakusa....dostrzeże wówczas prawdę o funkcjonowaniu obozów pracy oraz zrozumie jaki plany wobec narodu żydowskiego ma Hitler... Od tego momentu będzie się starał nie tylko dbać o godne warunki życia swoich pracowników, ale zrobi wszystko, aby ocalić ich przed śmiercią. "Po tym dniu – powie później – żaden myślący człowiek nie mógł nie przewidzieć, co się wydarzy dalej. Byłem teraz zdecydowany zrobić wszytko, co w mojej mocy, by przeciwstawić się systemowi". Wzruszająca historia, przywracająca wiarę w to, że dobro potrafi ujawnić się w najmniej sprzyjających warunkach. "Wszystkie dzieci pojada do Tarnowa, gdzie będą rozstrzelane, do Sztutowa, gdzie będą utopione, do Wrocławia, gdzie będą indoktrynowane, germanizowane, poddawane operacjom. Masz starych rodziców? Wszystkich powyżej pięćdziesiątego roku życia zabierają do kopali soli w Wieliczce. Do pracy? Nie. Zamurują ich w wyrobiskach". Schindler to powieść barwna, pełna rys i niejednoznaczności. Keneally nie kreśli na kartach powieści bohatera w pelerynie, z wyprężonym torsem i dumnie głoszącym słowo o przyjaźni i równości. Schindler – nie stroniący od alkoholu lekkoduch, skłócony z ojcem, niewierny żonie, ba – niewierny nawet kochance! Przedsiębiorca, dla którego priorytetem (początkowo) była chęć wzbogacenia się, chociaż wielokrotnie udowadniał, że nie przykładał zbyt dużej wagi do pieniądza. A jednak dobro ma wiele odcieni i trzeba oddać autorowi, że postać Oskara jest rzeczywista i wielowymiarowa, a powieść nie stanowi swoistej laurki dla Schindlera. Jednak, cóż, sam sposób w jaki poznajemy te dramatyczne chwile w życiu setki Żydów jest... nużący. Miałam pewne obawy, czy zostanę dobrze zrozumiana – dlatego podkreślam, że mojej ocenie podlega sam techniczny sposób opowiedzenia historii a nie sama historia. Autor zbyt duża wagę przywiązał do szczegółowego opisu rozwoju farmy Emalia, libacji z przyjaciółmi Schindlera, kolejnych aresztowań przedsiębiorcy, powiązań między esesmanami. Styl zbyt suchy, "techniczny", nie sięgający głębi. Nie oczekiwałam ckliwych, ubarwionych opisów, jednak taki chaos i oschłość narracyjna odbierała nie tylko przyjemność (jeśli o takowej można pisać w kontekście literatury wojennej) ale pole do wyobraźni i przezywania opisywanych wydarzeń. O właśnie – styl i język nie pozwalają się wczuć w historię Schindlera. I to jest największy mankament "Listy Schindlera". Skłaniam się ku refleksji, że film był lepszy niż książka... Niemniej – warto poznać historię Oskara Schnidlera – przedsiębiorcy, który dzięki swojemu sprytowi, umiejętnym żonglowaniem łapówkami (w postaci alkoholu, biżuterii czy pieniędzy) i niezliczonym kontaktom, dzięki uporowi i dobroci ocalił setki ludzi. Tym razem nie zachęcam zbyt gorliwie aby trzymać się zasady "najpierw książka, potem film".

„Lista Schindlera” autorstwa Thomasa Keneally’ego, to jedna z tych książek, których adaptacja jest zdecydowanie bardziej znana, od swojego pierwowzoru. W 1993 roku Steven Spielberg nakręcił film na podstawie tej lektury, a główną rolę zagrał w nim Liam Neeson. Ekranizacja zdobyła aż siedem Oscarów, w tym dla najlepszego filmu. Thomas Keneally urodził się 7 października 1935 w Sydney. W wieku 17 lat wstąpił do seminarium rzymskokatolickiego, ale ostatecznie nie otrzymał święceń kapłańskich. Zanim stał się słynnym pisarzem, pracował jako nauczyciel i był wykładowcą na University of New England. Cztery jego powieści były nominowane do nagrody Bookera, a Lista Schindlera zdobyła tę nagrodę w 1982. Pomimo, że książka opowiada o niezwykle ciekawej historii, to nie czytało mi się jej łatwo. Po pierwsze dlatego, że moim zdaniem autor nie dońca wiedział, w jakiej formie chce ją przedstawić czytelnikowi. „Lista Schindlera” zawiera zarówno elementy powieści jak i reportażu, dlatego nie podjąłbym się jednoznacznego przypisania jej do konkretnego gatunku literackiego. Nie jest to może jakaś ogromna wada, ale początkowo było mi trudno przyzwyczaić się do takiego stylu. Po drugie książka rozkręca się bardzo powoli. Pierwsze kilkadziesiąt stron opowiada o początkach kariery Oskara, a także jego relacjach rodzinnych. Pomaga to oczywiście zrozumieć jego dalsze postępowanie, jednak kilka pierwszych rozdziałów musiałem przebrnąłem bez większego zachwytu. Punktem zwrotnym w tej lekturze jest moment, w którym Schindler postanawia uratować jak największą ilość Żydów. Od tej chwili książka wciągnęła mnie bez reszty, a kolejne strony przeczytałem niemal jednym tchem. Thomas Keneally doskonale pokazał zmianę, jaka zaszła w głównym bohaterze. Oskar, który do tej pory dbał wyłącznie o swój majątek, zaczyna walczyć o życie swoich pracowników. Z kobieciarza, materialisty i bon vivanta, staje się osobą wrażliwą na cierpienie innych. Jest gotowy na każde poświęcenie i wydanie ostatnich pieniędzy, żeby tylko uratować jeszcze jednego Żyda. Końcówka „Listy Schindlera” jest tak niesamowicie wzruszająca, że na pewno nie jednemu wrażliwemu czytelnikowi zakręci się łezka w oku. „Długie latryny stały za sektorem męskim. Doszedłszy do nich, chłopiec wspiął się na deskę klozetu, oparł ręce po obu stronach i opuścił się w dół, próbując znaleźć oparcie dla kolan i stóp w ścianach dołu. Smród zaćmił mu wzrok, a muchy wciskały się w usta, uszy i nozdrza. Gdy zanurzył się w kloace i nogami dotknął dna jamy, wydało mu się, że poprzez szalony bzyk much słyszy jakieś szepty. - Szli za tobą? – pytał jeden. -Cholera, to nasze miejsce – dorzucił drugi. Okazało się, że było tam już dziesięcioro dzieci.” „Lista Schindlera” to bardzo dobra lektura, która z jednej strony przeraża, ale z drugiej również wzrusza. Szkoda tylko, że forma, w jakiej została napisana spowodowała, że musiałem zmęczyć jej początek. Ale warto było się przemęczyć i poznać historię człowieka, który miał odwagę zrobić to, o czym inni nawet by nie pomyśleli. Dlatego serdecznie polecam tę książkę wszystkim czytelnikom, na przekór antysemityzmowi, którego jest w naszym kraju ostatnio coraz więcej. Opinia pochodzi z mojego bloga: www.oczytany.eu

ARKA SCHINDLERA Chyba nie ma na świecie kinomana, który nie widziałby spielbergowskiej „Listy Schindlera”. Film kultowy, ceniony, choć całkiem słusznie krytykowany, należy do żelaznej klasyki współczesnego kina i najlepszych dokonań twórcy „Szczęk”, „Bliskich spotkań trzeciego stopnia” czy „Indiany Jonesa”. Nie byłoby go jednak bez wydanej jedenaście lat przed premierą obrazu powieści Thomasa Keneally’ego, która nie dość, że autentycznie świetna i poruszająca, nie pomija niewygodnych rzeczy, których unikał Spielberg. Oskar Schindler, niemiecki przemysłowiec, miłośnik kobiet, alkoholik… Prowadzi fabrykę zatrudniającą Żydów, a we wszystkim wokoło widzi jedynie interes. Wszystko zmienia się, gdy staje się świadkiem okrucieństwa, które rewiduje jego poglądy. Tak zaczyna się rodzić w nim bunt, a on sam podejmuje się działań, które pomogą ocalić życie 1200 ludzi… Historia „Listy Schindlera” zaczęła się od starań Leopolda Pfefferberga, jednego z tzw. Schindlerjuden – ocalonych przez Schindlera – o to by uwiecznić historie tytułowego bohatera i jego misji ratowania polskich Żydów. W latach 60. XX wieku usiłował zainteresować nią Hollywood, co ostatecznie udało się trzydzieści lat później, ale zanim to nastąpiło, przypadkiem spotkał się z Thomasem Keneallym, który zawędrował do jego sklepu. Gdy dowiedział się, że klient jest pisarzem, spróbował zainteresować go tematem Schindlera i tak zaczęły się losy tej powieści. Potem jeszcze Pfefferberg starał się, by Spielberg zekranizował właśnie tę powieść, ale to już materiał na oddzielne rozważania. Wracając jednak do powieści, z tych wszystkich zabiegów zrodziło się dzieło, które mimo upływu lat świetnie się czyta i robi duże wrażenie. Wciąga, przeraża, chwyta za gardło… Podobnie, jak film, który ma z nią wiele wspólnego także na poziomie samego wykonania – Spielberg kręcił go bowiem tak, jakby robił dokument, choć było to kino fabularne, Keneally zaś, chociaż serwuje nam powieść, jest to jednak powieść bliska literaturze faktu. Fabularyzowana, ale jednak biograficzno-historyczna. Ważniejsze jednak od podobieństw, są w tym przypadku zmiany, jakie widać w stosunku do filmu. Co się zmieniło? Przede wszystkim prezentacja samego Schindlera. Spielberg wystawił mu pomnik, laurkę, która choć piękna i poruszająca, odarta została ze wszystkiego, co mogłoby zostawić choćby płytką rysę na bohaterze. Keneally natomiast pokazuje nam człowieka. Herosa, ale herosa pełnego swoich wad, grzeszków i ułomności – kogoś prawdziwego, może nie do końca dającego się lubić, tym bardziej że z jego intencjami rożnie bywało, ale dzięki temu tym bliższego czytelnikom. Oczywiście autor serwuje nam także kompleksowe ukazanie pozostałych aspektów tematu. A wszystko to podane jeżykiem przystępnym, choć z profesjonalizmem i odpowiednią wagą. Kto nie zna tej powieści a docenił film albo po prostu lubi książki o drugiej wojnie światowej, koniecznie powinien „Listę Schindlera” poznać. To świetna, mocna, zapadająca w pamięć książka. I ponadczasowe dzieło o najgorszych, najlepszych i tych pośrednich ludzkich cechach, które tak bardzo wpływają na życie wszystkich wokoło w chwilach próby.

"Oskar przed wojną nie zrobił niczego niezwykłego i nie był nikim wyjątkowym po jej zakończeniu. Miał zatem szczęście, iż w tym krótkim, gwałtownym okresie 1939-1945 napotkał ludzi, dzięki którym mógł ujawnić swoje głębsze wartości." Film "Lista Schindlera" w reżyserii Stevena Spielberga, przybliżający historię przedsiębiorcy Oskara Schindlera, który podczas II wojny światowej uratował przed pobytem w obozach koncentracyjnych co najmniej 1200 Żydów, oczywiście oglądałam. Przede wszystkim ze względu na niezwykłą tematykę przez niego poruszaną, kontrastowe oblicza człowieczeństwa, wyjątkowe zwyrodnienie ludzkiego gatunku i przeciwstawne jednostkowe czynienie dobra w niesprzyjających życiu okolicznościach, ale też z powodu ogromnego dorobku oscarowego. Zanurzając się w tak ponurą historię, ciemną, mroczną i bolesną, zaglądamy w oczy najgorszemu złu, stawiamy czoło krwawym świadectwom historii, ale jednocześnie doceniamy maleńkie niegasnące światełka dobroci i nadziei, ogromnie ważne z perspektywy pojedynczych ludzkich losów. Dlatego, wykazując chęć podtrzymania pamięci tego, co tak dramatycznie wstrząsnęło ludzkimi sumieniami, bezwzględnych masowych mordów i prób przeciwstawienia się im, oraz dla poszanowania dziejów skrzywdzonych i zabitych, kiedy tylko pojawiła się okazja, odczułam wewnętrzną potrzebę zapoznania się z papierową wersją opowieści będącą podstawą ekranizacji. Nie tyle powieść, co ubrany w opisy i dialogi uszczegółowiony znaczący dokument. Przyciąga wyobraźnię, wpływa na emocje, odwołuje się do intelektu. Swobodnie się po nim poruszałam, każdy rozdział odkrywał coś ciekawego, ukazywał jak pozornie drobne sprawy okazywały się silnym świadectwem potęgi humanitaryzmu, choć uwidaczniały się na tle zdegenerowanych czynów, barbarzyńskich postaw i napuszonej nazistowskiej ideologii. Niejednoznaczny portret Oskara Schindlera, człowieka, który nie krył swoich słabości i ułomności, ale też udowodnił, że nawet wśród wszechobecnej nienawiści, pogardy i wrogości, może narodzić się coś pięknego, przyzwoitego i szlachetnego. Ile trzeba było mieć w sobie determinacji, odwagi i moralnego kręgosłupa, aby pod nosem niszczycielskich, bestialskich i sadystycznych oprawców stworzyć podporę pomocy, ratunku i ocalenia? Już pomysł funkcjonowania niemieckiej fabryki, zatrudniającej Żydów, ratującej pracowników przed trafieniem do obozów koncentracyjnych, wywołuje mocny dysonans, a także podziw. Nie ma mowy, aby nie wciągnąć się w to świadectwo prawdy, nie pochylić się nad losem ofiar, nie wyrazić słów podziwu dla przetrwania potwierdzenia wagi człowieczeństwa. Książkę dawkowałam porcjami przez kilka wieczorów, aby mieć czas na wyszukiwanie i doczytywanie jeszcze innych tematycznych informacji. Thomas Keneally przeprowadził dziesiątki wywiadów, zapoznał się z licznymi relacjami, sięgnął do wielu dokumentów i materiałów utrwalających obraz przeszłości, a to znalazło przełożenie na wiarygodność przekazu. Publikację zdecydowanie warto uwzględnić w planach czytelniczych, dużo się z niej wynosi, wiedzy, przeżyć i refleksji. Bookendorfina.pl