Licencja na dorosłość (okładka  miękka)

Kolejna książka o grupie młodych ludzi. Mi osobiście najbardziej przypadła do gustu pierwsza część. Ale warto polecić młodym ludziom.

Wreszcie się doczekałam! Pierwszą cześć przeczytałam jeszcze w gimnazjum. Lekkie, przyjemne i wciągające.

Bardzo dla młodzieży.

Warto przeczytać 14

Super seria dla 13

POCZĄTKI DOROSŁOŚCI Od chwili, kiedy przeczytałem „Klasę pani Czajki”, zacząłem regularnie sięgać po kolejne powieści Małgorzaty Karoliny Piekarskiej. Nieważne to dla starszych, czy młodszych czytelników – żadna z nich bowiem jeszcze mnie nie zawiodła. I nie inaczej rzecz ma się z „Licencją na dorosłość”, udaną kontynuacją „Klasy” oraz „LO-terii”, która zabiera nas i bohaterów do okresu początków dorosłości i prób odnalezienie się w życiu, które nie koniecznie spełnia nasze oczekiwania. Przygotujcie się na humor, wzruszenia, solidną dawkę życiowych spraw i… niemalże kryminalną intrygę! Aleks, Maciek, Małgosia, Kamil, Marcin, Michał i Kinga. Młodzi ludzie skończyli właśnie szkołę średnią i szykują się do wejścia w dorosłość. Studia, zmiany miejsca zamieszkania, radzenie sobie z problemami… Rozdzieleni przez los, przekonują się ile znaczą przyjaźnie i miłości, do tej pory jakże silne. Jak odnajdą się w tym wszystkim, co niesie dla nich życie? Dla czytelników, którzy jeszcze nie skończyli liceum, ale już myślą nad przyszłością, niniejsza powieść będzie przestrogą przed tym, co na nich czeka i swoistym przewodnikiem po wszystkim, co nadchodzi. Dla odbiorców, którzy weszli w ten etap, co bohaterowie, stanie się przyjaciółką, z którą mogą się identyfikować. Dla starszych zaś, tych, którzy podobne sprawy mają za sobą, „Licencja na dorosłość” okaże się sentymentalnym, ale też i odartym ze złudzeń, jakie można by mieć, powrotem do okresu, który reżyser Kevin Smith określił mianem czasu, kiedy wszystko boli najbardziej i dotyka człowieka do żywego. I tymi słowami najkrócej można by podsumować całość. Bo Piekarska napisała powieść, którą czyta się jednym tchem, ale jednocześnie i przeżywa. Zaczyna się mocnym akcentem – chęcią odwiedzin grobu zmarłego chłopaka (nie będę Wam zdradzał czyjego, na wypadek gdybyście nie mieli o tym pojęcia) i radzeniem sobie ze stratą, potem jest jeszcze ciekawiej. Wszystko dlatego, że bohaterowie są różnorodni (warto docenić, że skrojeni zostali naprawdę nieźle, nie na miarę gigantów literatury, ale na pewno wyraziście i lepiej, niż w większości podobnych dzieł), sytuacje, w które się różnorodne, ale życiowe – wątek ze zniknięciem jednej z dziewczyn dodaje całości kryminalnej niemal pikanterii – a emocje wyzwalane przez to wszystko w bohaterach udzielają się także nam, przez co mocniej angażujemy się w całość. A angażować jest się w co, bo to naprawdę dobra książka. Dojrzała przy tym, jak na docelową grupę odbiorców, interesująca, dobrze poprowadzona i naprawdę w przyjemny sposób napisana. Dla nastolatków to będzie świetna, wartościowa lektura, ale i dorośli się nie zawiodą. Dlatego jak zawsze polecam i czekam na kolejne powieści autorki.

Po zapoznaniu się z bestsellerową lekturą Klasy pani Czajki wiedziałam, że muszę przeczytać Licencję na dorosłość. Przyznam, że bohaterów jest masa i na początku ciężko było zapamiętać ich imiona i okrzesać role, jednak kiedy tak się już stało wciągnęła mnie na dobre. Jest to lektura lekka i ciekawa. Idealna na pierwsze, wiosenne wieczory. Liczyłam na inne zakończenia niektórych par, ale nie chcę zdradzać szczegółów. Według mnie nie jest to seria tylko dla młodzieży. Niesie za sobą niesamowite przesłanie, a przedstawione historie pozostają w głowie na długo. Bardzo polecam się zapoznać. Seria dla każdego :)

Świetna , bardzo zabawna , ciekawa i wciągająca książka. Polecam