Last Splash (30th Anniversary) (CD)

Definiujący lata 90te album "Last Splash" zespołu The Breeders, kończy w tym roku 30 lat. Nagrany przez „klasyczny” skład Breeders: Kim Deal, Kelley Deal, Josephine Wiggs i Jima Macphersona, z zaraźliwie przebojowym „Cannonball”, natychmiast stał się klasykiem alternatywnego rocka, osiągając status platynowej płyty w Wielkiej Brytanii i USA oraz znajduje się na liście 100 najlepszych płyt lat 90. według Pitchforka.

Aby uczcić tę rocznicę album został zremasterowany z oryginalnych taśm analogowych – wcześniej uważanych za zaginione! Proces ten ujawnił również dwa niepublikowane utwory  pochodzące z oryginalnych sesji "Last Splash": "Go Man Go"-  utwór, który Kim współtworzyła z Black Francisem oraz "Divine Mascis", wersję kompozycji "Divine Hammer" z wokalem J Mascisa z Dinosaur Jr.  - odkrycie, które zachwyci fanów!

Zatytułowana "Last Splash (30th Anniversary Original Analog Edition)" specjalna edycja obejmuje dwie 12-calowe płyty winylowe (45 obr / min) oraz ekskluzywny, jednostronnie tłoczony 12" winyl zawierający dwa zapomniane utwory pochodzące z oryginalnych sesji "Last Splash": "Go Man Go", utwór, który Kim współtworzyła z Black Francisem oraz "Divine Mascis", wersję kompozycji "Divine Hammer" z wokalem J Mascisa z Dinosaur Jr. To wyjątkowe wydawnictwo jest dostępne  w dwóch winylowych wariantach kolorystycznych: standardowym czarnym i w wersji Limited Edition Clear Vinyl + Red EP oraz w formacie CD.

Na potrzeby tej szczególnej edycji oryginalna, kultowa okładka autorstwa nieżyjącego już wizjonerskiego projektanta Vaughana Olivera została wspaniale przerobiona przez jego wieloletniego współpracownika Chrisa Bigga.

Tracklista:

1. New Year

2. Cannonball

3. Invisible Man

4. No Aloha

5. Roi

6. Do You Love Me Now?

7. Flipside

8. I Just Wanna Get Along

9. Mad Lucas

10. Divine Hammer

11. S.O.S

12. Hag

13. Saints

14. Drivin’ on 9

15. Roi (Reprise)

16. Go Man Go

17. Divine Mascis

Kim Deal, Kelley Deal, Josephine Wiggs i Jim Macpherson zagrali swój pierwszy wspólny koncert w piątek 19 czerwca 1992 roku w sali bilardowej za Warrington Rugby Club w północnej Anglii. Dwa dni później supportowali Nirvanę w Dublinie i Belfaście, a potem zagrali na Glastonbury. Po powrocie do USA, po zagraniu 27 wyprzedanych koncertów, udali się do San Francisco, aby nagrać Last Splash.

"Cannonball" - piosenka singlowa, wsparta teledyskiem wyreżyserowanym przez Kim Gordon i Spike'a Jonze, została uznana przez NME za Singiel Roku. „Klasyk alt-rocka” (Pitchfork Top 100 Records of 1990s) po wydaniu album szybko osiągnął status platynowej płyty w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

Na "Last Splash" The Breeders demonstrują swoją wszechstronność i polot, płynnie przechodząc od rozmarzonych, melancholijnych melodii "Do You Love Me Now" przez grunge’ową, szaloną energię "SOS" do wręcz dziwacznego "Mad Lucas".  Pioseneki pisane przez Kim - z jej autentyczną buntowniczością, klimatyczną instrumentacją i zabawnie ironicznymi tekstami - miały niezwykłą zdolność wyrażania tego co nieuchwytne, co w połączeniu z niezaprzeczalnym talentem i elektryzującą obecnością Kelley, Josephine i Jima stworzyło potężną siłę zespołu. Po części była to również sprawa rodzinna, jak opisuje Kim: "Byłam w Dayton, moja siostra w zespole, mój tata prowadził kampera podczas naszej pierwszej trasy. Razem z  przyjaciółką Jo. Jim też był z Dayton. To właśnie przypomina mi ten album - czas spędzony z rodziną i przyjaciółmi".

Surowa energia albumu wynika po części ze spontaniczności i eksperymentalnych technik produkcji, które nadają każdemu utworowi unikalne brzmienie. "Last Splash" został zmiksowany w legendarnym studio Record Plant w Sausalito, labiryncie ciemnych, wyłożonych dywanem korytarzy, obwieszonych złotymi i platynowymi płytami Sly and the Family Stone, Steviego Wondera, Fleetwood Mac i Jefferson Airplane. Pewnego ranka, przygotowując miks, inżynier przypadkowo skasował pierwsze 45 sekund utworu "Do You Love Me Now". Cudem, kopia 2-calowej taśmy została wykonana i wysłana do J Mascisa z Dinosaur Jr z zaproszeniem do dogrania gitary w "Divine Hammer". Inżynier był w stanie odtworzyć brakującą część, co było żmudnym procesem (przed erą cyfrową!), który trwał siedem dni.

Oprawa graficzna albumu - równie niezapomniana jak jego brzmienie - została opracowana przez Vaughana Olivera, kreatywną siłę stojącą za charakterystyczną estetyką wizualną w 4AD Records.