La Part Du Diable (CD)

La Part Du Diable to krążek z 2012 roku, w którym zdaje się że po raz pierwszy mamy okazję usłyszeć Drinkers'ów z własnymi pomysłami, w składzie z Jankielem nowym gitarzystą. Myślę że komponując tę płytę, pokazał że jest godnym następcą w szeregach kwasożłopów, w owym albumie można dostrzec że w miejsce thrashu który jest ich motywem przewodnim, zadomowił się stoner który świetnie się odnajduje w kawałkach takich jak Kill the Gringo, Dance Semi-Macabre czy On the Beautiful Bloody Danube, ten crossover obu gatunków sprawia że efekt jest naprawdę dynamiczny i brzmi naprawdę wystrzałowo, a niektóre riffy i solówki wręcz proszą się o porównania do Ac/Dc. Całość oprócz surowych wokali Jankiela i Titusa, zdobią jego wokale nagrane w sposób, jak ja to odebrałem Titusowo Operowy jak to można usłyszeć w Andrew's Strategy. V.O.O.W jest inny niż reszta możliwe, że to coś zrobionego na wzór stonerowej ballady, bo jest wolniejszy i sprawia impulsuje ruchem w to w lewo to w prawo. Bundy's Dna, the Trick oraz the Payback są bardzo podobne do siebie brzmieniowo oraz rytmicznie, z tą różnicą że słychać w The Trick robienie pod publikę a Bundy i Payback są zrobione bardzo ładnie do ciężkiego balowania, pierwszy riff w Payback brzmi niemal identycznie jak pierwszy riff w piosence zespołu Lordi – Nailed By The Hammer Of Frankenstein. Brokenreal Good może i brzmi jakby był robiony pod publikę, ale te kawałki w wykonaniu Acid Drinkersów, mają to do siebie że ludzie nie mają to im za złe. Na koniec mamy kawałek zatytułowany Zombie Nation, zapoczątkowany śpiewem Ewok'ów z szóstej części Gwiezdnych Wojen, kawałek się przeinacza w bardzo ciekawy Hard Rockowy motyw, w który przeinaczają się, odgłosy rozlewu krwi na ulicy oraz strzałów z gattlinga, co od razu tłumaczy tytuł o zombie, koniec zakończony bardzo przyjaznym pijanym śpiewem kwasożłopów Lula lula leje, lula lula la.
Ten krążek to wielki odstęp od poprzednich albumów, i krok w całkiem nowym kierunku. Dlatego jeżeli chcecie posłuchać sobie tego zespołu w całkiem nowej odsłonie to jest to płyta dla Ciebie, a jeżeli to twoja pierwsza styczność z nimi to jeżeli fascynuje cię mocne brzmienie, to ta płyta Cię zadowoli.

Kwasożłopy wracają, tym razem z pomocą ciemności i ich władcy. Minęły już cztery lata od poprzedniego autorskiego krążka, który ociekał mięsem. A dzisiaj? W „kreditach” brakuje Roberta Burneiki, bowiem zespół zaserwował nam naprawdę krwistego stejka, normalnie nie ma lipy. Po „Fishdicku 2” mogliśmy być przyzwyczajeni do nieco lżejszego grania, ale teraz wracamy na wyżyny mocnego brzmienia. Titus drze się tak jak powinien, Popcorn i Yankiel wymiatają na wiosłach, a Ślimak wali tak jak powinien. To wszystko przypomina mi trochę „Are You a Rebel?”, a to znaczy, że zespół jest w znakomite formie, czego dowodem jest niniejsza płyta.

Jak to często bywa u Acidów dobre płyty przeplatają tymi gorszymi. Akurat La Part Du Diable nie należy do tych najgorszych. Powiedziałbym, że jest standardową płytą jak na Ich możliwości. Nie ma tu fajerwerków, albo bardzo wpadających w ucho kawałków. Utwory są rzetelnie, dobrze zrobione. Brakuje mi jednak tego co miałem chociażby na "Verses Of Steel" nie wspominając nawet o Infernal Connection. Słucha się przyjemnie, jednak mimo mojego wielkiego uwielbienia uważam, że było stać Ich na więcej. Jedna za cenę za jaką kupiłem (niecałe 12 zł) zdecydowanie polecam.

Ta płyta jest bardzo dobra. Czuć w niej powiew czegoś innego, utwory z kapitalnym! groovem i swietnie osadzona. Utwór "Andrew's Strategy" to petarda. O tym że sama realizacja świetna to nawet nie będe pisał. Absolutnie światowy poziom muzyki. Powiedziałbym że tak jak w przypadku innych wielkich - Acidzi im starsi tym lepsi.

Płyta godna zakupu, czuć wielką energię i solidność grania:) Uważam, iż to najlepsza od lat płyta Acidów pod względem solówek, świetnych tekstów Titusa. Cieszy to, iż na płycie znalazło się sporo miejsca dla solidnego thrash metalu.

Bardzo fajna płytka, która potwierdza ugruntowana pozycję "fanów kwasu" na muzycznej scenie. Warto mieć i powracać do wydawnictwa, podobnie jak i do innych płyt AD. Polecam

ACID Drinkersi to jedni z moich ulubionych crosoverowych thrashowych zespołów. Płyta trzyma poziom. Polecam z całego serca, pozytywna energia emanuje od tej płyty!

Świetna płyta. Poczciwe granie w stylu, warte uwagi dla miłośników kapeli.

WSPANIAŁA PŁYTA!!! POLECAM. KAŻDY FAN MUSI JĄ MIEĆ W SWOJEJ KOLEKCJI

Łojenie pierwsza klasa i za te pieniądze - szczerze polecam