Księga cmentarna (audiobook | CD, wyd. 03.2018)

Raczej nuda. Szczególnie jak na tego autora. Trochę zbiór luźno związanych opowiadań, a trochę książka telefoniczna (dużo postaci z charakterystyką, ale fabuły jakiś mało). Polecam inne książki tego autora, bo są niesamowite.

,,Księga Cmentarna’’ to moje drugie, po ,,Amerykańskich Bogach’’, spotkanie z twórczością Neila Gaimana, czyli pisarza fantastyki stawianego w jednym rzędzie z Terrym Prachettem, którego ostatnio polubiłem. Uwielbiam ,,Amerykańskich Bogów’’, jednak: 1. sięgnąłem po nich, bo nazywani są najlepszą książką Neila Gaimana. 2. zaliczają się do fantastyki, ale ostatnio dowiedziałem się, że również do literatury pięknej. Wydaje mi się to całkiem sensowne, zwłaszcza zważywszy na tę powieść jako całość. Niemniej nie jest to recenzja ,,Amerykańskich Bogów’’ (skądinąd do zapoznania się z nią również zapraszam TUTAJ). Dziś skupimy się wyłącznie na ,,Księdze Cmentarnej’’, czyli książce, która ma – prócz pięknej okładki – intrygujący opis. Historia opowiada o Niktcie, czyli chłopcu, który jako niemowlę trafia na cmentarz, gdzie zostaje wychowany przez miejscowe duchy. Niestety, są to bardzo wiekowe duchy, które niekoniecznie zaznajomiły się z tym, jak wygląda współczesny świat. Na szczęście pod opiekę bierze go – prócz przybranych rodziców – tajemnicza postać, ni to duch, ni to człowiek; jakby zmaterializowana mara. Czytając książkę jesteśmy świadkami tego, jak Nikt dorasta i powoli zechce wyjść poza mury cmentarza. Niestety, wtedy wszystkie moce, typu znikanie, i opieka duchów stracą swój zasięg. Aha, jest też seryjny morderca, który winien jest śmierci jego rodziny, i któremu został tylko jeden cel – Nikt Owens. Przybliżyłem trochę zarys fabuły, jednak nie wspomniałem o wielu innych fantastycznych momentach, jak np. wiedźmy i inne światy, gdyż wystarczy, abyście wiedzieli, że takowe również w tej książce są. Niemniej najlepiej, jeśli sami dowiecie się, w którym momencie się pojawiają i poznacie ich opisy. Przechodząc już do części, w której skupię się przede wszystkim na ,,za’’ i ,,to mi się nie do końca podobało’’. Muszę powiedzieć, że początkowo miałem niejako problem z wkręceniem się w historię, tzn. wiedziałem, że jest to opowieść z potencjałem i byłem gotów na to, iż zrozumiem ją dopiero patrząc na całość. Niestety obawiam się, że ,,Amerykańscy Bogowie’’ mieli to coś, co potrafiło mnie w nich zatrzymać, zaś ,,Księdze Cmentarnej’’ tego zabrakło. W efekcie zdarzyło mi się zrobić 2-3 dwudniowe przerwy w czytaniu, mimo że jest to stosunkowo krótka książka. Dodatkowo ma dość szerokie marginesy, więc tekstu jest mało. Czytać powinno się ją szybko i przyjemnie. Czego więc zabrakło? Poniekąd chodzić mogło o małą ilość postaci przerywających główny wątek – zmaganie się z zabójcą z przeszłości. Niestety nie mogę jednak powiedzieć, że takich było mało. Było ich w sam raz i pojawiały się w momentach, kiedy rzeczywiście były potrzebne. Niestety było to dość późno i, kiedy już wiedziałem, że poniewczasie się pojawią, mimo to czytałem dalej. Wcześniej jednak nie wiedziałem, że będą jakieś inne postaci, przez co początek niesamowicie mnie nudził, a pierwsze wplecenie takiego wątku pobocznego odebrałem jako niepotrzebne. Muszę też napisać, że – od tego powinienem zacząć – autorem jest Neil Gaiman, czyli pisarz fantastyki, który wplata fantastykę we współczesność. Przyznam się szczerze, że niespecjalnie przepadam za takimi zabiegami, ale cóż – czasem nie da się inaczej. Zdaję sobie również sprawę z tego, że inaczej nie dałoby się opowiedzieć ,,Amerykańskich Bogów’’, jeśli nie konfrontując kiedyś z dzisiaj. Tam wyszło to kapitalnie. W ,,Księdze..’’ odniosłem wrażenie, iż autor dopiero zastanawiał się jak połączyć te dwa czasy i wplatał dawnych ,,mieszkańców’’ cmentarza w lekko chaotyczny sposób. Na szczęście jest to ten sam Neil Gaiman, który wie, jak napisać książkę, aby ta była genialną patrząc na całość. To informacja dla starszych czytelników. O dziwo mogę jednak powiedzieć, że ,,Księga Cmentarna’’ to taka – w tym miejscu użyję nazwy, która pojawiła się w jednej z recenzji na LC – Księga Dżungli dla dzieci, przy czym jest to coś innego. Już tłumaczę. Mały Nikt dorasta w otoczeniu drzew, natury i ruin, które są wynikiem pochłaniania nagrobków przez naturę. Dorastając odkrywa on jednak wiele prawd o współczesnym świecie, od którego nie da się odizolować. Nikt poznaje też przyjaźń na całe życie oraz uczy się, że czasem jedynym wyjściem jest lekkie kłamstwo. Z drugiej strony daje on szansę komuś, kto został wykluczony (kto czytał, ten wie, że na myśli mam wiedźmę) oraz udowadnia, iż każdy ma dwie twarze – tę prawdziwą i tę przypisaną. Całość na: https://czytaniejestspoko.blogspot.com/2018/10/dlaczego-ksiega-cmentarna-nie-jest-tak.html