Krwawe łzy (okładka  miękka, wyd. 11.2021)

Rewelacyjna powieść!! Wojciech Wójcik po raz drugi trafił z opowiadaną historią dokładnie w mój gust. Dwa prowadzone odrębnie śledztwa. Dwa zabójstwa. Niepowiązane ze sobą ofiary. To bardzo wymagająca powieść. Ilość pojawiających się wątków, przeskakiwanie z Bieszczad na Podlasie i z powrotem, coraz bardziej pogmatwane obydwa dochodzenia, ilość pojawiających się w książce postaci, to wszystko może przyprawić o istny zawrót głowy niejednego czytelnika. A ja właśnie uwielbiam takie historie, w ten sposób opowiadane. Tu nic nie jest jednoznaczne. Trwają żmudne, mozolne dochodzenia do prawdy. Świadkowie ? Tak jak wszędzie. Nie wiedzą, kłamią, kręcą, nie pamiętają albo nie chcą pamiętać. Ciemne, mroczne tajemnice z przeszłości powoli zaczynają wypływać na powierzchnię. Oba dochodzenia zaczynają się zazębiać by w końcu mogło dojść do ostatecznego rozwiązania. W powieści brak szalonych pościgów, krwawych strzelanin ale na tym właśnie polega jej urok. Świetne charakterystyki postaci, barwny język, wspaniałe opisy zarówno Bieszczad jak i Podlasia, systematycznie budowane napięcie, to wszystko składa się na pasjonującą powieść, od której trudno się oderwać. Polecam!!!

Autor trzyma formę. Akcja dzieje się "równolegle" na dwóch wschodnich rubieżach Polski. Dodatkowa atrakcja dla wielbicieli bieszczadzkich wyryp, mogą odnaleźć wiele "swoich miejsc". Po jakimś czasie z "prostych równoległych" opowieści robią się "styczne", dodatkowo zapętlając intrygę. Można spotkać bohaterów jednej z poprzednich książek autora, ale jej nieprzeczytanie niczego tutaj nie komplikuje.

Super się czyta, wątki historyczne przeplatają się z teraźniejszością, aż żal gdy książka się kończy. Polecam wszystkie książki Pana Wojciecha.

Doskonała. Polecam.

Super

Kiedy miłość staje się chorobą... Krwawe łzy to drugi tom przygód Pawła Łukasika i Agnieszki Jamróz, policjantów poznanych w Kursie na śmierć. Tym razem śledztwo toczy się w przygranicznych Długosielcach, wsi na Podlasiu i w Bieszczadach. Co wspólnego mają ze sobą zwłoki niedoszłego teścia Pawła, ojca jego byłej dziewczyny, Wiktorii znalezione w rozpadającej się stodole w niewielkiej, spokojnej podlaskiej wsi z ciałem komendanta placówki straży granicznej, znalezionym w Bieszczadach? Zwłaszcza, że pół roku wcześniej, w tym samym miejscu odnaleziono ciało innego pogranicznika, tym razem z Ukrainy. Wszyscy zginęli tak samo, zabójca sprawnie posługuje się nożem. I co z tym wszystkim wspólnego ma pewna ikona, splamiona kroplami krwi, niemy świadek wydarzeń z przeszłości, jak i obecnych? Co skrywa mała społeczność podlaskiej wsi? Czego tak namiętnie szukano na granicy? I czy naszym bohaterom uda się rozwiązać sprawę nim zginą następne osoby, a granica stanie w ogniu sporu polsko-ukraińskiego? Paweł Łukasik to dobry policjant, ale zmaga się z prywatnymi zmartwieniami, a dodatkowo podejrzanym numer jeden w sprawie o zabójstwo ojca Wiktorii jest jego śmiertelny wróg. Czy Pawłowi uda się oddzielić emocje od spraw zawodowych i czy zaangażowanie emocjonalne nie wpłynie negatywnie na prowadzone śledztwo? Dla Agnieszki to pierwsze zadanie, chce się wykazać i całą sobą angażuje się w te zawiłe śledztwo. Nie wie, że to co odkryje w Bieszczadach zaprowadzi ją do małej wsi na Podlasiu, która skrywa niejedną tajemnicę, a gdzie swoje śledztwo prowadzi właśnie Paweł. Ścieżki Agnieszki i Pawła znowu się skrzyżują, a oni ponownie połączą siły by prawda mogła ujrzeć światło dzienne, a sprawca krwawych zbrodni ukarany. Krwawe łzy to kolejny udany kryminał w starym, klasycznym stylu spod pióra pana Wójcika. Mimo że jest on małą cegiełką to czyta się go bardzo dobrze, ani przez chwilę książka nie nudzi, akcja czasem zwalnia, czasem przyspiesza, ale autor tak sprawnie prowadzi czytelnika przez snutą historię, że chce się to czytać by poznać rozwiązanie, które zaskakuje. Ja zupełnie nie spodziewałam się takiego zakończenia i przyznam, że byłam zaskoczona. Podobało mi się wykorzystanie motywu ikon, zaginionych skarbów, wartych duże pieniądze i potraktowanie go jako takiego motywu przewodniego całej powieści. A także odkrywanie krok po kroku, powolutku kolejnych fragmentów układanki. Jak zwykle na plus wypadają również bohaterowie, zarówno główni, jak i poboczni, mi do serca przypadła szczególnie prokurator Lichocka, równa babka z niej. :) Krwawe łzy to bardzo ciekawy i sprawnie napisany kryminał w starym, dobrym stylu. Zachwyca poprowadzeniem fabuły, opisami małej społeczności i jej sekretów, jak i miejscami akcji, motywem ikon, czy bohaterami, którzy są pełni emocji, a swoją pracę wykonują z poświęceniem i wkładają w nią całe serce. Zaskakuje zakończeniem i umiejętnością autora przykucia uwagi czytelnika od początku do samego końca książki. Mogę polecić go Wam z czystym sercem, czytało mi się go bardzo dobrze. Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.

,,Leżące w nich od setek lat ciała mnichów były zmumifikowane. Niektóre twarze nie nadawały się do oglądania. Nakryto je chustami, pozostawiając na widoku jedynie poczerniałe dłonie, które w ulotnym blasku płomyków zdawały się poruszać. Staruszek pozdrawiał mnichów niczym starych znajomych. Wiedział, że wkrótce do nich dołączy". Oj musiałam zacząć od tego cytatu, bo najlepiej oddaje klimat całej książki. Być może główny bohater nie jest najprzyjemniejszy, jednak jest to czymś spowodowane. Jak zapewne już się domyślacie jest to kryminał, jednak dla mnie bardziej by pasowało określenie kryminał odkrywkowy. Zrozumie to każdy, kto tylko sięgnie po książki pana Wójcika. Oczywiście oprócz bardzo zagadkowej atmosfery powieści cechuje ją również długość. Autor nie potrafi napisać krótkiej historii, a to, że jest długa, wcale nie oznacza, że nic się tam nie dzieje. Niepewność jest utrzymana do samego końca i nie posiada wzlotów ani upadków. Ma raczej jeden równy rytm, który ma na celu wciąż nas interesować. Bohater lubi nas zaskakiwać. Spodobała mi się legenda o szalonym gospodarzu z Kińczyka. Podobno niektórzy wciąż go widzą i słyszą. Tym bardziej jego krzyk, który wywołuje dreszcze... Wybaczcie, ale zapomniałam wam wspomnieć, że ta książka jest kontynuacją losów bohaterów z poprzedniej części ,,Kurs na śmierć". Kto nie czytał pierwszej nie musi się niepokoić, gdyż co jakiś czas jest przypomnienie niektórych zdarzeń z tomu pierwszego. Taki przedsmak, by zaopatrzyć się również w poprzednią pozycję. Śledztwa są dwa w różnych miejscowościach. Ogólnie cała historia w tej części jest jedna, jednak jakby podzielona na kilka mniejszych, równie zagadkowych, które łączą się z głównym wątkiem książki. Zawiera w sobie dość długie dialogi, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Nie wiem jak inni ją widzą, ale ja odniosłam wrażenie, że ona ma zamiar przekonać czytelnika co do prawdziwości zdarzeń. Czy nie jesteście ciekawi dlaczego tak jest?

Wojciech Wójcik znany jest z dobrze dopracowanych kryminałów, które są bardzo rozwinięte. Jego książki to nie spis treści czy streszczenie. Jego książki to zawsze obszerne i bardzo ciekawe zmagania głównych bohaterów. Z przyjemnością zawsze sięgam po jego książki, wiedząc, że nie szybko rozstanę się z głównymi bohaterami. Bohaterowie znani z "Kursu na śmierć" ponownie w akcji. "Krwawe łzy to druga część serii z Pawłem Łukasik i Agnieszką Jamróz. Mimo że to druga część, moim zdaniem można przeczytać tę książkę, nie znając pierwszej części. Jest to osobna historia i tylko główni bohaterowie są ci sami. Autor to, co najważniejsze dla naszej wiedzy przypomina w tej książce. Mieszkańcy Długosielc w zrujnowanej stodole znajdują ciało mężczyzny z poderżniętym gardłem. Sprawą zajmuje się Paweł Łukasik, który rozpoznaje ofiarę. Zamordowany to ojciec jego byłej dziewczyny, która z tajemniczych powodów postanawia od niego odejść. Po zebraniu śladów i poszlak, wszystko wskazuje na to, że podejrzanym staje się odwieczny wróg Pawła. Agnieszka natomiast po skończeniu kursu podstawowego w Akademii Szkolenia Policji otrzymuje pierwsze zadanie. W najdzikszym zakątku Bieszczadów zostaje zamordowany komendant placówki straży granicznej i ma sprowadzić jego ciało do Polski. Zabójstwo to jest bardzo podejrzane, ponieważ pół roku temu w bardzo podobny sposób został zamordowany inny pogranicznik, tym razem z Ukrainy. Obaj zginęli w podobny sposób, morderca, który grasuje na granicy polsko- ukraińskiej doskonale posługuje się nożem. Odkryte ślady, które stopniowo przybliża całą historię opisaną przez autora. Wątki są bardzo dobrze prowadzone i nie pozwalają się nudzić. Tajemnice są stopniowo odkrywane i człowiek ciągle próbuje na swój sposób rozwikłać zagadkę, a do tego cudowny klimat tamtych rejonów. Zakończenie bardzo ciekawe i zaskakujące. Sposób pisania tego autora w szczególny sposób przypadł mi do gustu i bardzo cieszy mnie każda jego nowa książka.

Z twórczością Wojciecha Wójcika miałam okazję zapoznać się za sprawą „Kursu na śmierć”. Już wtedy wiedziałam, że chętnie sięgnę po każdą kolejną książkę, więc nie mogłam przejść obojętnie obok „Krwawych łez”. Jest to kontynuacja losów bohaterów z „Kursu na śmierć”. Jednak bez problemu możecie czytać te książki poza kolejnością, ponieważ autor w najważniejszych momentach przypomina nam wydarzenia z pierwszego tomu. Jak przystało na autora fabuła jest wielowątkowa. Intrygi i zagadki kryminalne są ciekawe choć początkowo może nam się wydawać, że nic tutaj do siebie nie pasuje. Jednak wszystko jest bardzo ważne i koniec końcem składa się w spójną całość. Akcja poprowadzona została dwutorowo - w małej podlaskiej wiosce oraz na Ukrainie i Podkarpaciu. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie, głównie z perspektywy Łukasza i Agnieszki. Jest ona bardzo szczegółowa co niektórych czytelników może przytłoczyć, jednak niesie za sobą wiele ważnych szczegółów. Bohaterowie podobnie jak w przypadku „Kursu na śmierć” są bardzo wyraziści i ludzcy. Dialogi pomiędzy nimi są długie jednak odpowiadają prawdziwym rozmową. Na szczególną pochwałę zasługuje przedstawienie realiów małych społeczności i wiosek, w których panują różne wierzenia, przesądy i religie. Wiele możemy się dowiedzieć o ikonach co okazało się być dla mnie tematem naprawdę fascynującym. „Krwawe łzy” to bardzo ciekawy i wielowątkowy kryminał. Kreacja bohaterów jest świetna, jednak to miejsca akcji są tutaj najlepsze. Od lektury ciężko się oderwać i autor ukazał nią swego rodzaju świeżość. Zdecydowanie polecam!

„Krwawe łzy” to drugi kryminał Wojciecha Wójcika o policjantach Agnieszce Jamróz i Pawle Łukasiku, którzy znani są czytelnikom z „Kursu na śmierć”. Książkę oczywiście można też traktować jako osobną całość, gdyż wszystkie informacje kluczowe dla zrozumienia bohaterów autor w skrócie opisuje, a intryga kryminalna nie ma nic wspólnego z tomem poprzednim. W sumie śledztwa są dwa – jedno toczy się w malutkiej wiosce na Podlasiu, drugie na Podkarpaciu. Jedno dotyczy komendanta straży przygranicznej, drugie ważnego członka małej społeczności. Autor świetnie oddał klimat obydwu miejsc, zadbał o rzetelne odmalowania ich skomplikowanych kultur i zależności. Na Podlasiu mieszają się różne wierzenia i religie, na Podkarpaciu zaostrza się konflikt graniczny. Do tego wszystko to toczy się w czasie świąt Bożego Narodzenia i chwilę po, więc wszędzie panuje klimatyczna zima. Ja uwielbiam kryminały górskie, których fabuła toczy się zimą, więc i tu jestem tym wątkiem oczarowana. Do tego dochodzi ciekawy temat ikon, ich historia i to, jakie miejsce pełnią teraz w kulturze, a także naprawdę dobre kreacje bohaterów. Śledztwa są wielowątkowe, stąd objętość siedmiuset stron, jednak ostatecznie wszystkie elementy zaskakująco dobrze do siebie pasują. Książka na pewno przypadnie do gustu fanom kryminałów, którzy lubią klimatyczne, mało zaludnione wioski jako miejsce akcji oraz rozbudowane intrygi kryminalne.