Królestwo łabędzi. Poza czasem (okładka  miękka, wyd. 03.2013)

Po przeczytaniu ostatniej strony poczułam rozczarowanie, a dokładnie zakończeniem. Podczas czytania czułam lekki niedosyt, a po przeczytaniu końcówki rozczarowanie. Dlaczego "dobra? Ponieważ autorka umiała zbudować napięcie, dzięki któremu dokończyłam książkę.

Podsumowując, mam mieszane uczucia i nie wiem co o niej myśleć (zdania powyżej). Wydaje mi się, że jestem za duża na tego typu powieści (17 lat). Myślę, że przypadnie do gustu gimnazjalistom, albo nawet młodszej grupie wiekowej.

Jestem wielka fanka tej serii, między innymi Cienie na księżycu, tej autorki, i Magiczna Gondola są wspaniałe. Ale według mnie Królestwo Łabędzi jest do kitu. W 258 stronach było tyle nudy, romansu tyle co nic, fantastyka była, i to całkiem, całkiem dobrze wymyślona, ale bądźby szczerzy. Książka jest nudna. Baśń Andersena na której podstawie została napisana jest milion razy ciekawsza. Dzikie Łabędzie to była moja ulubiona książka z dzieciństwa, więc wiem o czym mówię. Aleksandra jest postacią taką.... ughr... upartą. Ja można było robić tą jedną kamizelkę przez w mordę bite cztery miesiące! No bez kitu, byłam tym tak poirytowana. I czuje niedosyt scen z Gabrielem... Uhhh

Nie chcę Wam zdradzać szczegółów książki, bo ma ona trochę ponad 200 stron i nawet mała podpowiedź może zdradzić zakończenie. Gdyby niektóre sprawy były bardziej rozbudowane, może trochę bardziej skomplikowane i tajemnicze byłoby lepiej. Gdyby w wątek magii i strasznego potwora włożyć trochę więcej pracy to przełożyłoby się to na odbiór tej powieści. Kto wie, może autorka kiedyś rozwinie swoją opowieść i da czytelnikom coś, co warto przeczytać i zapamiętać? Ja mam nadzieję, że tak, bo po opisie i okładce spodziewałam się czegoś o wiele, wiele lepszego.

Jeżeli macie ochotę na coś trochę banalnego, ale z ciekawym, choć niewykorzystanym, pomysłem - sięgnijcie. Jeżeli jednak nie macie czasu na coś, co się tylko da przeczytać, lecz bez wypieków emocji na twarzy, to bez problemu możecie sobie odpuścić.

Zamknięte zakończenie raczej nie daje nadziei na kontynuację, ale przyznam, że bardzo chętnie bym taką przeczytała. Baśń w wydaniu Zoe Marriott wciąga do swojego świata nie tylko prawdziwie baśniową scenerią; także lekkie pióro, jak i magiczne, ale nieprzerysowane postacie sprawiają, że „Królestwo łabędzi” czyta się naprawdę szybko i, co najważniejsze, z przyjemnością. Na przykładzie dwóch książek tej autorki, które do tej pory poznałam, dobrze widać, że Zoe Marriott poprawia swój warsztat pisarki z każdą powieścią, rozwija się i pisze coraz lepiej. Mogę zagwarantować, że z „Królestwem łabędzi” spędzicie naprawdę wspaniały czas, więc serdecznie zapraszam Was do tego magicznego świata sił natury.

Książka znacznie minęła się z moimi oczekiwaniami. Jest straszliwe nudna , pisana bardzo sztywno , jak przystało na "królewnę".
W życiu nie czytałam większego partactwa ! Bardzo krótka i nudna. Zdecydowanie nie polecam !

Nigdy nie byłam fanką książek fantastycznych. Roboty, potwory, zaklęcia czy szalone bestie... Wszystkie te elementy nie zaistnieją w prawdziwym życiu. Kupując książkę Zoe Marrriott pt.,, Królestwo łabędzi" byłam dość sceptycznie nastawiona. W krótkim opisie znajdującym się na tylnej okładce dzieła dowiedziałam się, że znajdziemy w jej treści wątki związane z magią. Jedyną rzeczą przekonującą mnie do zakupu tego opowiadania była inna książka z tej serii, która okazała się fantastyczna. Już od czytania pierwszych stron " Królestwa łabędzi" zostajemy zaabsorbowani przez jej treść. Magia występująca jako wątek ukazuje się także pod osłoną słów, które wciągają nasze oczy, a także umysł niczym gąbka pochłaniająca wodę. Po przeczytaniu pierwszych rozdziałów nasuwa nam się myśl, że gdzieś już słyszeliśmy podobne historie. Królestwo, bestie, piękna dziewczyna niczym Kopciuszek. Jednym słowem baśnie. Główna bohaterka jest strasznie związana ze swoją matką. Obie wspólnie zajmują się florą i fauną. W dniu bliskim urodzin dziewczyny bohaterki wybierają się na krótki spacer podczas którego matka zostaje zabita. Podejrzenia padają na dziką bestię. W trakcie śledztwa dziewczyny okazuje się, że to nie było zwierzę, a coś o wiele gorszego. W między czasie w tajemniczych okolicznościach jej ojciec zakochuje się w pięknej damie o nieskazitelnym wyglądzie. Czy będzie miała ona wpływ na dalsze losy dziewczyny ? Czy bohaterka da radę pokonać wszystkie kłody rzucane jej pod nogi? Można by pomyśleć: banalna książka, składowisko kilku baśni, nic nadzwyczajnego. Tu można popełnić ogromny błąd. Jedyną rzeczą, którą trzeba robić podczas czytania, to uruchomić myślenie, a doszukamy się prawd ukrytych między wersami. Wtedy z książki dla dzieci stanie się ona pełnym napięć i niespodzianek opowiadaniem dla młodzieży. Weźmy pod uwagę jeszcze fakt przewidywalności zakończeń zdarzeń. Gdy jesteśmy pewni dalszego przebiegu akcji, pojawia się epizod zmieniający całą sytuację. W nasze myśli wkrada się mała szamotanina zmieniająca wszystkie dotychczasowe podejrzenia wątków historii. Gdybym miała możliwość skontaktowania się z autorką, powiedziałabym jej tylko jedno zdanie: Chapeau bas za pomysłowość i talent. Serdecznie polecam tą książkę osobą lubiącym zaskoczenia, niespodzianki oraz nagłe zwroty akcji. Jako wielbicielka romansów i dramatów uważam, że książka naprawdę jest warta uwagi, a jej piękna okładka wspaniale odzwierciedla kunszt jej opowiadania.

Lubię opowieści z nutką magii i fantastyki, więc nie mogłam się jej oprzeć.Jest to opowieść o dziewczynie obdarzonej niezwykłą mocą.Nastoletnia Aleksandra bowiem potrafi czerpać siłę z przyrody. Sama nie wie jeszcze o zakresie swoich zdolności, ale wkrótce przekona się, jak potężną siłą włada. Czeka na nią wiele przygód, wyzwań, niebezpieczeństw i skomplikowanych wyborów. Zaczyna się walka o przetrwanie, o honor i o odzyskanie tego,co straciła. Historia jaką stworzyła pisarka jest ciekawa.Akcja rozgrywa się w wymyślonym Królestwie a także w ponurej krainie Midland. Raczej nie liczyłabym na zawrotne tempo a raczej na stopniowy rozwój wydarzeń.Zanudzenie nam jednak nie grozi. Plusem jest fakt, że łatwo zżyć się z bohaterami,którzy są tu dobrze nakreśleni. Co więcej, młodzieńcza,słodka miłość między Aleksandrą a Gabrielem, ukazana jest prosto i może nawet dość naiwnie,ale nie będę się czepiać.Będzie też sporo fantastyki, ponieważ znaleźć tu można ludzi zaklętych w zwierzęta i czarownice..

Ta opowieść ma w sobie wszystko to, co potrzebne jest aby powstała kolejna baśń: krainy urodzaju i królestwa skryte cieniem, wiedźmy dobre i te siejące nieszczęścia, wygnani książęta, zaślepieni władcy i nadzieja w starych legendach, skrywających siłę. Reinterpretacja autorstwa Zoe Marriott opiera się na baśni Hansa Christiana Andersena "Dzikie łabędzie". Można nie dostrzec wielu podobieństw, choć wykorzystano postacie występujące w pierwowzorze.
Nie tylko nowa i piękna królowa w roli macochy korzysta w walce o tron z magicznych sił. W wersji Marriott tajniki życiodajnej odmiany magii, czerpiącej z natury eneidy, przekazała Aleksandrze poprzednia królowa, a jej matka. Fakt ten znaczenie zmienia całość historii, bowiem nie wygrywa już tylko niewinność, dobroć i poświęcenie z złą magią, ale to magiczne siły z obu stron ścierają się ze sobą w walce o panowanie. Mała objętość stron zawiera w sobie wiele wydarzeń i akcji na przestrzeni dwóch sąsiadujących królestw.
/Zakładka do Przyszłości

Zauważyliście pewnie, że książki z serii Poza Czasem mają bardzo ciekawe okładki. W księgarniach nie da się przejść obojętnie obok nich, gdyż od razu przykuwają wzrok. Tak samo jest z projektem "Królestwa łabędzi". Ma ona w sobie to coś, co sprawiało, że za każdym razem z wielkim uśmiechem na ustach siadałam do jej lektury. Zoë Marriott pomysł na "Królestwo łabędzi" zaczerpnęła z baśni Hansa Christiana Andersena "Dzikie łabędzie". Jesteście ciekawi jak ta baśń wpłynęła na tę powieść? Czy głęboko skrywane sekrety Zelli ujrzą w końcu światło dzienne? Jaką moc posiada jeszcze Aleksandra? Jakie znaczenie w historii Zoë Marriott mają tajemnicze łabędzie? Kim jest Gabriel oraz jaką rolę spełni w życiu dziewczyny? Odpowiedzi na te oraz na wiele innych pytań znajdziecie czytając "Królestwo łabędzi". "Królestwo łabędzi" to pierwsza książka Zoë Marriott, która trafiła w moje ręce. Napisana lekkim językiem potrafi wciągnąć na cały wieczór.

Malowniczy i lekki język jakim została przedstawiona historia księżniczki Aleksandry umili każdemu czytanie, a barwne opisy przeniosą czytelnika w ten piękny świat pełen magii, książąt, dobrych i złych wiedźm, bowiem w każdej baśni mamy czarną i białą stronę. Każda z postaci odgrywa ważną rolę, która została mu przypisana przez los.

Reasumując książkę polecam każdemu czytelnikowi, który jest wrażliwy na piękno, bowiem książka owe piękno posiada, tylko nie każdy zwróci na nie uwagę i stwierdzi, że jest naiwna i nieciekawa. Ja się będę kłóciła o to zażarcie. Książka jest piękna i przekazuje pewne wartości, tyle, że może w lekko naiwny sposób, ale czy właśnie nie takie są baśnie? Nie są lekko naiwne? Niemniej jednak, każdy odbierze ją na swój sposób. Ja jestem oczarowana i chciałabym więcej takich dzieł.