Krew aniołów (okładka  miękka, wyd. 03.2015)

Treść książki rozgrywa się na trzech płaszczyznach – obyczajowej, naukowej oraz fantastycznej. Zacznijmy może od tej warstwy, która sama w sobie jest najbardziej kontrowersyjna, a i tutaj nie do końca (przynajmniej moim zdaniem) zagrała – mowa o Eerze i jego blogu na rzecz równości istot żywych. Dla całości opowieści ważnym aspektem jest dyskusja nad przyzwyczajeniami żywieniowymi człowieka i jego miejscem w świecie zwierząt. Czy mamy prawo hodować zwierzęta w celu ich zabicia? Czy w ogóle powinniśmy jeść ich mięso? A może warto przyjąć, że wszystkie istoty żywe mają równe prawa i możliwości, a co za tym idzie człowiek nie ma podstaw do stawiania się ponad nimi? Blog Eera to ważny, choć radykalny głos w tej dyskusji, pole do polemiki i poszerzania horyzontów, niestety w ogólnym rozrachunku zawarte na nim treści wypadają dość mizernie. Dlaczego? Otóż bohater przedstawiony został jako typowy aktywista, który podejmuje dyskusję tylko tam, gdzie jest mu wygodnie i porusza się jedynie w znanych sobie obszarach; można też wyłapać niespójności w jego poglądach.

Na szczęście z osobą działacza zazębia się kolejna ważna płaszczyzna tekstu, mianowicie sfera obyczajowa. Autorka absolutnie nie pozostawiła swoich bohaterów samych sobie, stworzyła dla nich interesującą historię, która w pewnym stopniu tłumaczy aktualną sytuację lub przynajmniej daje podłoże do spekulowania na ten temat. W surowym, skandynawskim klimacie rozgrywa się przywoływana retrospekcyjnie historia rodziny, w której zawsze brakuje kobiet – matka Orvo zmarła młodo, natomiast jego własna żona odeszła do innego, pozostawiając mu opiekę nad dzieckiem. Postawieni w nietypowej sytuacji mężczyźni radzą sobie w różny sposób – jedni uciekają, inni starają się zostać i podołać nowym obowiązkom; tym niemniej wszyscy pozostawiają po sobie potomków, których spojrzenie na świat jest w pewien sposób wypaczone. Autorka doskonale skonstruowała tę opowieść i wykorzystała potencjał w niej drzemiący do uargumentowania zachowań swoich bohaterów.

Trzecim ważnym aspektem jest główna oś książki, czyli nosząca znamiona fantastyki opowieść o pszczołach. Autorka w sposób barwny i mistyczny wykorzystuje tutaj mitologie i opowieści pochodzące z przeróżnych kręgów międzykulturowych, tworząc niezwykłą otoczkę dla całkowicie realnego problemu. Faktem jest, że ludzie stale bagatelizują obecność na świecie owadów, a zwłaszcza pszczół; powieść w tym sensie wybiega nieco naprzód, ukazując skutki ich braku w środowisku naturalnym. Nie są to jednak suche fakty, nudne wykłady – przyjęta konwencja fantastyczna sprawdziła się dużo lepiej, podnosząc pszczoły do rangi owadów nie tylko ważnych, ale i magicznych.

Warto nadmienić, że wszystkie te wymiary są pełnoprawnymi elementami książki, wspaniale się zazębiają i uzupełniają. Cieszę się, że fragmenty bloga Eero były dość krótkie i przeplatane zwyczajną fabułą, gdyż przesyt informacji mógłby nam zaszkodzić; na szczęście autorka wszystko przemyślała i odpowiednio wyważyła. Dużym atutem powieści jest język – perfekcyjny, naprawdę na wysokim poziomie, mimo że stosowany do tak różnych formuł. Lektura jest dla czytelnika niezwykłą przyjemnością.

Temat niebanalny, dla mnie bardzo ciekawy. Autor w Krwi aniołów w bardzo inteligentny sposób zwraca uwagę na problem ochrony środowiska w dzisiejszych czasach. Właśnie przez taki pryzmat chyba należy czytać tę książkę. Polecam - dla mnie to zupełnie coś nowego, szalenie interesującego.