Kosmiczne jaja (Blu-ray Disc)

Tytuł mówi sam za siebie. Mel Brooks pod nóż wziął Gwiezdne wojny, Obcego, Planetę małp i... motyw przewodni z Mostu na rzece Kwai. To nie jedyne tytuły, z jakich sobie kpi. Najbardziej jednak dworuje sobie z sagi Lucasa. Kosmiczne jaja to obrzydliwa, przekorna i cholernie prześmiewcza parodia. Dla Brooksa nie istnieją żadne świętości, potrafi zakpić nawet sam z siebie. Akcja rozpoczyna się gdzieś w dalekiej galaktyce na pokładzie olbrzymiego frachtowca Kosmojajarzy pod dowództwem Lorda Posępnego Hełma. Fanom Gwiezdnych Wojen na widok sparodiowanego Vadera musiał się w kieszeni nóż otwierać, gdyż Lord Hełm to karzełek w kasku będącym skrzyżowaniem... kibla z hełmem o rozmiarze XXL. Statek Kosmojajarzy przechwytuje księżniczkę Vespę z planety Druidów, uciekającą właśnie ze swojego ślubu. Ojciec księżniczki szuka pomocy u Lone Stara (Bill Pulman), gwiezdnego zawadiaki podróżującego samochodem kempingowym ze skrzydłami. Lone Star i jego przyjaciel Mog odszukują Vespę. Brakuje jednak paliwa i statek zmuszony jest lądować na pustyni, w okolicach siedziby Jogurta, odpowiednika Yody. W pościg za nimi rusza Posępny Hełm z żołnierzami, którzy przeczesują pustynie mega-grzebieniami. Najlepsze w Kosmicznych jajach jest obezwładniające swym absurdem poczucie humoru i obcesowe obchodzenie się z klasyką. Mimo wielu lat jakie upłynęły od premiery, film wcale się nie zestarzał. Mel Brooks na firmamencie Hollywood jest jednym z największych filmowych prześmiewców. A Kosmiczne jaja to całkiem poważna sprawa, bo to przecież wersja Gwiezdnych wojen według Brooksa. Swoboda z jaką uderza w najczulsze punkty sagi Lucasa imponuje. No i Bill Pullman w roli Lone Stara - pomimo spokojnej powierzchowności w jego oczach czai się diabeł. Jego bohater to prztyczek w nos Harrisona Forda, a John Candy jako Mog powinien dostać nagrodę Maliny dla najgorzej ubranego aktora. Zdarzają się jednak momenty ciut naciągane, ale nie należy się tu doszukiwać drugiego dna. Ten film to czysta zabawa w kino.