Kolekcjoner porzuconych dusz. Reportaże z Brazylii (okładka  miękka, wyd. 09.2020)

Polecam, ale nie wydaje mi się żeby spodobała się każdemu. Dobrze się czyta.

"Czas to żaden pieniądz. Mówienie, że czas to pieniądz, to zbrodnia. Czas to materiał, z którego utkane jest nasze życie." Antonio Candido Intensywnie i wyraziście przemawiają brazylijskie reportaże Eliane Brum. Całkowicie wyłączają z własnego życia na czas pobytu w obrazie życia innych. Cudowne doznanie zerkania w scenariusze losów, które w innych okolicznościach mogłyby stać się naszymi. Do szpiku kości przenikają nas emocje wywołane wnikaniem w drugiego człowieka, poznawaniem jego perspektywy świata, zarówno bliskiej, jak i dalekiej, silnie nastawionej na byt, marzenia, pragnienia i realizację planów. Pożądanie bogata różnorodność bohaterów, niezwykłe barwne formy codzienności, tym bardziej, że opowieści utkane z wyjątkowej wrażliwości, empatii, zdolności obserwowania i słuchania. Nie znajdziecie zbędnego patosu, wylewnych opisów, umoralniających treści, niepotrzebnego oceniania. Przemawia piękno i elegancja narracji, treściwość i skondensowanie języka, urokliwy taniec słów, które choć kojarzone z ciemnymi barwami i tak wywołują ciepłe odczucia. Śmierć, choroba, porażka, zemsta, zdrada, szaleństwo, bieda, strata. Wszystkie w wymiarze szacunku i zrozumienia ludzkiego życia. Od młodości po starość. Poddajemy się kołyszącej fali przypływów i odpływów losów, nieuniknionej pokoleniowej wymiany, przenikania się przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Słowa umierającej kobiety mówiące o tym, że "kiedy w końcu miała czas, odkryła, że jej czas dobiegł końca". Impuls do drżącego wsłuchania się w siebie poprzez uważne słuchanie innych. Ciekawe i refleksyjne przekazy nie opuszczają jeszcze długo po spotkaniu z książką. Każdy reportaż to wyrazisty i harmonijnie wyartykułowany głos wybranej postaci, zapis tego, co doświadcza i przeżywa, dlaczego dokonuje takich właśnie wyborów, a nie innych. Świadectwa żywiołowości, nieustannej potyczki, narodzin nadziei, zbierania odwagi, pielęgnowania ufności, podsycania wiary, poszukiwania miejsca na ziemi, określania tożsamości. Wszystko w klimacie niepowtarzalności i pokory, „śmierć jednych nie może znaczyć więcej niż śmierć drugich, gdyż życie jednych nie może znaczyć więcej niż życie drugich.” Publikacja porusza, dotyka czułych strun, głębokich warstw człowieczeństwa. Śledząc losy nieznanych osób łatwo poddajemy się szczerym emocjom, pozwalamy im wybrzmieć we własnych duszach, wyrażamy zgodę na prawdziwe odkrywanie siebie samych. Nie jest to publikacja na jedno spotkanie, ale na kilka krótkich mega pożywnych rozmów, gdyż Brum skłania do dialogu na kilku płaszczyznach. bookendorfina.pl

Jeśli chcecie zobaczyć dzikość naturalnej Amazonii, radosny świat samby, czy gwar plaży Copacabana, to uprzedzam, w zapisach Eliane Brum tego nie znajdziecie. „Kolekcjoner porzuconych dusz” to zbiór reportaży o ludziach, wojownikach pełnych nadziei walczących o własne życie, z rządem, przestępcami, przemysłem, chorobą, biedą, lub toczących osobisty niemy protest. Rzadko mamy do czynienia z tak urzekającym dziennikarstwem. Brum napisała doskonale intymną relację z życia i pragnień tych, których marzenia zostały już zdeptane i tych, którzy nadal mają nadzieję. Autorka uczestniczyła w życiu nieuprzywilejowanych z wnikliwością i czułością, w pełni ufając ich postrzeganiu świata. Oddaliła swoją mentalność, by nie skalać ich obrazu własnym doświadczeniem i ocenami, by w pełni zobaczyć ich prawdę. W zamian za możliwość uczestniczenia w życiu swoich bohaterów , uhonorowała ich pięknym, poetyckim językiem, który ma moc zakorzeniania się w ludzkich sercach. Ostrzegam, że te historie, na zawsze mogą zmienić wasze postrzeganie drugiego człowieka i właśnie dlatego tak gorąco polecam tę lekturę.

Eliane Brum zabiera nas w podróż po Brazylii, ale nie tej z turystycznych przewodników dlatego nie przeczytamy o słonecznej Copacabanie, gorących rytmach samby czy piłce nożnej. To interesująca i wciągająca wędrówka wśród historii nieuprzywilejowanych. Zapis ich przeżyć i doświadczeń. Ludzi, którzy już się poddali oraz tych mających jeszcze nadzieję więc próbują o siebie walczyć. Z rządem, przestępcami, chorobami czy biedą. A tej jest tu najwięcej. To właśnie różnorodność bohaterów jest największym plusem tej książki. Poznajemy akuszerki z amazońskiej dżungli, ludzi, którzy nigdy nie opuścili faweli w Sao Paulo, mieszkańców domów starców, poszukiwaczy złota na obrzeżach Amazonii, umierających pracowników fabryki azbestu czy nastolatka z przedmieść Rio de Janeiro, który jako nastolatek po raz pierwszy trafił nad ocean. Takich historii jest tu dużo więcej. Niewiele na rynku jest książek o Brazylii i Ameryce Południowej w ogóle, poza tym to po prostu dobrze napisana książka więc tym bardziej polecam sięgnąć po ten zbiór.