Kobiety, które nienawidzą (okładka  miękka, wyd. 06.2020)

Polecam tą i poprzednie powieści autora. Świetnie napisana. Klimat miejsca akcji, poszczególne wątki powieści i kontynuacja cyklu to niezaprzeczalne atuty powieści.

Pamiętacie Kubę Szpikulca, który grasował na Śląsku? Nie? Cóż, nie dziwię się. Pierwsza część nie zapadała w pamięć 🤷🏼‍♀️ Jedyne co pamiętam, to fakt, że bardzo ciężko mi się ją czytało. Jednak druga część przygód policjantów z Górnego Śląska i Małopolski jest lepsza i mogę zgodzić się z opinią. 👍 Sprawa ucichła. Szpikulec albo się gdzieś zaszył, albo oficjalnie skończył działalność (przestępcza emerytura?😉).Wydaje się, że Bednarski i jego zespół będą mieli spokój. Jednak to tylko złudne wrażenie. Nad południową Polską znowu zbierają się krwiste chmury. Tym razem jednak to nie Szpikulec spędza sen z powiek policjantom. Pojawia się nowy morderca, szczególnie zainteresowany osobami związanymi ze służbami mundurowymi. Bob Zabójca, bo tak nazywa się seryjny, poza zabójstwami, uprowadza znaną w środowisku policjantkę... Jak ostatnio odkryłam to już trzeci tom serii stworzonej przez oficera krakowskiej policji, Kazimierza Kurcza Jr.. I tak jak "Chłopców, których kochano za mocno" można było spokojnie przeczytać bez znajomości pierwszego tomu, tak w "Kobiety, które nienawidzą" trudno będzie połapać w relacjach między bohaterami bez wcześniejszej lektury "Chłopców...".

W marcu 2020 roku przeczytałam pierwszą książkę Kazimierza Kyrcza Jr.pt. ,,Chłopcy, których kochano za mocno" i byłam bardzo zadowolona z lektury. Kiedy w czerwcu 2020 roku ukazała się kolejna część z cyklu o Kubie Szpikulcu-,,Kobiety, które nienawidzą" natychmiast sięgnęłam po powieść. Sprawę Kuby Szpikulca przejmuje Archiwum X. Komisarz Bednarski nie jest z tego zadowolony, gdyż traci nad tą sprawą kontrolę, a wie, że może się to zakończyć tragicznie dla pewnych osób. W zamian dostaje nową sprawę seryjniaka Boba Zabójcy, który morduje osoby powiązane w różny sposób z policją. Ekipa Sebastiana Bednarskiego zabiera się do pracy, a czas nagli, bo została uprowadzona jedna z policjantek... W ,,Kobietach, które nienawidzą" śledzimy dalsze losy bohaterów z ,,Chłopców, których kochano za mocno", ale też dochodzą nowe postacie. Edyta Fortuna przebywa na zwolnieniu lekarskim, a widok wylaszczonej Ingi polującej na nowego chłopaka wywołuje u niej napady wściekłości. Kosturek po śmierci przyjaciela postarzał się i posiwiał. Wierzbicki planuje ślub, choć wszyscy mu to odradzają. Bednarski tłumi wybuchy agresji, bo nic nie idzie po jego myśli, a w pracę wkłada całego siebie. Ekipa powiększa się o sierżanta Antoniego Patalitę, który był pastorem i z racji tego emanuje spokojem i nosi długą brodę, której nie powstydziłby się nawet wiking. Bohaterowie różnią się między sobą i wyznają różne wartości, ale łączy ich wspólna sprawa, którą chcą jak najszybciej rozwiązać. Przywiązałam się do policyjnej braci i z dużym zainteresowaniem śledziłam ich perypetie. Akcja powieści przebiega dosyć szybko i po dwóch wieczorach z książką poznałam jej zakończenie. Pod lekkością stylu kryje się jednak drugie dno, brutalna prawda o policyjnej pracy. Autor dzieli się doświadczeniami i przemyśleniami na temat służb. Zwraca uwagę na to jak przełożeni traktują podwładnych, jakby byli pionkami na szachownicy, które można dowolnie przestawiać. Nie okazują szacunku, choć podwładni mają doświadczenie i osiągnięcia. Dużo w tym kryminale jest dosadnych dialogów i anegdot środowiskowych, a także kolorytu Olkusza, Białej Podlaskiej, Piły i Krakowa. ,,Kobiety, które nienawidzą" to kryminał z wartką akcją, dosadnymi dialogami, czarnym humorem i interesującymi bohaterami, którzy nie są jednoznaczni. Bardzo dobrze się czyta i chętnie sięgnę po kolejną powieść z tej serii, jeśli autor zdecyduje się powierzyć komisarzowi Bednarskiemu jakąś sprawę do rozwiązania. Książkę polecam na letni wieczór:) https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Nie jestem specem od kryminałów, jednak od czasu, do czasu zdarza mi się coś przeczytać w tym gatunku. „Kobiety, które nienawidzą”, to kolejna książka spod pióra oficera krakowskiej policji Kazimierza Krycza. Mamy możliwość powrócić do grupy operacyjnej Bednarskiego, jednak tym razem nie będziemy zajmować się Kubą Szpikulcem, mamy nowego seryjniaka, który obrał sobie za cel ludzi z policyjnego świata. Tym razem sprawa toczy się inaczej, ponieważ Bob Zabójca, jest wielką niewiadomą. Nikt nie ma przypuszczeń kim może być ta osoba i jaki ma związek z policją. Ofiarami zazwyczaj padają pary, choć zabójca bardziej skupia się na ukaraniu kobiety. W tej książce poznajemy policję z tej dobrej, jak i złej strony. Widzimy ich popełniane błędy, celowe zacieranie śladów. W tej książce są różni gliniarze, mają swoje problemy, które też możemy poznać. Czytając tę książkę, możemy domyślić się kto, popełnia wszystkie zabójstwa, jednak śledczy są daleko w tyle. Czy seryjny morderca, pod pseudonimem Kuba Szpikulec, pomoże dojść do tego, kim jest Bob Zabójca? Swoją drogą, bardzo mnie denerwuje, że osoba, która wyrządziła tyle złego, nie została ukarana. Mam nadzieję, że nie będzie za późno, aby złapać także Kubę Szpikulca, bo on się nie zmieni, jedynie może zmienić sposób zabijania. Tak w ogóle on pracuje wśród normalnych ludzi, widzimy go jako człowieka, który nie ma problemu, ile zabił ludzi, on uważa, że wymierza sprawiedliwość. Bab zabójca, kieruje się podobnymi myślami, uważa, że robi to, co słuszne. Trzeba przeczytać, żeby zrozumieć, jak działają ci seryjni mordercy. Książkę czytamy z kilku perspektyw, z początku ciężko się połapać, kto i co, jednak im dalej, tym wszystko nabiera sensu. Jest ciekawie, wracają niektóre sytuacje z wcześniejszej części. Które wymagają wyjaśnień, a raczej dobrze przemyślanych kłamstw, które nikomu nie zagrożą. Z Bobem zabójcą to całkiem inna sprawa, którą muszą szybko rozwiązać, ponieważ na ręce patrzy im niecierpliwy prokurator. Jak to bywa w policji, jest to praca niebezpieczna, nie każdy z grupy operacyjnej Bednarskiego wyjdzie bez szwanku. Czy ludzie pracujący w tym zawodzie, będą w stanie funkcjonować normalnie? Bardzo podobała mi się ta książka, kiedy zaczęłam czytać, musiałam ją skończyć, musiałam dowiedzieć się, jak skończy się ta historia. Choć miałam przypuszczenia, kto za tym stoi, potrzebowałam potwierdzenia. Jak najbardziej polecam.

Lubię czytać serie, bo wiem, że kończąc jedną książkę albo jeszcze czeka kolejna, albo niebawem się pojawi. Oczywiście mówimy tu o tych, które przyciągną moją uwagę, wciągną mnie w swoją historię czy też mają dla mnie jakieś znaczenie. O Kazimierzu Kyrczu Jr, a raczej o jego książkach czytałam dużo, a to, co mnie najbardziej przyciągnęło to chyba pewnego rodzaju makabra. Postanowiłam spróbować o zobaczyć czy to moje klimaty. Jak myślicie były? Ponieważ od dłuższego już czasu nie notowano żadnego nowego przypadku Kuby Szpikulca, sprawa ucichła. Jakby tego było mało, sprawa zostaje zabrana komisarzowi Bednarskiemu i przekazana do Archiwum X. Jednak jak to w policji cisza nie trwa długo, a mundurowi szybko nie odpoczną, bo oto kroi się nowa sprawa. Tym razem mordowane są pary, dodatkowo okazuje się, że przynajmniej jedna ofiara powiązana jest z policją. Morderca zwany Bobem Zabójcą sieje postrach zarówno wśród cywili, jak i mundurowych, gdyż prowadzący sprawę Sebastian i jego współpracownicy nie potrafią znaleźć żadnego motywu. Górny Śląsk oraz Małopolska muszą połączyć szyki, by sprostać wyzwaniu złapania następnego seryjnego mordercy, który okazuje się niezwykle sprytny i nie pozostawia po sobie śladów. "Kobiety, które nienawidzą" to już trzeci tom i przestrzegam przed czytaniem po kolei - ja popełniłam błąd czytania od drugiego tomu! Muszę przyznać, że wciągnęła mnie historia stworzona przez Kazimierza Kyrcza Jr. Praktycznie od pierwszych stron każdej jego książki przepadałam i nie mogłam się oderwać do momentu ukończenia powieści. Gdzieś w głębi serca liczę na jeszcze jedną część, gdyż ze słów autora wywnioskowałam, że wykorzystał już dziewczęta, chłopców i kobiety, więc może mężczyźni też dołączą do tego grona i będziemy mieli okazję przeczytać ciąg dalszy. Ja natomiast będę chciała zdobyć i poczytać grozę i horrory w wykonaniu autora, bo czuję, że to mogą być moje klimaty, które swoja droga trochę zaniedbałam i dawno już nie miałam okazji spędzić z nimi czasu. Jeśli lubisz mocniejsze kryminały to "Kobiety, które nienawidzą" powinny spełnić Twoje oczekiwania. Jak na razie odnoszę wrażenie, że wszystkie trzy tomy trzymają poziom, akcja jest dynamiczna i nie ma żadnych przestojów w treści. Pewien niedosyt czuję z powodu zakończenia, które jest jakby ucięte od linijki. Ot ciach i koniec. Może intuicja mnie nie myli i doczekamy wyjaśnień?

"- Co to właściwie jest? - (...) - Śrubka. - Jaka śrubka? - Moja (...) - więc tylko ja mogę ją sobie przykręcać, jasne?" Uwielbiam Kazika za jego pisanie, za dialogi, opisy, metafory i cytaty, które wrzuca na początku każdego z rozdziałów, a one zawsze do niego pasują. Jego porównania w punkt są jednocześnie ironią naszej codzienności i rzeczywistości, którą obserwujemy w kraju i na własnych podwórkach, tym domowym, tym w pracy i każdym innym, które jest jakimś naszym miejscem. Dodatkowe smaczki są dla Nas, mieszkańców Krakówka, nawet takich przyjezdnych, jak ja, bo w każdym opisywanym przez Kazika miejscu czujemy się jak w domu, ja nawet na Mogilskiej... Kazik, choć sam jest policjantem, tego środowiska nie oszczędza w żadnej swojej książce, nie próbuje wybielić, ale oddaje "klimat" w nim panujący. W jego kryminałach zawsze jest jakieś drugi dno, a fabuła, czasem pokręcona, co uwielbiam, toczy się "po kazikowemu". Z każdą kolejną książką wiem, że moja sympatia została dobrze ulokowana i gorąco kibicuję Autorowi życząc mu, by jego książki zdobywały coraz liczniejsze grono czytelników. Sprawa Kuby Szpikulca trafia do Archiwum X, a ten tymczasem, po ostatniej nieudanej akcji, obdarowany został czymś, co kazało mu odłożyć gumowe rękawiczki i zestaw noży. Zbiera się na nich warstewka kurzu, a głód coraz mocniej domaga się zaspokojenia, lecz póki co "wszywka zwana sumieniem" wciąż działa, ale i powstrzymuje go przyjaciel, Bednarski. Bednarski natomiast zmartwiony, boi się utraconej kontroli nad śledztwem, boi się, że ktoś odkryje jego grzeszki. Głowę jednak zaprząta mu nowe śledztwo i zakrojone na szeroką skalę czynności zlecone przez prokuratora, a mające na celu ujęcie seryjniaka, tym razem Boba Zabójcę, które dawno przestały być skuteczne, ale nikt nie śmie przeciwstawić się Oślizło. Choć brzmi to brutalnie, tylko kolejny trup mógłby posunąć sprawę, bo a nóż zabójca zrobi jakiś błąd... Kiedy w jego łapy wpada Inga Chajec, będąca w ekipie Bednarskiego, perspektywa z kolejnym trupem tym bardziej nikogo nie cieszy. Tymczasem Małgosia, córka Bednarskiego, postanawia wstąpić do policji i odnaleźć zabójcę matki... No to teraz szybciutko trzeba brać się za "Mężczyzn..."

Jeszcze kilka miesięcy temu starałam się unikać kryminałów. Nie jest to mój ulubiony gatunek, więc raczej starałam się wybierać książki, które są w granicach moich zainteresowań. Jednak w okolicach marca otrzymałam możliwość zrecenzowania powieści pt.: „Chłopcy, których kochano za mocno”, autorstwa Kazimierza Kyrcza Jr., w której poznałam Bednarskiego oraz jego ekipę policjantów, tropiących seryjnego mordercę znanego pod pseudonimem Kuba Szpikulec. Wtedy nie przypuszczałam, że pojawi się kontynuacja, czyli „Kobiety, które nienawidzą”. Tym razem ekipa policjantów została odsunięta od sprawy mordercy prostytutek – wspomnianego wyżej Kuby Szpikulca, który nagle rozpłynął się w powietrzu. Ich zadanie przejęły osoby pracujące w Archiwum X. Jednak policjanci nie spoczęli na laurach – w mieście zaczął grasować kolejny morderca, którego ofiarami były osoby związane z policją. Przestępcę ochrzczono pseudonimem Bob Zabójca. Sytuacja skomplikowała się, gdy porwano jedną z policjantek. Czy bohaterowie zdążą ją ocalić? Trzecio osobowa narracja jest tutaj prowadzona z perspektywy kilku osób, chociaż podczas czytania odniosłam wrażenie, że nazwisko Bednarskiego powtarzało się najczęściej. Podobnie jak w przypadku poprzedniego tomu, myliły mi się poszczególne osoby, które występowały w opowiedzianej historii, przez co trochę ciężko się czytało i musiałam „skakać” między stronami, żeby załapać, kto jest kim. Przyznaję, że dzięki tej książce, patrzę na kryminały nieco przychylniejszym okiem. Jakoś w połowie lektury pomyślałam, że nawet zaczynam lubić ten gatunek. Podczas czytania nie typowałam, kto był mordercą, dałam się ponieść nurtowi historii, którą autor bardzo dobrze wykreował. W trakcie lektury dwa razy udało mi się nawet zaśmiać, a także otworzyć oczy ze zdumienia, kiedy zbliżałam się do finału. Mam taką małą nadzieję, że jeszcze będę mogła przeczytać o kolejnych sprawach, rozwiązywanych przez Bednarskiego oraz jego ekipę i że w jak najkrótszym czasie uda mi się nadrobić pierwszy tom.

Moje drugie spotkanie z autorem przebiegło pomyślnie. Wiedziałam, czego mogę się spodziewać po autorze i też to dostałam. Lekko i przystępnie napisaną książkę, która od pierwszych stron niesamowicie wciąga. Fabuła jest na tyle interesująca, że stronice przemykają przez palce i przyznaje się - z trudem szło się oderwać. Wydarzenia, jakie mają miejsce w książce są dosyć dynamicznie napisane, przez co właśnie książkę pochłania się dość szybko. Książka napisana jest z kilku perspektyw, więc trzeba czytać uważnie, żeby się nie pogubić. Tutaj, nieco mnie to denerwowało, ale to może przez wzgląd na godzinę, o której czytałam :D aczkolwiek jest to dobry zabieg. Dlaczego? A to dlatego, że możemy poznać myśli, czyny i sytuacje z poziomu kilku bohaterów. Powiem Wam szczerze, że przy niektórych to... kręciłam głową z niedowierzania. Po prostu nie mogłam zrozumieć takiego zachowania. Ale czy kiedykolwiek osoba zdrowa na umyśle będzie w stanie zrozumieć osobę chorą? Co do bohaterów - bardzo się ucieszyłam, gdy spostrzegłam znajome "twarze". Bednarskiego, Fortuna... Uwielbiam te dwie postacie i za każdym razem czymś mi potrafią zaimponować. Jednak na uwagę zasługuje prokurator i jego zapożyczenia z angielskiego. Na początku idzie się jeszcze z tego pośmiać, im dalej brniemy w książkę to już nie bardzo. Irytował mnie później coraz mocniej. Ale to oczywiście na plus dla autora - stworzył bohaterów, z którymi nie ma nudy. Oczywiście każdy z bohaterów jest zgoła inny, inaczej postępuję, co jednych może mocno zszokować... Tak, to logiczne że są dobre i złe charaktery. Jednak są tutaj trupy, wiem, że nie każdy z Was jest w stanie przełknąć pewne opisy. Więc tutaj uwaga - jeśli nie dacie rady czytać takich opisów - to za książkę się nie bierzcie. Nie ma tutaj aż TAKICH opisów jak na przykład u Adriana Bednarka, ale mimo wszystko, wolę ostrzec. ;) Cała recenzja na blogu

Czas na kolejną przygodę z twórczością Kazimierza Kyrcza Jr. Mowa o książce ,,Kobiety, które nienawidzą". Autor dał się poznać dzięki dwóm wcześniejszym publikacjom z serii z Kubą Szpikulcem. Tym razem także nie sposób oderwać się od prowadzonej wartko akcji. Na początku wydaje się, że nic do siebie nie pasuje. Ot, coraz to kolejne historie policyjne i związkowe. Z czasem jednak wszystko zaczyna wszystko łączyć się w spójną całość. Poznamy dalsze losy Kuby Szpikulca, dowiemy się, kto nim jest, a także prześledzimy śledztwo w sprawie nowego zabójcy - Boba Zabójcy. Kto za wszelką cenę mści się na policyjnych parach? Zakończenie sugeruje, że powstanie dalsza część tej serii, tym bardziej, że jedna z bohaterek postanawia wstąpić w policyjne szeregi. Czy jej się powiedzie i zrealizuje plan? Nie wiadomo. Wiadomo jednak, że od powieści ,,Kobiety, które nienawidzą" trudno się oderwać. Przeczytałam ją praktycznie w jedno przedpołudnie, nie mogąc doczekać się rozwiązania zagadki (nie domyśliłam się, kto jest mordercą). Za publikacją przemawiają też z pewnością krótkie rozdziały oraz nietuzinkowi bohaterowie. Choć może się wydawać, że nieco zbity tekst będzie nastręczał trudności, nic bardziej mylnego. Po treści płynie się swobodnie, czekając, co autor przygotował dla nas za kilka stron. W tej serii ukazały się od początku: ,,Dziewczyny, które miał na myśli" oraz ,,Chłopcy, których kochano za mocno". Jeżeli lubisz nietuzinkowe powieści, od których nie sposób się oderwać, koniecznie daj jej szansę. Serdecznie polecam.

Po "Chłopcach, których kochano za mocno" Kazimierza Kyrcza Jr wzięłam się od razu za czytanie kolejnej części serii o Kubie Szpikulcu, czyli "Kobiet, które nienawidzą", która miała premierę w czerwcu tego roku. Książka jest utrzymana w tym samym klimacie i sposobie pisania co poprzednia. Tu również są niedługie rozdziały, które pochłania się jeden za drugim. Jeśli chodzi o treść to tym razem grupą policjantów polujących na Szpikulca dowodzi komisarz Sebastian Bednarski, tylko już na początku okazuje się, że sprawę tego seryjniaka przejmuje Archiwum X, więc co z naszą grupą? Dostają nowe zadanie i nowego seryjnego przestępcę do odnalezienia. Tym razem ktoś poluje na policjantów i ich bliskich. Kim jest tajemniczy morderca nazwany przez prasę Bobem Zabójcą. Co nim kieruje? Za co się mści? Poznając treść z punktu widzenia przestępcy możemy się przekonać jakimi pokrętnymi ścieżkami chadza ludzki umysł. Co się może stać z do tej pory przeciętnym, normalnym, nie wyróżniającym się niczym człowiekiem. Jak traumatyczne przeżycie może wpłynąć na jego psychikę i doprowadzić do robienia tak strasznych rzeczy w imię wyższych celów. Jednocześnie nie tracimy wątku Kuby Szpikulca, dalej poznajemy jego myśli i wiemy co dzieje się w jego życiu. Podobnie jak poprzednią część serii tę czytało mi się bardzo dobrze, polecam ją i na pewno sięgnę po następną jeśli autor postanowi ją napisać👍😊