Klątwa (okładka  miękka, wyd. 06.2022)

Bardzo mi się podobala ta książka. Zwykle nie sięgam po takie z wątkami historycznymi i dawnymi czasami, ale tutaj przekonał mnie ten wątek oskarżenia kobiet o bycia czarownicami. Bardzo ciekawiłam się tym jak autorka to przedstawiła. Zaczytywałam się w kązdej wolnej chwili

Siedemnastowieczny Kazimierz Wolny zabiera nas do zupełnie innego świata. A raczej to autorka nas tam zabiera i robi to niesamowicie. a tematyka nie jest łatwa, bo poznajemy rodzinę kiedy ma ciężką sytuację i wręcz walczy o swoje życie w tych czasach kiedy kobiety są oskarzane o czary

Czarująca okładka i czarujące wnętrze. Od samego początku mnie wciągła ta historia, która jest tak ciekawa i ze zwrotami akcji. Bardzo polecam każdemu jeśli ktoś się jeszcze nie zapoznał z ta autorką. Naprawdę warto !

Opowieść pełna magii, walki o siebie, walki o swoje zdanie i swój głos. Do tego tragedia rodziny tworzy bardzo ciekawy ale też smutny klimat. Podobało mi się, Maja Wolny pisze w taki sposób że naprawdę cięzko się oderwać od książki, a przecież obowiązki codzienne też wzywały. mimo wszystko przeczytałam szybko

Ciągle nowość, bo wydanie było jeszcze nie tak dawno temu. Nie chciałam za szybko tego przeczytać bo widziałam opinie, że lepiej zrobić to powoli się na tym skupić w stu procentach. tak też uczyniłam i muszę powiedzieć że to była świetna rada. serio nie spieszcie się

To prawda, jest to nietypowa książka, ale bardzo bardzo ciekawa. Fabuła tej książki miejscami odrobinę brzmi jak bajka, ale ta bajka wydarzyła się naprawdę i wcale taka bajkowa nie była. Opowiada o synu czarownicy, o niej samej, akcja dzieje się w XVII wieku, ale przesłanie jest mocno teraźniejsze

Historia do której autorka wręcz się dokopała, przeszukując różne źródła mówiące o Kazimierzu Dolnym z tamtych czasów. Kiedy to miasto zostało zalane przez powódź, rzekoma czarownica oskarżona i procesowana, a głównym bohaterem historii jest ksiądz. Dzieje się sporo!

Oj Maja Wolny i jej Klątwa na długo pozostaną w mojej pamięci. Niesamowita historia, której narratorem jest wiszące na ścianie lustro! Tak, to właśnie ono jest świadkiem opowiadanej przez Jakuba historii o swojej przeszłości, dzieciństwie, matce oskarżonej o bycie czarownicą. A to wszystko dzieje się tuż przed tym jak jego życie ma zostać zakończone poprzez powieszenie

Fabuła może trochę bajkowa, ale jest aż za bardzo prawdziwa. Opowiada o synu czarownicy, który jest księdzem i zostaje skazany na śmierć, co motywuje go by opowiedzieć pewną ciekawą historię ze swojego życia, a raczej dzieciństwa. Ciekawy narrator i treść

„Klątwa” to jedna z najbardziej nietypowych, wręcz specyficznych powieści, która znalazła się na półce mojej biblioteczki. W entropijny sposób poprowadzona fabuła splata fascynujące oblicze historycznych wydarzeń, do cna nasączonych politycznymi kwestiami, z nie mniej intrygującą fikcją literacką, tworząc tym samym niebanalną opowieść o nad wyraz oryginalnej narracji. Wielobarwny, niezwykle plastyczny język w kompilacji z niespieszną, leniwie rozpisaną, ale w pełni nakreślającą realia XVII-wiecznej Polski akcją, które z całą pewnością odbijają się też w lustrzanej tafli współczesności, nie ukontentują każdego gustu literackiego – to kreacja, którą należy posmakować, odczuć bukiet doznań dostarczanych powoli, należy zachwycać się subtelnymi niuansami, co bowiem czytelnika, którego satysfakcjonuje paleta mocnych wrażeń, może odstraszyć. Jednak ja się tą nietuzinkową kompozycją odurzyłam, doświadczając przyjemnego pobudzenia wszystkich zmysłów! To niewątpliwie dosyć trudna w odbiorze historia, utkana z win doskwierających i dotkliwie bolących przez całe życie oraz lęków przed nieznanym i niewytłumaczalnym, mających swoje źródła w niesprawiedliwych podziałach społecznych, a przede wszystkim w zaakcentowanych nierównościach. Autorka naszkicowała słowami również obraz pragnień, całkowicie ludzkich, ale też pochodzących z mrocznej czeluści ulokowanej na dnie duszy. Osnute na fundamencie ostatniej spowiedzi, obijające się o siebie w szaleńczym, nierównym i bez ustalonych kroków tańcu, wspomnienia intencjonalnie zmierzają do szokującego, wyzbytego z przewidywalności zakończenia, które odzwierciedla błyskotliwą w wydźwięku brawurę. „Klątwa” otulona jest pewnego rodzaju narracyjnym chaosem, mieszaniną płaszczyzn i wątków o dygresyjnym charakterze, które niektórym odbiorcom mogą jawić się jako nużące, natomiast dla mnie stanowiły ekspresyjne bogactwo świadomej treści. Wyrażająca głębszy sens demonstrowany głosem naznaczonych krzywdzącą, bezzasadną skazą kobiet, trącąca magią, ukazująca zawiłe relacje i wyróżniająca się na tle reszty powieści na rynku literackim historia, zachwycająca nie tylko okładką, ale także nieszablonową fabułą, poruszającą i wzbudzającą kaskadę emocji tematyką oraz niekonwencjonalną formą.