Kachna (okładka  miękka, wyd. 09.2020)

„Byłam mu kulą u nogi, wypadkiem przy pracy”. Kachna to młoda dziewczyna, którą los nigdy nie oszczędzał. Koszmarne dzieciństwo i czas spędzony w zakładzie karnym dla nieletnich, trwale ją naznaczyły. Był to bardzo trudny i bolesny czas. W wyniku szantażu Kachna musi na cały rok zamieszkać w dziwnej leśnej osadzie i codziennie ma opisywać w pamiętniku, co w danym dniu robiła. W jej głowie roją się niestworzone wizje tego, co ją tam czeka, ludzi tam mieszkających nazywa sekciarzami. Ta osada jest zupełnie czymś innym niż do tej pory miała do czynieni. Ludzie tworzą ciekawą, intrygująca społeczność. Z biegiem czasu dziewczyna się przyzwyczaja, coraz lepiej czuje się między nimi. Niestety już niebawem jej przeszłość da o sobie znać. Zaskakujący obraz o trudnym czasie dojrzewania. Powieść jest napisana w formie dziennika, który pisze główna bohaterka. Dokładnie widzimy, co myśli, czuje, czym się w życiu kieruje. Znamy jej najskrytsze myśli i emocje, jakie nią targają. Widzimy stopniową przemianę, jaka się a niej dokonuje. Kachna to młoda, zagubiona dziewczyna. Nie wie co to miłość, rodzina, beztroska, zwykłe ludzkie dobro i serdeczność. W osadzie początkowo izoluje się od wszystkich. Z biegam czasu nawiązuje ze starszym panem, który jest bibliotekarzem, szczerą nić porozumienia. Kachna kocha czytać, książki wręcz je pochłania. To jej sposób na zapomnienie i oderwanie się od trudnej codzienności. Przejmujący obraz o szukaniu własnej życiowej drogi. O dojrzewaniu, odwadze, o szukaniu akceptacji. Próbie zawalczenia o siebie. Szukaniu zrozumienia, miłości, szacunku. Stopniowe pogodzenie się z przeszłością, próba spojrzenia w przyszłość z nadzieją na jej lepszy ciąg. Nadzieja na miłość i przyjaźń. Ciekawa, wartościowa opowieść. Zmusza do refleksji i zastanowienia nad własnym życiem. Polecam, Tatiasza i jej książki.

Tytułowa Kachna jest młodą i zagubioną osobą. Nie zaznała w życiu miłości, troski i dobra, dlatego też zrobiła kilka złych rzeczy, przez które trafiła do zakładu karnego dla nieletnich. Po wyjściu z niego musi jakoś sobie radzić, aż pewnego dnia w wyniku szantażu trafia do leśnej osady, gdzie będzie musiała spędzić najbliższy rok. Dziewczyna nie jest szczęśliwa, wręcz oskarża Karola o to, że zmusił ją do zamieszkania w tym miejscu, a osadników nazywa sekciarzami. Za sprawą pewnego starszego bibliotekarza, z którym Kachna nawiązuje nić porozumienia, powoli przekona się do tego miejsca, a nawet postanowi coś w swoim życiu zmienić... Jest to książka o szukaniu własnej drogi, którą będzie się chciało kroczyć. O pragnieniu akceptacji nie tylko przez innych, ale również (może przede wszystkim) przez siebie. O odwadze, aby zmierzyć się z tym co nas uwiera, nie daje nam spokoju. O dojrzewaniu do tego odpowiedniego momentu, aby coś zmienić, zawalczyć o siebie i swoje szczęście. O życzliwości oraz miłości, których każdy z nas potrzebuje, a także o strachu przed nieznanym, jaki często nam może towarzyszyć. Moim zdaniem jest to bardzo dobra i wartościowa książka. Napisana w formie dziennika z perspektywy głównej bohaterki, dzięki czemu można się w nią lepiej wczuć. Jak to w dziennikach bywa wpisy są różnej długości, różnej formy, a całość zmienia swój styl wspólnie z przemianą, jaką przechodzi Kachna od buntu związanego z zaistniałą sytuacją, aż do jej akceptacji. Ja polecam.

Kachna nigdy nie miała łatwego życia, myślała jednak, że osiągnęła jakąś stabilność. Po wyjściu z zakładu karnego dla nieletnich znalazła mężczyznę, który stał się jej „opiekunem”, myślała, że coś dla niego znaczyła, że był na swój sposób jej przyjacielem, jednak on „sprzedał” ją za skrzynkę piwa. Dziewczyna nie chce nigdzie jechać, jednak Karol (jej nowy opiekun) pokazuje jej pewną teczkę, przez której ujawnienie może trafić za kratki, a tego nie chce jeszcze bardziej. Zgadza się wyjechać z nim na rok, w dziwne miejsce pośrodku lasu, do osady, o której nic nie wie. Jednak dziewczyna ma swoje plany, nie zamierza zostać tam aż rok. Chce odnaleźć teczkę, którą posiada Karol, zniszczyć ją i uciec. Miejsce, w którym się znalazła, jest bardzo dziwne, jeszcze dziwniejsi wydają jej się ludzie, ma wrażenie, że trafiła do jakiejś sekty i się boi. Kim są ludzie zamieszkujący osadę? Czy Kachna odnajdzie się w nowej rzeczywistości? Czy odnajdzie swoje szczęście?.. Cała recenzja na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/10/wydawnictwo-novae-res-ksiazka-pt-kachna.html

Cała ta powieść jest dziennikiem, głównie zapisywanym przez Kachnę. Kiedy zaczęłam ją czytać, wszystko mnie w niej irytowało, szczególnie styl pisania Kachny, jej wyrażenia i nastawienie. Wiele rzeczy wydawało mi się absurdalnych, a szczególnie to, że była przekonana, że zostanie złożona w ofierze i zjedzona przez mieszkańców. Potem przestało mi to przeszkadzać, lepiej zrozumiałam bohaterkę, a to wszystko było odbiciem jej psychiki, która była zniszczona przez życie. Z czasem bardzo wciągnęłam się w jej historię, jej uczucia... Podczas czytania mogłam się zrelaksować. Nie była to książka, którą pochłonęłam w jedne wieczór, ale delektowałam się nią przez wiele klimatycznych chwil...