Jedno i już (okładka  miękka, wyd. 04.2018)

Pozycja dla osób, które mają jedno dziecko i nie czują potrzeby/powołania, by mieć kolejne, ale non stop spotykają się ze słowami: "To kiedy drugie?", "Koniecznie musi być parka.", "Ale chyba nie zrobisz tego dziecku i nie będzie ono jedynakiem?", itp., itd., i przez to zaczynają mieć wrażenie, że może faktycznie jest z nimi coś nie tak i może faktycznie robią krzywdę swojej pociesze. Sama autorka boryka się z tym "problemem", w związku z czym w kolejnych rozdziałach próbuje rozpracować kolejne "argumenty" i pokazuje dużo badań wskazujących, jak jest naprawdę. I niby po przeczytaniu książki dostaje się to, czego się oczekuje (czyli zapewnienie, że decydując się na jedno dziecko, nie skazujemy je na wieczną samotność, a nawet poczucie, że jesteśmy odpowiedzialni, ponieważ Ziemia i tak już jest przeludniona - co jest swoją drogą lekkim odchyleniem w drugą stronę), ale jednocześnie czytając ją, miałam wrażenie, że to samo można było przekazać w o połowę cieńszej pozycji - trochę mnie nudziła.

Książka bardzo ciekawa, wciągająca. Autorka w ciekawy sposob rozprawia się ze stereotypami na temat jedynakow. Nie jest jednostronna, bo wskazuje również na ryzyka, o których warto wiedzieć, aby je zminimalizować. Polecam nie tylko rodzicom jedynaków, bo autorka przytacza także badania na temat rodzeństwa.