Jak nie zginąć w kosmosie (okładka  miękka, wyd. 04.2023)

Z humorem i pomysłem od nieoczywistej strony 😉 co tu dużo gadać, brakowało takiej książki na rynku. Może czasem za bardzo przegadana, ale nadrabia błyskotliwością

Już wiem ze bedzie cudowna 😻

ALE FAJNEEE

Paul M.Sutter "Jak nie zginąć w kosmosie" Przegląd groźnych zjawisk astrofizycznych, przełożył Dariusz Rossowski, Nie sądziłam nawet, że będę tak długo od chwili wydania zabierać się za czytanie "Jak nie zginąć w Kosmosie" i z moją opinią o książce wstrzelę się wręcz idealnie w stający się prawdopodobnie tradycją, bo już piąty! #kosmicznylipiec u Diany @bardziejlubieksiążki. Czyżby czuwały nade mną jakieś być może istniejące w przestrzeni kosmicznej pozaziemskie istoty? A może przyspieszyłam, bo na horyzoncie pojawia się właśnie od niedawna zapowiadana kolejna część tej świetnej serii, której patronuje @_zrozum? Oczywiście cała seria jest naprawdę zacna, różnorodna i nie rzadko zaskakująca swoimi tytułami. Z niezwykle dużym prawdopodobieństwem w kosmosie nie pojawię się nigdy, bo choć nauka eksploruje tę część wszechświata od lat, to póki co w lotach kosmicznych uczestniczą jedynie wybrańcy. Za to mogę do woli podpatrywać to co dzieje się w kosmosie, korzystając z coraz większej ilości literatury popularnonaukowej. Również tej pisanej w lżejszy sposób. Wydaje się, chociaż któż to wie tak naprawdę, że nie zagrażają mi bezpośrednio wszelkie zachodzące w kosmosie niebezpieczne zjawiska. Czarne dziury, supernowe czy promieniowanie wydają się być bardzo abstrakcyjne. A jednak, niejedno już ciało niebieskie spadło już na Ziemię dokonując, mniejszych lub większych zniszczeń. Pasuje mi się specyficzny język Paula M.Suttera, który o kosmosie potrafi pisać ze swadą, absolutnie nie dając odczuć czytelnikowi, że przecież wie o nim dużo więcej niż statystyczna, biorąca do ręki książkę, osoba. Chociaż kosmiczna przestrzeń najeżona jest mnóstwem niebezpieczeństw, warto było dać się porwać tej żywej opowieści, o bądź co bądź, otaczającym nas, choć dalekim świecie.

Seria Zrozum ma już kilka lat i wiele świetnych pozycji na koncie, a ja wciąż z miłością wspominam pierwszą - „Co nas (nie) zabije” Jennifer Wright, której humor był przewspaniały. Gdy sięgałam po „Jak nie zginąć w kosmosie”, myślałam, że oto w końcu pojawiła się pozycja równie cudowna, tyleż ciekawa w treści, co absurdalna w jej przekazie. Paul Sutter postanowił przybliżyć nam, co może zabić nas w kosmosie i zabrał się do zadania na poważnie. Czeka nas tu dokładny opis tego, co stanie się z ciałem wystawionym na działanie próżni, albo wciągniętym do czarnej dziury, jak niebezpieczne jest promieniowanie kosmiczne, deszcz meteorytów, czy znalezienie się zbyt blisko supernowej (nie chcecie znaleźć się zbyt blisko, nawet w okularach przeciwsłonecznych). W międzyczasie autor raczy nas perełkami w stylu „Proces ten jest znany w kręgach lekarskich pod nazwą „zgon” i zaleca się go unikać.” Albo „Żegnaj atmosfero, miło cię było poznać” (to o Marsie). Niestety ostatecznie nie jestem tą lekturą tak zachwycona, jak miałam nadzieję. Fizyka oczywiście jest dość trudna, tym bardziej fizyka kosmosu, w którym nie zawsze wszystko działa tak, jak na ziemi. A jednak wydaje się, że autor chciał wytłumaczyć czytelnikowi wszystko baaaaardzo dokładnie i przyznam Wam się, że pewne momenty książki były przez to bardzo nużące, może nie do końca niezrozumiałe (ale ja miałam fizykę jeszcze na studiach i coś tam z niej pamiętam), ale na pewno niczego szczególnego z niej nie wyniosłam. Było tam po prostu zbyt dużo zbyt trudnych i skomplikowanych informacji. Za to oczywiście najbardziej ucieszył mnie ostatni rozdział - ten najbardziej abstrakcyjny, o zagrożeniach teoretycznych, wrogo nastawionych kosmitach i tunelach czasoprzestrzennych. Dlatego jeśli kosmos jest Waszym konikiem i niestraszna Wam spora dawka naukowego gadania oraz terminologii - to książka idealna dla Was. Tym bardziej, jeśli lubicie trochę absurdalny humor. Ale nie spodziewajcie się po niej lektury lekkiej pokroju Neila deGrasse Tysona

Autor książki „Jak nie zginąć w kosmosie” Paul M. Sutter udowadnia, że to, co widzimy w nocy na niebie, od strony fizycznej wcale nie jest tak trudne, jak przekonała nas o tym szkoła. Aby to zrobić, szykuje nas na podróż w kosmos i chce nas przestrzec przed niebezpieczeństwami, na jakie możemy się natknąć. I cóż, jest ich sporo i wszystkie są naprawdę niebezpieczne! Zaczynamy tak jak starujemy, czyli do Ziemi, przez nasz Układ Słoneczny z przerażających Słońcem pośrodku, aż po Drogą Mleczną i inne galaktyki. Jest też miejsce na tematy zdawałoby się, że w pełni fantastyczne – czarne materie, czarne dziury, podróże w czasie, a nawet inne życie we Wszechświecie. Temat moim laickim okiem wydaje się więc w pełni wyczerpany. Poza oczywiście super bogatą wiedzą, najważniejszy jest styl, w jakim autor ją nam dostarcza. A robi to tak, że zrozumie go każdy. Naprawdę. Książka jest pełna porównań bardzo nam bliskich – czy do jazdy autem, czy do mieszania zupy garnku. Dzięki temu bardzo łatwo zrozumieć opisywane procesy. Do tego dochodzi jeszcze humor, dzięki któremu przy tej książce bawiłam się jak przy najlepszej komedii. Jestem pod jej ogromnym wrażeniem, w końcu rozumiem co się dzieje nad nami, jak cały ten Wszechświat działa. Jestem pełna podziwu nad umiejętnością wyjaśniania trudnych zagadnień w sposób zaskakująco prosty dla autora i uważam tę książkę za najlepszą z całej serii Zrozum – jeszcze nigdy tak dobrze nie bawiłam się przyjmując tak wielkie ilości wiedzy. Polecam ją naprawdę wszystkim – od dzieciaków w szkołach (może dzięki temu polubią się z przedmiotami ścisłymi?) po każdego dorosłego człowieka.